My First Kiss at the Eiffel Tower: Episode 12

Episode 12

(Cassy’s POV)

“Bonjour! Welcome to Paris Madamme!” Bati ng mamang driver ng taxi nung lumabas na kami ng airport after naming nagpapalit ng pera sa money changer dito. Grabeh ang lamig-lamig! Malamang, winter nga eh. At kapag winter, syempre may snow xD. Kaya ang saya-saya ko talaga dahil nakakita na rin ako ng snow SA WAKAS!!! Whoo! My heart jumped in too much joy talaga. xD

Kinuha ng driver yung maleta namin at nilagay sa likuran ng taxi. Sya pala ang maghahatid sa amin sa hotel kung saan kami magche-check-in. Excited na talaga ako at hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon, kaya mukha na tuloy ako nitong kiti-kiting di mapakali. Haha!

“ANG GANDAAAA!!!” Pinigilan ko ang sarili ko na tumili habang sinisabi ang mga katagang yun. Kayo kaya dito? ^_^*

Ang laki at ang linis saka sobrang ganda ng airport nila. Malayong-malayo sa airport sa Pinas. LOL! At kahit nagsno-snow dito, kitang-kita parin ang ganda ng paligid.  Lingon ako ng lingon sa paligid.

“Uist halika na nak. Nu pa hinihintay mo?” Tawag ni mama. Nakasakay na pala sya sa taxi. Haha buti di ako iniwan.

Sumakay na rin ako at habang tumatakbo ang taxi, hindi ko mapigilang maluha dahil sa sobrang saya. “Sa wakas! Natupad na rin ang matagal ko ng pinapangarap…” Bulong ko sa sarili.

“Okay ka lang ba anak?” Tanong ni mama sakin habang nakahawak ang dalawang kamay sa mga kamay ko.

“Opo. Sobrang saya ko lang po talaga ma…” I answered then wiped my tears. “Sorry ma, di ko lang talaga mapigilan eh.”  Tapos ngumiti ako ng konti.

Mama chuckled. “Hay naku Cassy dear… promise ko sayo, mag-eenjoy tayo dito especially ngayong Christmas.”

I looked at my mother with a perplexed expression in my eyes. “Huh? Eh panu yan ma, tayo lang dalawa?”

“Basta…dami mong tanong nak.”  Then mama chuckled. Nakakaasar ah! Anyway, I’ll just wait. Tutal, wala namang pangit sa mga surprises ni mama eh. ^_^

“ Owkay...” Yun lang sinagot ko. No comment eh.

Silence…

Silence…

“Oh my God!!!” I exclaimed as I looked behind. Nakadungaw kasi sa bintana ng taxi itong ulo ko at natatanaw ko parin ang mga taong naglalakad mula sa airport.

Tell me I was wrong with whom I’ve just seen…

“Bakit nak?” Asked mama.

Gosh parang si Zev yun ah? Si Zev nga kaya yun? Pero imposible naman...Magkasama pa kami kahapon saka di naman nya sinabing uuwi na sya dito sa Paris. Hmm...kahawig nya lang siguro.

“Ah wala po. Para kasin akong nakakita ng kamukha ng classmate ko eh.” Sagot ko saka isinara na ang bintana ng taxi.

“Si Andrew?” Tanong ni mama na may tonong nang-aasar.

“Di ah.” I quickly respond. Parang si yaya naman kasi ‘tong si mama kung minsan, hilig din mang-asar.

Palihim akong ngumiti. Di dahil  naalala ko si Andrew. Kundi dahil sa nakadama ako ng pag-asa na makita ulit si Zev dito sa Paris. Yun ay kung kapalaran talaga namin na makita ulit dito... (*Sighed*)

Pero si Andrew… Kumusta na nga pala sya? We saw each other last Christmas Party namin. Medyo matagal-tagal na rin yun. Hayy… Iniwan ko nga pala sya bigla nun. Ah! tatawagan ko na lang sya mamaya pagdating namin sa hotel. Buti naka-roaming na itong sim ko.

Sa hotel.

“Hotel Marsollier Opera.” Aba ang sosyal ng dating ah. Pangalan pa lang mamahalin na. Yun ang pangalan ng hotel na tutuluyan namin dito sa Paris. Panigurado, ubos pera namin dito dahil alam kong ang mahal mahal ng bayarin nila. Oo na-research ko na tungkol dito dati and as far as I know, 95 euros lang naman per night. That means, P4, 845.00 ang bawat gabi namin. Tsk. Ewan ko, si mama lang yata ang mayaman dito kaya kung makapili ng hotel wagas!

Pero sulit din naman. Kasi, habang papasok na kami sa loob, agad kong napansin ang ganda ng arrangement at ambiance nito.

