Love at Second Sight : Chapter 48

CHAPTER 48

( Princess’ POV )

“Bakit ba ko nandito?” Nasa harap siya ng hospital kung sa’n nagta-trabaho si Aeroll. Nasa loob siya ng kotse niya. From Manila, dito siya dumeretso.

Napatingin siya sa phone na hawak niya. Phone ni Aeroll ‘yon. Balak na talaga niyang isoli ang phone nito ngayon. Kaya lang para naman siyang ewan na hindi alam kung lalabas ng kotse o uuwi na at hihintayin na lang si Aeroll. Isa pa, hindi talaga siya mapakali sa nabasa niya kagabi. Ang Chariz na ‘yon. Sino ba talaga siya?

Bababa na sana siya ng mag-ring ang sariling phone niya. Si James ang tumatawag. Sinagot niya ‘yon.

“Hello, James. Bakit?”

“I just want to say thank you. Pagpasensyahan mo na si Dad kanina if he brought up the topic of our marriage.”

“I understand, James.” She sighed. Napalingon tuloy siya sa bintana ng kotse niya at nakitang palabas na ng hospital si Aeroll. “Ahm, James, Nagda-drive kasi ko.”

“Oh, okay. Take care, sweet—I mean Princess.” She heard him sighed on the other line. “I’m sorry. Nasanay lang ako.”

“It’s okay. Ahm, ibababa ko na ‘to.”

“Okay.”

Nilapag niya sa dashboard ang phone niya at akmang bababa ng kotse ng mapahinto na naman siya. May babae kasing lumapit kay Aeroll. Kumunot ang noo niya habang tinitingnan ang babae. Hindi niya ito masyadong mamukhaan dahil naka-side view ito. Mas lalong nagsalubong ang mga kilay niya ng kumapit sa braso ni Aeroll ang babae!

Aeroll! Ano ‘to?

Hindi na niya napigilan ang sarili niya. Bumaba siya ng kotse at nilapitan ang mga ito. “Aeroll.”

* * * * * * * *

( Aeroll’s POV )

“Aeroll, sabay na tayo.”

Nilingon niya si Chariz. Tapos na ang duty niya. Gano’n din ito. At ang malas  niya. Lumipat na kaya siya sa ibang department? Or much better, ito na lang ang lumipat. Sa Psyche Department. Mukhang lalo kasing lumalala ang tama ng babaeng ‘to sa kaniya. Pinatutunguhan lang niya ito ng maayos dahil kasama niya ito sa trabaho.

Mahirap na talaga ang gwapo. Napailing siya sa naisip niya.

Hindi pa siya nakakasagot ng umalis ito at kunin ang gamit nito sa locker room. Matagal itong mag-ayos. Kaya for sure, nakaalis na siya bago pa siya nito maabutan. Tuluyan na siyang lumabas ng hospital. Hindi niya dala ang kotse niya dahil nasa talyer ‘yon.

“Aeroll!”

Napakamot siya ng kilay niya. Not again! Nagkuwari siyang walang narinig at tatawid na ng kalsada ng may kumapit sa braso niya. Paglingon niya, nakangiting si Chariz ang nakita niya.

“I told you na sabay na tayo diba?”

“May pupuntahan pa ko.”

“Can I go with you?”

Nginitian niya ito. “Hindi pwede. Importante ang pupuntahan ko.” Tatanggalin na sana niya ang braso nito ng...

“Aeroll.”

Ang boses na ‘yon! Agad siyang napalingon sa gilid niya. “Prinsesa!”

Humalukipkip ito. Ang sama ng tingin nito sa kaniya.

“Prinsesa? What kind of name was that?” Napalingon siya kay Chariz ng magsalita ito.

“Chariz.” Inalis niya ang pagkakahawak nito sa braso niya. Paglingon niya kay Princess, nakita niya itong gulat na nakatingin kay Chariz. Kumunot ang noo niya. Pero natanggal ang pagkakakunot niya ng tingnan siya nito. At kitang-kita niya sa mata nito ang sakit.

