Following Your Heart : Chapter 5

CHAPTER 5

( Shanea’s POV )

Hindi niya alam kung ilang beses na siyang humikab. Nagluluha na nga ang mga mata niya at gustong-gusto ng pumikit. Humikab na naman siya ng kalabitin siya ni Jed na nasa kaliwa niya.

“Shanea, takpan mo naman ‘yang bibig mo pag naghihikab ka. Napapalilingon sa’yo yung mga tao, eh.” bulong nito.

“Inaantok na talaga kasi ko... Yung mata ko malapit ng matulog...” bulong din niya habang papikit-pikit ang mga mata.

‘’Ang lakas ng loob mong mag-ayang magsimba kagabi tapos tutulugan mo yung misa.”

“Nag-aya akong magsimba pero hindi ganito ka-aga…” Alam ninyo ba kung anong oras siya pinuntahan ni Jed sa bahay nila? 5:30 ng madaling araw. Wala pa siyang tulog dahil ala-una na ata siya nakatulog kagabi. Kanina pala. Alam ninyo kung bakit? Sa paghahalungkat sa maleta niya ng maisusuot. Buti na lang dala niya yung sunday dress niya. At buti na lang mabilis siyang kumilos kanina. Paspasan ang ginawa niyang pagligo. Pero wa-effect pa din, hindi pa din siya nilulubayan ng antok. Nag-tricycle na nga lang sila papunta sa simbahan dahil baka mahulog pa daw siya sa motor.

Ang problema niya ngayon, antok na antok na siya. Sobra. Yung tipong pag hinayaan niyang pumikit ang mata niya ng dalawang segundo, tiyak makakatulog na siya.

“Wala kang sinabing oras.”

“Kahit na…” Tuluyan ng pumikit ang mga mata niya. Bumagsak ang ulo niya sa balikat ni Jed. Buti na lang at nandito sila sa pinakadulong upuan.

“Shanea…” Naramdaman niyang tinapik nito ang pisngi niya.

“Inaantok talaga ko, Jed…”

Kinurot nito ang pisngi niya. Wa-effect pa din.

“Gigising ka o hindi kita ililibre mamaya?”

“Five minutes lang…”

Napabuntong-hininga ito. “Okay.” Inalalayan nito ang ulo niya.

Napangiti siya. Sorry po, papa God. Idlip lang po ako…

* * * * * * * *

“Gusto ko ng lugaw na may laman, itlog at lumpiang toge. Libre mo ko, ah.” bungad niya pagkalabas nila ng simbahan.

“Nadinig mo ba yung sinabi ko kanina? Pag natulog ka, hindi kita ililibre.”

“Wala akong nadinig. Saka five minutes lang akong natulog.”

“Fifteen minutes.”

“Ten minutes lang.”

“Fifteen. At kung hindi pa kita hinila palabas ngayon sa simbahan, hindi ka pa magigising.” Nauna na itong naglakad. Syempre, sumunod lang siya.

“Sorry na po. Kandakasi naman ikaw, pwede namang mamayang hapon na tayo magsimba. Bakit naman ganito kaaga? Ayan tuloy, sobrang antok na antok ako. Hindi ko tuloy napakinggan ang misa.” Tumingala siya sa langit. “Patay ako nito kay papa God.” Nag-sign of the cross siya. Papa God, madami pong sorry talaga. Alam Ninyo naman pong hindi ako nagsisimba sa umaga lalo na pag wala akong tulog, kasi alam ko pong makakatulog lang ako. Sorry po. Bati na po tayo, ah. Nag-sign of the cross uli siya bago lingunin si Jed na malayo na ang agwat sa kaniya. Mga benteng hakbang. Nakapameywang ito habang nakakunot ang noong nakatingin sa kaniya.

Napangiti siya. “Ang gwapo talaga ng Jed ko…” bulong niya sa hangin. Lumapit siya dito.

“What are you doing?” tanong nito ng tuluyang siyang makalapit dito.

“Doing what?”

