Marry Me, Mr. Kidnapper! - Chapter 3

Chapter 3

Tulad nga ng sinabi ko... Hindi ako tinantanan ni Craig, palagi siyang nanggugulo. Tulad nalang doon sa may locker ko. Pagbukas ko biglang may nahulog na papel na may nakasulat na...

"Let's date tonight babe ~" 

                                      - Marco

See? Hindi lang yan, everytime na nag-uusap kami ni Rain, palagi siyang sumasabat or nagagalit sa amin. Ewan ko ba kung kulang lang talaga sa pansin yan... Kung ano anu tinetext sa akin. Sinasabi niya palagi sa akin "AKIN KA LANG!" minsan tuloy natatakot na ako sakanya eh. I mean, nakakatakot naman kasi talaga siya eh.

Ilang araw na rin pala akong walang balita kay Lara, hindi ko alam kung anong nangyayari sakanya. So I decided na pumunta sakanila ngayon. Actually nandito na ako sa tapat ng bahay nila eh. Huminga muna ako ng malalim bago ako kumatok.

*TOK TOK TOK*

Naghintay ako ng ilang segundo pero walang sumasagot o nagbubukas ng pintuan. 

*TOK TOK TOK*

"Lara? Nanjan ka ba? Papasok na ako ha." pinihit ko yung door knob. Laking gulat ko nang makita ko yung ayos ng bahay nila. Napakagulo... Basag basag yung mga vase at napakakalat. Kinabahan ako nung makita ko yung ayos ng bahay nila. Kaya naman dali dali akong umakyat sa taas para i-check yung kwarto niya.

Pagbukas na bukas ko ng pintuan ay nakita ko si Lara, nakahiga sa kama niya at may lalaking nakapatong sakanya. 

"Ah... Please be gentle." sabi ni Lara. My gosh! Hindi ako makapaniwalang nangyayari ito.

"L-lara?" nauutal kong tawag sa pangalan niya. Kaya napahinto sila sa ginagawa niya at nanlaki yung mata niya na halatang gulat na gulat din.

"RJAY?! A-anong ginagawa mo dito?!" gulat na tanong niya at saka ibinalot yung kumot sa katawan niya. Umiwas ako ng tingin at inilipat yung tingin doon sa lalaki. Hindi ko naman siya makita dahil nakatalikod siya.

"W-wala. Pasensya ka na ha. Nag-alala lang kasi ako nung makita kong ganito ayos ng bahay niyo, natakot ako na baka may nangyaring masama sayo kaya hindi na ako nagdalawang isip pa na buksan yung pintuan. O-okay ka naman pala eh. S-sige, aalis na ako." pagkasabi ko nun ay biglang humarap yung lalaki sa akin.

Napatakip yung kamay ko sa bibig ko sa sobrang gulat. Namimilog na yung luha ko sa mga mata ko. Bakit? Bakit sa dinami daming lalaki? Siya pa?! Siya pa na kinakamuhian at kinatatakutan ko?! Ngumisi siya at saka nagsuot ng pants niya.

"R-rjay..." tawag sa akin ni Lara pero hindi ko siya pinansin at tumalikod nalang ako saka tumakbo. Hindi ko alam... Pero bakit? Bakit si Lara pa?

"You will pay for this!"

"Dalawa na atraso mo sa akin."

Eto ba?! Eto ba yung sinasabi niyang pay?! Eto ba? Hindi ko alam kung saan ako dinala ng paa ko kakatakbo. Pero nung huminto ako, napunta ako dito sa gubat...

Si Lara, or Larachelle Chanz ay anak ng isa sa pinakamayaman dito sa bansa, yung mama at papa niya ay nakatira sa Europe, kaya siya lang mag-isa sa bahay nila. Mayroon silang katulong pero ngayon, hindi ko alam kung bakit wala yung katulong nila sa bahay. Mag-business partner yung mga magulang namin at sobrang matalik silang magkaibigan. Kaya naman sakanila ipinabantay yung mana ko na kapag 18 na ako ay makukuha ko rin sakanila.