On instinct, hinawakan niya agad ang kamay nito. Na agad naman nitong tinanggal. Nagtatakang napatingin siya dito.

“I just want to return this.” Pagtingin niya sa inaabot nito, phone niya ang nakita niya. “I have to go.” Tiningnan muna nito si Chariz bago ito mabilis na tumalikod. Dumeretso ito sa kotse nito na nasa tabi ng kalsada.

“Princess!” Susundan na sana niya ito ng may pumigil sa braso niya.

“Who is she, Aeroll?” tanong ni Chariz.

“She is Princess, the woman I’m going to marry.” Iyon lang at iniwan na niya ito para sundan si Princess. Pero nakaalis na ang kotse nito. Sinubukan pa niya itong habulin. Pero hindi naman niya ito maabutan. “Shit!” Inis na sinipa niya ang bato na nakita niya. Kung kailan naman wala ang kotse niya!

“Kuya Aeroll?” Paglingon niya, nakita niya ang kapatid niyang si King na naka-motor. “Sinong hinahabol mo?”

“Kaninong motor ‘yan?”

“Sa barkada ko. Bakit?—Uy!” Sumakay kasi siya sa likuran nito.

“Mag-drive ka, may hahabulin tayo.”

“Sino?”

“Just drive, King!”

“Oo na!”

Tiningnan niya ang phone niya at tsinek ang message na sinasabi ni Chariz kanina. Pero wala naman. Shit! Nabasa ba ni Princess ‘yon at binura? Ano ba kasing message ‘yon?!

Pero ang mas pinagtataka niya ay ang reaction ng mukha nito habang nakatingin kay Chariz kanina. Para kasi itong nakakita ng multo.

* * * * * * * *

( Chariz’s POV )

Nakaalis na si Aeroll sakay ng motor pero nakatayo pa din siya sa harap ng ospital. Muli niyang inalala ang mukha ng babaeng lumapit sa kanila kanina. At inalala ang sinabi ni Aeroll bago ito umalis.

“She is Princess, the woman I’m going to marry.”

“So, siya pala ang tinutukoy ni Nico.” Co-nurse niya ang tinutukoy niya. “Siya pala ang bagong girlfriend ni Aeroll.” Nung una, hindi siya naniniwala dahil akala niya dahilan lang ‘yon ni Aeroll para iwasan siya.

Humalukipkip siya. “Small world, huh.” A smile curved on her lips. “Kung nagawa kong agawin sa kaniya ang boyfriend niya dati, magagawa ko uli ‘yon ngayon. Because I’m Chariz Yee. And no one can say no to me.”

Naglakad na siya. “See you soon, Princess.”

* * * * * * * *

( Princess’ POV )

Pagkabigay-bigay na pagkabigay niya ng phone kay Aeroll ay umalis na siya. Pero bago niya paandarin ang kotse niya, hindi pa rin niya mapigilang lingunin ito. Nakita niyang hawak ng babae ang braso nito. Mabilis na iniwas niya ang mga mata niya at pinaandar ang kotse.

Ang babaeng ‘yon! Kilala niya ito. College siya ng makilala niya ito. Ito lang naman ang babaeng umagaw ng first boyfriend niya! Sa totoo lang, wala na sa kaniya dahil naka-move on na siya. Pero hindi niya malilimutan ang mukha ng Chariz na ‘yon. At bakit sa dinami-dami ng Chariz sa mundo, bakit ito pa ang Chariz na nagtext kay Aeroll kagabi?! Alam niya, sa bibig na mismo ni Aeroll nanggaling ang pangalan nito. Kaya malakas ang kutob niyang ito ang Chariz na nagtext kagabi.

Inis na hinampas niya ang manibela ng kotse niya. “Bakit?! Bakit?!”

