Thesis Book II: Chapter 4: Home

 Chapter 4: Home

 

Ikrinemate na ang bangkay ni Zeus. Bakit nangyayari ‘to saming magkakaibigan? Isa na namang kagrupo sa Thesis I ang pinatay. Hindi ako naniniwala sa sinabi ni Rikku na pwedeng mangyari ulit yung serial killing pero nangyayari na nga. Kung hindi lang nangyari ang paghahanap ni Aileen sa librong yun, hindi mangyayari ‘to. Anong kasalanan namin sa kanya? Bakit nya ginagawa ‘to?

Dahil one week suspended ang class, nagkaroon ako ng time makasama ang girlfriend kong si Ayame. Masyado siyang nababahala sa urban legend na yun kaya tinanong nya ko kung may tao bang nakakaalam ng tungkol sa nangyari 10 years ago. Nasabi ko naman na ang pinakamalapit na lang sigurong  pagtanungan ay si Manong Ben na janitor ng university. Tsak naman kasing hindi magbibigay ng detalye ang mga faculty lalo na kung makakasama sa pangalan ng university. Dala ko yung kotse ko at pinagtanung-tanong kung san ang bahay niya hanggang sa narating namin ni Ayame. Isa itong squatter area kaya hindi na namin naipasok ang kotse. Masikip at dikit-dikit ang mga bahay dito.

“Ito na nga siguro yun.” sabi ko.Ito ang itinuro samin ng mga kapitbahay nya. Kumatok ako ng tatlong beses saka lang ako pinagbuksan ng pinto.

“Anong kailangan nyo?”  tanongng matandang babae ang lumabas mula sa pinto ng tagpi-tagping bahay nila.

“Magandang hapon po. Mga estudyante po kami sa Unibersidad din na pinagtatrabahuan ni Manong Ben. Nandiyan po ba siya?” tanong ko.

 “Asawa niya ako. Nakaratay na siya at hindi na makausap. Mag-iisang buwan na siyang retirado sa unibersidad nyo. Umalis na kayo dahil malabo nyo na siyang makausap.” pinigilan ko siya sa pagsara ng pinto.

“Pero Manang, kung sakaling may nalalaman kayo pwede ba naming kayong makausap kahit sandali lang?” pagpupumilit ko. Nakulitan na yata sa amin kaya pinatuloy nya kami sa loob. Silang dalawa na nga lang mag-asawa ang nakatira sa maliit na barong-barong na ito. Ang sahig ay lupa at pinagtagpi-tagping yero at tabla ang kanilang pader. Nakita namin na nakaratay nga sa silid si Manong Ben. Bed-ridden na at ang laki ng ibinagsak ng katawan. Nakakaawang pagmasdan itong natutulog. Na-stroke pala ito kaya pala hindi ko na siya nakikita sa school.

“Malinaw pa sa’kin ang ikinuwento ng asawa ko sampung taon na ang nakararaan” pagsisimula ni Manang Ising na nasa 63 taong gulang na. Puti na ang kanyang buhok at halata sa kanya ang hirap sa paglakad dahil na rin sa katandaan. Pinaupo nya kami sa salas.

“Sa Unibersidad ng Norzagaray, namasukan siya bilang janitor. Halos dalawang dekada na siyang naninilbihan dun. Isinalaysay nya sa akin ang nangyari, isang buwan bago ang graduation ng pitong magkakaklase na sunud-sunod na pinatay. Nabahala ako sa asawa ko dahil baka mapahamak siya sa trabaho niya. Ang sabi nya, nang minsang maglinis siya sa lumang gusali ng unibersidad, laking gulat niya nang matagpuang nakahandusay ang katawan ng isang estudyante na tadtad ng saksak ang dibdib. Unang beses siyang nakasaksi ng karumaldumal na krimen na yun pero hindi pa pala dun natatapos. Ang ikalawa ay pinugutan ng ulo at literal na inilubog sa toilet bowl. Sobrang nakaririmarim at nakakakilabot ang mga narinig ko sa pahayag niya. Masahol pa sa hayop ang mamamatay na yun!” paliwanag ng matanda. Pansin ko ang pagkakilabot ni Ayame sa pakikinig nya sa matanda. Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya. Kung bakit naman nagkataong may pagkakahawig ito sa karumaldumal na sinapit nina Aileen at Keiko.

