Friends Zone : Chapter 25

A/N : Tadaaahhhh!!! ako ay nagbabalik upang mangulo ulit..haha.. dahil wala ang boss ko at sinipag akong mag-update kasi may lovelife na ako (ayyyiiieeee...malandi much..haha) heto ang two chapters update ko...regalo ko na din pala ito sa espren naming si Richelle..belated apee beeday ka-josa!!!

Now enjoy reading my dear fellow writers and readers :)

^_^

Chapter 23 

[It’s Complicated kasi…]

No matter how we try to be mature,

We will always be a kid when we get hurt and cry.

***

[Jhonah’s POV]

“Panget”

Napatigil ako sa paglalakad sa kalye ng may narinig akong nagsalita. Pero hindi ko sinubukang lumingon. Bakit naman ako lilingon eh hindi naman panget ang pangalan ko?

“Pssst! Panget”

Ipinagpatuloy ko pa ulit ang paglalakad. Bahala siya sa buhay niya. Mamatay na siya.

“Hoy! Bakit hindi ka namamansin? Suplada ka ah!”

Napatingin ako sa lalaking ngayon ay nasa harapan ko na…. na walang iba kundi ang prinsipe ng kasungitan.

“Bakit naman kita papansinin? Eh hindi naman panget ang pangalan ko?”

“Arte mo!”

“Epal ka!”

Tinalikuran ko na si Earl..sinisira lang niya ang araw ko. Pero ang damuho at talagang sinundan pa rin ako.

“Bakit naglalakad ka? Nasaan si Portia?” yung kotse ko ang tinutukoy niya.

“Gamit ni kuya…nasa talyer kasi yung kotse niya….oh ikaw bakit naglalakad ka? Hindi naman dito ang way papunta sa bahay niyo ah..naliligaw ka?”

“Mukha ba akong naliligaw?”

“Hindi.. mukha kang adik…lumayas ka sa harapan ko”

“Sungit nito”

“Kelan ba ako naging mabait?” Muli kong ipinagpatuloy ang paglalakad. “Oh bakit sumusunod ka pa din?”

“Di kita sinusundan..assuming ka masyado…pupuntahan ko si Jeirick”

“Wala sa bahay si Kuya… may date sila ni Princess Demi”

“Ahhh..eh di pupuntahan ko nalang si Paul” sa iisang subdivision lang kasi kami nakatirang apat. At magkapit-bahay lang kami nila Paul.

“Wala si Paul…may date sila ni Regine”

“Ano ba yan! Puro sila may date… sino ng yayayain ko magbasketball?”

Napatingin ako sa kanya… hindi naman siya nakapang basketball eh.

“Maghanap ka na lang din ng kadate mo….”

“Nah! Mas gugustuhin ko nalang na magbasketball”

“…..sabagay….wala namang magtyatyagang babae sa ugali mo”

“Anong sabi mo? Hindi mo ba alam na maraming babae ang nagkakandarapa para lang pansinin ko?”

“Hindi… at wala akong pakialam sa babae mo”

Imagine.. nakarating kami sa bahay ng di natutuyo ang dugo ko? Sabagay… konti nalang at matutuyo na siya…

“Oh? Ba’t andito ka pa? tsupi na..wala si kuya dito at wala din si Paul” at tinangka kong isarado yung gate kaso agad naman niya itong napigilan.

“Panget…”

“Oh? Anong kailangan mo? Wala akong pera”

“Marami na ako nun”

“Eh ano nga?” iritableng tanong ko.

“Tayo nalang magdate”

“Mukha mo!” at isinarado ko na ang gate pabalibag sa mukha niya.

Adik na yun! Balak pa akong pagtripan! Hah! Akala niya madadala niya ako sa pangloloko niya?! Wais yata ito!

Pero teka…bakit parang ang bilis yata ng tibok ng puso ko?

Hayyy! Napagod siguro ako sa paglalakad. Makapagpahinga na nga lang.

***

[Earl’s POV]

Pinagmasdan ko nalang ang saradong gate ng ibalibag iyon pasara ni Jhonah. Mabuti na lang at naialis ko agad ang kamay ko bago pa niya isara yung gate..kundi baka naipit na ako. Amasona talaga yung babaeng yun kahit kailan.

“Tayo nalang magdate”

Tsk! Ano bang pumasok sa isip ko at nasabi ko yun?

