So Near, Yet So Far : Chapter 31

 its been almost two weeks simula ng
huling makita ko si rain, 
hanggang ngayon di ko padin siya nakikita, 
kahit sa school, 
siguro nagstop muna siya, 
nakakainis kasi kahit anung 
gawin ko siya pa din ang hinahanap ko ..



then, nakaupo ako sa bench nun. 
suddenly may nagtakip na mga mata ko .. 
hai.. alam ko namang si jervie lang yun e .. 
madalas naman kasi pag nakikita nya akong magisa un gingawa nya e,
kaya hinawakan ko yung kamay nya .. 




"Jervie, kahit ilang beses mo pang takpan yung mga mata ko alam ko ikaw yan, 
 anu na naman trip mo?" sabi ko sa kanya . 




tinanggal nya yung mga kamay nya tapos naupo sa tabi ko . 
nagulat ako dahil hindi pala siya si Jervie, 
hindi pala si Jervie yung nagtakip ng mga mata ko, 
kundi si Rain , 




"Rain ?!! A-anung ginagawa mo dito?" tanung ko bigla sa kanya. 


"kakaenroll ko lang e, buti nga nakahabol,
hmmm .. Audryne, mahal mo ba siya ?" tanung nya.
seryoso yung mukha nya.


"ha ?!" nagulat ako sa tinanung nya.


"Si Jervie? diba siya yung lalaking lagi mong kasama? mahal mo ba siya ? kayo na ba?"
tanung nya medyo parang may halong lungkot yung mga mata nya..


"hindi kami, pero mahalaga siya sa akin.napakaspecial nya para sa akin" sagot ko.
medyo naiilang pa akong makipagusap sa kanya.


"ganun ba? audryne . hindi ko ipipilit sayo ang sarili ko, pero aaminin ko.
 nagkamali ako nung sinaktan kita, ngayon nagsisisi ako,
handa akong gawin ang lahat mapatawad mo lang ako .
 alam ko hindi ko na maibabalik yung dating tayo,
pero please, hayaan mo akong ipakita kung gaano kita kamahal,
hayaan mo ko na ipakitang talagang mahal kita
please let me ? .." sabi nya .




hindi ko alam kung anung isasagot ko, 
hindi ko alam kung panu yung irereact ko sa mga narinig ko.
dahil alam ko sa sarili ko kahit anung gawin ko mahal ko padin siya, 
hindi ko alam .. 




"hindi ko alam Rain, hindi ko alam kung kaya pa kitang bigyan ng pagkakataong pumasok ulit sa buhay ko
im sorry pero naguguluhan ako, ayoko ng mga ganitong usapan,aalis na ako,
 im sorry,"
yun lang yung sinabi ko tapos tumayo na agad ako at naglakad palayo,


"Audryne ! im so sorry, gagawin ko lahat mapatawad mo lang ako !" sigaw nya,




nagpatuloy ako sa paglakad, 
hindi ko na sinubukang lingunin pa siya 
dahil baka di ko lang mapigilan yung sarili ko, 
hindi ko maintindihan yung nararamdaman ko, 
mixed emotions kumbaga,
ou, aaminin ko masaya ako, masaya ako dahil sinsabi nyang mahal nya ako, 
lalo pa ngayon na mahal ko padin talaga siya,
pero sa kabila nun natatakot ako,
natatakot akong papasukin ulit siya sa buhay ko,
natatakot akong magtiwala sa kanya,
 natatakot akong masaktan ulit, 
isa pa iniisip ko din, panu si Jervie ?? 
Mahal nya ako, 
ayoko siyang masaktan ..

>>>CHAPTER 32 HERE