Sinamahan kami ng hotel guide papunta sa room namin and then nang makarating na kami….HOLY MACARONI!!! Ang ganda-ganda naman ng room na ‘to!

(HOTEL MARSOLLIER OPERA hotel pictures:

Disclaimer: I do not own any of these photos.

Medyo may jet lag pa ako kaya dumiretso agad ako sa bedroom at humiga. Ang relaxing sa pakiramdam. Si mama naman nandun pa sa baba, kinausap ang manager ng hotel. Pipikit na sana ako but then naalala ko si Andrew. Tatawagan ko nga pala sya.

Kinuha ko ang cellphone ko sa bag ko then started dialling Andrew’s number. Ring lang ng ring ang phone nya. Dial naman ako ng dial. “Naku baka nagalit yun sakin…” I worried. Di kasi sumasagot eh.

Hayy ewan ko sa kanya. Bahala sya. Buti nga naaalala pa eh! Hmf, makatulog na nga…

[AN: The hotel’s name was real, including the payment :D]

(Zev’s POV)

“S'il vous plaît suivez ce taxi. (Please follow that taxi.)” I told the cab driver. I did not exactly know what the hell was happening to me why I chose to follow Cassy instead of going immediately to my store. I just wanna know where they’ll go and what hotel they’ll check-in. Stupide!

Later, I found out that they stopped in front of Louvre Marsollier Opera hotel. “Hmm great!” I smiled while saying that, knowing that I could watch Cassy everyday because that hotel was exactly in front of my music store! (*wide smile*)

“Merci!” I said to the driver then gave him my fare. I hopped out and ran hurriedly to my store with a wide-fool smile. LOL!

(Mommy Sandra’s POV)

Pagkatapos kong kausapin ang manager ng hotel na ‘to, agad akong nagtungo sa kwarto namin. Pagkabukas ko sa pinto, nagkalat pa ang mga gamit namin sa sahig at sa sofa. Nasaan ba si Cassy ?

Mula dito sa sala, tinawag ko sya pero walang sumagot.

Nagpaikot-ikot ako. Na-check ko na rin ang banyo kasi baka nag-shower sya. Hanggang sa nalaman ko na nakatulog na pala sya sa bedroom nung sinilip ko. Napagod siguro kaya hinayaan ko na lang. Bumalik ako sa sofa saka inayos ang mga gamit namin at nilagay sa closet ang mga damit at sapatos. Sa kalagitnaan ng pag-aayos ko ng mga gamit, napangiti ako nang naalala ko ang nangyari sakin nung nasa Hong Kong pa ako…

(FLASHBACK)       

Hong Kong.                                                                                                      

“Of course I’ll give you your commission after you sell that property, Sandra.” Sabi sakin ni Mr. Woon, or si daddy, ang lolo ni Cassy.

“I’ll do my best dad. You knew what’s my purpose upon doing this, right?” I smiled.

“Of course, of course. I’ll be proud of you if you can make it.” He smiled back saka sumubo na ng pagkain.

Meanwhile…

“By the way Sandra, how’s my grand daughter now?” Tanong ni dad.

“Oh she’s fine dad. Actually, she’s improving now in school. She really got the sweet voice like her father when it comes to singing.” I explained saka sumubo na rin ng pagkain.

“Tonight will be their Christmas Party and she’ll be performing a very nice song. Oh I guess that would be tomorrow, sorry.” Pagkasabi ko nun, bigla akong nakadama ng lungkot. I was sure my daughter will be disappointed kasi wala ako dun. Pero alam ko naman na maiintindihan nya ako. Para sa kanya ang lahat ng ito.

Hinawakan ni dad ang kamay ko. “That’s alright Sandra…”

(END OF FLASHBACK)

Nasa isang Japanese restaurant kasi kami nun having our lunch. Nakiusap kasi ako sa kanya na ako na lang ang magbenta ng 25 million worth of house and lot dun sa Cavite. Pagmamay-ari kasi yun ng company nila dad. Advantage sakin dahil taga Pilipinas ako. Mabuti at pumayag naman sya at mas naging masaya pa ako nung naibenta ko nga ang property na yun sa isang sikat na businessman sa Cavite. And that means, I got 3 million commission plus 10 percent of my husband’s money which I kept from the bank. Overall, 5 million ang dala-dala kong pera dito sa Paris. Cash yung iba while nasa ATM ko naman ang iba.

Napakayaman ng pamilya nila kaya masasabi kong maswerte ako dahil tinuring parin nila akong kapamilya kahit hindi natuloy yung kasal namin ng husband ko. (*watery eyes*) He died on the day of our wedding because of a tragic car accident.

>>> CHAPTER 13 HERE