[One Shot] 0330

"0330"

A/N: to Akirara .. sorry walang cover .. nabura kasi photoshop ko ee .. TT.TT tsaka on the spot ko lang ginawa yan the moment na sinabi ko sayo na gusto ko din sumali kaya hindi ganun kaganda .. gusto ko lang mag-regalosayo .. hehe .. Happy Birthday Ellane ..

SooHyun [P.O.V]

UKISS FAN MEETING

Febuaray 24, 2012

NAGULAT ako nung may bigla na lang tumakbo sa harapan ko habang nag-pe-perform kami sa stage ng mga ka-grupo ko. Lahat kami napahinto pati yung mga fans na nag-chi-cheer na-tahimik. Napakunot nuo ko, halos hindi ako maka-pag-salita. Nakatingin lang ako sa babae at dun sa itlog na tumama sa mukha at ulo nya.

Hindi ko makita mukha nya kasi nakatalikod sya sakin habang naka-expand yung mga braso nya para ma-protektahan ako. Tatanungin ko pa sana kung okay lang sya kaso bigla na syang tumakbo pababa ng stage. Hahabulin ko pa sana sya kaso hinatak na ko si Hoon. Nilingon ko sya, nakita kong pinapa-baba na kami ng manager namin sa stage dahil nga sa nang-yari. Gusto ko pa sana sya pasalamatan pero nung lingunin ko sya ulit wala na sya.

AFTER ONE YEAR

UKISS FAN MEETING

FEBRUARY 24, 2013

NAPALINGON ako sa katabi kong si AJ nang bigla syang matawa habang naka-hilera kami sa isang mahabang lamesa at nag-hihintay sa mga fans para sa autograph signing.

“Bakit?”kunot nuong tanong ko sa kaniya.

“Naalala ko lang kasi yung nang-yari sa Fan Meeting natin last year. Diba ganitong month and date din yun? Yung araw na---”pinutol ko na yung sasabihin nya kasi alam ko tungkol yun dun sa anti-fan na bumato ng itlog sakin.

“Hay! Oo! Wag mo na nga ipaalala pa yun! Naiinis lang ako pag naaalala ko yun!”sabi ko sa kaniya habang pinipirmahan ko yung CD na inabot nya sakin. Nag-umpisa na kasi yung autograph signing.

“Pero hyung! Ang swerte mo nung mga panahon na yun hu!”singit naman ni Kevin sa kabilang gilid ko. Kwestyonable kaming napatingin ni AJ sa kaniya. “Yung babae! Yung sumalo ng mga itlog!”tumango tango naman si AJ.

“Ah! Oo! Si Angel!”kami naman ni Kevin ang napatingin ng kwestyonable sa kaniya.

“Kilala mo sya?”kunot nuong tanong ni Kevin.

Umiling naman si AJ, “Hindi. Pero para na rin syang Angel kasi niligtas nya si SooHyun hyung sa kahihiyan.”parang gusto ko matawa sa kaniya nung sabihin nya yun.

Pero napaisip din ako, hindi naman sa takot ako na mapahiya. Pero tama din si AJ, niligtas ako nung fan na yun para hindi ako masaktan. Sinakripisyo nya sarili nya para lang sakin. Prinotektahan nya ko ng mga panahon na yun.

“Siguro may mga pasa yun sa mukha. Kahit sabihin mong mabilis mabasag yung itlog. Masakit parin pag tinamaan ka nun. Lalo na kung yung matigas na part yung tumama sayo. Mag-kakapasa ka talaga nun.”explain ni AJ, nginitian pa nya yung Fan na nag-pa-pirma sa kaniya.

“Oo nga. Kawawa naman sya. Hyung! Naka-pag-pasalamat ka ba sa kaniya?”umiling ako sa tanong ni Kevin. Nung araw kasi na yun bigla na lang syang nawala. Bigla tuloy akong nakaramdam ng guilt. Kasi mukhang nasaktan nga yung fan na yun dahil sakin tapos ni hindi man lang ako nakapag-thank you sa kaniya.

