Following Your Heart : Chapter 24

CHAPTER 24

( Shanea’s POV )

 Humikab siya. Pang-ilang beses na niya ‘yon. Ang aga kasi nilang umalis nila Hiro. Madaling araw pa lang, nasa highway na sila. Para daw hindi sila tanghaliin ng pagdating ng Baguio at para masulit nila ang two days nila do’n. Akala niya, sa Zambales o Tagaytay ang punta nila.

Medyo lutang kasi siya this past few days. Iniisip niya ang naging pag-aaway nila ni Jed. Mukhang talagang tinotoo nito ang sinabi niyang wag na itong magpakita sa kaniya. Hayyy... Kasalanan naman kasi niya. Tama ito, hanggang ngayon, isip bata pa rin siya.

“Matulog ka muna, Shasha. Kanina mo pa pinipigilan ‘yan, eh. Baka sa iba lumabas ‘yan.” Napalingon siya kay Hiro na siyang nagda-drive ng van nila.

“Hindi naman ako nauutot noh. Inaantok ako.”

“Kaya nga matulog ka muna.”

“Wala kang ka-kwentuhan? Baka mapanis ang laway mo.” Na sinabayan niya ng hikab. “Baka antukin ka.”

“Gigisingin na lang kita kapag maliwanag na para may ka-kwentuhan na ko.”

“Malapit ng magliwanag.” Hikab.

“Matagal pa.” Gamit ang isang kamay nito, pinapikit nito ang mga mata niya. “Matulog ka na.”

“Oo na.” Sabay pikit ng mga mata niya. Pero bigla rin siyang napadilat ng...

“Bwisit ka, Mike!”

Napalingon siya sa backseat. Sumilip naman si Hiro sa rearview mirror. Mahimbing na natutulog sina Jenny, Nadine at Mike, ang tatlong employees ng Shahiro na siyang nakasama sa kanila.

“Si Jenny.” sabay nilang sabi ni Hiro sa kung sinong nagsalita kanina. Nagkatinginan sila at napangiti.

Umayos siya ng upo. “Hanggang sa panaginip pala, iniinis ni Mike si Jenny.” Para kasing aso’t pusa ang dalawa.

“Bagay silang dalawa.”

“Playing cupid ka naman. Ba’t hindi ang sarili mo ang hanapan mo ng lovelife?”

Ngumiti ito. “Kawawa naman ang mga girls kapag naging taken ang status ko.”

“Kailan ba naging taken ang status mo? Eh, puro ka fling.”

“Because only one person can take my heart.”

“Wow! Ang drama mo ngayon, ah.”

Nilapirot nito ang ilong niya. “Alam mo, nililibang mo lang ako, eh. Matulog ka na nga.”

* * * * * * * *

( Hiro’s POV )

“Hmm...”

Napalingon siya kay Shasha. Tulog na tulog ito habang nakatagilid ng higa paharap sa kaniya. Nakataas pa ang paa nito sa passenger seat habang yakap ang tuhod nito. Naka-flipflops lang ito na hinubad nito bago matulog kanina. Napangiti na lang siya. Parang nasa bahay lang, ah. Tiningnan niya sa rearview mirror ang mga kasama nila. Ang himbing din ng tulog ng tatlo.

“Ang lamig...”

Binagalan niya ang takbo ng van at pumarada sa gilid ng kalsada. Ni-recline niya ang upuan ni Shasha. Hinubad din niya ang jacket niya at ipinatong dito.

“Ang kulit kasi.” bulong niya. Parang gusto niyang lapirutin na naman ang ilong nito. Wala kasi itong suot na jacket. Nasa bag nito. Ang sabi nito, makapal daw ang balat nito. Makapal nga talaga.

“Because only one person can take my heart.”

Napailing siya ng maisip niya ang sinabi niya kanina. Tama ka, Shasha. Ang drama ko nga. Nakangiting pinatakbo niya uli ang van.

* * * * * * * *

( Shanea’s POV )

“Hmm...” Iminulat niya ang isang mata niya. Kumunot ang noo niya ng mapansing nakahinto ang van na sinasakyan nila.

