Kissing Bandit : Chapter 18

CHAPTER 18

(ATASHA ORELLANA POV)

“Ikaw si Kissing Bandit diba? Would you prove to me that the legend is true? Gawin mo akong prospect mo, Laris.”

Oo na! Medyo napapaniwala na rin ako tungkol sa legend. Isa pa, maka-ilang beses na rin naman na akong tinulungan ng lalaking ‘to, at lahat yun ay nag-work. Kaya nga nilulunok ko na ang pride ko.

“Ano ka sinuswerte? AYOKO.” At nagmadali itong umalis at iniwan ako sa loob ng room.

So ganun na lang yun? Hindi man lang ba siya naawa saakin? Ang sama!!!

Sumunod ako palabas at, “Teka Laris!!! Hindi ba pwedeng pag-isipan mo muna! Hihindi ka agad eh!”

“AYOKO!” Nagmamadali talaga siyang maglakad at balak talagang takasan ako!

Pero hindi ako papayag!!! Siya na lang ang only chance of survival ko! Desperada na kung desperada, pero wala na talagang ibang paraan kundi hingiin ang tulong niya. At hindi ako titigil hangga’t hindi siya umu-oo!

“Hindi. Sinabi nang ayoko.”

“Sige na naman! Nagpapakumbaba na nga ako dito. Nanalo ka na dun sa bet na sa huli hihingi ako ng tulong sayo.”

“Yeah-yeah. Loser ka na. Pero ayoko pa rin.”

“Please naman! Wag mo nang ipagdamot yung talent mo.”

“Kahit pa anong sabihin mo, A. Yo. Ko. Ayoko!”

“Hindi ako titigil hangga’t hindi ka pumayag.”

“Eh di wag, pakelam ko sayo.” Pusong bato yata ‘tong nilalang na ‘to! Wala man lang pakiramdam! And all this time akala ko pa naman magiging kakampi ko siya kay Zack!

Para na akong asong nakasunod sa kanya habang naglalakad kami pababa gamit lang ng stairs. “Please naman Laris! Kahit isang buwan mo lang akong tulungan para ma-fall na talaga saakin si Zack! Kahit na anong kapalit, ibibigay ko! Kung gusto mo, lalayas na talaga ako dun sa dorm tulad ng dati mo pang gusto.”

“That won’t work. Advantage na ang pagtira mo sa dorm ko dahil ikaw na ang photographer ko.”

“Eh di, gawin mo akong alipin sa loob ng isang buwan… ah hindi! Kahit isang taon pa!”

“Yung ibang babae nga, ino-offer ang buong buhay nila para pagsilbihan ako. Ayoko pa rin.”

“Ano ba kasing gusto mo para mapapayag kita?”

“Ang gusto ko, wag ka nang umi-epal dahil kapag sinabi kong ayoko, AYOKO! Tapos! Finish! The end! Period!”

“Eh di gawin natin to be continued para umu-oo ka na.” Tinaasan niya lang ako ng kilay! Napaka-hirap paki-usapan!!! Nakarating na kami sa ground floor, nagmamatigas pa rin siya. “Sige na naman please!”

“Ikaw, naririndi na ako sayo ha! Wag ka nang susunod saakin dahil kung hindi, makikita tayo ng mas maraming tao. I’m sure, ayaw mo nang ma-issue ng kahit na ano.”

Well I’m sure din naman na wala na akong pakelam sa sasabihin ng iba! Seryoso naman kasi ako! Kaya I swear, hindi ako titigil! Sumunod pa rin ako sa kanya. “Laris!!!”

“ANO BA!!! ANG KULIT MO!!! STAY!!!” Wow, ginawa na niya talaga akong aso ha!

“Please~”

“Ayoko sabi!”

“Hindi talaga ako titigil! Kung gusto mo, luluhod pa ako.” Sa kasagsagan ng kakapalan ng mukha ko, isang grupo ng magkakaibigan naman ang napadaan. Pero akala siguro ni Laris, matatakot akong makita nila kami. HINDI NOH!!! Wala akong pakelam kahit makita pa ng mga tao na nagmamakaawa ako sa harap niya.

Paluhod na sana ako pero bigla na lang niya akong hinila at nagtago kami sa may sulok. Hindi kami nagkita nungmga dumaan na tao.

