Resse In The Wonder Hunk Land : Chapter 4

TT^TT waahh.... *sniff* *snob*

Anong gagawin ko??? ayoko sa lugar na ito nakakatakot. Madilim pero dahil sa tulong ng liwanag ng kakaibang puno na umiilaw ay nakikita ko ang kapaligiran.Sumandig ako sa puno at niyakap ang binti... kung hindi ko lang sana kinausap yung mga weirdo na `yun ay hindi sana ako naririto... ayoko sa madalim...

Pumalahaw ako... wala naman tao dito kaya malaya akong umiyak ng ubod ng lakas...

“Waaaaaahhh...jujujujuaaaaaaahhhhhh....... anong gagawin ko? waaajujujujuaahhhhhh.”

But I stop crying when I heard a creepy laugh sa taas ng puno... there, I saw a small cresent moon pero parang ngiti yun.... at gumagalaw...

At parang doon nanggagaling ang chuckle, tawa ah ewan.... tapos kumanta pa ng... creepy song...

“And the moanrats grabe.....”

O___O humati yun at... teka hindi yun cresent moon kundi isang malaking bibig.. at maputing ngipin... tapos lumitaw ang dalawang putting bilog tas sumunog yung itim.. MATA! Pulang ilong, whiskers tapos... katawan at last ay buntot... Isang pusa na ang katawan ay stripe!

TT^TT ayoko na... mababaliw na ako dito... nanaginip na ako... ayoko!!!!

“Lost in the wood, little missy??” Tapos yung ngipin niya ay parang piano dahil tumunog din yun...

Huminga ako ng malalim...

Resse, wag kang matakot sakanya gaya din siya ni lagi... na nagsasalita... teka wait... pusa? Nagsasalita???

“Y-you must be heshire cat.” Napiyuk ata ako...

Umupo siya san a parang tao at yung kamay niya ay hinawakan ang tenga at tinaas.. na para bang hat...

“It’s Cheshire cat.” He smile widely.. na hanggang tenga ang ngiti.

O______Q waahh... 

Wala kang oras na matakot kailangan mo makaalis dito.. oo aalis... kung hindi naman ako makakabalik sa amin pwede naman akon pumunta sa Alice Academy... yung tinutukoy ni Est at Lagi...

Huminga ako ng malalim...

“Sigh...phew...Cheshire... pwede mo ba akong tulungan...”

“Eh??” Still smiling... 

“You’re weird.”

“Obvious naman eh.”

Mukhang hindi naman siya masama kaya... nawawala na yung takot sa dibdib ko.

“Okay fine. Pero pwede mo ba sabihin sa akin kung saan ang daan patungo sa Alice Academy...”

“Hmm... It’s over there.” Turo niya sa blue path...

*O* < ----  ganito ang hitsura ko...

“Talaga?”

Nag-pout ito at nag-isip uli... tapos ay ngumiti na naman ng malapad.

“That way... or maybe this way... Okay bye need to go...” He is slowly fading...

“WAIT CHESHIRE CAT!”

“Hmm???” 

“Please... kung alam mo ang daan sabihin mo na sa akin kailangan ko talagang makarating doon... mamatay ako dito sa lugar na ito...” 

Nawala siya na parang bula una akala ko ay iniwan na niya ako pero nakita ko ang bakas ng paa niya sa lupa at papunta doon sa pink path...tas ay lumitaw uli.

“Just follow this path and you’ll find the Alice Academy but I cannot guarantee your safety here..”

Dumugo ata ang ilong ko.. Galing pusang nag-english...

“Hontoni???”

“Yes... hehehehe if you don’t believe me then it’s for you to find a way then.” 

Bigla na lang siya nawala... yun na ata ang huling sinabi niya... sigh... kapag nalaman ko na nagsisinungaling siya ay bugbugin ko siya pag nagkita kami..

Sinunod niya ang binigay na Direction ni Cheshire Cat para talagang nasa Alice in Wonder Land ako....

Nagugutom ako pero tiniis ko na lang. Tumigil muna ako at huminga nakakapagod na talaga as in!!!

Nakakainis! Pinatid ko yung puno dahil sa inis ko....

