Friends Zone : Chapter 26

 

A/N: This is the last chapter for this season... sa susunod na update ko Season 3 na po iyon...ayyiiieee.., wala lang.. nagmamaganda lang ako haha...tagal di nagparamdam tapos last chapter na..hehe.. anyways... here it is :)

Enjoy :)

Chapter 24 : 

[I Love the way you smile ]

If you can't find the right words for a certain situation,

Just give that person a hug.

Words have the potential to confuse,

But hugs never lie.

[Trace’s POV]

Hindi ko alam kung tama ba ang naging desisyon ko. Hindi ko alam kung tama bang nagpadalos-dalos ako sa pakikipagrelasyon.

Napaupo ako sa sofa habang hawak ang lata ng alak sa kamay ko. Ako nalang yata ang gising dito sa bahay. tahimik na tahimik. Nakakabingi ang katahimikan kahit na nasa syudad ako. Napasapo ako sa noo ko habang binabalikan ang nakaraang naging pagtatalo namin ni Richelle.

“Bakit hindi ka tumawag? Alam mo bang almost three hours akong naghintay sa school? Tawag ako ng tawag sa phone mo pero nakaoff. Ang sabi ni Gray nauna ka naman daw umalis. Saan ka ba nagpunta ha?” galit na sabi sakin ni Richelle. Hindi ko naman siya masisisi kung magalit man siya dahil naghintay siya pero…

“Wala naman akong sinabing maghintay ka ah? May usapan ba tayong magkikita?” napansin kong natigilan siya at bumakas ang sakit sa mga mata niya. Gusto ko sanang pawiin ang sakit na iyon pero…

Iniwas ko nalang ang paningin ko sa kanya. Hindi ko gustong makitang nasasaktan siya. Hindi ko kaya pero alam kong nasaktan ko siya.

“Fine. Sorry ah! Ang alam ko kasi boyfriend kita at karapatan ko naman sigurong malaman kung nasaan ka?” sarkastikong sabi niya.

“Girlfriend lang kita…pero hindi kita nanay”  pagkasabi non ay tinalikuran ko na siya at naglakad palayo. Alam kong nagulat din ang mga kaibigan namin sa inasal ko.

“Trace” tawag sakin ni Gray pero hindi ko siya pinansin at umalis na ako sa lugar na iyon.

“Anak may problema ka ba?” napapitlag ako ng marinig ang boses ni Mama. Sa sobrang lalim ng iniisip ko hindi ko namalayan ang paglapit niya sakin.

“wala naman po Ma.”

“bakit umiinom ka anak?”

“Nagpapaantok lang po ako. Maya-maya matutulog na din po ako.”

“Sige hijo wag ka masyadong maglasing ah. Tama na iyang hawak mo matulog ka na”

“Yes Ma. Goodnight po” sabi ko at humalik sa pisngi ni mama.

“Good night din anak”

Pagkaalis ni mama ay inubos ko lang ang laman ng lata ng alak na hawak ko at umaakyat na din ako sa kwarto ko. Baka sakaling mawala ang mga gumugulo sa isip ko.

***

[Richelle’s POV]

“Grabe na ito ah…hindi na ako natutuwa dyan kay Trace” masungit na sabi ni Regine habang inaalo ako dahil umiiyak ako.

Hindi na naman kasi nakipagkita sakin si Trace at hindi rin siya tumawag or nagtext man lang. nakakasama lang ng loob kasi hindi ko alam kung bakit siya nagkakaganun. Ni hindi niya nga man lang talaga naalala na monsary namin nung nakaraan eh.

“Hoy Gray! Baka may alam ka kung nasaan ang magaling na bestfriend mo ha!” pagtataray din dito ni Jhonah

Mukha namang kawawa si Gray dahil pinagtutulungan siya ng mga girls.

“Wala naman akong kinalaman dyan eh..saka kung may alam man ako I think hindi yun sakin dapat nanggagaling” depensa ni Gray.

“So may alam ka nga?!” pagtataray dito ni Demi. “Spill it out! I can’t take all this chaos anymore” maarteng dugtong pa nito.

“I don’t have the authority to say it”

Tinignan ko si Gray at nagmamakaawang nakiusap sa kanya.