“Naalala mo ba mukha nya? Baka nandito sya ngayon.”nung sabihin yun ni AJ inalala ko ulit yung nang-yari nun. Pero wala talaga akong maalala sa mukha nya. Sobrang bilis lang kasi ng pang-yayari tsaka nakatalikod sya nun sakin.

“Hindi ko kasi nakita mukha nya nun eh.”sagot ko. Nilibot ko paningin ko sa paligid. Baka sakaling makilala ko sya, at baka isa sya sa maraming fan na pumunta sa Fan Meeting namin ngayon. Panay lingon ko sa crowd habang pumipirma ako ng CD.

Natigilan ako nang may mapansin ako sa kamay ng isang fan. Bracelet sya na may naka-sulat na “I do believe You”. Nalala ko yung kanta naming Believe, may ganun kasing line dun. Napalingon ako sa babaeng fan na yun, nakangiti sya sakin. Hindi ko alam pero nung makita ko yung ngiti nya parang biglang gumaan yung pakiramdam ko. Nginitian ko rin sya, inabot ko sa kaniya yung CD bago ako nag-salita.

“Thank You.”sabi ko. Nakangiti naman syang tumango sakin. Habang nag-papa-pirma sya sa ibang member pa-simple ko syang tinitingnan. Nung makarating sya kay DongHo sa last nag-bigay galang sya tapos nilingon nya ko. Bigla ko iniwas tingin ko.

Kinabahan ako kasi baka nahuli nya na nakatingin ako sa kaniya. Pa-simple ko ulit syang nilingon, nakita kong nakangiti sya bago sya tumalikod pababa ng Stage. Hinabol ko sya ng tingin, naka-suot pala sya ng school uniform at mahaba yung buhok nya na maitim at shinny. Maliit lang sya, siguro mga hanggang dibdib ko lang sya.

“Sino tinitingnan mo dun?”bumalik yung senses ko nung biglang mag-tanong ni Kevin.

“Hu? Ah---wala!”pag-sisinungaling ko sa kaniya.

AT UKISS DORM

NAPA-BALIKWAS ako nang bigla akong nahulog sa sofa. Narinig ko nag-tatawanan yung mga ka-member ko. Nilingon ko sila, una kong nakita si KiSeop.

“Hyung! Nananaginip ka ba?”natatawa nyang tanong. Naupo ako sa pag-kakabagsak, kinamot ko yung nanga-ngati kong ulo bago ako sumagot.

“Napanaginipan ko yung Fan Meeting incident last year.”

“Alin? Yung binato ka ng itlog na sinalo ng isang Fan?”dire-diretsong sabi ni Hoon, umupo sya sa sofa na hinigaan ko habang hawak nya yung isang tasa ng kape. Tumango-tango ako, saka inagaw yung tasa ng kape kay Hoon.

“Oo, pero iba 'to.”sagot ko habang inaalala ko yung panaginip ko.

“Panong iba?”kunot nuong tanong ni Hoon. Pero di ko na sya sinagot. Tumayo ako at binalik ko kay Hoon yung tasa ng kape. Lumakad ako papuntang banyo na parang lumulutang yung isip. Nasalubong ko si Eli na palabas ng kwarto.

“Hyung kumain ka na?”tanong nya sakin pero di ko sya sinagot. Dire-diretso lang ako sa banyo. Humarap ako sa salamin habang naka-patong yung dalawa kong kamay sa lababo.

Napapakunot nuo ko dahil sa panaginip na yun. Pang-yayari sya nung nakaraang Fan Meeting, ganung ganun yung simula pero biglang nag-iba, kasama ko na yung fan na sumalo ng itlog. Parang naka-upo kami sa isang lumang bench tapos nakaharap kami sa parang mahabang daanan. Wala akong makita sa paligid namin kundi mga dahon, halaman at puno na nabubulok na.