Bumalik sa alaala niya ang nabasa niyang text kagabi.

‘You know how much I love you, Aeroll. Ikaw lang ang lalaking minahal ko ng ganito. By the way, thank you for the kiss yesterday.’

Hindi siya tanga para hindi ma-gets ang ibig sabihin ng text na ‘yon. There’s something going on between Aeroll and that Chariz. Ang nakakainis pa, bago pa siya lumapit dito kanina, nakita pa niya itong nginitian si Chariz. Ni hindi man lang tinanggal ang braso ng babae!

 “Sino ba talaga siya Aeroll?! Sino ba talaga siya?!” Alam niyang playboy ito. Pero… Naninikip na naman ang dibdib niya. “Totoo naman talagang mahal mo niya ko diba? Totoo naman talaga...”

Mas masakit pa ang nararamdaman niya ngayon kesa sa nakita niyang si James na may kahalikang iba. Na si Justine naman pala at hindi si James. Ano pa kaya ang mararamdaman niya kung nakita niyang may kahalikang iba si Aeroll, lalo pa at ang Chariz na ‘yon! Huminga siya ng malalim.

Stop it, Princess! You just hurting yourself! saway ng kabilang isip niya.

“Pero kasi...” Hinawakan niya ang dibdib niya. “Bakit ba kasi ang sakit eh...”

Ready ng tumulo ang luha niya ng...

“Princess!” Agad siyang napalingon sa bintana ng kotse niya. Sakay ng motor si Aeroll habang nagda-drive ang kasama nito. “Stop the car!”

Inirapan niya ito. Hindi niya ito pinansin. Binilisan niya ang takbo. Mula sa side view mirror ng kotse niya ay nakita niyang nakasunod pa rin ito. Hanggang sa makapasok siya ng subdivision nila, nakasunod pa rin ito. At dahil kilala na ito ng guard ay pinapasok din ito.

Inis na hininto niya ang kotse niya. For sure, hanggang sa bahay niya ay susundan siya nito. At ayaw niyang makaagaw ng pansin sa mga kapitbahay niya. Medyo malayo pa ang mga bahay sa hinintuan niya. Puro puno ang magkabilang gilid ng kalsada.

Hindi siya bumaba ng kotse. Ayaw niyang makita nito ang itsura niya ngayon. Inis na pinahid niya ang luha niya. “Nakakainis!”

Huminto ang motor nila Aeroll sa harap ng kotse niya. Bumaba ito at lumapit sa gilid ng kotse. “Prinsesa! Open the door. Mag-usap tayo.”

“Edi buksan mo!” hindi tumitinging sagot niya. Hindi naman kasi tinted ang bintana ng kotse niya kaya makikita nito ang mukha niya.

“Galit ka ba sakin?”

“Hindi!”

“Eh, bakit ka—”

“Kuya Aeroll!”

Napatingin siya sa driver ni Aeroll kanina. Kumunot ang noo niya habang tinitingnan ang mukha ng lalaki. Kahawig ito ni Aeroll. Medyo younger version nga lang. Kapatid ito ni Aeroll?

“Mauna ka na, King!”

“Yung panggasolina ko?”

“What?”

“Bayad sa pagda-drive ko hanggang dito.”

Lumapit si Aeroll sa tinawag nitong King. “Ayan. Umuwi ka na. Puro gala ka na naman.” Pero sa halip na umalis ay bumaba pa ito ng motor at lumapit sa kotse niya. Nagpangalumbaba ito sa harap ng kotse.

“Hello!” nakangiting bati nito. Sa kaniya. “I’m King. You are?” Wala siya sa mood ngayon. Masama ang timpla niya kaya hindi siya sumagot. “Hey!” Kumaway pa ito.

“King, stop it!” Lumapit si Aeroll dito at hinila ito palayo sa kotse niya.

