Love at Second Sight : Chapter 52

CHAPTER 52

( Princess’ POV )

“Prinsesa.”

“Bakit?”

Hinawakan nito ang balikat niya. “Tumingin ka sa dinaraanan mo.” Napakurap siya. Mabubunggo na pala niya yung kotseng nananahimik na nakaparada dito sa parking lot.

“Sorry.”

Iniharap siya nito. Nakakunot ang noo nito. “Ano bang iniisip mo, hah? Kanina habang nanonood tayo ng movie, wala naman yung atensyon mo sa pinapanood natin.”

“Wala.”

“Kung tungkol na naman ‘yan kay Mr. Ferrer—”

“Hindi.” Iniisip talaga niya kung anong ginagawa ni Hunter dito sa Bulacan. Hindi ba dapat nasa trabaho ito. At sa Manila ‘yon. Hindi lang kasi maganda ang vibes niya dito.

“Princess.” Napatingin siya kay Aeroll ng iangat nito ang baba niya. “Simula ngayon, tigilan mo na ‘yang kaso ni Mr. Ferrer. I’m serious.”

“Pero...”

“Sana pala hindi na lang kita pinayagan na makipag-usap sa NBI agent na ‘yon kanina.”

“Aeroll naman...pagtatalunan na naman ba natin ‘to? Sinabi ko na sa’yo diba? Gusto kong makatulong kay Kuya Rod.”

“Wala ka namang nakuhang sagot diba? Mas lalo ka lang na-curious sa kaso niya.”

“Dahil may something sa aksidenteng ‘yon.”

Marahas na napabuntong-hininga ito. “Kinakabahan ako sa’yo, eh.” Hinawakan nito ang magkabilang pisngi niya. “Hindi mo ko laging kasama sa lahat ng oras. May trabaho ako. Paano kung may masamang mangyari sa’yo dahil sa katigasan ng ulo mo habang hindi mo ako kasama?”

“Nothing will happen to me, Aeroll.”

“Kaya mag-promise ka sakin na titigilan mo na ‘yang kaso ni Mr. Ferrer.”

“Aeroll...”

“Promise me.” madiing sabi nito.

“I...” Parang ayaw niyang mag-promise. Pero tama ito, paano kung may masamang mangyari sa kaniya? Idagdag pa ang itsura ngayon ni Aeroll. “I promise.”

“Good.” Mukhang nakahinga ito ng maluwag. Pero gano’n pa rin ang mukha nito. Wala sa mood.

“Ahm, Aeroll.”

“What?”

Ngayon lang niya napansing hindi niya dala ang pinamili niyang grocery kanina. Pinaiwan niya ‘yon sa  baggage counter. “Yung pinamili kong grocery, nakalimutan ko.”

“Ang lalim kasi ng iniisip mo kanina pa. Ako na lang ang kukuha. Hintayin mo na lang ako sa kotse.”

“Pwede bang pakidaanan na lang ako sa video city sa tapat nitong mall? May isosoli lang ako.”

“May video city naman dito sa mall, ah.”

“Hindi ko naman dito hiniram. Sa labas ako humiram.”

“Basta. Hintayin mo na lang ako dito.” Tumalikod na ito.

“Ginagawa naman akong bata.” bulong niya. Tinext na lang niya ito na daanan siya sa video city sa harap lang ng mall. Dumeretso na siya do’n. Pero sarado naman.

“Ano ba ‘yan! Ang malas naman! Dapat pala, hinintay ko na lang si Aeroll.” Humalukipkip na lang siya at hinintay si Aeroll.

“Daddy, I want chocolate.”

“But baby, sasakit na naman ang tooth mo.”

Napalingon siya sa mag-ama malapit sa kaniya. Sa bandang likuran niya. Nagta-tantrums na ang batang babae habang kausap ito ng ama nito.

“I don’t care! I want chocolate! Now! Now!”

“Tomorrow na lang, baby.”

“I said now!”