Nakaupo sya sa tabi ko, nung lingunin ko sya nakangiti sya sakin, blurred yung mukha nya, naka-suot sya ng puting dress pero may bakas ng dugo malapit sa puso nya. Takang taka daw ako nun pero sya nakangiti lang sya sakin. Tapos hinawakan nya yung kamay ko ng mahigpit saka sya tumayo. Hanggang sa parang unti unti syang nilalamon nung daan tapos bigla syang nawala. Napatayo daw ako sa gulat, pag-hakbang ko yun na. Nagising na ko. Di ko maintindihan pero ramdam ko yung pressure sa panaginip na yun. Parang ayaw ko sya bitawan nun kahit na parang gulong gulo ako kung ano nararamdaman ko nun.

GUESTING ON BEATLES CODE 2

SOOHYUN, KEVIN, KISEOP and DONGHO

AFTER performance sa stage diretso kami isang variety show. Favorite ko mag-guest sa show na 'to kasi nakaka-tawa yung humor ng mga MC's lalo na si ShinDong sunbaenim. Pag guest ka dito tawa ka lang ng tawa.

“SooHyun!”nagulat ako nung bigla akong tawagin ni ShinDong sunbaenim.

“Bakit sunbaenim?”naka-ngiti kong tanong sa kaniya.

“Totoo bang nag-undergo ka ng surgery dati?”napaisip ako. Surgery saan? Siguro nahalata ni ShinDong sunbaenim na kwestyonable ako sa tanong nya. Kaya nag-follow-up sya ng tanong. “Surgery sa kidney. Hindi Plastic Surgery. Wala naman ire-retoke pa sayo kasi gwapo ka na.”natawa ako sa sinabi nya bago ako sumagot.

“Ah—Oo. Kaya may tahi ako banda dito.”tinuro ko sa kanila yung tahi ko banda sa may puson.

“Talaga? Anong nang-yari? Tinanggalan ka ba ng isang kidney?”tumango ako sa tanong ni ShinDong sunbaenim.

“Tinanggal yung isa pero dahil mahina yung isa kong kidney kailangan ko ng donor para maka-survive. Sa awa ng Diyos may mabait na nag-donate kaya dalawa na ulit sya.”sabi ko.

“Wow! Mukhang isa sa fan mo nag-bigay ng kidney nya para sayo. Kung nakikinig man sya ngayon ano gusto mo sabihin sa kaniya?”

Humarap ako sa camera tapos gumawa ako ng heart sa mga kamay ko. “I LOVE YOU SO MUCH! I HOPE TO SEE YOU IN THE FUTURE.”sabi ko. Buong puso kong sinabi sa kaniya yun.

Ever since kasi nung i-donate nya yung kidney nya sakin eh hindi ko pa sya nakikita. Wala namang nag-bigay ng information tungkol sa kaniya dun sa hospital kasi ayaw daw ipasabi. Kahit nga gender nya di ko alam eh. Gusto ko talaga sya pa-salamatan.

ON THE WAY HOME

AFTER MINI CONCERT

PAGOD na pagod ako, pero okay lang din naman kasi sobrang saya ng Mini Concert namin. Ang daming KissMe na pumunta para suportahan kami. Lakas nga ng after effect sa mga members eh. Tingnan mo naman, hanggang ngayon tawanan sila ng tawanan, kwentuhan ng kwentuhan. Pero ako, gusto kong mag-pahinga. Sakit kasi ng katawan ko.

Naririnig ko nag-babasa ng Fan Letter si KiSeop tsaka DongHo. “UKISS oppa!! Congratulations sa success ng group nyo! Gusto ko ulit kayo makita sa stage!! Oppa sarangahae!!”with feelings pa na sabi ni DongHo.

“Una sa lahat hindi ako fan ng UKISS!”nag-tawanan sila pati ako sa narinig naming binabasa ni KiSeop.