Matagal na ba nilang ginagawa to? Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak, pero... Ang alam ko lang nagagalit ako! Nagagalit ako sa lalaking iyon dahil sa ginawa niya sa bestfriend ko! Hindi ko alam kung papaano niya nauto ng ganun si Lara.

"Why are you crying babe? Don't tell me nagseselos ka? Hahaha." he said in sarcastic tone. Lumingon ako sakanya at nakita kong nakangisi siya sa akin. Sinundan ba niya ako?! Ang kapal ng mukha niya!

"What are you doing here?!" galit na tanong ko sakanya habang inaayos ko yung buhok ko na nakatakip sa mukha ko.

"Following my one and only wife." sabi niya while smirking. Padabog akong lumapit at sinampal ko siya ng malakas kaya naman napatingin siya sa may kaliwa.

"Don't you ever call me  wife you asshole!" galit na sabi ko sakanya. "Kelan mo ba ako titigilan ha?!" tanong ko sakanya.

Tumingin siya sa akin, tingin na nakita ko noong una ko siyang nakaaway. Oo, inaamin ko natatakot ako pero galit ako eh! Galit na galit ako sakanya dahil sa ginawa niya kay Lara! Pero nagulat ako sa ginawa niya, tinulak niya ako ng malakas kaya naman napahiga ako sa may damuhan at bigla siyang pumatong sa akin.

"Anong balak mong gawin sa akin ha?!" nakatitig ako sa mga mata niyang nanlilisik. 

"You're mine! Kaya dapat ako lang!" pagkasabi niya nun ay hinalikan niya ako ng marahas. Nagpupumiglas ako pero masyado siyang malakas para makawala ako. And all I can do is to cry. 

Tumigil siya nung narinig niyang humahagulhon na ako. "Fuck!" narinig kong bulong niya at saka siya umalis sa pagkakapatong sa akin. Umupo ako at niyakap yung sarili ko saka yumuko. Naramdaman kong niyakap niya ako.

"Sorry! I'm sorry.." sabi niya at saka hinalikan yung ulo ko. Umiiyak lang ako dahil sa ginawa niya... Galit ako! Galit ako sakanya. Kaya tinulak ko siya palayo sa akin.

Tinignan ko siya ng masama. "I will never ever forgive you!" galit na galit na sabi ko. Pero nakayuko lang siya at mukha siyang nagpapaawa. 

"I-i'm sorry Jane.. Sorry." nagulat ako sa tinawag niya sa akin.. Wala pang tumatawag na Jane sa akin maliban kila mama at papa... At sakanya. Hindi ko na siya pinansin, tumalikod ako at umalis at nagsimula ng maglakad.

"Forgive me Jane, I just... Love you that much, kaya ko nagawa yung bagay na yun." bulong niya pero hindi ko naintindihan dahil ayoko ng intindihin pa.

                                                                                   ---

"Hey Ryuu ~ what happen to your beautiful eyes?" tanong ni Rain habang umuupo sa upuan niya. Kakarating niya lang kasi. Ako naman nakapahalumbaba lang at nakatulala sa kawalan.

"Ryuu. Huy!" nagulat ako nung pinitik niya yung noo ko. Napahawak naman ako agad at ngumuso.

"Masakit! Bakit ka ba namimitik?!" tanong ko sakanya while pouting.

"Eh kasi po kinakausap kita... Pero hindi mo ako pinapansin at nakatulala ka lang jan." pagpapaliwanag niya kaya.

"Hindi ko alam. Sorry." sabi ko sakanya at bumalik sa pagkahalumbaba.

"Bakit mugto mata mo? Did something bad happen ba?" tanong niya. 

"Oo! Yung pinapanood ko kahapon! Nakakaiyak." pagsisinungaling ko. Natawa naman siya sa sinabi ko. Sana maniwala siya.

"Mahilig ka pala sa nakakaiyak. About saan ba yung pinanuod mo?" ang dami niyang tanong. But isa lang ang alam kong dahilan para maniwala siya.

"About sa... Family." malungkot na sabi ko para maniwala na siya ng tuluyan.

"Ah. Nakakaiyak nga yung ganun." thank god at mukha naniwala siya. 