Nila? Teka, nasa’n ba ang mga kasama niya? Tuluyan na niyang iminulat ang mga mata niya. Wala si Hiro sa driver seat. Paglingon niya sa back seat, wala rin ang tatlo niyang kasama.

Waaah! Iniwan na ba nila ko?

Tinuktukan niya ang ulo niya sa naisip niya. Tumingin siya sa unahan ng van. Maraming kainan siyang nakita sa paligid. Nag-stop over lang pala sila para kumain. Teka. Kumain? Bakit hindi nila ako ginising?

Lalabas na siya para hanapin ang apat ng marinig niyang magbukas ang car door sa backseat. Agad siyang napalingon sa likuran niya. Si Mike ang nakita niya.

“Ma’am Shanea, gising ka na pala.”

Pinanlakihan niya ito ng mata.

“Shanea pala.”

Ayaw niya kasi talagang nagpapatawag ng Ma’am Shanea kapag wala na sila sa Shahiro at tapos na ang oras ng trabaho. Halos kasi nang nagta-trabaho na employees sa Shahiro, one to three years lang ang tanda sa kaniya.

Pero kay Hiro, Sir pa rin ang tawag ng mga ito mapalabas man ng trabaho o hindi. Sabagay, si Hiro na din ang nagsabi sa mga ito na kung anong feel ng mga ito na itawag dito sa labas ng trabaho, bahala ang mga ito.

Tanging si Zelinn na pinsan ni Hiro ang natatanging employee nila na hangga’t hindi oras ng trabaho nito, pangalan ang itatawag sa kanila. Pero pagpatak ng oras ng trabaho hanggang sa mag-out ito ay Ma’am/Sir ang itatawag sa kanila. Hindi naman big deal sa kaniya ‘yon, as long as they have a smooth working relationship.

“Nasa’n si Hiro, si Nadine, si Jenny? Ba’t naman iniwan ninyo ko dito? Kumain na ba kayo?” sunod-sunod na tanong niya.

Napakamot ito ng ulo. “Nasa labas lang ako ng van. Halos kakahinto lang natin dito. Si Nadine at Jenny pumunta ng restroom. Si Sir Hiro, naghahanap ng makakainan natin. Halos puno kasi ng mga tao.”

Napangiti na siya. “Akala ko naman iniwan ninyo na ko at kumakain na kayo.”

“Hindi ka naman iiwanan ni Sir Hiro.”

“Alam ko.” nakangiting sabi niya.

“Bakit ba nakaharang ka, Mike?” Si Jenny ang sumulpot sa likuran ni Mike. “Tumabi ka nga!“

“Ayan na po!” Lumabas na si Mike.

Napalingon naman si Jenny sa kaniya. “Shasha. Gising ka na pala.”

“Goodmorning!” bati niya.

“Goodmorning din! Nakahanap na si Sir Hiro ng mauupuan natin. Kumain na daw tayo.”

“Sige.“ Inayos niya ang nagulo niyang buhok ng mapansin niya ang jacket na nakabalabal sa kaniya. Napangiti siya. Ang sweet talaga ng bestfriend ko.

Sinundan niya sina Jenny at Mike na abala sa pag-aasaran.

“Goodevening, Shasha este goodmorning pala!” bati sa kaniya ni Hiro ng makarating sila sa table nito. “Ang sarap ng tulog natin, ah.”

“Goodmorning din!” Umupo siya sa tabi nito ng mapansin niyang wala si Nadine. “Si Nadine?”

“Bumalik sa restroom, nahihilo daw siya. O ayan na pala siya.”

Umupo si Nadine sa tapat ni Hiro. Parang namumutla pa ito.

“Okay ka lang, Nadine?”

“Okay ka lang, Nads?”

Nagkatinginan pa sila ni Hiro ng sabay silang magtanong nito. Sabay pa silang nagtawanan.

“Sir Hiro, parehas talaga kayo ni brainwaves ni Shasha.” nakangiting sabi ni Jenny.