“Sino ba kasi siya, Kuya? Hinabol pa natin siya hanggang dito na parang eksena sa movie. Bago mo na namang girlfriend? Pang-ilan na ba siya?”

 “King Leonard!”

“Okay, I’m going.”

Sumakay na ito ng motor at umalis. Pero huminto pa ito sa gilid niya. Kinatok nito ang bintana ng kotse niya kaya napalingon siya dito. “Mag-ingat ka kay kuya! Baka paiyakin ka lang niyan!” Ang lakas ng pagkakasabi nito na parang pinarinig pa talaga kay Aeroll.

“King Leonard!” Mabilis na lumapit si Aeroll dito pero napatakbo na nito ang motor paalis. “Humanda ka sakin mamaya!”

“Bago mo na namang girlfriend? Pang-ilan na ba siya?”

“Mag-ingat ka kay kuya! Baka paiyakin ka lang niyan!”

Paulit-ulit na nag-replay yun sa isip niya.

Aeroll! Bigla niyang binuksan ang kotse niya at dahil nando’n si Aeroll ay tumama pa sa gilid nito ang pintuan ng kotse.

“Aray!” nakangiwing sabi nito habang hawak ang gilid nito. “Prinsesa naman!”

“Don’t call me Prinsesa!”

“Princess.” Dumeretso ito ng tayo. “I’m sorry.”

“Sorry for what?! Dahil totoo ang sinabi ng kapatid mo?!” Tumawa siya ng pilit. “Bagong girlfriend pala, hah! Paiiyakin lang! Grabe!”

“He was—“

“Tapos yung Chariz na ‘yon?! Another girlfriend mo rin?! Sino ba ang nauna?! Siya o ako?!”

“Hindi ko—”

“Sa seminar ka ba talaga nanggaling kahapon?! O kasama mo siya?!”

“Kasama ko siya pero—”

Pumalakpak siya. “Talagang umamin ka pa, hah! So, totoo yung nabasa kong text kagabi?! Oh! Hindi mo nga pala alam ‘yon noh? Okay. Ako na lang ang magsasabi. I quote, ‘You know how much I love you, Aeroll. Ikaw lang ang lalaking minahal ko ng ganito. By the way, thank you for the kiss yesterday’, unquote. Ang sweet niya noh? Talagang nag-thank you pa siya sa’yo dahil sa kiss—”

Napatigil siya sa paglilitanya ng mapansing nakangiti ito. No. Pinipigilan nito ang ngiti nito. “Pinagtatawanan mo ba ko?” Tuluyan na itong napangiti. Nagsimula na namang tumulo ang luha niya. Pinaglololoko lang ba siya nito?!

“I hate you, Aeroll!” Hinampas niya ang dibdib nito. Hinawakan nito ang kamay niya. “Bitiwan mo ko! Bwisit ka! Bwisit ka! Bwisit—” Hinila siya nito at niyakap ng mahigpit. Nagpumiglas siya pero ang higpit ng yakap nito sa kaniya. “I hate you!”

“And I love you.”

Natahimik siya sa sinabi nito. Aeroll. Pinigilan niyang umiyak, pero pumatak na naman ang luha niya. Baliw na kung baliw pero kahit anong pilit ng isip niyang sabihing niloko lang siya nito, ayaw namang maniwala ng puso niya.

Itinaas nito ang mukha niya. Wala na ang nakakainis na ngiti nito kanina. “Tumahan ka na.” Huminga siya ng malalim para kalmahin ang sarili niya. Pinunasan nito ang mga luha niya.  Then, he cupped her face with his hands. Tinitigan siya nito. “Pwede na ba kong magpaliwanag?” Tumango siya. “Don’t interrupt, okay?” Tumango siya.

“Una, hindi totoo ang sinabi ni King na bagong girlfriend na naman kita. Ang pangit pakinggan ng ‘na naman’. You are my first serious girlfriend. Much better.”