Jed just waved his hand. “Never mind.” Tumingala ito sa langit na tila may hinahanap.

Tumingala din siya. “Kinakausap ko si papa God kanina. Yun ba yung tinatanong mo?” sabay tingin dito.

Nilingon siya nito. “Kinausap?”

“Yap. Baka kasi nagalit siya kanina ng tulugan ko yung misa. Lalo na’t hinila mo ko, eh hindi pa tapos yung misa.”

“Kesa naman pagtinginan tayo ng mga tao dahil kung makasandal ka sa balikat ko, para ka lang nasa bahay.”

Napangiti siya. Sayang, tulog ako kanina ng mga oras na ‘yon. Hindi ko tuloy na-feel. Wahehe. “Kaya nga kinausap ko si papa God kanina. Nag-sorry ko. Baka kasi hindi Niya tupadin yung mga wishes ko this coming Christmas, eh. Madami pa naman akong wish.” Nagbilang siya sa daliri niya. “Gusto kong magka-kotse. Gusto ko ng house and lot. Gusto ko mag-tour around the world, pero sa ngayon, around the Philippines na muna. Gusto ng—”

“Shanea.” putol nito sa sinasabi niya.

“Madami pa kong gusto, hindi ko pa nasasabi lahat.” Dahil ang pinakagusto ko this coming Christmas ay ikaw, Jed. Simula ng araw na magustuhan kita, ikaw ang lagi kong wini-wish kay santa. Sabi ko nga, kahit wag ka na niyang i-box, baka kasi hindi ka makahinga, edi baka hindi ka na umabot sakin pag dineliver ka na.

“Summer pa lang ngayon, Shanea. Ang aga mong mamasko. At yang mga wishes mo, hindi ang Diyos ang magbibigay niyan. Ikaw ang gagawa ng paraan para makuha ang mga ‘yan.”

“Alam ko.” At malabong makuha kita sa paraang gusto ko. Tumingala siya sa langit. “Alam na alam ko. Kaya nga kailangan kong mag-sikap para sa future ko.” Nilingon niya ito. “Right, Jed?” Para sa future ko lang.

“I’m glad, naging seryoso ka sa bagay na ‘yan. Puro ka kasi kalokohan, eh college ka na.”

“Matalino naman ako.”

“Kaya nga, you should use that, hindi sa kalokohan, kundi sa pag-aaral mo.”

“Opo.” Napahawak siya sa tiyan niya. “At para sipagin akong lalo sa pag-aaral ko, kailangan laging may laman ang tiyan ko. Mahirap mag-aral ng gutom. And speaking of gutom, nagugutom na talaga ako. Kain na tayo.”

Napapalatak ito. “Akala ko pa naman seryoso na ‘tong babaeng ‘to…” bulong nito na nadinig din naman niya.

Napangiti siya. “Tara na, Jed. I’m so hungry.”

“KKB tayo.”

“Alam mo ‘yon?”

“Of course.”

“Eh, yung KKK?”

“KKK?”

“Oo. Ay, hindi mo alam ‘yon?” natatawang tanong niya. “Yung mga bata, alam na alam ‘yon.”

Kumunot lang ang noo nito.

“KKK as in Kalbo, Kinis, Kintab. Katulad no’n oh.” Itinuro niya ang isang lalaking sakto sa description niya. Tiningan nito ‘yon.

Nagulat siya ng tumawa ito bigla. Tumawa si Jed ko. Napangiti siya. Bihira niya itong makitang tumawa ng ganito ng dahil sa kaniya. Dahil sa korni niyang joke. Napalingon ito sa kaniya. Napahinto ito sa pagtawa nito nang mapansin siguro nito na nakatitig lang siya dito. Ilang beses itong tumikhim. Bumalik na ang normal ‘serious fes’ nito, pero kita pa din niya ang pinipigilang ngiti sa labi nito.

“Lets go.” Tumalikod na ito.

“Ililibre mo ko?”

“Yes.”

Nakangiting sumunod siya dito.

* * *

>>>CHAPTER 6 HERE