Napailing na lang siya. Grabe, ah. Hindi naman ako ganyan nung maliit pa ko pag humihingi ako ng chocolate kay papa.

Itinutok na lang niya ang atensyon niya sa kalsada.

“Okay. Bibilhan na kita. Hintayin mo ko sa kotse. Baka kung anu-ano na namang ang ipabili mo sa loob.”

“Thanks, Dad!”

Napangiti siya. Hindi rin natiis ang bata. Parang ako, hindi rin ako natitiis ni papa kapag kinukulit ko siya no’n. Para lang magulat dahil yung batang babae kanina patakbong tumawid ng kalsada. Yung hawak kasi nitong bola, tumalbog papunta ng kalsada. Napalingon siya sa mga sasakyan. Syete!

“Bata!” Hinabol niya ito. Naabutan niya ito at nahawakan sa braso ng mapalingon siya sa kaliwa niya. “Syete!” May paparating na sasakyan! Malayo pa naman, pero heller! Sinenyasan niya ang kotse na huminto ito pero bulag ata yung driver. Dere-deretso lang ito na parang gusto silang sasagasaan.

Kinabahan na siya. Nillingon niya ang bata na nakaupo at nakalingkis sa tuhod niya. Umiiyak na ito. “Bata! Masasagasaan na tayo!” Hindi siya makakilos sa kinatatayuan niya. Ang taba naman kasi nung bata. Hinila niya ito patayo ng may biglang bumuhat dito. At hinila din siya. Napapikit na lang siya.

“Muntik na tayo do’n, miss ganda. Gagong driver ‘yon, ah.”

Buo pa siya? Hindi siya nabangga? Nakahinga siya ng maluwag. Idinilat niya ang mata niya para lang magulat. “James?” Ngumiti ito. Nagkamali pala siya. “Justine pala.” Kambal ang mga ito pero may kakaiba sa mga mata nito pag ngumingiti. Saka ngayong nakita niya ang suot nito. Sigurado siyang si Justine ito.

“Ayoko talaga ng mga bata.” Ibinaba nito ang batang babaeng iyak ng iyak. Saka lang lumapit ang daddy nitong kalalabas lang ng convenience store.

“Baby, what happened?”

“Muntik ng matigok ang anak mo. Sa’n ka ba kasi nagsu-susuot?”

“Justine.” saway niya dito.

“Totoo naman, ah.”

Siya na ang kumausap sa daddy ng bata. ”Tumawid po kasi ng kalsada ang anak ninyo. Hinabol niya yung bola niya.”

“At niligtas ni miss ganda.” singit ni Justine. “Kaya lang, napako ata yung mga paa sa kalsada kaya muntik nang dalawa silang masagasaan. Buti na lang, on the rescue si superman, I saved them.”

Kumunot ang noo niya. Ano bang gustong palabasin nito?

“Maraming-maraming salamat sa inyong dalawa.”

“Imbes na thank you, bigyan mo na lang ako ng isang milyon.” Napalingon siya kay Justine. Napatingin ito sa kaniya. Pinanlakihan niya ito ng mata. Grabe naman ‘tong lalaking ‘to. Kinindatan lang siya nito. “Of course, I’m just kidding, sir.”

“Salamat uli.” Umalis na ang mag-ama.

“Ikaw miss ganda, wala ka bang balak mag-thank you because I saved you, too?” nakangiting tanong nito.

“Thank you.”

“Your welcome, miss ganda.”

“My name is Princess not miss ganda.”

“Okay, miss ganda.” Isa ring makulit. Hinimas nito ang baba nito. “That car. Hindi na sana ko lalapit sa inyo dahil sinenyasan mo naman ang driver na huminto, but when I saw na walang balak huminto yung kotse. I acted like a superman on the rescue.”

Napansin din niya kanina ‘yon. At hindi maganda ang kutob niya. Hindi naman bulag yung driver para hindi sila makita.

“Balak ka atang patayin no’n, eh.”