“Anti-Fan sya.”natatawang sabi ni AJ.

“Pwede ba kayong bumisita sa Busan General Hospital? May kakilala akong isang babae dun. Fan na fan nya kayo! Lalo na si SooHyun oppa! Sabi nya wala syang ibang gusto makita bago sya mamatay kundi kayo! Sana bisitahin nyo sya dun!”pero lahat kami nagulat sa laman ng sulat.

Napaangat ulo ko at napatingin kay KiSeop. Inagaw ko sa kaniya yung sulat kasi baka nag-bibiro lang sya. Binasa ko ulit, yun nga yung nakalagay sa sulat. Napalingon ako sa kanila. “Totoo ba 'to?”kunot nuo kong tanong.

“Ewan.”kibit balikat na sagot ni KiSeop.

“Alamin mo muna bago tayo pumunta. Baka naman kasi biro lang yan eh. Mapahamak pa tayo!”suggestion naman ni Eli. Tama sya, baka kasi mamaya hindi naman totoo, lagot na. Napasandal ulit ako habang iniisip ko yung sulat. Paulit ulit ko syang binabasa hanggang makarating kami sa dorm.

Hindi ko alam pero parang may nag-sasabi sakin na puntahan ko sya. Pero may side naman na nag-sasabing wag kasi baka nga joke joke lang. Parang bila akong nalito.

KINABUKASAN, para makasigurado. Ako na mismo yung pumunta sa Hospital na sinabi ng sumulat. Kasama ko yung driver ng UKISS bumyahe kami papuntang Busan. Buti na lang wala kaming schedule ngayon kaya may time ako para siguraduhin kung totoo nga 'to.

Ingat na ingat yung driver kasi madulas yung daan. Habang nasa byahe, naisipan ko munang makinig ng music. Kinuha ko yung iPod ko at pinatugtog ko yung isa sa kanta namin yung Believe. Pumikit ako dahil gusto ko rin maka-idlip.

Ilang saglit pa naramdaman ko na lang na umiikot ikot yung sasakyan namin. Pag-dilat ko saka ko na-realized na tumaob na pala sinasakyan namin. Nabasag yung salamin at tumasik sa mata ko yung mga bubog.

HOSPITAL IN SEOUL

NAGISING ako dahil sa mga nag-sasalita sa tabi ko. Gusto kong idilat mga mata ko kaso di ko magawa, kinapa ko yung nakaharang na parang tela sa mga mata ko. Dahan dahan kong inangat yung kamay ko. Naramdaman ko na parang may naka-kabit na kung ano, pinilit ko ring mag-salita.

“Si---sino nandyan?”tanong ko.

“Hyung!! Gising na si hyung!!”pamilyar sakin yung boses na yun. Si DongHo yun.

“Doc! Doc! Gising na po si SooHyun!”si Hoon naman yun.

Ilang saglit pa nasa tabi ko na yung doctor na tinawag ni Hoon. Tinulungan nya kong makaupo. Doon ko lang din naalala na nadisgrasya pala kami nung papunta kaming Busan. At natamaan ng mga basag na salamin yung mata ko. Bigla akong na-alarma, natakot.

“Doc! Sabihin nyo! Okay lang po ba yung mga mata ko! Hindi naman po ako nabulag diba!”natataranata kong tanong.

“Mr. Shin. Saka na lang natin malalaman yan pag tinanggal ko na yung benda sa mga mata mo. Tatanggalin ko na sya ngayon.”sinumula na ngang tanggalin ng doctor yung benda sa mata ko. Hanggang sa lahat na natanggal nya. “Dahan dahan mong idilat mga mata mo Mr. Shin.”sabi ng doctor

Hindi agad ako dumilat, pinakiramdaman ko muna sarili ko. Ilang segundo pa dahan dahan kong binuksan mata ko. Unang sumalubong sakin yung puting liwanag na nakakasilaw na halos hindi ko maidilat ng maayos mata ko dahil mahapdi. Kumurap kurap ako, inilibot ko paningin ko sa paligid. Unti unti kong nakikita yung mga tao. Sa una blurred hanggang sa palinaw ng palinaw. Napaiyak ako dahil buong akala ko hindi na ko makakakita pa kahit na kelan.

