Stolen (FTV) : Chapter 3

Chapter 3

(Terrence POV)

"grand farewells..."

Well, pagkatapos namin magkita ulit ay naging kami na official. Di ko inakala na mi feelings pala siya sa akin for the past few years. Salamat talaga god! You grant my wishes. Ang saya ko so much!


"I invite you to attend my birthday. Ipakilala kita kay Dad. Okay lang ba?"natatandaan kong sabi ni Arrianne sa akin sabay abot ng invitation card. That moment abot langit ang saya ko. Finally ipapakilala niya ako sa parent niya.

Nasa dalampasigan kami non.


"Sure,why not. Gusto ko din makita daddy mo eh." naka-ngiti kong payag.


"Thank you!"she kiss me.

=================================================

Crash the best one, of the best ones..

One week before her birthday,napuna kong minsan na lang siya pumupunta sa bahay. Kung magkita man kami palagi siyang nalulungkot. Bakit kaya? Di niya naman sinasabi sa akin kung ano ang problema niya. Ayan tuloy na hawa ako sa pagiging malungkutin niya. At kung tuwing kukulitin ko siya naiirita siya kaagad. Inaaway niya ako saka walk out. Ano bang nangyayari sa kanya? May mali ba akong ginawa para magkaganoon siya. OA niya.


"Teka lang Arrianne!"tinawag ko siya nang pabukas siya ng pinto.


"Why?"she lift her eyebrow.


"Ano ba ang problema?"tanong ko."Bakit ka ganyan ngayon? Na wewerdohan tuloy ako sayo."


"W-wala. Wala akong problema.Sige alis na ako."tuluyan na siyang tumalikod.



Few days later,di na pumupunta si Arrianne sa bahay. Nalulungkot ako tuloy. Sa nakaraang araw tinatawagan ko siya kaso di siya sumasagot. Pati ang email ko.Walang reply. Bakit kaya? Ano bang nangyayari.


Natataranta akong dinail ang phone number ni Arrianne sa bahay nila. Baka andoon siya at sagutin ang tawag ko. Miss ko na kasi ang boses niya.


"Hello!"sabi ng kabilang linya. Lalaki iyon. Parang boses ng tatay niya."Sino 'to?"


"Si Terrence po. Boyfriend ng anak niyo."sagot ko.


"Kung sino kamang punyito ka.Wag ka nang tatawag ulit. Tigilan mo na ang anak ko. Maliwanag?"sigaw niya kaya halos masira ang eardrums ko. Sakit non ha.


Bakit kaya nasabi iyon ng Daddy ni Arrianne. Kung maka react kasi wagas.




Dumating ang araw ng kaarawan ni Arriane. Syempre,sinuot ko ang best suit ko. Dadalo ako sa birthday niya dahil boyfriend niya ako. Ang araw na ito ay ang araw na makikilala na ako ng pamilya niya.


Kaso masama ang nadatnan ko doon. Di man lang ako sinalubong ni Arrianne para yakapin at dalhin sa Daddy niya. Pumasok lang akong mag isa sa bahay niya. Feeling ko na out of place ako. Puro galing sa elite family ang bisita niya ngayon. Na conscious ako tuloy sa sarili ko.


Gumala ako sa bahay. Ang ganda pala dito. Parang nasa palasyo ka ni Queen Elizabeth. Gusto ko dito. Kaso baka di ako gusto ng mga tao dito. Halata naman. Pinagtitinginan nila ako mula sa ibabaw papunta sa ilalim. Bakit? Mas higit pa ba ako sa yagit? Pangit ba ako? Di naman ha.



Sa pagwawandering ko sa bahay ni Arrianne ay coincedente ko siyang nabangga.

"Arrianne.."ang lapad ng ngiti ko.

"Terrence..a-anong ginagawa mo.."anas niya.

"Diba ininvite mo ako?"

"Oo nga pala. Pasensiya nakalimutan ko."

"Arrianne.."tinitigan ko ang mga mata niya.

Iniwas niya ang tingin niya sa akin.