Nanlaki ang mata niya sa sinabi nito. “What? P-papa...papatayin?”

“I’m just kidding.” natatawang sabi nito.

“Be careful with your words, Justine. Hindi nakakatuwa.”

“Relax, miss ganda.”

Saka lang niya naalalang itanong kung bakit ito nandito. “Ano nga palang ginagawa mo dito?”

“I’m with my new girl.” Itinuro nito ang babae di-kalayuan sa kanila. At ang sama ng tingin nito sa kanila. “She lives here.”

“Lapitan mo na siya at ang sama ng tingin niya satin. Thank you again for saving us.”

“Edi i-break niya ko, marami pa namang iba dyan. Ikaw? Are you available? Oh! Girlfriend ka na nga pala ni James. At walang talo-talo sa magkapatid lalo na at kambal pa kami.”

Hindi na siya sumagot. Tiningnan lang niya ito. Magkaibang-magkaiba talaga sila ni James.

“Justine!” tawag ng girlfriend nito dito.

“Gotta go! Nga pala. Malapit na ang birthday ni daddy.”

“I know.” Pupunta kaya ‘to? Okay na kaya sila ni Tito Eric?

“Wag mo kong tingnan ng ganyan. So, see you soon, miss ganda.” Kinindatan pa siya nito bago nito tuluyang lapitan ang girlfriend nito.

Napailing na lang siya bago humarap sa kalsada. “Ang tagal naman ni Aeroll.” Saktong namang may pumarada na kotse sa harap niya. Sumungaw ang mukha ni Aeroll sa bintana ng kotse. Magkasalubong ang kilay nito.

“Ang sabi ko hintayin mo ko. Akala ko kung ano ng nangyari sa’yo!”

“Nagtext ako sa’yo.”

“Hindi ko nabasa.”

“Kasalanan mo.”

“Princess.” Pansin talaga niya pag naiinis na ito, Princess lang ang tawag sa kaniya.

“Sorry na.” Bumaba ito ng kotse kaya akala niya anong gagawin nito sa kaniya ng umangat ng kamay nito. Napapikit na lang siya. Hanggang sa maramdaman niya ang kamay nito sa pisngi niya.

“Sumasakit ang ulo ko sa’yo.”

Nakonsenya tuloy siya. Kagagaling lang nito ng duty kanina. Syempre pagod ito tapos magpapasaway lang siya. “Sorry na talaga.”

Napabuntong-hininga ito. “Don’t make me feel worried again. Okay?”

Tumango siya.

“Let’s go.” Pinagbuksan pa siya nito ng passenger seat. Pinikit agad niya ang mga mata niya ng paandarin nito ang kotse. “Sino nga pala yung kausap mong lalaki kanina?”

Nakita pa pala nito. “Naliligaw lang.” Totoo namang naliligaw. Naligaw dito sa Bulacan. Hindi na niya sinabing muntik ng may sumagasa sa kaniya. Mag-aalala na naman ito.

Sumakit tuloy ang ulo niya ng maisip niya ‘yon. Masyadong maraming nangyari ngayong araw.

Una, nakipag-usap siya sa isang takas sa mental na feeling model ng toothpaste na undercover agent na ‘yon. Na wala naman siyang napala.

Pangalawa, muntik na siyang banggain ng bwisit na bulag na driver na ‘yon!

Pangatlo, tinakot pa siya ng palikerong Justine na ‘yon na papatayin siya nung driver!

Pang-apat, si Aeroll. Ayaw nitong makialam siya kaso ni Rod. Nag-promise na siya kaya kailangang tuparin niya ‘yon. Pero...

Napadilat siya ng may humilot sa sentido niya. Napalingon siya kay Aeroll. Nakangiti na ito. “Headache, too?”

Tumango siya.

“Uminom ka ng gamot mamaya.”

“Ikaw din.”

“Katabi ko na ang gamot ko.”

Sa kabila ng sakit ng ulo niya, napangiti siya.

* * *

>>> CHAPTER 53 HERE