“Ang kulit mo talaga.” Ang bulong niya habang nasa harap ko siya at napakalapit namin sa isa’t isa! Eh syempre nagtatago nga kami sa isang masikip na sulok diba? “Pati ako, ipapahamak mo sa ginagawa mo eh.”

“Laris, obvious naman na desperada na ako diba? Mababaliw na yata ako kakaisip tungkol kay Zack, lalo na yung idea na baka silang dalawa ni Carly ang magkatuluyan! Ngayon pa nga lang, basag na puso. At ikaw lang ang makakatulong saakin.”

Sumilip ulit si Laris hanggang sa tuluyan nang makaalis yung magkakabarkada kanina kaya kaming dalawa na lang ulit. Ang sama na ng tingin niya pero nagpuppy-dog eyes lang ako para maawa na siya saakin.

“Psh! Okay! Fine!” Nanggagalaiti pa niyang sinabi.

“Ha? Talaga? Pumapayag ka na!!!” Grabe!!! Maiiyak na yata ulit ako eh!

Kaso teka, parang nag-iba yung aura ni Laris.

Ang lagkit ng tingin niya saakin.

Tapos binasa pa niya ang labi niya ng kanyang dila in a very seductive way.

Tapos… tapos…

*pak!!!*

“BASTOS KA!!! Bakit mo ako hahalikan???”

“Pakingshet ka!” Sabi niya habang hinihimas ang namumula niyang pisngi. “Eh ito yung kanina mo pang hinihingi!”

Tapos yumuko siya ulit para ituloy ang paghalik saakin, pero binutata ko lang ulit yung mukha niya na parang bola ng basketball.

“AYOKO!!! Walang hiya ka!!! Sabi ko gusto kong maging PROSPECT!!!”

“You want the legend to work para swertehin ka diba? Your first kiss with me is what you need!!!”

“Eww! Kaderder! Yuck! Ikaw gusto kong halikan!!! Opkors not!”

Nanlisik yung mga mata niya nung sinabi ko. Ang kapal lang din ng mukha kong mag-inarte noh. Napikon ko yata si Ate Ganda dahil sa mga nangyari. Iba na talaga itchura niya ngayon! Kumbaga from Jigglypuff, naging si Tentacruel na siya!

“Ikaw probinsyanang old-fashion, kulot na salot ka pa, na may mukhang hinulma sa siopao at flat-chested na babae ka…” Aray ko naman! Sinapul niya ako lahat dun ha! “Ang kapal ng mukha mong sampalin ako at tanggihan pa ang halik ko!”

Eh sungalngalin ko kaya nguso nito! Easy mode ka lang Atasha! Kailangan mo siya! Kapit ka na lang sa patalim para makuha mo si Zack. “Tulungan mo na lang kasi ako. Please…?”

“Tsss… ano namang makukuha kapag tinulungan kita? Magbigay ka nga ng isang rason!”

Ha? Ano nga ba? Gusto ko lang makuha si Zack pero anong kapalit ang gusto niya?

Kainis!!! Ano naman kayang reason ang hinahanap ng lalaking mukhang babae na yun!  Naku, kung hindi lang talaga nakakapanghinayang ang gandang lalaki niya, matagal ko nang sinira ang mukha niya eh! “Mabubuang na yata ako kakaisip!!! Eeeesh!!!”

Dala-dala ko ang pasanin na ‘to hanggang sa mga sumunod na araw. Bukod kasi sa heart-broken ako dahil sa ginawa ni Zack, ayaw pa akong tulungan ni half-ET na buuin ulit ang basag kong puso. Kawawa naman ako noh?

*tug tug tug*

Kasalukuyan kong inuuntog ang aking ulo sa lamesa habang nandito sa library.

“Sheeeeeesh!” Sabi naman nung librarian!

Tsk!!! Mababaliw na talaga ako!!! kakainis!!! Kakainis!!!

Makahanap na nga lang ng interesting book. Malay niyo, meron pala ditong libro na ‘Suicide for Dummies’ o di kaya naman ‘How to Kill the People Who Doesn’t Want to Help You.’

So naghahanap na ako pero may nakita ako…

“Shemay naman!!!” Bakit nandito rin si Zack ngayon? Kung kelan naman ayaw ko siyang makita, saka pa siya natambay din dito sa library.

Sinilip ko siya at nakasalampak lang siya sa sahig habang nakikinig sa headphone niya at may binabasa siyang libro. Ang mabuti pa, pumuslit na ako paalis dito habang hindi pa niya ako napapansin.