“Wow! May brainwaves ka pang nalalaman dyan, Jenny! Lumi-level-up ka na ngayon, ah!”

“Palibhasa kasi Mike, wala kang alam.”

“Kaw lang naman ang alam ng utak ko, eh.”

Inirapan ito ni Jenny. “Eeew! Baka hindi ako matunawan nito sa’yo. Mahiya ka nga kila Sir.”

Magkatabi pa talaga ang dalawa. Kaya lonting kibot lang, asaran na agad.

“At bago pa tayo langgamin dito sa inyong dalawa,” singit niya. “,kumain na tayo.”

Nagsimula na silang kumain. Gutom siya kaya wala siyang pakialam sa paligid niya. Saglit lang niyang tinapunan ng tingin ang katabi niyang si Hiro ng kausapin nito si Nadine.

“Hindi ka ba sanay sa byahe, Nads?”

“Hindi po, Sir Hiro. Pasensya na po.”

“Uminom ka na ba gamot? Binilhan na kita.” May inilapag si Hiro sa tabi ng plato ni Nadine.

“Ahm, sir. May baon po kong gamot.”

Napakamot ng ulo si Hiro. “Gano’n ba? Edi ano...edi...edi sa pag-uwi natin.”

“Sige po. Thank you, sir.”

Hmm... Tama ba ang nakita ko o gutom lang ako? Parang nag-blush si Nadine? Does she...

Nginitian ito ni Hiro. “Kumain ka na. Eto masarap ‘to.”

“Sige, sir.”

Pasimple niyang inapakan ang paa ni Hiro. Nagtatakang napalingon ito sa kaniya. “What?”

“Masarap ba ‘yan?” Sabay turo sa inalok nito kay Nadine.

“Masarap ba, Nads?” sa halip ay tanong nito kay Nadine.

Nads. Sinong tao ba ang binibigyan ni Hiro ng pet name para sa sarili nito? Edi ang mga taong malalapit dito.

“Yes, sir.”

Nilingon siya ni Hiro. “Masarap daw, Shasha.”

Napangiti na lang siya at pinagpatuloy ang pagkain niya. Hayyy...Hiro. One of these days, lagot ka sakin.

“I know that smile, Shasha.” pabulong na sabi ni Hiro sa kaniya.

“Weh? Di nga?”

* * * * * * * *

“Wow! Ang ganda naman dito!”

Inilibot niya ang tingin sa paligid niya. Napapaligiran ng matataas na puno ang resthouse na pagmamay-ari daw ng ate ni Hiro. Wala ngang kapitbahay man lang.

“Hiro, ba’t ngayon lang tayo pumunta dito?” Sa dami ng napuntahan nila, hindi pa sila pumunta dito.

“Ngayon lang din ako nakapunta dito. Kaya nga nagkandaligaw-ligaw tayo kanina, eh.” Kinuha nito ang bag nito. “Let’s go inside. Tinawagan ko si Ate Fia. Umalis siya kanina pero on the way na rin siya dito. May ininvite din siyang kaibigan niya. Naligaw ata. Nakakaligaw naman talaga ang pumunta dito. Sinabi naman niya sakin kung sa’n niya nilagay ang susi ng bahay kaya makakapasok tayo.”

Nagbabaan na sila ng mga kasama niya. At pumasok ng resthouse.

“Alas nuebe pa lang pero ang lamig pa rin.” sabi ni Jenny ng makaupo sila.

“Nasa Baguio kasi tayo, iha, kaya wag kang magtaka.”

“Epal ka na naman, Mike! Dapat hindi ka na sumama dito!”

“Nads, gusto mong magpahinga sa taas?” narinig niyang tanong ni Hiro kay Nadine.

“Hindi na, sir.”

“Are you sure?”

“Yes, sir.”

Napangiti na naman siya. This two days vacation will be an exciting one. Surebells ako! Hihihi!

“Nine am pa lang. Gusto ninyong maglibot muna o magpapahinga muna kayo?” tanong ni Hiro. “May garden daw sa likod sabi ni ate.”