Sira-ulo ka talaga Earl!

Paalis na sana ako ng bahay nila Jhonah nang biglang bumukas yung gate.

“P-pasok ka muna…nagluto si Manang ng biko” hindi makatinging imbita sakin ni Jhonah. Guilty yata ang luka-luka sa pagbalibag sakin ng gate.

“Parang labag naman yata sa loob mo eh.” Pang-aasar ko sa kanya with my most suplado look.

“Kung ayaw mo eh di wag. Mukha mo!” akmang isasara na naman sana niya yung gate pero maagap ko ng nahawakan iyon at naipasok ang sarili ko sa loob.

Talk about reflexes.

***

[Gray’s POV]

“Trace seryoso ka ba dyan sa pinapasok mo ha? Gulo yan pag nagkataon eh.”

“Alam ko ang ginagawa ko Gray…don’t worry”

“Hindi naman ako sayo nag-aalala eh..kay Richelle. She doesn’t deserve this Trace”

“Mind your own business Gray”

Napabuntong-hininga nalang ako. Wala na talaga. Sarado na ang utak nitong bestfriend ko.

Mula nung bumalik si Yvette alam kong may “something” na sa kanilang dalawa ni Trace. Hindi man official na nagkabalikan yung dalawa still ang malinaw ay niloloko ng bestfriend ko si Richelle.

“If you still love Yvette, better break up with Richelle. Hindi yang ganyan.”

“I said mind your own business Gray”

Tumahimik nalang ako. Wala ng reason para makipagtalo pa sa isang taong sarado ang utak.

***

[Demi’s POV]

“This is life… thank you for bringing me here Hon” I lovingly look at Jeirick who’s now lying on my lap.

Kasalukuyan kaming nasa Tagaytay. Dito ako naisipang dalhin ng boyfriend ko.

“You’re very much welcome Hon..alam mo namang all I want is the best for you”

“That’s why I love you so much”

“I love you too”

Ako na ang kusang humalik sa labi niya. What could I ever ask for? I have the best boyfriend in the world…well technically…in my world…but who cares?!

Jeirick is a man full of surprises. Nung minsan ay sinorpresa niya ako by putting petals of red roses around my bed. Kinuntsaba niya pa nun si Yesha at yung mga maids namin. Then one time, he serenades me in front of my class. Isn’t he sweet? Kaya naman hindi ako papayag na may eepal sa relasyon namin.

“Did I ever told you that you’re so beautiful?” nakangiting tanong sakin ni Jeirick.

“Well everyday…but I’m still willing to hear it” I playfully brush his soft hair with my hands.

“You are the most beautiful girl in the whole wide universe”

“And you’re the most bolero in the whole universe” nanggigigil na kinurot ko siya sa ilong.

“Of course not…totoo naman ang sinasabi ko”

“I know… that’s why I love you”

He put his hands at the back of my neck and gently pull me towards him.

“I love you too” and he kissed me in the lips ignoring the people around us.

***

[Richelle’s POV]

“Hay naku espren! Nakakainis yang si Trace ah! How could he forget your special day?!”

Nakahalukipkip na sita sakin ni Regine. Kanina pa kasi ako ngumangawa na parang baka dito sa bahay namin. Tinawagan ko kasi si Regine para may mapagsabihan ako ng problema. Kaso nung pumunta siya dito kasama naman niya sina Paul at Laxus. Naglalaro pala kasi sina Paul at Laxus ng Basketball ng tawagan ko si Regine at sabihing may problema ako. Kaya ayun sumama na din yung dalawa. Mga tsismoso kasi.

“Malay mo naman may surprise pala siya sayo” pag-aalo ni Paul

“Surprise??? Paul naman…kahapon ang monthsary nila Richelle at Trace..lumipas na ang 24 hours…hindi na surprise yun noh!” singhal ni Regine sa boyfriend niya.

“Hey! Hindi ako ang kalaban dito?”

Mamaya mag-away pa itong magjowang ito dahil sa amin ni Trace.

“Redge…wag mong awayin si Paul…wala naman siyang kinalaman sa problema namin ni Trace eh” sa pagitan ng pag-iyak ay saway ko sa kanya.

Inabutan naman ako ng tissue paper ni Laxus. Kataka-takang tahimik itong kolokoy na ito.