“T-tayo na ba?” Tinakpan nito ang bibig niya.

“Tayo na diba?” Hindi nito inalis ang kamay nito sa bibig niya kaya hindi siya makasagot. Ngumiti ito. “Silence means yes. So, we’re officially on from now on.” Hindi pa din nito inaalis ang kamay sa bibig niya kaya hindi siya makapag-react. “Pero tama ang sinabi niya, paiiyakin lang kita.” Hinaplos ng isang kamay nito ang mata niya. “Dahil sakin, umiyak ka ngayon.”

Tumango siya.

“Wag mo na kong konsensyahin.” He sighed. “Totoong galing ako ng seminar. At totoong kasama ko si Chariz. But there’s nothing going on between us. Kasamahan ko lang siya sa trabaho. At yung nabasa mong text kagabi. Yes, aware naman ako na gusto niya ko. Pero, never kong pinatulan ang mga sinasabi niya.”

Nagsalubong ang mga kilay niya. Eh, yung kiss?!

Mukhang na-gets nito ang iniisip niya. Napakamot ito ng noo. “I didn’t kissed her.”

Pinanlakihan niya ito ng mata.

“Ganito kasi ‘yon. Naglalakad kami kahapon ng bigla siyang matapilok. I helped her to stand up. Nagulat na lang ako ng bigla niya kong hilahin at halikan. But of course, I didn’t kissed her back. Kumawala agad ako sa kaniya. At yung naabutan mo kanina,” Napakamot ito ng kilay. “,wala lang ‘yon. She insisted na sasabay siya, but I told her na may pupuntahan akong importante. At ikaw ‘yon. Maliwanag na ba?”

Tumango siya. Saka lang nito inalis ang kamay nito sa bibig niya. “Hindi pa rin pala nagbabago si Chariz.” bulong niya.

“Anong sabi mo?”

Umiling siya. “Wala.” Pinili niyang wag ng sabihin ang nakaraan nila ni Chariz. Hindi na importante ‘yon.

“Ngayong alam—” May nag-ring na phone. Phone ni Aeroll dahil kinuha nito ang phone nito sa bulsa. Kumunot ang noo nito bago sagutin ang tawag. “What?!” PAUSE. “At ano na namang sasabihin mo sa kaniya?!” PAUSE. “Ayoko!” PAUSE. “Siguraduhin mo lang, King! Dahil humanda ka sakin pag-uwi ko!” Magkasalubong ang kilay na binigay nito ang phone sa kaniya. “Kakausapin ka daw ng pasaway kong kapatid.”

Kumunot ang noo niya. “Bakit daw?” Hindi naman sila close no’n.

“I don’t know. Just talk to him.”

Kinuha niya ang phone. “Hello.”

“Ate Princess?” Nilayo niya ang phone sa tenga niya. Ni-loud speak pala ni Aeroll ‘yon bago ibigay sa kaniya.

“Sino bang gusto mong kausapin? Hindi ba ako?”

Tumawa ito sa kabilang linya. “My brother’s right. Masungit ka nga.”

“Sinabi ni Aeroll ‘yon?” Tiningnan niya si Aeroll na prenteng nakasandal sa kotse niya. Ngumiti lang ito.

“Narinig ko lang nung nagkukwentuhan sila ni mama. Wala kasing bukam-bibig si Aeroll kundi ikaw simula ng umuwi ‘yan from his vacation. First time mangyari ‘yon, ah.” Umiwas siya ng tingin kay Aeroll. So totoo nga, dinadaldal pala siya nito sa pamilya nito. “Nagpakatay nga ko ng manok, eh.”

“Kilala mo naman pala ko, eh. Bakit tinatanong mo pa yung pangalan ko kanina?” Pag-iiba niya ng topic.

“I just want to make sure na ikaw ang Princess na tinutukoy niya.”

“Ngayong alam mo na?”