"Bakit ka ba umiiwas sa akin? Ano ba ang problema Arrianne? Two weeks na tayong complicated. Tumatawag at umi email ako sayo pati nga landline mo tinawagan ko kaso di ka sumasagot. Sabihin mo sa akin kung bakit ka nagkakaganito?"diretso ko.

Yumuko siya.

"I'm so sorry.."

"Sorry for What?"napataas ako ng boses.

Di siya sumagot kaya hinawakan ko ang kamay niya.

"Ano ba ang totoo? Bakit galit sa akin ang daddy mo noong sinagot niya ang phone?"

"K-kasi.."

"Arrianne!"may sumulpot na lalaki sa likod niya. Bwesit na lalaki to! Naki epal.

"I'm sorry,di na kita mahal. Napagdisesyonan ko nang maki pagbreak sayo. Ayoko na sa relasyon natin. Na realize ko kasi na di pagmamahal na parang lover ang turing ko sayo..parang kuya lang kasi kita..sorry talaga..sana mapatawad mo ako."

Clear liquor and cloudy-eyed.....

Nayanig ako sa sinabi niyang iyon. Akala ko totoo yong sinabi niya..Napaka Imposible naman. Hindi! Nagsisinungaling lang siya. 

"Arrianne.Di totoo yan. Wag mong gawin sa akin yan!"pero huli na ang lahat. Binitawan niya ang kamay ko.

Naramdaman ko nalang na parang may mga luhang sumingaw sa mga mata ko. Sakit ng puso ko. Mas subra pa sa saksak ang naabutan ko ngayon. tila nahulog ako mula sa langit. Nabagsak sa lupa at nagkalasuglasug ang katawan. Kaawa-awa ang puso ko. 

Kaya ito tinalikuran ko siya.............


====================================================

Arrianne POV~

Ayon,ang sakit sa pakiramdam kapag sinaktan mo ang taong mahal mo kahit labag sa kalooban mo. Kagagawan lahat to ni Daddy! Galit ako sa kanya subra. Sa araw pa mismo ng birthday ko hihiwalayan si Terrence. Ang araw na espesiyal sana kasi 19 na ako at happy kasama siya.


Si Daddy kasi umepal sa lovelife ko. May fix marriage siyang nalalaman. Wala naman akong kalaban laban sa power niya. May pagka aristocrat kasi eh. Lahat dapat ng gusto ay kailangan sundin sa ayaw mo man at gusto. Eto nga ipapakasal niya ako sa taong di ko gusto. Iyon ang unico hijo ng business partner niya. 

Pero minsan naiisipan kong ipaglaban ang pagmamahalan namin ni Terrence kaso nawawalan kaagad ako ng lakas ng loob para gawin iyon. Ayoko talaga ng ganitong uri ng pamumuhay. Para ka kasing robot. Nakakapagod sobra!

"Sino iyon?"nagtatakang tanong ni Raymond.

Bumaling ako sa kanya.

"Ah..Wala..nagge-greet lang sa akin."hesitant kong pinilig ang ulo.

"Hmm..Halika na."hinila niya ang kamay ko. Si raymond pala ang lalaking pina engage sa akin. Ang taong labag din sa kasunduan ng mga ama namin. Actually,may girlfriend na siya. Iniwan niya din gaya ng pagiwan ko kay Terrence dahil sa isang di naiintindihan na rason. Kainis.

Habang naglalakad palayo si Terrence,di parin nawawala ang paningin ko sa kanya.Ramdam ko kasi ang sakit at kalungkutan na nararamdaman niya ngayon. Pareho lang kami. Pareho kaming nabiktima ng walang paubayang pag ibig na ito. Isang klaseng pag-ibig na bais. Di fair sa lahat.

"Im sorry so much...."i whisper with agony.

Yun lang...

too early to say goodnight..

~End of Chapter 3~

Disclaimer: This is a short story based on a music video. The characters and the plot are just an adaptation from the song's MV and/or are used as it is. Photos and some of the song's lyrics are also used in some parts of the story. (Bold-Italic type is used if the line is from the lyrics of the song) No copyright infringement intended!!!

Meanwhile, the whole script/dialog is from the author's pure imagination.

>>>FINALE HERE