Universal Princess : Chapter 38

[Zuther PoV]

“I am so glad that your safe! And it was a success!” Bungad sakin ni Tiara… She was about to hug me but she suddenly stop when she saw Alvaro… Nang luminga ako kay Alvaro ay tila nagbabanta ito… parang sinasabi ng tingin niya..

DON’T-YOU-EVEN-THINK-ABOUT-TO-HUG-HER.

Nang maramdaman niyang nakatingin ako sakanya ay napakabilis niyang mag-bago ng expression…

“Are you falling for me, Zuthe-chan?”

Inismiran ko lang siya.

“In your dreams.”

“Matagal ko ng pinapanaginip na main-love ka sa'kin…sigh…. Kailan kaya mangyayari 'yon?”

“If the the moons become blue.” Kapag kasi sabihin ko na kapag pumuti ang uwak alam ko na gagawa siya ng potion at painumin ang uwak para magbago ang kulay ng uwak… Alam niyo naman kapag Marsian di ba? Super genius!

“hey that’s not a bad idea kaya—“

“Hindi mangyayari yon, tiara, Anong nangyari kay Pheria?”

Tanong ko ng makapasok na ako sa Suite niya… nandon kasi silang lahat pwera na lang kay Runia at Zamiel. Nakahiga sa Kama si Pheria at walang malay… marami siyang pasa well… silang lahat din naman.

Hindi ko na pinansin si Alvaro baka mas lalo akong mainis sa kanya…

“Mahabang kwento.” Sagot ni Venera.

“'nga pala bumalik na sina Runia at zamiel?” tanong ni Auriville…

(>_>) “Di ba kasama niyo sila?” Tanong ko.

Naghari ang katahimikan…

“Bakit hindi niyo nalang e-kwento kung anong nangyari sa inyo?”

They told me everything… kung pano kinontrol ni Regelia ang katawan ni Pheria at pinatay niya ang Artificial personality niya… at marami pa… blah blah. At si Shuuna ay nasa planeta niya…. At nagpagaling dahil malaki ang pinsala niya.

“Mas mabuti pang umalis na tayo sa planetang ito. Hindi maganda dito na dito tayo makipaglaban kay regelia 'pag bumalik siya…”

Nagkatinginan silang lahat at bumaling sa akin.

“Tama ka Zuther pero saan?” Tanong ni  Venera.

(>_>) “Hindi ako sang-ayon sa inyo na magtago.” Boses 'yon ni Pheria. Nanghihina na bumangon siya. Oh, She’s awake. Her voice’s change. Hindi siya gaya noon na nakausap ko sa Restaurant. “Sawa na ako sa pagtatago… I realize that hiding from her is useless nakita niyo naman di ba? Na pinadala kayo ng magulang ninyo dito sa Earth—They thought Regelia won’t find but they were wrong may mga mata siya na nakasubaybay sa atin.”

“Pano mo naman nasabi yan?” Si Alvaro 'yon.

Matagal din tinitigan ni Pheria si Alvaro. May gusto ba siya kay Alvaro? Bakit ganun siya makatingin? Ganun din ang pinukol niyang tingin sa Restaurant.

“There might be a spy that was sent by Regelia….p-pero hindi a-ako sure don ha? Might lang!”

>_> weird talaga niya.

May sasabihin sana ako sakanya ng bigla may Black hole na lumitaw at lumabas doon si Zamiel na duguan at pasan nya si Runia na DUGUAN!

“Anong nangyari?” Si Tiara 'yon.

His face was expressionless.

“Runia!” Si Alvaro 'yon saka kinuha sa bisig ng lalaki si Runia.

Ako naman ay nanigas ang katawan…

“She’s… dead.” Nahihirapan na sabihin ni Zamiel.

[Tiara poV]

“HINDI! SABIHIN MO SA AKIN! ZAMIEL NA NAGSISINUNGALING KA LANG!!!”

Bumaling ako kay Runia na nakahiga sa kama na walang buhay. Hinwakan ko ang magkabilang balikat niya saka niyugyog.

“RUNIA! WAKE UP!.” Hindi ko mapigilan na umiyak. Bakit ba kailangan mangyari pa 'to? “WAKE UP! Gumising ka!! Niloloko mo lang kami di ba? Di ba? Runia!”

Pinigilan ako ni Venera sa kakayugyog sa balikat. Bakas sa mukha ang lungkot niya din.