“Ang ikatlo ho?” tanong ni Ayame na napakunot-noo na rin.

“Ang ikatlo ay sinunog. Hindi lang basta pagsunog ng apartment dahil sunog na sunog ang buo nyang katawan!” pahayag niManang Ising. Ganun din ang nangyari kay Zeus!

“Sandali ho.  Ganyang-ganyan din ho ang pagkakasunud-sunod ng paraan ng pagpatay sa tatlo naming ka-grupo.” sabi ko. Hindi ako makapaniwala! Nagkataon lang ba lahat ng ito?

“Kung ganun, ginagaya ng killer ang paraan nya ng pagpatay sa grupo nyo?” humarap siAyame saken.

“Ganon na nga, Aya.” sagot ko sa kanya.

“Makinig kayo iha, iho. Lingid sa kaalaman ng nakararami. Hindi man kapani-paniwalang pakinggan ngunit ang asawa ko mismo ang nakasaksi sa pahayag ng totoong may sala bago ito pumanaw.” nagulat kaming pareho ni Ayame sa sinabi ni Manang Ising. Kung ganun kilala ni Manong Ben ang killer!

“Kilala nya ang killer. Sino ho siya?” tanong ko.

“Ang professor na tumalon mula sa ika-anim na palapag.”

***10 Years ago***

“Balisa yata tayo dyan, sir?” masayang bati ni Manong Ben kay Mr.Alfonso habang nagma-mop ito ng sahig ng Faculty room. Palakaibigan ito at madalas kakwentuhan ang iba pang professor. Mag-isa lang ang professor doon at tulalang nakaupo sa desk nya habang hawak ang isang libro na kung tawagin ay Thesis Book-(library copy).

“Manong, paano kung kaharap mo na  pala ang serial killer na pumatay sa pito kong estudyante? Anong gagawin mo?” sinabi nya yun habang nakatitig pa rin sa unang pahina ng libro. Natigilan ang matanda sa ginagawa dahil nakaramdam ito ng kaba lalo na’t seryoso ang tono nito at maselan ang tanong. Sariwa pa kasi ang pangyayari at isang linggo pa lang ang nakalipas matapos patayin ang ika-pitong estudyante ni Mr.Alfonso.

“Wag naman ho sanang taga-rito nga sa unibersidad yun dahil hindi ko alam sir  ang gagawin. Hanggang ngayon wala pa ring makapagsabi kung ano ang motibo nya.” pahayag ng matandang janitor habang pinagpatuloy na ang pag-mop. Hindi siya mapalagay sa ikinikilos ng professor.

“Paano pala kung ang motibo nya ay gumanti sa 7 estudyanteng bumastos sa pangalan nya? Paano kung ang grupo nila ang talikurang nambabastos sa kanya? Paano kung sila ang nasa likod ng usaping  hindi dapat sya nabibilang sa Unibersidad na’to dahil wala daw itong prinsipyo at dignidad ang pagkatao? Paano kung labis na nasaktan ang killer dahil inungkat nila ang personal na buhay nya sa pagkakaroon nito ng samu’t-saring babae sa buhay kahit may asawa na? May katwiran naman siya hindi ba? Tama lang ang ginawa niya.” seryoso ang pagkakasabi nito na tila nakaramdam si Manong Ben ng takot. Sa tono ng professor, naisip nya na parang kilalang-kilala nga nito ang pumapatay.

“’Di ka na nakasagot Manong Ben?” may kakaibang ngiti ang dumaloy sa bibig nito. Natahimik si Manong Ben at napaisip sa malalim nitong mga tanong.

“Nasira na rin lang ang pamilya ko, ilang araw pa ay huhulihin na rin nila ako! Ano pang buhay ang naghihintay sa akin kung ganun? Wala na! ikahihiya pa lalo nila ako pag nagkataon! Wala akong kwentang professor! Wala naman na akong prinsipyo at dignidad dahil masaya akong tinapos ang walang kwentang buhay nila!” tumayo siya tangan ang librong yun habang papalapit sa bintana. Sumampa siya dun. Gulantang ang matanda sa narinig kaya nabitawan niya ang mop.