“Nakikinig ba si Kuya satin?” sa halip ay tanong nito. Sinenyasan siya ni Aeroll na ‘hindi.’

“Oo. Naka-loud speaker kasi ‘tong phone niya.” Sinimangutan siya ni Aeroll.

“Sabi na nga ba.” natatawang sabi nito.

Mukha may gusto itong sabihin pero hindi nito masabi  Ang ginawa niya tinanggal niya ang pagkaka-loudspeak ng phone. “Hindi na ‘to naka-loud speaker. So, ano bang gusto mong sabihin?”

“Prinsesa naman!” reklamo ni Aeroll sa ginawa niya. Lumayo siya dito at umupo sa gilid ng kalsada.

“Okay na ba kayo ni kuya?” tanong ni King over the other line.

“Kung sabihin kong hindi.”

Tumikhim ito. “Hindi totoo yung sinabi ko kanina. Gusto ko lang pag-tripan si kuya. First time kaya no’ng maghabol sa isang babae. Para nga kaming tangang humahabol sa kotse mo. Inis na inis nga ‘yon, eh. Ang bilis mo daw kasi magpatakbo.” natatawang sabi nito. “Alam mo bang mas sanay akong babae ang naghahabol sa kaniya.”

Yeah, I know. “Pero hindi pa rin tama ang ginawa mo. Hindi magandang biro ‘yon.”

“Yeah, I know. That’s why I’m sorry. Pero hindi ka naman naniwala sa sinabi ko diba?”

Medyo. “Naniwala.”

“Ows? Hindi nga? Naniwala ka o hindi? Yung totoo. Ang magsinungaling, pangit.”

“Para kang bata.”

“Alam ko.” Naramdaman niyang sumeryoso ang boses nito. “Laging sinasabi sakin ni kuya ‘yan.” Tatanungin na sana niya kung okay lang ito ng magsalita uli ito. “Alam ko namang hindi ka naniwala sa sinabi ko, eh. So, kung may pinag-awayan man kayo ni kuya. Forgive him, ate.”

“King...”

“Akong bahala. Once na mambabae siya, isusumbong ko siya sa’yo. Saka ate...”

“Ano ‘yon?”

“Wag mong sasabihin kay kuya ang mga sinabi ko sa’yo.”

“Bakit?”

“Baka kasi magpamisa siya ng wala sa oras at magpakatay ng baboy.” natatawang sagot nito. “Dahil alam kong iniisip niya ngayon, puro kalokohan ang sinasabi ko sa’yo.”

“Parang siya hindi. Eh, puro kalokohan din naman siya.” Tiningnan niya si Aeroll pero wala na ito sa harap niya. Hinanap niya ito. Nakita niya ito sa gilid ng damuhan. Anong ginagawa no’n do’n?

“Ate?”

“Yes, I’m still here.”

“Ibaba ko na ‘tong phone. May chikababes akong nakita, eh.”

Napangiti siya. “Mana ka lang sa kuya mo.”

“Hindi, ah. Siya ang maraming naging girlfriend, pero ako wala pa.”

“What? Wala ka pang naging girlfriend? Ilang taon ka na ba?”

“Oops! Nahuli mo ko do’n, ah.” natatawang sabi nito. “I’m nineteen, ate. Sikreto lang natin na NBSB ako, ah.”

Hindi niya alam kung nagsasabi ba ito o ng totoo o nagbibiro. Napa- “Sure.” na lang siya.

“Nga pala ate. Hindi ko nasabi kanina.”

“Ano ‘yon?”

“Nice to meet you, Ate Princess. Sorry kanina.”

Napangiti siya. “Same to you. Pero hindi ko matatanggap ang sorry mo. May pingot ka sa tenga pag nakita kita.”

Natatawang nagpaalam na ito. Hihintayin daw nito ang pamatay na pingot niya. Nilingon niya si Aeroll sa damuhan na pinuntahan nito kaya nagulat pa siya na nakaupo na ito sa tabi niya.