Kaso, “Atasha…?”

Patay! Nakita na niya ako!



Must. Run. Now.

Kumaripas na ako ng takbo without looking back at narinig ko na sinusundan na niya ako. “Atasha sandali!!!” Galit ako sa kanya! Kaya hindi ko siya pwedeng lingunin dahil baka mapatawad ko siya agad! Hindi pwede yun!

Buti na lang open yung elevator. Pumasok ako agad dun at pinagsarhan ko agad si Zack. “Atasha sanda...!!!” Closed.

“Hooooh! Saved ako dun!!! Akala ko maabutan na niya ako!!! Ang mabuti pa, umuwi na ako agad.” Now to ground floor.

*ting!*

Naglakad na ako pero parang may naririnig ako na malakas na yabag ng paa at boses na tinatawag ang pangalan ko, “Atasha!!!!!!!!!!!!!!” What the!!! Paanong nakarating siya agad dito!!! Humihingal pa siya dahil stairs lang yung ginamit niya. “Bakit mo ako tinatakbuhan?!?”

“Ah… eh… kailangan ko nang umuwi. Bye!”

May lahing kabayo sa bilis ng pagtakbo itong si Zack! Pero...



Must. Run. Again.

“Sandali nga!!!” Ay ano ba naman! Para akong trumpong pinaikot niya para harapin ko siya. “Iniiwasan mo ba ako?”

“Obvious ba? Kaya nga kita tinatakbuhan diba?”

“Galit ka pa rin dahil dun sa nangyari nung isang araw?” Sinimangutan ko lang siya. “Kaya ba hindi mo sinasagot ang mga tawag at hindi ka nagre-reply sa mga text ko.” Hindi pa rin ako sumagot. “Atasha naman. Pinaliwanag ko naman sayo diba? Importante yun.”

“Alam ko. Kaya nga uuwi na ako eh.” Tinalukuran ko siya ulit at nagsimulang maglakad pero humarang naman siya sa daraanan ko.

“Anong pwede kong gawin para mapatawad mo ako?”

“Wala. Pabayaan mo na lang ako.”

“Eh galit ka pa rin!”

“Oh siya sige, hindi na ako galit!” Hindi pwedeng magtagal ang pag-uusap namin! Baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko! “Uuwi na ako.”

“Atasha naman! Alam ko galit ka pa rin. Hindi mo nga ako matignan sa mata.”

Maglakad ka lang Atasha! Isipin mo yung handsome version doll na si Chucky lang yung nakasunod sayo kaya wag na wag mong papansinin at takbuhan mo hangga't maari! Wag kang magpapa-apekto! Cool ka lang jan Atasha!!!

“Ay tignan niyo yung girl, bakit kaya siya hinahabol ni Zack?”

“Ang feeler lang nung babae! F na F na nakasunod sa kanya si Zack.”

“Diba siya yung childhood bestfriend? Bakit kung umasta, feeling girlfriend!”

That’s it! Mga chismosang ‘to! Magbubulungan na nga lang, yung boses naman parang naka-microphone! Ipalunok ko sa kanila mga ngala-ngala nila eh!

“Zack! Pwede ba! Wag mo na akong sundan. Pinagtitinginan at chismisan na tayo ng mga schoolmates natin eh.”

“No.” At nagcross-arm pa siya! “Hangga’t hindi pa tayo bati, hindi ako titigil sa pagsunod sayo.”

Ano ba naman!!! Napaka-cute niya! Hindi ko na siya matitiis! “Oo na, sige na nga. Bati na nga tayo.” Pero umaarte lang ako niyan ha! Masama pa rin ang loob ko dahil sa mga nangyari! Hinding-hindi ko matatanggap na mas matimbang si Carly kesa saakin! “Oh yan! Naghand-shake na tayo! Ibig sabihin niyan, hindi na ako galit sayo.”

Ang utu-utong bata naman, ngumiti na! “Hay sa wakas! Alam mo naman na hindi ko matatagalan na galit ka saakin. I can’t lose you, you know that.” Tsk! Yan na naman siya sa sweet talk niya eh! Tapos bigla na lang niya akong inakbayan. “Oh dahil bati na tayo, babawi na ako just like I promised. Let’s have a dinner date.”

