Love at Second Sight : Chapter 16

CHAPTER 16

( Princess’ POV )

Tiningnan niya ng masama si Aeroll. “Ipabangga kaya kita sa motor?”

“Try mo nga.”

“Mas magandang sumakay ng motor, Princess. Para kitang-kita ninyo ‘yong view na dadaanan natin.” wika ni Harold.

Hindi niya na kailangang magtanong kung sino ang magda-drive. Malamang yung dalawang mag-pinsan. Hindi na rin niya kailangang tanungin kung kanino siya sasakay. Obvious naman ‘di ba? Edi kay Aeroll.

Sumakay na ang dalawang mag-pinsan sa dalawang motor. Sumakay na din sa likod ni Harold si Cath.

“Prinsesa, ano pang hinihintay mo diyan?” untag sa kaniya ni Aeroll.

“Prinsesa ka ng prinsesa. Ang kulit mo.”

“Sakay na nga kasi. Bilis.”

“Sige na, bhest.”

Huminga siya ng malalim. “Sanay ka bang mag-drive?” tanong niya kay Aeroll.

“Oo naman.”

“The last time na nag-drive ‘yan. Nabangga ‘yan.” wika ni Harold.

“Nasemplang lang, insan!”

“Ayoko ng sumakay! Ayoko pang mamatay! Mag-isa ka!”

“Joke lang, Princess. Sanay na sanay mag-drive ‘yan. Sanay na—aray naman, honey!” Kinurot ito ni Cath.

“Wag mo na kasing takutin si bhest. Namumutla na, oh. Baka himatayin ‘yan.”

“Pag-uuntugin ko kaya kayong tatlo?” Nagtawanan lang ang mga ito. Tatalikod na sana siya ng hawakan ni Aeroll ang braso niya.

“Sumakay ka na.”

“Ayoko nga.”

Sumeryoso ang mukha nito. “Wala ka bang tiwala sa’kin?”

“Dapat ba ‘kong magtiwala sa’yo?”

“Mauna na nga tayo, honey.” Pinaandar na ni Harold ang motor nito. “Sumunod na lang kayo, insan. Bilisan niyo. Tama na ang LQ.” Nauna na ang mga ito.

Anong LQ ang pinagsasabi no’n?

“Ano? Sasakay ka ba?”

Hindi siya sumagot.

“Bakit ba kasi ayaw mo?”

Napabuntong-hininga siya. “The last time na sumakay kasi ako ng motor. Naaksidente ako.”

Matagal bago ito sumagot. Umangat ang kamay nito at hinaplos ang pisngi niya.

“Trust me, Princess. Hindi tayo masesemplang. Basta ako ang kasama mo. Hindi ka masasaktan.”

Hindi niya alam kung paano siya napasunod nito sa mga salita nito. Dahil namalayan na lang niya na nakasakay na siya sa motor. Sa likod nito.

“Kumapit ka.”

“Hah?”

Kinuha nito ang dalawa niyang kamay at pinulupot sa beywang nito.

Nilingon siya nito. Nakangiti ito. “Kapit ka lang, okay.”

“O-oo.” Hinigpitan niya ang kapit dito nang paandarin nito ang motor.

Napangiti siya. Parang kanina lang, nagtatalo sila. Ngayon naman, okay na uli sila. Bukas kaya? Ano kaya sila? Teka, anong ano? Para naman may ibig sabihin ‘yong tanong ko.

Ideresto ang utak, Princess. Pumapaling na, eh.

( Aeroll’s POV )

“OKAY ka lang diyan?” Ang higpit kasi ng yakap nito sa kaniya.

“Medyo pakibagalan ang takbo.”

“Insan, ang bagal mo! Mauna na kami ng honey ko!” sigaw ni Harol.

“Ba-bye!” sigaw ni Cath. Nauna ang mga ito sa kanila.

“Prinsesa?”

“Ano?”

Napangiti siya. Hindi man lang napansin nito na hindi Princess ang tawag niya dito.

“Kumapit ka lang ng mabuti.”

“Bakit—Ahhh!!” Napatili ito ng malakas. Pinaharurot niya kasi ang takbo ng motor. Bihira lang naman kasi ang sasakyan sa dinadaanan nila kaya ang sarap magpatakbo ng motor. Solong-solo nila ang kalsada.

“Aeroll!!!!!” Mas lalong humigpit ang yakap nito.

“Kumapit ka lang! Maaabutan na natin sila!”

“Ibaba mo na ‘ko!! Ayoko na!!”

“Maaabutan na natin sila!”

“N-natatakot na ‘ko! A-ayoko… na! Natatakot na ‘ko!” Pinalo pa nito ang dibdib niya. Halos panggigilan na nga nito ang katawan niya.

Napabuntong-hininga siya. Binagalan na niya ang takbo.

“Prinsesa?”

Hindi ito sumagot. Nakasubsob lang ang mukha nito sa likod niya.

“Princess?”

Hindi pa din ito sumagot.

Patay! Nagalit ata. Hininto niya ang motor sa tabi ng kalsada. Nilingon niya ito. Pero hindi naman niya  makita ang mukha nito dahil nakasubsob ang mukha nito sa likod niya.

Kumunot ang noo niya. Sumisigok ito.

“Princess? Okay ka lang ba? Umiiyak ka ba?”

Iniling nito ang ulo nito.

“Umiiyak ka, eh.” Bumaba siya ng motor. Nakaharap na siya dito habang nakaupo ito sa motor. Inangat niya ang mukha nito.

Napakamot siya ng noo. Shit! Ako ba ang nagpaiyak dito? Malamang ako! Pinahid niya ang mga luha nitong lumandas sa pisngi nito.

“Sorry na. Wag ka nang umiyak, okay.”  Nang may maalala siya. “Naka-contacts ka ‘di ba? Tumahan ka na nga muna.”

Pero ayaw naman nitong tumigil. Binuksan niya ang back pack niya. Kinuha niya ang mineral water at hinugasan ang kanang kamay niya.

“Tingin sa taas.” Sumunod naman ito habang umiiyak.

Napapailing na tinanggal niya ang contacts nito. “Yong lalagyan mo.” Binuksan nito ang back pack nito. Habang umiiyak pa rin. Hindi ba talaga ito titigil? Nilagay niya ang contact lens nito sa lalagyan.

“Tumahan ka na.”

“Sabi ko…bagalan mo…eh! Alam mo na ngang…takot ako, binilisan…mo pa!” Umiiyak na nga, may gana pang magalit. Sabagay kasalanan naman niya. Kasasabi nga lang nitong naaksidente ito no’n. Argh! Ang tanga mo talaga, Aeroll. Nurse ka pa mandin.

Hinawakan niya ang magkabilang mukha nito. “I’m sorry. Kasalanan ko. Tumahan ka na. Babagalan ko na ‘yong takbo kahit gusto ko pang bilisan. Gusto mo kasing bagal pa ng pagong kung gusto mo.”

Nagulat siya ng niyakap siya nito. “N-natatakot ako.”

Saglit siyang nagulat. Hinagod niya ang likod nito. “Bakit?”

“S-si papa…”

Kumunot ang noo niya. “Anong nangyari?”

Umiyak lang ito.

. . .

>>>CHAPTER 17 HERE