Humahagolgol ako. Bakit ba nangyari ito sa amin?

Sino na ang tutulong sa akin kapag may problema ko? Sino ang mabibigay ng payo? Who’ll gonna scold me when I done something wrong? Siya at si Venera lang ang pinaka-close ko…

(TT^TT) “wake up! Runia…. Stop playing like a fool hindi bagay sa'yo!”

….Later…..

Dahil sa nangyari ay napagdesisyunan na iuwi si Runia sa Kaharian nila Using te teleportation. Maraming tao na nagluluksa sa nangyari sa kanya—Mas lalo na 'ata ang inang reyna niya.

Kahit hindi umiyak ang hari ay bakas sa mukha niya ang lungkot at paghihingpis sa nawala niyang anak… Si Alvaro naman ay hindi sumama… Malungkot pa rin siya at gusto niyang mapag-isa.

 [Regelia POV]

Nang makabalik na ako sa totoong katawan ko ay hinihingal na tumayo ako.

“Welcome back, Your highness.” A low monster welcome me. I glare at him. I was not in a mood to talk. That fuck’n bitch! She has the nerve to fight on me!

Now that they make me angry. Humanda sila sa akin hindi na ako maghihintay na mamatay sila. Sasakupin ko na isa-isa ang kaharian nila.

“You! Tell all my minion. Ang pinakakaasam nila ay mangyayari na… maghanda na sila at tayo ay susugod!”

“Yes, your highness.” He run off so fast. “Good news! Maghanda na tayo at tayo ay susugod na sa buong kaharian!!!”

Bumalik ako sa malaking upuan ko.

“I want to speak with you, Rege.” A familiar man voice said. Now that he mention my second name… Nagbago ako ng katawan.

“Why so suddenly visit me? My one of the best minions.”

Matalim na tiningnan niya ako.

“Sinabi mo sa akin na hindi mo siya kakantiin! Sinira mo ang usapan natin!”

Nababagot na tiningnan ko siya and smirk. “You already know that my objective is to kill them… tsaka usapan lang 'yon I didn’t promise you anything… kung nawala man siya hindi ko na problema niyon in fact I am so happy dahil wala na siya—kung yon lang ang sasabihin mo pwede ka ng umalis.”

Tch. Umalis din naman siya bigla. I raise my hand, Lumapit sa akin ang isa pang halimaw na DAMA.

“Sabihin mo sa heneral na magpadala ng 1000 sa planetang mars.”

 [Venera poV]

Dalawang araw na ang nakalipas pero hindi parin namin tanggap ang pagkawala ni Runia… Next week na ang libing ni Runia… Doon siya sa Royal cemetery ililibing.

Nasa Shrine shrine na ang lahat ng mga tao sa Mars para nakikiramay at ako naman ay nasa Green house napakalaki nyon at lahat ng halaman nandon ay inalagaan ni Runia—este kami palang tatlo… Hindi ko alam kung anong maramdaman ko para kasing napakabilis lang nangyari—mabilis na nawala sa buhay namin si Runia… Bakit ba nangyari 'yon sa amin? Bakit mayroon pang Regelia sa buhay namin at gustong pumatay sa amin? Hindi ba pwedeng mamuhay na lang kami ng matiwasay?

I take a deep breath. Mahirap man pero kailangan ko ng tanggapin na wala na siya.

“Sabi ko na nga ba eh.. kaw ang pumasok dito.” Boses yon ni Auriville.

“Anong ginagawa mo dito? Pano mo nalaman na nandito ako? Kung nandito ka lang para ipagpilitan na may gusto ako sa iyo please lang bumalik ka nalang ng ten years.. wala ako sa mood na makipag-asaran sa 'yo.” O kahit kailan wag na!

Gusto kong mag-isa at umiyak. Ayokong may makakita sa akin.

I heard him sigh and sat beside me. “Bakit mo ba pinipigilan ang sarili mo na umiyak? Ha?”

Matalim na tiningnan ko siya pero hindi siya tuminag.

“Wa—“ Naputol ang sasabihin ko ng hinila niya ako patungo sa dibdib niya at niyakap ako.

“Cry if that’s what make you feel better.” He said in a husky voice. After he said that, I can’t stop myself crying. Pero bigla na lang may narinig akong isang pagsabog sa labas kaya humiwalay ako sakanya…

>>>CHAPTER 39 HERE