Nagkwentuhan lang kami ng kaunti hanggang sa mag-start yung klase... Napansin kong wala si Craig, dapat lang... Dahil kung hindi ako yung aalis. Kapal ng mukha niya para magpakita pa sa akin? Matapos niyang ganunin yung kaibigan ko at ako? Tss.

Inaamin ko, galit din ako kay Lara, kaya sa tingin ko dapat muna akong umiwas sakanya.

*Lunch Time.*

Nandito kami ngayon ni Rain sa cafeteria nakaupo malapit sa may entrance ng cafeteria, kaya naman bawat papasok ay makikita namin kung sino yung papasok. Nagulat ako ng makita ko si Lara. So, pumasok na pala siya? Nakita kong tumingin siya sa akin at ngumiti... Pero binawi ko rin yung tingin ko sakanya.

"Rain... Kapag may lumapit dito na babaeng blonde yung buhok. Aalis ako." sabi ko sakanya. Kumunot naman noo niya.

"Bakit? Sino ba yun?" tanong niya.

"Basta. Kung gusto mo sumunod. Sumunod ka nalang.. Haha! Dun lang ako sa rooftop. Okay?" tumango nalang siya kahit hindi niya alam yung dahilan.

Mabait na tao si Rain, halos siya yung araw araw na kasama ko... Sa sabado nga manonood daw kami sakanila ng movie eh. Pumayag naman ako since palagi lang ako nasa bahay.

"Hi Rjay! Kamusta? Can I seat here?" masayang sabi ni Lara. Tumingin ako kay Rain na parang nagegets na yung gagawin ko kaya naman ngumiti siya. Ngumiti rin ako.

Tumayo ako. "Excuse me." sabi ko.

"Rjay! Wait." naramdaman kong sinundan ako ni Lara. Pero hindi ko siya pinapansin.. Mahaba yung break time namin. 1 hour and 30 minutes. Ewan ko ba sa school na to, sabi nung admin para daw makapag-relax yung mga utak namin.

Nahinto ako nung hinawakan niya yung braso ko "Rjay naman.. Talk to me!" sigaw niya kaya naman humarap ako sakanya.. I crossed my arms and raise my brows.

"Sorry.. I didn't kn-"

"Don't be sorry Lara. Ginusto niyo naman yun eh, and I don't care if may relasyon kayo nung lalaking yun or what. Just... Give me a little space. Okay?" pagkasabi ko nun tumalikod na ako at naglakad papuntang rooftop.

Haay. Mabuti pa dito, mahangin, maaliwalas at presko. 

"Nakaka-depress naman." sabi ko sa sarili ko. "I want someting fun and new." ngumiti ako, uminat at huminga ng malalim.

"Jane?" 

Napalingon ako dun sa tumawag sa akin. Nawala yung ngiti ko. "Ah. Sorry, sige aalis na ako." sabi ko at akmang aalis na pero nahawakan niya agad ako sa balikat.

"Please, I'm sorry Jane." sabi niya with his pleasing voice.

Hindi ako umimik. Nakatayo lang ako dun, ayoko siyang kausapin o tignan... Nandidiri ako sakanya. 

"Jane.. Please.. Talk t-"

"Ryuu.. Nagdala ako ng pag- ooopss. Sorry." sabi ni Rain.

"No Rain. Halika." lumapit ako sakanya.

"Ah. Heto o, dinalhan kita ng burger and juice. Hindi ka pa kasi kumakain diba?" ang sweet naman talaga niya.

Ngumiti ako at tumango, kinuha ko naman yung burger at juice na binili niya para sa akin.

"Kayo na ba?" malamig na tanong ni Craig. Nagulat ako pati na rin si Rain.

"Hi-" 

"Oo. Kami na. Last week pa." sabi ko at nakita kong gulat na gulat silang dalawa sa sinabi ko.

"I don't believe in you. Liar!" galit na sabi ni Craig.

"I can prove it to you." pagkasabi ko nun ay humarap ako kay Rain. Yung mga mata niya, nagtatanong.. Pero binigyan ko nalang siya ng I'm sorry look. 

I close my eyes, I tiptoe and I kissed him on his lips...

>>>CHAPTER 4 HERE