So Near, Yet So Far : Chapter 9

siguro mga past ten in the evening na kami nakauwi .. 
sobrang basang basa kami .. 
pero ito yung isa sa mga pangyayaring di ko makakalimutan .. 




"Audryne, salamat ha ?
 sobrang nag enjoy ako ..
 pinasaya mo ko ngayong gabi ..
 salamat sa kabaliwan at sa pagkaisip bata mo .
 thank you" sabi nya sa akin ..


"sus .. un lang ba ?
 okay lang nu ..
 nag enjoy naman ako ..
 wag ka nang malungkot ha ?"
 sabi ko ..


"opo .. hehe ..
salamat talaga ..
sige gudnyt na .."
paalam nya ..


"sige gudnyt .. ingat " sagot ko ..


sasarado ko na sana yung gate ng bigla siyang bumalik ..


"audryne.. " tawag nya ..


"oh? kala ko ba uuwi ka na ? " tanung ko .


"ou nga ,. may nakalimutan lang akong sabihin. " sabi nya ..


"anu un? " tanung ko  ..


"gala tayo bukas ha ..
 sunduin kita dito.. mga 1. " sabi nya .


" ha? san tayo punta ?" tanung ko ulit ..


"basta .. gue bye .. " paalam nya sabay takbo paalis ..


"hoy san tayo pupunta?!!!" sigaw ko sa kanya ..
kaso nakatakbo na siya kagad palayo ..




san naman kaya kami pupunta bukas ? 
pero kahit san pang lugar yan .. 
okay lang basta kasama ko siya .. 
okay na sakin ung ganito .. 
atleast lagi ko siyang nakakasama .. 
haii .. 
pero syempre kahit papanu .. 
umaasa padin ako na balang araw makita nya ako . 
makita nya ako, hindi lang bilang kaibigan .. 

>>>CHAPTER 10 HERE