Niyakap ako ng mga ka-member ko. Umiiyak din sila dahil sa saya. Wala kaming nagawa kundi ang umiyak ng mga oras na yun.

MATAPOS yung iyakan, nai-kwento sakin ng mga ka-member ko na may isang taong nag-donate ng mata nya sakin kaya daw nakakakita parin ako ngayon. Kung hindi daw dahil sa nag-donate na yun malamang bulag ako ngayon. Isang linggo na daw na patay yung nag-donate ng mata sakin. Ibig sabihin isang linggo na kong natutulog?

“Gusto ko bisitahin yung pamilya nya. Nahingi nyo ba yung contact number ng pamilya nung nag-donate?”tanong ko kay Kevin.

“Oo. Nasa manager natin. Hingiin ko mamaya.”sagot ni Kevin.

“Salamat.”sabi ko naman.

AFTER ONE WEEK

BUSAN

NASA Busan ako ngayon kasama si Hoon para puntahan yung pamilya ng nag-donate ng mata sakin. Gusto ko sila pasalamatan personally. Bumili ako ng mga pag-kain tsaka regalo para sa kanila.

“Medyo liblib pala lugar nung nag-donate sayo ng mata.”sabi ni Hoon habang nag-lalakad kami papunta sa bahay nung pamilya.

“Oo nga eh. Teka, nandito na ba tayo?”huminto kami sa isang maliit at lumang bahay. Dun kasi kami tinuro ng pinag-tanungan namin.

“Ito na nga yata yun.”sagot naman ni Hoon. Kumatok ako sa pinto, isang may edad na babae yung nag-bukas samin. Mukhang nabigla pa sya ng makita nya kami. Halata sa mukha nya na gulat na gulat sya. Napansin ko din na nang-gigilid yung mga luha nya.

“Magandang hapon po.”bati ko sa kaniya.

Pinapasok nya kami sa maliit nilang bahay. Dahil walang upuan, sa sahig na lang kami naupo. Tiningnan ko ulit sya, halatang kanina pa nya pinipigilan yung luha nya hanggang sa tumulo na nga yun pero mabilis nyang pinunasan.

“Sa---sandali. Ikukuha ko kayo ng maiinom.”sabi nya sa garalgal nyang boses. Pag pasok nya sa loob ng kusina bumulong sakin si Hoon.

“Mukhang hindi pa talaga sya nakaka-move on dun sa namatay nyang anak.”sumang-ayon naman ako sa sinabi ni Hoon. Inilibot ko yung paningin ko sa paligid. Mukhang mag-isa na lang sya dito.

Wala namang gaanong gamit sa bahay pero may isang maliit na cabinet tapos may mga picture fames sa ibabaw. Picture sya ng batang babae na puro naka-ngiti. Yun siguro yung picture ng anak nya noon kasi mukhang luma na. Napalingon ako nung mag-salita si Hoon.

“Ito siguro yung anak nya.”sabi nya habang hawak nya yung isang photo album. Lumapit ako sa kaniya para tingnan yung picture.

Babae pala yung naka nila. Simula nung bata sya hanggang sa latest picture nya walang pinag-bago yung ngiti nya. Nakaka-gaan ng pakiramdam. Natigilan ako nang may bigla akong maalala. Mabilis kong inagaw kay Hoon yung photo album at tinitigan kong mabuti yung picture. Inilipat ko pa sa ilang page at doon ko lang na-confirm kung sino sya nung makita kong suot nya yung bracelet na may naka-lagay na “I DO BELIEVE YOU”.