“Sir, k-kayo ang.. p-pumatay sa pito--?” hindi na nya naituloy ang sasabihin. Takot at kaba ang namayani sa kanya dahil sa kilos nito mukang tatalon ang professor mula sa ika-anim na palapag ng gusali.

“Ako nga at hindi mo alam ang gagawin mo, tama ba?” lumingon siya sa matanda habang naka-ngisi. Hindi nya alam ang gagawin.

“Sir, bumaba kayo dyan! Wag nyong ituloy ang binabalak nyo!” tinangka nyang lumapit pero tinutukan sya ng baril!

“Lumayo ka! Maswerte ka wala sa plano kong isama ka sa kanila! Baka nga sa pagkamatay ko, dun nila ako bigyan ng magandang pugay! Lilinis pa ang pangalan ko bilang kriminal! O kung hindi naman, sayo ibato ang sisi sa aking pagkamatay!” saad ng professor.Ibinato nya sa matanda ang baril at lumundag ito habang yakap ang librong yun! Hindi siya makapaniwal na magpapakamatay ito! Isinalaysay nya agad sa head ng Unibersidad ang nangyari habang wala pa ang kapulisan.

Dun natapos ang pagsasalaysay ni Manang Ising sa ikinuwento sa kanya ni Manong Ben.

“Hindi pinakinggan ang asawa ko! Hindi makapaniwala ang head at secretary nito na magagawa ng isang professor yun! Sa halip nakiusap ang head sa asawa ko na ilihim na lang ang bagay na yun para hindi na tuluyang masira ang pangalan ng unibersidad dahil na rin sa pitong estudyanteng pinatay! Hanggang sa dumating ang kapulisan, pinangunahan sya ng head ng unibersidad at siyang nagpaliwanag sa kapulisan. Dahil na rin sa sobrang kagipitan ng buhay namin at nagkataong may karamdaman ako ng mga panahong yun, kumagat sya sa banta nila na patatalsikin ang asawa ko sa trabaho pag nagsalita ito.” naihilamos ni Manang Ising ang mga kamay niya at ramdam namin ang kalungkutan sa tono nya. Naalala ko tuloy ang sinabi ni Wesley na suicide daw talaga ang kinamatay ng professor dahil ito mismo ang killer. Ang sakim lang talaga ng Head ng University! Isinaalang-alang nya ang hustisya ng 7 estudyante wag lang bumagsak ang unibersidad at nandamay pa sa buhay ng isang simpleng janitor lamang. Sa bagay, magsalita man si Manong Ben ay walang maniniwala sa kanya kung naunahan na itong pabulaanan ng isang mas nakakataas sa kanya.

 “Kung ganun, sino kaya ang nagpapatuloy ng urban legend na yun? Ang humahalintulad ng ginawa nya?” tanong ko kay Manang Ising.

“Nauulit na naman ang nakaraan. Ang bangungot sa isang dekadang sikreto ng unibersidad na yun. Maaring may kinalaman sa professor na yun, ang gumagawa ng krimen. Kung itinutulad nga nya ang paraan ng pagpatay, malamang ang ikaapat na biktima ay papatayin sa paraang---” pagpuputol ni Manang Ising. Napatingin kami sa kanya.

Evans Chuck

Froissart Rikku

Garner Wesley

Hopkins Shone

Luther Zeus (arson)

Maryknoll Keiko (beheaded)

Partridge Aileen (icepick)

“Sandali lang, ascending ang paraan ng pagpatay at descending naman ang sunud-sunod na namamatay sa group nyo. Si Shone Hopkins na ba ang susunod kung ganun?” tiningnan ni Ayame ang listahan at iniabot sa akin.

“Tama ka. Descending ang order ng pagpatay. Pero hindi si Shone ang isusunod, may nakalimutan ka pang idagdag sa lista.”