“Hindi naman ako pagod, Sir Hiro. Maglilibot muna ko.” sabi ni Jenny.

“Samahan na kita. Baka maligaw ka pa at makuha ng engkanto. Pero don’t worry, ibibigay kita ng libre sa kanila. Baka nga itaboy pa kita.” pang-aasar ni Mike dito.

“Ayaw kitang kasama! Ayaw!” Hinila ni Jenny si Nadine patayo. “Maglibot tayo, Nadine.”

“Kayo na lang ni Mike, Jenny. Nahihilo pa ko, eh.”

“O, tayo na lang daw.” Hinila ni Mike si Jenny palabas ng bahay.

“Ayaw nga kitang kasama, eh! Bitiwan mo nga ko! Sanay akong maglakad!”

“Wag kayong lalayo! Dito lang kayo sa paligid ng resthouse!” pahabol ni Hiro sa mga ito.

“Yes, Sir Hiro!” sagot ni Mike.

“Ikaw naman, Nads.” Hinawakan ni Hiro ang kamay ni Nadine. “Magpahinga ka muna.”

“Pero, Sir Hiro—”

“No more buts.”

“Sige na, Nadine. Magpahinga ka na muna. Hari ng kakulitan ‘yang si Hiro, eh. Hindi ka niyan tatantanan.” sabi niya.

“Reyna ka naman ng kakulitan.” ganti ni Hiro sa kaniya.

Binelatan niya lang ito. Wala ng nagawa si Nadine ng hilahin na ito ni Hiro paakyat sa taas. Five minutes pa ang lumipas bago ito bumalik.

“Anong tingin ‘yan? At ‘yang ngiti mo, Shasha. Kanina ka pa.”

“Ikaw, hah.” Sinundot niya ang tagiliran nito.

“Anong ako?”

“Ba’t ang tagal mong bumaba?”

“Ayaw kasing matulog ni Nadine.”

“Ows?”

“What?” Nilapirot nito ang ilong niya. “Ang dumi ng isip mo!”

“Oh! Oh! Tinatanong lang kita, hah. Wala naman akong sinasabi.” Nagpa-ikot-ikot siya dito. “He thinks he’s inlove, thinks he’s inlove...with her...” pakanta niyang sabi sabay turo sa second floor ng bahay.

“What? Ako? Inlove? Kay Nadine?”

Nginitian niya ito. “Sige, lakasan mo pa ng marinig niya.”

Napailing ito. “Alam mo, Shasha, gutom lang ‘yan.”

“Weh?” sabay sundot sa tagiliran nito.

“Shasha.”

“Uyyy...” Sinundot niya uli ang tagiliran nito.

“Trip mo ko, ah.” Pinagalaw nito ang mga daliri nito. Nanlaki ang mata niya ng mahulaan ang gagawin nito.

“Titigil na po ko.” Pero lumapit pa rin ito sa kaniya. At kiniliti ang tagiliran niya. “Hiro!”

“May sinasabi ka, Shasha?” Habang kinikiliti pa rin siya.

“Hahahaha! Wala kong sinasabi!”

“Mero’n, eh.” Hindi nito tinigilan ang pagkiliti sa kaniya.

“Hahahaha! Ayoko na!”

“Trip mo ko kanina, eh. Akala mo, hah!”

Sabay pa silang napalingon sa pintuan ng makarinig siya ng malakas na katok. Nakabukas na ‘yon. Mukhang hindi na nila napansin ni Hiro ang pagbukas no’n dahil sa tawanan nila.

Isang magandang babaeng nakangiti ang nakita niyang nakatayo habang nakatingin sa kanila. Pero nanlaki ang mata niya ng magtama ang mga mata nila ng taong kasama nito na halos magsalubong ang kilay habang nakatingin sa kanilang dalawa ni Hiro.

“Jed...” Anong ginagawa niya dito?

* * *

Check Out my NEW STORY, "OFFICIALLY YOURS" click here!

>>> CHAPTER 25 HERE