Sya yung fan na nakita ko noon sa Fan Meeting namin! Yung babaeng nakasuot ng school uniform at may ngiti na nag-pagaan ng pakiramdam ko noon. Sya yun!

Nag-tatanong yung mga mata ko nang lingunin ko ang ina nya nang lumabas ito sa kusina.

THE DIARY OF ANGEL

Mama Sorry

Mama, sorry. Alam kong magagalit ka pag sinabi ko sayo. Pero para kay SooHyun oppa gagawin ko 'to. Sorry mama, gusto kong mabuhay sya dahil gusto kong matupad nya ang mga pangarap nya. Gusto kong maging masaya sya. Mama, wala akong ibang pangarap kundi ang makitang masaya sya kahit na buhay ko pa ang maging kapalit. Mama sorry, pero ibibigay ko yung isang Kidney ko kay SooHyun oppa.

May pasa ako sa mukha ngayon .. :C

Pero okay lang, dahil na-protektahan ko naman si SooHyun oppa. Di bale na ako yung tinamaan ng mga itlog wag lang sya. Kakayanin ko kahit ilang itlog pa ibato sakin wag lang sya masaktan! Lahat gagawin ko ma-protektahan lang sya. Lahat ng sakit iindahin ko hindi lang sya masaktan! SooHyun oppa fighting!

Gumawa ako ng Bracelet

Gumawa ako ng bracelet na may nakalagay ng paborito kong line sa kantang Believe ng UKISS. I do believe you SooHyun oppa. I do believe na matutupad mo lahat ng pangarap mo sa buhay! I do believe na magagawa mong maging successful ang UKISS. Basta oppa nandito lang yung KissMe para sumuporta sayo! Nandito lang ako kahit anong mangyari! I do believe You SooHyun oppa!

Nahuli ko tiningnan ako ni SooHyun oppa sa Fan Signing kanina!!

Nahuli ko si SooHyun oppa tinitingnan nya ko kanina! Masaya ako kasi kahit pano binigyan nya ko ng atensyon! SooHyun oppa! Salamat sa mga ngiti mo kanina! Mas naging masigla yung araw ko! Dahil sayo kaya nagagawa kong ngumiti ng ganito! Salamat SooHyun oppa!

Sinabihan ako ng I LOVE YOU si SooHyun oppa sa Beatles Code 2!!

Kinikilig ako! Sinabihan ako ni SooHyun oppa ng I Love You sa TV! Gusto rin nya kong makita! Oppa! Alam mo bang nasa tabi mo lang ako pero di mo naman ako napapansin! Hmp! Pero okay lang!! Basta lagi ka lang nakangiti ayos na sakin yun! Kahit na hindi mo alam na lagi lang ako nasa tabi mo! Fighting!

I Miss SooHyun Oppa

Kamusta na kaya sya? Hindi na ko nakaka-luwas papuntang Seoul simula ng ma-Hospital ako. Natatakot ako baka may mga nananakit na sa kaniya. Sana nasa mabuti syang kalagayan. Gusto kong makita yung mga ngiti nya para maging okay yung pakiramdam ko ngayon. SooHyun oppa, please stay safe! Sana alagaan mo sarili mo habang wala ako. Hayaan mo pag nakalabas ako dito sa Hospital mas do-doblehin ko pag-babantay sayo! I Miss You oppa!

SooHyun Oppa

Gusto kita makita bago man lang ako mawala. Gusto kitang makasama hanggang sa huling sandali. Pero alam ko kong napaka-imposible nun! SooHyun oppa, gusto kitang makita.

Kainis yung isang pasyente sa tabi ko!

Binasa ba naman yung Diary ko! Nalaman nya tuloy na fan ako ng UKISS! Pero okay lang kasi hindi sya KissMe eh. Sabi nya sakin Baby daw sya. Ipinag-yabang nya pa sakin yung leader ng B.A.P na si Bang Yongguk! Syempre pinag-yabang ko rin yung leader ng UKISS na si Shin SooHyun oppa! Nakakatuwa talagang bata yun kahit na minsan nakakainis sya dahil nilalait nya UKISS!