“Kanina ka pa diyan?”

“Kakaupo ko lang. Anong sinabi sa’yo ni King? Mukhang close na agad kayo, ah.”

“Wala naman.”

Umangat ang kamay nito sa pisngi niya. “I’m sorry.”

“Forgiven.” Naalala niya ang ginawa niyang pag-iyak kanina pati ang pang-aaway dito. Napatayo siya ng wala sa oras at dumeretso sa loob ng kotse niya. Nakakahiya naman yung ginawa ko kanina. Pang-famas ang arte ko.

“Prinsesa! Galit ka pa rin ba?” Pigil nito ang pintuan ng kotse niya kaya hindi niya maisara. Nakaupo na siya sa loob.

“Hindi.” Nang may maalala siya. “Bakit nga pala nakangiti ka pa kanina, eh, galit na nga ko?”

Nilapit nito ang mukha sa kaniya. “Because you were jealous.”

“I’m...”

Ngumiti ito. “Don’t deny it, Prinsesa.” Hinaplos nito ang pisngi niya. “Alam ko na ngayon kung pa’no ka magselos. Ni hindi man lang ako makasingit sa’yo. Parang armalite ‘yang bibig mo kanina.”

Napangiti siya. “Sorry.”

Tumingkayad ito ng upo paharap sa kaniya. Habang nasa pisngi pa rin niya ang isang kamay nito. Pinagmasdan nito ang mukha niya. “Do you trust me?”

“Yes, it’s just that...”

“Inunahan mo kasi ng selos.” Pinisil nito ang ilong niya. “When I told I love you, I really mean it. Sakin ka maniwala. Wag sa kanila. Okay?” Tumango siya. Ngumiti na ito. “Umuwi ka na, Prinsesa. Uuwi na rin ako. Ingat ka, hah.”

Tumango siya. Tumayo na ito. Ito na ang nagsarado ng pintuan ng kotse niya. Inistart na niya ang kotse ng kumatok ito sa bintana. Binaba niya ‘yon. “Bakit?”

“I forgot something.”

Napaatras ang mukha niya ng sumuot ang ulo nito sa bintana ng kotse. He chukled. May kung anong inilagay ito sa tenga niya. “Ingat ka.” He kissed her forehead. Tumama pa ang ulo nito paglabas sa bintana ng kotse. Natawa tuloy siya. “Pinagtatawanan mo ko, ah. Go.” nakangiting sabi nito.

Pinaandar na niya ang kotse niya habang nakatingin sa sideview mirror. Kumakaway pa ito sa kaniya. Kinapa niya ang nasa tenga niya. Kinuha niya ‘yon. Lumapad ang ngiti niya ng makita niyang bulaklak ‘yon. Gumamela flower! Yun pala ang kinuha nito sa may damuhan kanina. Napangiti siya habang hawak ang gumamela flower.

“Hay! Parang kanina lang, nakasimangot ako. Naiinis. Galit. Umiiyak. Tapos ngayon ang lapad ng ngiti ko. Para kong baliw ngayong araw, ah.”

At least ngayon, nakahinga na siya ng maluwag. From now on, I have to trust him completely ng hindi na aabot sa ganito. Napangiti siya.

Nakakabaliw pala ang magmahal. Simpleng bagay lang, nalulungkot ka na. Simpleng bagay lang, nasasaktan ka na. Simpleng bagay lang, napapaiyak ka na. Simpleng bagay lang, nakangiti ka na. Simpleng bagay lang, nakatawa ka na. Simple things but meant big things.

“Tama nga ang sinusulat ko sa mga nobela ko.”

Love hurts. But still, at the end of the day mapapangiti ka na lang. Because no matter what happened, masarap pa ring magmahal. Masaya pa ring magmahal. Hindi ba? (^___^)

* * *

>>>CHAPTER 49 HERE