“Ha? Wait. No!” Mag-isip ka ng alibi mo Atasha! Kapag tumuloy ka, baka makalimutan mo lang yung drama mo! Jimmy Neutron mode, think, think, think! “Actually, may lakad na ako ngayon. Makikipagkita ako sa isang kaibigan.”

At malapit na kami sa gate pero hindi pa rin tumitigil sa kapipilit itong si Zack na mag-dinner daw kami ngayon. Para naman akong sirang plaka sa kakapaliwanag na may lakad nga daw ako kunwari.

To make things more complicated, may nakita akong isang pamilyar na tao sa daan. Si Ate Ganda!!! Nakatingin siya saamin at nung magtama ang mga mata namin, napailing na lang siya.

Baka iniisip niya, naayos ko na ang problema sa pagitan namin ni Zack. Baka lalo lang niya akong hindi tulungan!!!

“Laris!!! Nanjan ka na pala! Kanina mo pa ako hinihintay?”

“Ha? You talking to me?”

“Si Laris yung kaibigan na tinutukoy mo?”

“Oo.” Tapos lumapit ako sa tabi ni Laris at ang scripted lang ng ngiti ko.

“Kelan pa kayo naging close?”

“Diba nga, minsan nagkakasabay kami sa pagpasok dahil pareho lang yung way namin. Ayun, naging close na kami simula noon.”

“What?”

“What?”

“Diba Laris?” At humawak ako sa likod niya at kinurot siya.

“Hey! I don’t remember…” Ayaw mo akong tulungan ha! Mas nilakasan ko pa ang kurot ko sa kanya. “Aaa…” Sige lang, kapag hindi mo ako tinulungan ngayon, magkakapasa talaga ‘tong likod mo! “Aaahhhh… oo. Oo nga pala.”

Ang pilit na rin ng ngiti ni Ate Ganda. Panigurado, katakut-takot ang aabutin ko sa kanya mamaya. “Ganun… bakit wala kayong nakukwento saakin tungkol jan? Nagba-bonding kayo without me knowing it.” Ang plain lang ng expression ni Zack.

“Biglaan lang naman yun kapag nagkakasabay lang kami. Diba Laris?”

Sumagot ka! Hawak ko pa rin ang balat sa likod mo! “Ah~ ray… Oo…” Pinandilatan niya ako at parang konti na lang, mangangagat na siya. “Oo nga Zack. BIGLAAN lang ‘to.”

“Oh paano, Zack! Mauna na kami! Sa susunod na lang ha! Bye!”

Hinila ko si Laris at para hindi na siya makapalag pa, hindi na ako naghintay pa ng bus at nagpara na lang ako agad ng taxi at doon na kami sumakay. “Manong madali ka! Sa Isang Dipa Street lang tayo.”

Okay, ligtas na ako kay Zack! Yes yes yes!!! Ligtas na nga ba ako? “Aray ko naman~”

Paano, sinabunutan ba naman ako ni Laris sa patilya ko! “Ungas ka ding babae ka! Bakit pati ako dinamay mo! Ang tindi pa ng kurot mo sa likod ko!!!”

“Sorry. Ang kulit-kulit kasi ni Zack. Inaaya akong mag-dinner, eh galit pa rin talaga ako sa kanya.” Napasandal na lang tuloy ako. “Hindi ko magawang patawarin siya agad kasi sinaktan niya ako. At wala na akong ibang choice kanina kundi ikaw eh.”

“Tsk! Nakakailan ka na saakin ha.”

“Wag kang mag-alala. At least, nakapag-taxi ka na nga, libre ko pa pamasahe mo ngayon.” Panandalian kaming natahimik. Si manong driver naman walang pakelam sa mga pasahero niya, busy sa pagmamaneho at nakikinig lang ng music sa headset niya. “Um… Laris, napag-isipan mo na ba yung tungkol sa favor na hinihingi ko?”

“Diba sabi ko sayo, bigyan mo ako ng reason para mapapayag ako.”

“Matagal na akong nagbibigay sayo ng mga rason, sinusuhulan na nga rin kita, ayaw mo pa rin! Ano ba kasing reason ang hinahanap mo para masabi mong deserving nga ako para turuan mo.”

“Alam mo ito lang yan, ang gusto ko lang iparating sayo eh tumigil ka na.” Tignan mo ‘tong kumag na ‘to! Ang sungit! “Diba noon pa, sinabi ko sayo na wala kang pag-asa kay Zack. Para wala na lang gulo at para tigilan mo na rin ang pambu-bwiset saakin, humanap ka na lang ng ibang lalaki na pwedeng i-level jan sa itchura mo. Sa totoo lang kasi, ang bagay talaga kay Zack ay si Carly.”

