So Near,Yet So Far : Chapter 8

alam ko pinipilit nya lang ipakita na okay sya .. 
pero ang totoo hindi .. 
ramdam ko naman na sobrang nasaktan siya .. 
ayaw nya lang sigurong makita ko siyang ganun .. 
pero kahit anung mangyari .., 
pipilitin kong maging okay siya .. 




biglang pumatak ang ulan
nasa park pa naman kami .. 
wala kaming masisilungan .. 



"hala audryne, naulan na ..
tara na .. " yaya nya sa akin ..


"ayoko .. ang ganda ganda ng view dito e ..
dito lang ako .. " sagot ko sa kanya .


"naulan kaya ?" sagot nya ..


"anu naman? bakit dadami ka ba pag naulanan ka?
 atska .. magiging ulan ka ba pag naulanan ka ?
 hahah .. si rain takot sa rain haha .?!" asar ko sa kanya ..


"ang korni mo ..?!" sagot nya sa akin sabay upo sa bench ..


"tara laro tayo ?" yaya ko sa kanya .


"laro? nu ka bata ? anu namang laro?" tanung nya ..


"anu naman, masama bang maglaro ?
..hmm.. habulan tayo? haha .. " sabi ko ..
sabay sabing ..
"taya, habulin mo ko .."


"ayoko nga.. bakit kita hahabulin" pagtanggi nya ..


"ay ou nga pla, may pagkalampa ka nung bata..
baka hanggang ngayon lampa ka pa din ..
atska . mabagal ka nga pala tumakbo ..
di mo din ako maabutan .
weak ka pala e . tss.." pang aasar ko sa kanya ..


"ah ganun .. lampa pala ha ..
 pag ikaw nahuli ko tingnan natin . " sabi nya
sabay tayo sa kinauupuan nya ..


"puro ka satsat ,. habulin mo na ko .."
 sabi ko sabay takbo papalayo ..




at yun na nga ..
naghabulan kami ng naghabulan sa park .. 
muka kaming mga sira . 
para kaming bata na naliligo at naghahabulan sa ulan .. 
pero aaminin ko .. 
sobrang saya ko .. 
at alam ko kahit papanu 
mejo sumaya din siya at nakalimutan nya kahit saglit yung problema nya ..
gusto ko lagi siyang nakikitang masaya
kahit sa ganun lang okay na ako ... 

>>>CHAPTER 9 HERE