Don't Say Goodbye [FTV] : Chapter 1

CHAPTER 1

Coco Alvarez POV

Nasa bahay ako ngayon,syempre magsta-star gazing walang magawa eh. Saka hilig ko talaga ang bagay na yon. gusto ko nga maging astronomy balang araw. Hmm..maybe next 2 years,currently nagaaral ako sa isang  public university bilang astronomy. Gusto pagaralan lahat ng heavenly bodies. Magdediscover ng bagong planet,dwarf star,aabang ng comets na pwedeng makita sa earth at kung ano-ano pa. Gusto maging next Galileo Galilee. Kaya minsan di maiiwasan na may sarili akong mundo ayoko kasing may nanggugulo sa akin.Dapat concentrated sa studies. Hmm..pero magkaroon ng girlfriend di naman bother sa akin. Literally,nagkaroon ako. First love ko siya kaso wala na eh..wag na nating pagusapan. Ayoko siyang isipin. Masakit eh.

Pagkatapos kumain ng dinner kinuha ko kaagad ang astronomy book ko para tumungo sa veranda. Magsa-star gaze. Kailangan may madiscover ako ngayon para may pangthesis na ako next year. Ayos ba ang naisip ko. Ito na nga ako nakapwesto na sa harap ng telescope. binuklat ko muna ang libro. Try ko ang constellition na to. Si Orion ha,pegasus kaya muna ang hanapin ko. Mas astig yon.

Nilapit ko ang right eyes ko sa lense. Maghahanap tayo. Hay,wala akong makita.Puro hangin lang. Maulap pa ang langit. Teka,ano yon? Hindi ko ma figure out. Teka,binalik ko ang paningin sa libro. Maghahanap ako ng exact figure non. binuklat-buklat ko. Wala talaga. Hmm..manghiram kaya tayo ng libro ni pareng Yunho.

eto nilisan ko ang veranda at mabilis na bumaba sa hagdan palabas ng bahay. Tahimik akong humahakbang hanggang makarating sa labas kaso may biglang nagpagulat sa akin. gumalaw yong basurahan. Ano yon? Maytumi-trick ba sa akin. kaasar lang ha.Tingnan ko nga.Sipain muna natin.

Hala gumalaw ulit.nilapitan ko yun at binuksan. Napa-stumble ako ng makita ang walang malay pero kyut na babae sa loob ng basurahan. Takot ako doon ha!

.....

Kinabukasan,abala na ako sa paggawa ng report ko para bukas. Marahil nagtataka kayo kong saan ko dinala ang babaing nakita ko kagabi.Eventually,pinatuloy ko siya sa bahay ko.Hiniga ko siya sa sofa.Tinakpan ng puting kumot. Animo'y anghel siyang umiidlip. Kay ganda ng hugis ng mukha niya.Sarap himasin kung pwede lang.Mukha naman akong manyakis kung magisip. Nevermind muna,First thing first. Alamin ko muna ang pagkatao ng babaing to at kung nasaan ito nanggaling. Malay natin kinidnap yan at dinala sa bahay ko. Mamaya niyan ako pa ang aakusahang kidnaper. Kung manyari yon...wag lang sana. 

Pinatuloy ko na ang ginagawa ko.di siya ang kailangan kong isipin ngayon.

....

Maya-maya nagising siya,umalerto ang utak ko. Ang amo ng mukha niya.kakakit kahit inosente. Bumangon siya at nagpalinga-linga sa paligid. Puro question mark ang nasa mata niya na tila mariming itatanong na nasisimula sa sentence na saan ako? Sino ka? or sino ako? Malay mo na amnesia. tila wala ka muwang sa mundo.

Tumigil ako sa ginagawa ko. Pinatong ang dalawang kamay sa mesa. Inoobserbahan siya hanggang pacharm akong ngumiti sa kanya ng mahagip niya ang mukha ko.Ang blanko naman ng ekspresiyon niya.di man lang nag respond sa akin. Nagpapasiga lang siya ng mata niya.

"Hi!"bati ko.

"Saan ako?"yon na nga,predict ko na tanong niya.

"Private drive,korea.Sa apartment ko."lahad ko.

Yumuko siya.

"I'm sorry kong ginulo kita. sorry talaga,naiinis ako sa sarili ko pangalan ko lang naalala ko."umiyak siya bigla.Tumayo ako para lapitan ko.

"Wag kang mag alala di naman ako nagagalit eh. Alam mo bang natagpuan kita sa basurahan.Marami kang galos at hinang hina na."inform ko."Kaya ito tinulungan kita."

"Salamat nang marami.Utang ko sayo ang buhay ko."

"Ssshh..wag mo nang isipin iyon.Di naman ako nagtatanaw ng utang na loob ang sa akin lang masaya na akong may natulungan na iba."

Inangat niya ang mukha.Pinahiran ko ang luha niya na tumatangis sa pisngi niya. 

"Maari ko bang malaman ang pangalan mo?"walang hiyang tanong ko.

"Hazel Lestrange."paos niyang sagot.

Mukhang familiar ang apelyido niya ha. Nabasa ko sa dyaryo at libro yon. Parang may author ng astronomy book na ganoon ang apelyido. Saka sa dyaryo,mukhang may senator na ganoon ang apelyido. Tila nanggaling sa Alta-societal ang babaing 'to. Kung sino man siya.Maswerte akong makilala siya.

"I'm Coco alvarez. Can you be my friend?"tanong ko ulit.

tumango siya.

"Yan naman pala eh,pwede bang magrequest?"

"a-ano yon?"

"Maaari ka bang ngumiti."sabi ako."Smile kahit kaunti."

"Di ko kaya."niyakap niya ako.

Hayss..ano ba 'to. 

"Di ka pa ba nagugutom?"tanong ko.

"Nagugutom."pakli niya. Humiwalay ako sa kanya at tumayo."Come on,pakakainin kita.Sabihin mo lang kung ano ang gusto mo."

Ngumanga lang siya na nagsisilbing namamangha siya sa akin. Ilang pasasalamat kaya ang matatanggap ko ulit?

~End of chapter 1~

Disclaimer: This is a short story based on a music video. The characters and the plot are just an adaptation from the song's MV and/or are used as it is. Photos and some of the song's lyrics are also used in some parts of the story. (Bold-Italic type is used if the line is from the lyrics of the song) No copyright infringement intended!!!
  

Meanwhile, the whole script/dialog is from the author's pure imagination.