MARGAUX ISAACS POV

Nasuspend ang class dahil sa sunod-sunod na pagpatay at ang nakapagtataka, maliban sa HRM na pinatay ay lahat ng mga sumunod na biktima ay pawang IT students and to be specific kabilang lahat sa groupings sa subject naming Thesis I. Pakiramdam ko tuloy, ang paglipat ko sa group nila ay pagbilang na rin sa natitira ko pang araw. Di ako familiar sa case 10 years ago and wala kong time mag-search at makinig sa mga stupid na usapin. Kakatransfer ko lang sa university na’to this sem at nandito ako para mag-aral at hindi makinig sa mga walang kakwenta-kwentang bagay.

Pansin ko lang sa mga nabibiktima, una si Aileen, ang napiling team leader sa group nila sa Thesis I. Huli kong kita sa kanya, hapon nun at nagmi-meeting  silang magkaka-group sa cafeteria until naging tatlo na lang sila; yung HRM guy, si Aileen at si Zeus. Umalis na’ko nun since dadaanan ko pa yung cousin ko sa student council. Di ko akalain na papunta rin pala si Zeus dun. Then dumating pa yung mga kaibigan ng cousin ko, nagyaya sa birthday party, inaya din nila si Zeus pero sabi nito ay may pupuntahan sila ng ka-teammates nya sa Thesis I. Sa isip-isip ko pa nga, ang eager ng grupo nila samantala kami papetiks petiks pa. Kinabukasan, natagpuang patay sila Aileen at yung HRM.

Pangalawa, si Keiko. The pretty, feisty and a headturner. Huli kong kita sa kanya ay nung nasa labas pa ako ng building, hapon nun nang matanaw ko siya sa 4th floor ng Hilton Building. Dumiretso siya sa AVR na mag-isa lang. Mula sa baba ng building nakita ko pa nga na kagagaling lang ni Rikku dun saka agad lumabas. Nakasalubong pa nga ni Chuck si Rikku pero dere-deretso lang. Pumasok si Chuck sa AVR pero agad ding lumabas.

Isosoli ko yung notes na hiniram ko kay Keiko kaya sinundan ko din siya sa AVR. Tahimik at dim ang light. Di ko akalain na may makikita akong eksena! Si Shone at si Keiko! Alam kong si Keiko yung hubad na nakatalikod na nakaluhod sa harap ni Shone! Walang tao sa AVR, siya lang tanging nakita kong pumasok dun! Sa isip-isip ko hindi kaya nakita rin ito nila Rikku at Chuck? Sa sobrang dilim, natisod ako sa mga naglalakihang props. Natunugan nilang nandun ako kaya nagtago si Keiko. Lumabas agad ako ng AVR pero bigla akong nahatak ni Shone. Nakiusap siyang wag sanang makarating to kay Rikku. Sumang-ayon na lang ako at umalis.

Pangatlo, si Zeus. Huli kong kita sa kanya ay sa library. Wala pa ang ibang mga IT blockmates sa library nang magpunta ako dun. Actually ako pa lang talaga, dumating si Zeus and tinanong nya ko if may card reader ako. Muka siyang balisa at parang problemado. Pinahiram ko yun sa kanya at dumiretso siya sa PC area pero lahat ng PC ay occupied. Napansin ko na lang nakisingit sya sa may PC 7 at sinaksak yung card reader. Pagkatapos nun, sinoli na nya saken yun saka umalis ng library. Nakita ko pa syang nakikihalubilo sa nagkakagulong mga tao kung saan natagpuang patay si Keiko at pagkatapos nun, gabi nakatanggap na lang ako message from my cousin na ang Student Council PRO ay natagpuang sunog na sunog ang bangkay sa apartment niya.

Nagvibrate yung phone ko. 1 message from Shone.

[Free ka ba ngayon? San ka?]

Sa isip-isip ko, pagkatapos ni Keiko ngayon ako naman? Hindi lang ito ang time na nagpapakita ng motibo sakin si Shone. Pansin ko sa mga ikinikilos niya. Ni hindi ako nagsalita sa kapulisan kung sino ang ilan sa mga huling taong kasama ni Keiko. Ayoko lang na makarating kay Rikku ang kalokohang ginawa niya dahil yun ang pangako. Minsan nga kinutuban na rin ako kay Shone sa pagkamatay ni Keiko.

