So Near, Yet So Far : Chapter 17

ang sakit sakit .. 
di ko na alam gagawin ko .. 
ayaw ko na siyang makita .. 
ayaw ko na siyang makasama .. 




tumakbo ako palayo .. 
hinabol nya ako .. 
di ko na napigilan yung sarili ko .. 
nasampal ko siya ko bigla .. 


" rain, bakit ?
 kulang pa ba yung pagmamahal ko sayo ?
anu pa bang kulang ?
lahat naman ginawa ko ?
pero bakit ganito ?
ang sakit sakit ..
sobra . "  sabi ko habang patuloy
ang pagbagsak ng mga luha ko ..


"sorry audryne. di ko sinasadyang saktan ka ..
 im so sorry " sagot nya . 


"di mo sinasadya ?
 sana sinabi mo na lang sakin na hindi mo ko mahal ..
kesa niloloko mo ako ng ganito ..
 sana hindi ka na lang nagsinunggaling ..
nung monthsary natin nakita ko kayo ..
hinalikan mo pa nga siya e ..
rain ang sakit sakit ..
bakit ?
ginawa mo lang akong panakip butas ..
all this time sya pa din ung mahal mo ?
pinagmukha mo kong tanga !!
ayaw na kitang makita ..
sinayang mo lahat ng pagmamahal ko sayo ..
sinayang mo lahat lahat ..
pinagmukha mo kong tanga .. " pagkasabi ko nun umalis na ako agad ..




ayoko nang marinig yung mga kasinungalingan nya . 
ayoko na .. 
tama na .. 
masyado na kong nasaktan . 
di ko na kayang magpakatanga sa kanya ..
ang sakit sakit na .. 
ayoko na .. 
tama na .. 
pagod na ako .. 

>>>CHAPTER 18 HERE