The Reason I Became a Bitch: Chapter 5

(5)

8:30 P.M na ay kasalukuyana kong binabasa ang info ni francis. Kad-deliver lang non.

Nakatihaya ako.

Name: Francis F. Ariz

Age: 27

Sex: Male

(Hindi na kailangan)

(Hindi na kailangan)

(Hindi na kailangan)

(Hindi na kailangan)

Live: In EG Condominium

Status: SINGLE

Job: Painter and he has a part time job as a Professor in CITU

“hmmm…. Pintor pala siya at teka bakit nag-papart time job siya? Eh may Kompanya naman siya ah.”

Sa pagakaalam ko ay may Business ang family nila. Business tycoon ang parents. Ewan kung bakit ganon.

“Sinong tinutokoy mo Bes?” Napabalikwas ako nang Makita si Maurin na pumasok.

“Maurin! Anong ginagawa mo rito?”

“Pinapasok ako ng mama mo dito—dinalhan kasi kita ng cake na gawa ko.”

“Wow! Cheese cake my favorite!”

Ibinigay niya sa akin ang isang slice na nilagay na niya sa platito.

Nilantakan ko yon. Yummy!

Nag-thumbs up ako.

“Delicious! Pwede ka ng mag-asawa.”

“Sus nambola pa! OI! Ano yan!” turo niya sa papel na hawak ko.

“ah.. eto? Wala mga papeles lang 'to”Itinago ko yon sa drawer ko. Hindi pwede malaman niya yon.

“Nga pala, bes, Alam mo ba kung saan matagpuan ang EG condominium?”

Mukhang nagulat siya. Saka hindi man lang siya nag-eye contact sa akin para bang nailang.

“B-Bakit mo naman naitanong bes?”

“Plano ko kasing lumapit-Malaki na ako at saka dito nakaya ako sa pilipinas mananatili...and I heard that place was a nice place to live beside I cant do anything here in my parents place.”

“Pwede naman sa iba kanalang lumipat.”

Bakit ba parang ayaw niya akong doon tumira? Dahil ba sa lalaking yon? Takot ba siyang masaktan uli ako kaya ganon?

“I like that place, bes”

…………….

Wala din nagawa si Maurin at ang parents ko din mas gusto daw nila na nandito ako para alagaan.. Duh hindi na ako bata no! Pent house ang pinili ko at magkapit bahay lang kami ni Francis.. yosh! It is according to my plan—except kay Maurin she’s also my neighbor at pinagtapat niyang nandon din si Francis. Alam ko nman yon no. pero panggap lang ako nahindi ko alam ang tungkol doon at sinabi ko sakanya na wala siyang ipag-alala.

Bitbit ko ang dalawang box nalaman lang ay mga libro nasa taas na kasi ang lahat ng gamit ko.

At dahil dalawa yon nahihirapan pumasok sa Elevator.

Pero natisud ako kaya muntik na akong matumba mabuti na lang may humawak sa beywang ko para hindi yon mangyari.

Phew… buti nalng kung hindi ay baka pumangit ako! Gosh no way! Pero nabitiwan ko yong dalawang box.

“Whoa! Careful miss.”

Boses yon ni Francis. Kita mo nga naman parati na lang ako tinutulungan ng tadhana! Lumingo ako sakanya. But I already wear a sexy smile. “Thank you.”

Eto naman natigilan.

Gosh! Mas gwapo pala siya sa malapitan! Tumigil ka Misty! Nakalimutan mo nab a ang plano mo!

OO!

Pero kahit mas gwapo na ito ay hindi ko maiwasan maramdaman ang sakit ng naramadaman ko. Hindi man lang niya ako minahal—sabagay pangit ako noon! Isang Ugly duckling.

Kumunot ang noo niya para kasing may inaalala siya. Wag naman sanang makilala niya ako.

“Uhmm…You look familiar—had we met before?”

“Lumang istilo na yan.. guys always say that to me just to get my attention but because you save me I’ll answer that question of yours—Oo sa plaza.” Pumasok muna kami sa Elevator.

He chuckle.

“Oh that’s right.” Umaliwalas ang mukha niya—damn you! Ngitngit pa rin ang loob ko. He look at the two box na nasa sahig. “You need help?”

“Bakit tutulungan mo ako?”

Ngumiti siya pero parang wala epek ang ganda ko sakanya…

Okay lang…

“Those boxes looks so heavy.”

 

Lihim akong napangiti… first step na yon.

“Bahala ka. Sa pent house ako… room 325”

“What a coincidence magkatabi lang ang room ko doon.”

I act surprise when he said that—alangan nman alam ko. Nang nasa harap na kami sa pintuan ay ngumiti ako ng nakakaakit just like I did always when I like someone.

“Pwede mo ng ibaba yan alam ko na mabigat yan kahit libro lang ang laman niyan.”

“Baba ko lang ito kapag naipasok ko na to mabigat ito.”

“Okay.”

Wala akong nagawa kundi papasokin siya.. I bit my lower lips makalat pa kasi eh. Inalapag niya ang box.

“Thank you very much.”

“Hey no problem… if you need anything you can ask me malapit lang naman ang room ko.”

“Okay—Opss sorry how rude am I not introducing myself to you… Ako nga pala si…”Nag-isip muna ako. “Ruka Satoshi.” 

“Are you a Japanese?”

“1/3 lang” well.. totoo naman yon mabuti nalang at namana ko ang mata ko sa lola ko.. singkit na mata. Yon din ang isa sa mga best asset ko.

Naptangotango lang siya. “Ah… Oh sige aalis na ako.” Paalam niya.

Hinatid ko muna siya. Kailngan may gawin akong paraan! “ Francis Ariz… uhmm..Sigurado ka bang sa plaza lang tayo nagkita?”

“Oo naman. Saka paano naman tayo magkikita noon kung 15 years na akong nakatira sa California.” It was just a small lie.

Pero mukhang hindi pa rin siya kumbinsido. Tsk. Kung hindi pa rin siya kumbinsido ay gagawin ko na ang isa pang plano ba para hindi siya maghinala na ako.

“By the way… Here’s my reward for you for saving ang helping me.” Dahil mas mataas siya kesa sa akin ay tumingkayad ako para halikan ang labi niya.

At kinagulat niya yon. “Taste like… you?” I said in sexy voice. “Sasabihin ko sayo ang totoo—I am attract to you. Would you be my Temporary boyfriend?”

Agad din nawala ang pagkagulat niya. Saka sumeryoso ang mukha.

“Sorry.” He said. Hindi ko yon inaasahan na sagot niya.

I laugh—a fake laugh.

“Don’t take it so seriously, Francis, I was just joking…”

>>>CHAPTER 6 HERE