[Kasama q nga pla couz mo, she’s drunk. Pick her up. Di q dala yung car. Asap]

Tinawagan ko ang cousin ko at narinig ko ang boses nya, lasing na nga at maingay sa lugar na yun. Inalam ko yung bar para masundo siya.

May bumubusina sa likod ko, sinilip ko sa rearview mirror, isang black SUV. Paulit-ulit sya sa pagbusina, naiinis na ako then nagring pa yung phone ko. Unknown number. Inignore ko yung call dahil sa inis then pumantay yung kotseng yun sa kotse ko habang tuloy pa rin ako sa pagdrive. Binaba nya yung salamin and nagulat ako si Wesley pala yun. Binaba ko rin yung salamin ko at nginitian sya.

“Hey, bakit mo inignore, ako kaya yun.” nakangiti nyang sabi. Siya pala yung tumatawag. Wala nga pala akong number nya pero alam nya yung sa’ken.

“Ingat ka sa pagdrive. May problema yung backlight mo!” pahabol niya.

“Ganun ba? Thanks sa pagremind!” sigaw ko then tumango na lang siya and nauna na siyang nagdrive sa’ken. Sobrang bilis.

Narating ko na yung bar. Pagkapark ko ng kotse, chi-neck ko kung di nga nagwowork yung backlight. “Okay naman ang backlight ah.” sabi ko habang napatapik pa’ko sa backlight. May tumapik sa likod ko, nilingon ko siya at nginitian pa nya ako.

“Okay nga.” sabi nya. Nagulat ako, di ko akalaing makikita ko siya dito mag-isa sa parking lot. Tatanungin ko pa sana siya pero inispray-an nya ‘ko sa muka. Nagblangko na ang lahat at nawalan ako ng malay.

Pagdilat ko ng mata ko, nasa isang lumang bahay ako, para itong hindi na tinitirahan. Gawa ito sa kahoy at kawayan at ang sahig nito ay lupa lang. Madilim dito at isang malaking gasera sa mesa ang tumatanglaw. Nakatayo akong nakagapos ang mga kamay at paa sa posteng kahoy ng lumang bahay. Nasan ako? May busal ang bibig ko. Nakita ko siya. Anong kailangan niya sakin at dinala nya ko dito?

“Hi. Sarap ng tulog ah.” kakaiba ang mga ngiti nya. Nagsusuot siya ng tig-isang gwantes sa kamay saka kinuha sa mesa yung patalim. Hindi ako makapaniwala sa aura nya, mukang may gagawin siyang masama saken! Lumapit sya sa kinaroroonan ko.

“Mabilis lang ‘to, magugustuhan mo.” pinandilatan nya ‘ko ng mata. Mabilis na iginuhit nya ang talim mula sa noo papunta sa ilong, sa kanang pisngi ko hanggang sa mahiwa ang busal sa bibig ko! Napadaing ako sa sakit! Hayop siya! Bakit nya ‘to ginagawa?!

“Bakit?! Bakit mo’ko dinala dito? Maawa ka sa’ken! ano bang kasalanan ko sa’yo? Pakawalan mo’ko dito!” pagmamakaawang sabi ko! Ramdam ko ang maliliit na pagbuka ng balat sa pisngi ko kada bigkas ko ng mga salitang yun! Isinubsob nya ang kamay nya sa panga ko.

“Tinatanong mo saken kung anong kasalanan mo sa akin? Isipin mo!” namilog ang mga mata niya. Hindi ko akalain na ganito pala ang ugali nya! Itinaas nya ang patalim at inamba ako ng saksak! Napapikit ako at bumaon ang patalim sa poste. Nakakatakot siya! Humalakhak siya na parang hindi siya na classmate ko na kilala ko. Nagkausap pa kami kanina at wala sa isip ko na magagawa niya ang bagay na’to. Isa siyang mapagbalat-kayo!

“Ikaw… W-wag mong sabihing ikaw ang p-pumatay sa.. k-kanila..” nauutal kong sabi. Kung siya man, katapusan ko na. Abot-abot na ang kabog ng dibdib ko at pawis na pawis sa takot.