Hindi ako makahinga

Nabalitaan kong nadis-grasya si SooHyun oppa! Anong gagawin ko? Gusto ko syang puntahan pero wala akong magawa! Naiinis ako! Hindi pwede 'to! Kung nasa tabi lang sana nya ako hindi sya masasaktan ng ganyan! Hindi ko na alam gagawin ko! SooHyun oppa!

I DO BELIEVE YOU

SooHyun oppa, naiiyak ako nung malaman ko yung kundisyon mo. Dahil sakin kaya ka nasa Hospital ngayon. Dahil sakin kaya hindi ka na makakita ngayon! Inamin sakin ng bata na sinulatan ka nya para puntahan ako. SooHyun oppa, hindi ko sinasadyang saktan ka! Oppa, ako ang may kasalanan ng lahat! Kasalanan ko lahat. Gusto kong maka-bawi. Hindi ko hahayaang mawalan ka ng paningin! Kaya gagawin ko lahat para lang maibalik ang paningin mo! Lahat gagawin ko kahit na isakripisyo ko pa sarili ko dahil naniniwala ako sayo!

Dear Oppa

SooHyun oppa ito na siguro yung last Diary ko. Halos hindi na rin ako maka-sulat ng maayos. Pagod na pagod na rin buong katawan ko. Hindi ko mapigilang umiyak dahil sa sakit ng bawat tubo na pinapasok nila sakin. Halos masuka na ko sa mga gamot na pinaiinom nila sakin. SooHyun oppa, ayaw kong maranasan mo yung ganitong pakiramdam. Mas gusto ko na lang na ako yung masaktan kesa ikaw. SooHyun oppa, pag naging okay na lahat gusto kong makita ka na nakangiti ulit. Gusto kong marinig yung boses mo ulit. SooHyun oppa, sorry dahil hindi ko na magagawang puntahan ka pero pangako ko na po-protektahan kita kahit san man ako mapunta.

Hindi ako aalis sa tabi mo kahit anong mangyari. SooHyun oppa, thank you sa lahat. Thank you sa mga ngiti mo na nag-papasaya sakin at sa mg KissMe. Sana ipag-patuloy mo lang ang pag-ngiti habang unti unti mong inaabot ang pangarap mo. Masaya akong aalis dahil alam kong pagkatapos nito magiging masaya ka.

SooHyun oppa, gamitin mo ang mga mata na 'to para makakita ng mga magagandang pangyayari. Gusto ko na mag-ipon ka ng masasayang memories gamit ang mga mata na 'to. Masaya akong ibigay sayo ang mga mata na 'to dahil gusto kong makita mo pa ang mundo.

SooHyun oppa, nararamdaman ko na kailangan ko nang mag-paalam sayo. Pero kahit san man ako mapunta lagi mong tatandaan na nandito lang ako pag kailangan mo. Habang buhay, nandito ako.

Love,

Angel

KASABAY nang pag-sara ko ng Diary nya yung pag-bagsak ng luha ko. Wala na kong masabi kundi ang umiyak.

“Angel, kung nasaan ka man ngayon. Nag-papasalamat ako sa lahat ng sakripisyong ginawa mo para sakin. Mag-pahinga ka na. Pangako, aalagaan ko sarili ko kaya wag ka na mag-alala pa. Mag-iipon ako ng masasayang memories gamit ang mga mata mo at aalagaan ko ang isang parte ng katawan mo na nasa akin katulad ng buong buo at walang hanggang pag-mamahal na binigya mo sakin. Salamat.”

~ The End ~

0330

by : DanE

Main Character

Shin SooHyun [UKISS]

Fan Girl

Dedicated to Ellaine [Akirara]

Happy 18^th Birthday!!