“Oo nga naman Mahal ko….bakit ako ang inaaway mo” naglalambing na yumakap si Paul sa bewang ni Regine na agad namang tinanggal ng huli.

“Hay naku Paul tumigil ka nga..naiinis kasi ako kay Trace eh..napakainsensitive naman kasi niya.. kabago-bago palang nila ni Richelle at ayan nagloloko na siya.. tama ba namang kalimutan niya yung monsary nila? That’s so mean!”

Mukha highblood nga talaga itong bespren ko. Ayaw paawat eh.

“Eh kasi lalaki si Trace..ang mga boys hindi matandain sa mga petty things”

“Petty things???!!!!” sigaw ni Regine. “kelan pa nagging petty things ang Monsary ha?! Ikaw Paul ah kinakampihan mo ba si Trace??”

“hindi naman sa kinakampihan ko si Trace… baka busy lang yung tao”

“Busy??? Eh ang sabi naman ni Gray wala naman daw silang masyadong activity sa school para ikabusy niya…baka sabihin mo busy sa ibang babae”

“Hindi naman siguro sa ganun” pagtatanggol parin ni Paul kay Trace.

“Ganun yun! Ikaw nga tigil-tigilan mo ang pagkampi dyan kay Trace at naiirita ako.” Nagtaas naman ng kamay si Paul tanda ng pagsuko. Kakaiba din talaga itong bespren ko. Sa laking tao nung si Paul napapatiklop niya lang. pag-ibig nga naman.

“Teka nga…nasaan nga pala si Jhonah? Bakit wala siya dito ha?”

“Hindi ko siya tinawagan.. alam mo naman yung babaeng yun. Baka masermunan lang ako nun..sabihin pa niya…I told you…wag na lang”

“May point ka.. knowing Jhonah…baka maghurumentado pa yun at din a abutan ng bukas si Trace” natatawang sabi ni Paul. “oh tol! Bakit ang tahimik mo yata? Imik-imik din” tawag pansin ni Paul kay Laxus.

“Wala may iniisip lang ako”

“Babae?”

“Hindi”

“Lalake?”

“Oo”

“bading ka tol?”

“Gago!”

“Pwede ba tumigil nga kayong dalawa. May problema si Richelle. Makisama kayo”

“Eh kasi naman Mahal ko..problema na nila ni Trace yun…di tayo dapat makialam”

“Anong wag makialam? Niloloko na niya bespren ko tatahimik lang ako?”

“Hindi pa naman sure na nagloloko talaga si Trace.. baka nakalimutan niya lang talaga.” Sabi ni Laxus. “ Mag-usap nalang muna kayo Richelle”

Tumango nalang ako. Siguro nga ay dapat si Trace muna ang kinakausap ko since siya naman ang involved dito.

“Thank you guys sa pakikinig sakin”

“Sus! Wala yun noh! Anytime..bigtime”

Sana makapag-usap kami ni Trace.

***

[Jiyeon’s POV]

“Excuse me.. saan ba ang registrar dito?” tanong ko sa isang estudyanteng nakita ko.

“Diretsuhin mo lang yung pasilyong iyon. Then turn right”

“Salamat”

Sinundan ko ang direksyong tinuro nung estudyante.

“Diretso tapos kanan” sabi ko sa sarili ko.

Kaso pagliko ko sa kanan ay may nakabangga naman ako. At sa laking tao nung nabangga ko ay napaupo ako sa sahig. Mabuti nalang nakapantalon ako.

“Aruykupoyungpwetko”

“Miss are you okay? I’m sorry di kita napansin”

“Okay lang”

Tumayo na ako. Agad naman niya akong inalalayan…infairness ah gentleman siya.

“Hindi ka ba nasaktan?” tanong niya sakin.

Napatingin ako sa mukha niya.

“Wait….you’re Richelle’s cousin right?”

“Oo…ikaw yung si…..”

“Marky”

“Ahh oo nga”

“Saan ang punta mo? Kasama mo ba si Richelle?” tanong niya habang sinasabayan ako sa paglalakad.

“Hindi. Pupunta ako sa registrar office. Mag-iinquire ako. Pag-aaralin daw kasi ang parents ni Richelle”

“Really??? That’s good. Would you like me to accompany you?”

“Naku… hindi ba nakakahiya?”

“Of course not. I’m willing to help you…so tara? Libot na din kita sa school namin.”

“Salamat”

***

>>>CHAPTER 26 HERE