“Please Gray if you know something kung bakit ganun nalang ang pag-iwas sakin ni Trace please tell me.. ayoko ng ganito eh.”

Hindi naman mapakali si Gray at inilibot ang paningin sa paligid. All the barkada is there minus Trace.

“Okay” Gray left a sigh. “ Trace Ex-girlfriend is back”

“His what???” Sabay-sabay na tanong ng barkada.

“His ex”

“So what??” nakataas ang kilay na tanong ni Demi.

“Princess Demi… ex ni Trace yun”

“Eh ano naman.. she’s just an Ex…and you’re the present”

“Ex play a major role in a relationship”

“Oh come on…if you really love Trace then take him away from that stupid bitch!” malditang sabi ni Demi sakin.

Wala saming nakapagsalita… kahit na hindi maganda ang lumabas sa bibig ni Demi may point naman siya.

“Kaya kung ako sa iyo Richelle… mag-usap muna kayo ni Trace” payo ni Jeirick.

“Eh ayaw ngang makipag-usap sakin eh”

“Usap-usap pa??? break na agad!” singit ni Jhonah.

“Tumahimik ka nga dyan” saway naman dito ni Earl.

“Epal ka”

Habang patuloy sa pagtatalo ang mga tao sa paligid ko kung paano lilikidahin si Trace…busy naman ako sa pag-iisip sa sinabi ni Gray.

Trace Ex-girlfriend is back….

Is she the reason why Trace is avoiding me?

***

[ Trace POV]

“Mahal mo ba talaga siya? O nakikita mo lang sa kanya yung babaeng una mong minahal?”

Isang araw matapos ang halos isang linggo kong pag-iwas kay Richelle ay isang hindi inaasahang tao ang naging bisita ko.

Si Jhonah...

Hindi ako nakapagsalita.

Bulls eye. Yun ang tumama sakin. Napag-isip isip ko na may punto siya.

Bakit ko nga ba siya ginirl friend?

Bakit ko nga ba siya nagustuhan?

Tama..kasi nakikita ko si Yvette sa kanya.

The way she talks..the way she moves...the way she laughs.

Si Yvette ang nakikita ko.

Pero yung pagmamahal na nararamdaman ko sa dibdib ko? Para ba kay Yvette lang yun?

O mahal ko nga ba talaga siya?

Ang gulo. Gustong sumakit ng ulo ko.

“Pinasok mo ang gulong iyan...ikaw din ang mag-isip ng paraan kung paano mo sosolusyunan.” Napabuntong-hininga si Jhonah... maging ako ay hindi makatingin ng diretso sa kanya. Guilty.... Nahihiya... Iyon ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon..

“Pero isa lang ang tandaan mo..” pagpapatuloy niya. “..sa gagawin mong desisyon.. paniguradong may masasaktan... maging handa ka sana..be man enough to face your mistakes Trace”

Ayoko ng ganito...

Hindi ko naman naisip na aabot sa ganito eh.

Hindi ko naman kasi alam na babalik siya ulit.

Ang gulo.

“Trace...ayokong magalit sayo kasi kaibigan kita...pero kaibigan ko din si Richelle...at ayokong makitang nasasaktan siya”

“Senpai...”

Sino ang dapat na piliin ko?

***

[Richelle’s POV]

“I’m sorry Chelle...sorry for hurting you....I don’t deserve you”

Those words feels like a knife that slowly striking my heart.

I want to cry pero parang pagod na ang mga mata ko sa pag-iyak. Wala ding salitang gustong lumabas sa mga bibig ko.

“I’m sorry” he finally said and walk away....walk out of my life..

I want to stop him...

I want to tell him that I love him so much...

I want to hold him and don’t let him go...

But I cant...

Because he doent want it...

I’m not the one he needs...

I’m not the one he loves...

***

[Laxus POV]

“Pssst... sabi ko na nga ba nandito ka lang eh”

Napalingon sakin si Richelle. Kung saan saan ko pa siya hinanap dito lang pala sa may basketball court malapit samin ko siya matatagpuan. Wala namang ibang tao dito pero nakita ko ang isang bola ng basketball sa sahig. Siya siguro yung naglaro.

“Ikaw pala... bakit?” tanong niya sakin.