Bakit nga ba ako nagpapakababa at nagmamakaawa na tulungan niya samantalang hindi ko rin naman sigurado kung magwo-work ba yung madalas na ginagawa niya sa iba dito sa sitwasyon ko ngayon.

Ni hindi rin naman ako lubusang naniniwala sa mga sinasabi nung ibang babae na swerte ang dala niya sa buhay nila. Yung tungkol sa ‘First Kiss Luck’, parang scam lang eh!

Kaya bakit nga ba Atasha? Pwede ka namang sigurong kumunsulta sa mga totoong love experts, pero bakit si Laris pa?

At kakatanong ko ng BAKIT… nakaisip tuloy ako ng KASI… “Laris. Ito na talaga, last na ‘to. Kapag hindi mo pa ‘to tinanggap, sasamain ka na talaga saakin.”

“Ayos ka rin, ako pa binabantaan mo ngayon.”

“Bakit ba ayaw mo akong tulungan?”

“Kasi aksaya ka sa oras ko.”

“O pwedeng dahil kasi natatakot ka na baka hindi mag-work saakin yung swerteng sinasabi mong ibinibigay mo sa ibang babae? Yun ba?”

“Tss… hanggang ngayon ba hindi ka pa rin bilib sa kakayahan ko?”

“HINDI… yung first kiss na nagiging lucky charm ng girls? IT’S JUST A CRAP!!!”

“Ulitin mo ngang sinabi mo?”

“Mas bagay sina Zack at Carly? Oh pero diba as the Kissing Bandit, magagawaan mo ng paraan na gawing MAS bagay kaming dalawa. Unless, hindi totoo yung legend na pinagmamalaki mo!” I really hope this will work!

“Alright, I think I know what you’re trying to do! Nire-reverse psychology mo lang ako para mapapayag. I won’t fall for this.”

“Ay natatakot siya! Kaya lang nagiging effective ang pagtulong mo sa mga babae is because you know a lot of stuff when it comes to dating! The girls learn because of your lectures and not because of luck! So I will NEVER believe that the ‘First Kiss Legend’ is true!!!”

“Believe it because it’s true.”

“And why? Ano bang special sa labi mo at nagiging maswerte lahat ng hahalikan mo? KALOKOHAN!!! And I will prove it to you! Make me your prospect, tell me what you are teaching them but I will never ask for a KISS from you. Papatunayan ko that even without your first kiss, makukuha ko pa rin si Zack.”

Natawa na lang siya sa sinabi ko, pero ang sarcastic lang ng dating nun. “So that’s your reason? To test that even if I'm not your first kiss, you will still be lucky?”

“Yes. And if I win, you should announce to all that the legend is not true and denounce yourself as the Kissing Bandit.”

“And what if I win?”

Brace yourselves sa susunod kong sasabihin. “If I lose, I’ll introduce myself as the owner of Anti_Kissing_Bandit… at ia-announce ko sa lahat na nagkamali ako for going against you. And I shall testify that the legend is really true and you’ll continue your title as the Kissing Bandit.”

Matagal lang siyang nakatitig saakin. I can’t read what’s on his mind. Napapayag ko kaya siya? Ano kayang verdict?

Maya-maya, humalakhak na lang siya ng malakas. Nababaliw na yata! “You’re epic! Lakas talaga ng sayad mong babae ka!” May hinanap siya sa bag niya at naglabas siya ng camera. Pipicturan niya ba ako o ipupukpok niya saakin yung SLR niya?

*click click!*

“Oy! Para saan yung pictures!?!”

*click click*

“Try to stop me!” Stop you pala ha! Oh di yan! Iniharang ko nga yung kamay ko sa lens ng camera niya.

After that, tinignan niya yung shots at may particular picture siyang itinuro saakin. “Pagkauwi natin, post mo ‘to agad sa Anti_Kissing_Bandit account mo sa TMU Diary.” And he instructed me what caption I should put.

“Confirmed! The New Prospect”

\(OoO)/ - Its confirmed!!! I’m the new prospect!!!

 (Disclaimer: I do not own the photos used in this post. Credit goes to its owner/s!!!)

End of Chapter 18

>>>CHAPTER 19 HERE