“Mag-ingat ka sa pananalita mo hindi mo alam ang buong kwento!” sinaksak nya ko ng dalawang beses sa kaliwang hita. Sobrang sakit na sa sobrang diin ay bumaon na sa posteng sinasandalan ko.

“Hayop ka! Aaaackkk! Wala kang kaluluwa! Mamatay tao ka!” sigaw ko. Umaagos na ang dugo sa may paanan ko.

“Pwes binigyan mo’ko ng dahilan para gawin yun! iniisip mo bang ang malas mo lang napasama ka sa listahan ng kamatayan? Nakakatuwang nakuha ko ang pattern na yun! Nauuso na rin lang ang urban legend, isusunod ko na rin sa pattern ang pagkamatay mo!” gigil na gigil ang pagkagalit nya sa’kin. Hindi ko maintindihan kung anong kasalanan ko sa kanya!

“Aaaacccck!!!!” Isinaksak nya ulit ang patalim sa hita ko!

“Masakit ba? Pambungad palang yan, wala pa tayo sa totoong palabas!” pilit pa nyanginiikot ang isang pulgadang lapad ng patalim na nakasaksak sa hita ko. Parang hinuhukay ang buong kalamnan ko! Mamamatay na ako sakit!

“Patayin mo na ‘ko hayop ka! Aaaackkk! Patayin mo na’ko! Wag mo na’kong pahirapan ng ganito!” tinalian nya muli ng panyo ang bibig ko. Kinuha nya yung cellphone sa bulsa ko at sinilid nya sa bulsa nya.

“Sa’kin na to, mahirap na. Simulan mo ng magdasal Margaux!” inilatag niya ang isang rolyo ng kinakalawang na bardwire.

“Iniisip mo bang itutulad ko kay Swaz ang pagkamatay mo?” ngumisi siya na lalong dumagdag sa takot ko. Naalala ko ang kabrutalang sinapit ng bangkay ni Swaz. May tali ito sa magkabilang braso at mukang pinilit hilahin ang magkabilang braso kaya lumuwa ang mga laman nito. Mukang yun din ang gagawin niyang pagpatay sa’kin!

“Pwes, mali ka ng iniisip mo!” sinakal pa niya ko at pinandilatan muli ng mata! Tumulo na ang luha sa mga mata ko nang sinimulan na nyang ipaikot ang bardwire sa dibdib ko, sa tiyan, sa hita hanggang sa paa. Napapadaing na’ko sa sobrang diin ng pagkakapaikot nya saken! Hayop siya! Wala siyang puso!

“Nakakahiya naman kung hindi mapakanibangan ang silbi ng bardwire!” pinulot nya yung malapad na tabla. Tanging pag-ungol na lang sa pagmamakaawa ang kaya kong gawin! Iyak ako ng iyak! Gusto kong sumigaw ng huwag nyang ituloy ang binabalak nya! Pero binira na nya agad sa dibdib ko ng paulit-ulit! Ramdam na ramdam ko ang pagbaon ng bawat piraso ng talim ng alambre sa buong parte ng dibdib ko. Napaubo na’ko ng dugo! Kitang-kita ko pa ang pagtalsik ng mga butil ng dugo ko sa damit at muka nya. Para akong pinigang katas ng prutas! Kumakatas na ang buong damit ko at patuloy sa pag-ubo ng dugo  sa busal na kagat-kagat ko. Wala na akong lakas. Tanggap ko na ang katapusan ko!

Inilabas niya mula sa bulsa niya ang isang tiklop ng papel at ipinakita sakin. Isa itong pilas mula sa isang pahina ng libro. Isang frontpage ng Thesis Book noong 2002. Nakita ko ang listahan ng 7 proponents. Ito marahil  ang mga pinatay na IT students na pinag-uusapan sa buong university. Sa gilid ng mga pangalan nila ay may nakasulat sa berdeng tinta; dalawang column—(1) ang paraan ng pagpatay at (2) ang mga pangalan ng kagroup namin sa Thesis I .