Naupo ako sa tabi niya pero hindi ko siya tinignan... sa malayo ako nakatanaw.

“Umiiyak ka na naman ba?”

“Hindi” sagot niya pero iniwas naman ang tingin sakin.

“You are not a very good liar Chelle.”

“I know”

Dumaan ang katahimikan sa pagitan namin.

“So...” I broke the silence between us “....Trace is being an asshole now”

“I don’t want to talk about it Laxus” I saw pain in her eyes.

I moved towards her and give her a hug from behind.

“Sorry hindi ko alam kung anong words ang dapat kong sabihin sayo para mapagaan ang loob mo.. you know that I’m not good in words right...all i can do right now is to hug you for you to know that you’re not alone...I’m just here... right next to you”

“Laxus...” she didnt finish her sentence....I thought magagalit siya but she touch my hands and put her head in my arms.

Maya-maya pa ay naramdaman kong umiiyak na siya.

“Laxus..bakit ang sakit? Bakit ang sakit... sakit... I love him so much that it hurts”

Hindi ako nagsalita.. as of this moment she doesnt need someone to talk to..all she need is an ears to listen and a heart that can understand.

“Ginawa ko naman ang lahat...minahal ko siya...pero bakit nagawa niya pa din akong saktan? No one would love me now...”

“That’s not true”

“Yes it’s true...lahat ng minamahal ko nawawala sakin...una si Paul....pero alam kong si Regine ang gusto niya kaya wala akong magawa...ngayon naman si Trace...bakit ganun Laxus? Bakit lagi nalang silang nawawala sakin?”

Maya-maya ay naramdaman kong kumalma na din si Richelle sa pag-iyak.

“Kung sasabihin ko ba sayong mahal kita maniniwala ka?”  all of a sudden ay tanong ko sa kanya.

Napatingin siya sakin bigla.

“Ano yun? Joke?” tumatawang tanong din niya sakin. “ Ang hilig mo talagang magbiro kahit kelan. Sira ka talaga. But thank you for making me laugh” Sabi pa niya at hinampas hampas ang braso kong nakayakap sa kanya.

Inaasahan ko na ang magiging sagot niya pero hindi ko alam na ganito pala kasakit kung maririnig ko iyon mismo sa kanya.

“Oo naman..joke lang yun...baliw ka kung maniniwala ka. Ako? Magmamahal? Sayo? Imposible yun..pinapatawa lang kita..ang panget mo na kasi eh.” tumatawang sagot ko din kahit na ang totoo pakiramdam ko isang libong kutsilyo ang sumasaksak sa puso ko sa bawat katagang binibitawan ko.

Pero kailangang kong magpanggap na biro lang ang lahat. Kasi hindi rin naman siya maniniwala eh. Kahit na sabihin ko pang totoo yun.

Imposible.

Dahil kahit kelan hindi niya ako tinignan sa paraang gusto ko.

Hindi niya ako tinignan bilang isang lalaki.

Hindi ako si Paul...

At lalong hindi ako si Trace...

Kaibigan.

Iyon lang ang tingin niya sakin.

Kung pwede ko lang sanang aminin.

Na ayokong kaibigan lang.

Na mahal ko siya.

Kaso hindi eh. Kailangan kong itago.

Pero ang sakit sakit.

Kasi yung sikretong itinatago ko...

Ang bagay na gusto kong ipagsigawan sa buong mundo.

Ako si Laxus Ian Fontanilla...

Lihim na nagmamahal sa babaeng kahit kelan hindi ko pwedeng angkinin.

“Tara na nga..ang drama na natin masyado...ay hindi..ikaw lang pala” sabi ko at bumitaw sa pagkakayakap sa kanya.

“Saan tayo pupunta?” tanong niya at pinagpagan ang suot na pantalon.

“Libre kita ng ice cream”

Nagpauna na akong maglakad palabas ng court.

“Laxus...gusto ko din ng chocolate...”

“sige...”

“Pati cake...”

“sige”

“Donut”

“Oo na..lahat na ng gusto mo kainin mo”

“Thank You” nakangiting sabi niya at humawak sa braso ko.

Somehow seeing her smile...is enough to make my heart smile.

***

>>>SEASON 3 : CHAPTER 27 HERE