“Ugh! Why me?!” Nalulungkot ako...dapat masanay na ako dahil wala naman ang mga magulang ko kung lola ko naman ay nandun ka nga sa bahay pero parang wala din dahil parati naman kasi lumalabas kasama ang mga amiga niya kundi mag-tung-its... laya masasabi ko na mag-isa na ako... hindi ko sinabi sa inyo sa Chapter 1 yun kaya heto ako sinabi na... 

“Aishh... anong gagawin ko?”

“Anong gagawin mo??? Kung pumasok ka na lang kaya sa bibig ko at para mabusog naman ako.” Low quality na boses? Parang ganun kasi ang pandinig ko. at naramdaman ko ang malamig sa paanan ko...

Nang nagbaba ang tingin ko ay nakita ko ang isang ugat na dahan dahan na pumulupot sa paa ko. pagtapos niyon ay hinila ako kaya napamudmod ang mukha sa lupa... at nandon ako sa isang madilim na lugar... hindi ko ininda ang kirot.. kailangan kong makatakas dito dahil nasa peligro ako ngayon... kahit takot ako ay hindi ko sinubukan na tumili o ano pa man. May sugat na ako sa braso, binti at sa mukha sino naman hindi 

magkaroon niyon? Hinila ka kaya na nakahiga tas lupa at may maliit pa na bato! 

“ow ow...”  umupo ako tas hinipan ang sugat tas ay pilit na tinanggal ang pagkalupot sa ugat sa paa... ko pero ayaw talaga...

Bigla gumalaw yun at tinaas ako sa ere... nakabitin ako na patiwarik.

“Kyaaa!!!” Pinihit ako n paharap... at nanlaki ang mata ko ng makita ko ang isang malaki ay isang pulang mata dahil nga madilim mata lang ang nakit ako... 

“Mukha kang masarap hehehe...”

“Bitiwan mo ako!!!”

“Tsk tsk.. hindi ko yang bitiwan ang pagkain ko... ang kinis naman ng paa at leeg mo...”

Napatili ako ng maramdaman akong malamig na kumikiskis sa leeg ko at legs... tas pumulpot yung malamig na galamay sa leeg ko...

“Bitiwan mo ako-augh!” I’ll struggle hindi ako titigil hanggat hindi ako maawala sa kanya.. at yung galamay sa leeg ko ay pilit ko tinatanggal.hindi na ako makahinga....

“Ugh!”

“Tumili ka... ang sarap talagang pakinggan ang boses ng mga babae.. lalo na siguro kung kakainin na... hhha” tumawa siya... “Ayaw mo talaga ha?”

Bigla niya akong inihagis at tumama ang katawa at ulo ko sa puno... 

“ack!” Naramdaman ko ang matinding kirot... at naramdaman ang mainit na likido sa mukha ko.It’shurt a lot but I need to endure it... tinukod ko ang kamay ko doon ko kinukuha ang lakas para makatayo... at nanlalabo na ang paningin ko.

Lumabas sa madilim na lugar ang halimaw...

Parang puno... at may lumalabas na green na usok  sa ulo ulo...  at wala yung parang mata na nakita ko kanina...

“Hahhaha ang bango ng dugo!!!!” 

“Gusto mo tulungan kita?” Isang boses na napaka-familiar sa kanya.. boses yun ni Cheshire Cat... lumitaw ang ulo siya sa babaw ng halimaw.. nakangisi pa din kahit kitang kita na niya na nasa pilefro ako.....

Hindi ko alam kung imihinasiyon ko na ba yun o hindi dahil lumalabo na kasi ang paningin ko... nanigas ako at tila naparalisa... bumuka ang bibig ko pero walang salitang lumabas... at diritso na nahiga sa lupa...

Wala na akong pakialam kung nag-hallucinate lang ako... nag-init yung mata ko... nagbabanta na din umiyak.. takot ako... kung hindi lang sana ako napadpad sa mundon ito hindi ko n asana maramdaman ito..

“H-Hel—“

Pero yung mukha ni Cheshire ay nakangiti pa din at tila wala lang sa kanya ang nakikita... hanggang sa nag-black na ang paningin ko... ang huling narinig ko ay  isang malaking pagsabog at yun na... tuluyan na ng nilamon ang buong sistema ko...

>>>CHAPTER 5 HERE