So Near, Yet So Far : Chapter 25

papasok na sana ako sa gate
Lumapit siya sa akin, 




"audryne, im so sorry, sana mapatawad mo ko,
alam ko nasaktan kita.. im so sorry" sabi nya ..




hindi ako makapagsalita.. 
hindi ko alam kung anung sasabihin ko,
hindi ko alam kung paano ako magrereact sa mga narinig ko, 





"audryne, i want you back, nung umalis ka, dun ko lang nakita kung gaano ka kahalaga sa buhay ko, kung gaano ka kahalaga sa akin, audryne, mahal kita, mahal na mahal kita, sana maniwala ka,"




bigla akong tumakbo papasok ng bahay, 
pagkasara ko ng pinto, 
hindi ko na napigilan ung nararamdaman ko, 
hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng luha sa mga mata ko, 
ung sakit na naramdaman ko a month ago, 
parang biglang bumalik, 
iyak ako ng iyak, 
hindi ko alam kung bakit ganito yung nararamdaman ko, 
mahal ko pa siya, 
mahal na mahal ko pa siya .. 




pero tapos na ang lahat sa amin, 
hindi ko na dapat to nararamdaman, 
dapat ko na siyang kalimutan ng tuluyan, 
ayoko nang masaktan pa ulit, 
ayoko na .. 




pumasok ako sa kwarto, 
mula doon sinilip ko siya, 
nandun pa din siya sa labas .. 
ang tagal nyang nakatayo dun, 
pero umalis din siya maya maya , 




Ayoko na rain, 
tama na ... 
wag mo na akong saktan, 
im moving on na, 
kung patuloy kang ganyan, 
hindi ko alam kung makakaya ko bang magmove on, 
hindi ko alam kung kaya ko bang kalimutan ka .. 

>>>CHAPTER 26 HERE