Brandt, Saab (stabbed)        Partridge, Aileen   check

Delacroix, Vin (beheaded)   Maryknoll Keiko   check

Gates, Kenn (arson)              Luther Zeus            check

Home, JC (voltage)                Isaacs Margaux     check

Meiss , Oxnard (     )             Hopkins Shone

Novello, Nastasha (     )        Garner Wesley

Paige, Aaliyah  (     )              Froissart Rikku

                                                  Evans Chuck

“Maswerte ka, may idea ka na kung paano ka mamamatay!” May markang tsek sa gilid ng pangalan nila Partridge, Maryknoll at Luther! Naglabas siya ng panulat at nilagyan ng tsek ang pangalan ko! Nakita ko ang pangalan ko na tumapat sa voltage. Kung ganun hindi pa dito nagtatapos ang pagpapahirap niya! Demonyo siya!    

Papatayin nya ‘ko!Wala siyang kaluluwa! Ito ang sinasabi nyang pattern na umayon nga sa sunud-sunod na pagpatay! Kung ganun, papatayin ang lahat ng nakalista kasama pangalan niya!

Tinanglawan niya ng  flashlight ang lugar kung nasan ang fusebox at ikinunekta sa dulo ng bardwire. Hindi ko na magawang ikilos ang anumang parte ng katawan ko maliban sa awtomatikong pagtulo ng luha sa mata ko.

“Palpak akong magpailaw ng led bulb sa digital electronics. pero sa gagawin ko sa’yo ngayon, ibang klaseng liwanag ang matitikman mo!” nagawa pa niyang humalakhak ng itaas nya ang on sa fusebox! Umakyat ang kuryente sa buong sistema ko! Nangisay ang buong katawan ko at parang sasabog na utak ko sa lakas ng boltahe! Bigla itong nawala. Bagsak na bagsak na ang buong katawan ko. Halos napaihi na’ko sa kinatatayuan ko.

“Anong pakiramdam Margaux? Tatlong segundong patikim pa lang yun!” Lumapit siya sa kinatatayuan ko. Tinanggal niya ang panyong nakatali sa bibig ko at pinunasan ng panyo nya ang bibig at pisngi ko. Hinang-hina na’ko. Wala na’kong lakas para magsalita at magmakaawa. Nanlalabo na ang mga mata ko. Ramdam ko na ang katapusan ko.

“Ano? ‘Di mo pa rin  naiisip kung anong kasalanan mo?” Tinapakan nya ang paa ko, sobrang sakit! Tuwang-tuwa pa siyang ginagawa yun habang napapahawak pa sa tiyan nya. Ano pa bang dapat kong sabihin? Ang magmakaawa kung hindi naman niya ako pakikinggan? Kinakapos na’ko ng hininga.

“T-ta-pu-s-sin..” hindi ko na kaya pang ituloy ang sasabihin ko. Hinang-hina na’ko. Tanggap ko na ang katapusan ko.

“Ipagkakaloob ko ang hiling mo.” Idinampi nya ang mga labi niya sa labi ko. Hindi ko maintindihan na kung bakit napabilang ako sa pattern ng kamatayan. Ang librong wala naman akong kinalaman.Wala na’kong makita. Anong kasalanan ko sa kanya? Anong dapat kong sabihin?! Bakit kailangan umabot ang buhay ko sa ganito?! Nahihirapan na talaga akong huminga at ang paningin ko ay nagpapalit-palit na sa itim at puti. Tanging yabag ng mga paa nyang papalayo ang naririnig ko. Malamang papunta na siya sa kinaroroonan ng fusebox. Ito na talaga ang katapusan ko. Hindi ko akalain na isang katulad niya pa ang gumagawa ng krimen sa school! Bago pa man ako tuluyang malagutan ng hininga---

“Hindi ka man kabilang listahang yun, yan pa rin ang kahahantungan mo! Hindi ko na patatagalin pa ang paghihirap mo!  Katapusan mo na!”

DEAD STATUS (1)Aileen (2)Keiko (3)Zeus (4)Margaux
[A/N: 4 Chapters to go.. sino pang mamatay? Mas masaya kung magcocomment ka ^_^]

VOTE  COMMENT  TWEET FAN

-aileenfiao09