Unbreakable Spell: Chapter One

CHAPTER ONE

"Bokya!"

(Wistar Titania Var Garnur)

Ito na siguro ang matatawag kong overload happiness! Kahit na alam ko panaginip lang ito ay masaya na ako, akalain niyo naging magical girl ako? Yie! Minsan ko na itong pinangarap ngunit alam ko na isa lamang itong kalokohan kaya sasamantalahin ko na. 

“Alakazam!” Siyempre, gawa-gawa ko lang ang spell na iyan ngunit akala ko makalabas ako ng powers ay tila gawa sa bomba itong wand ko. 

Boom Panes!

“Aray! Waahh!” Nangingiyak kong daing, this is only just a dream by why is it feels real?

“Wistar! Gising! Ano ba?” Idagdag pa ang maingay na boses ng kakambal ko. 

Tangna! Can someone flip the table?! 

Nagising lang ako sa realidad ng naramdaman kong may pumatong sa tiyan ko at kay lakas na pinagsasampal ang mukha ko. 

“Aray! Ang sakit nun ah! Anong problema mo, Scarlet?!”

Hinawakan ko ang namamagang pisngi at matalim na tiningnan ang batang babae na tila nasa six years old. Siya si Scarlet  Tania Var Garnur, my twin sister. Gulat kayo `no? Bata tas twin ko pa? 

“Kainis ka! Bakit mo ba ako ginising? Bukas pa magsisimula ang klase, excited much?” 

Nanghaba ang nguso ng bruhang kapatid ko. Inirapan ko siya tsaka bumalik sa pagkahiga, hinila ang kumot pataas. 

“Wistar, baka nakalimutan mo sabi ni Mama at Papa na kailangan ka daw magbihis dahil pupunta tayo sa Ethereal Camp! Para mag-take ng entrance exam” Niyugyog niya ang balikat ko na kay wagas. Sarap sapakin talaga ng babaeng ito, ganyan lang iyan kapag nasa anyo siyang bata. Siguro curious kayo `no, `no? Uy! Nahihiwagaan na kayo? Ako man din eh. 

Pero sa maniwala kayo o hindi ay hindi kami ordinaryong pamilya. Isa kaming mga tao na may tinataglay na magic, tinatawag namin newtar. Ang kapatid ko ay may kakayahan siya maging isang bata, isa iyan sa ability niya. Galing `no? But I swear, huwag na huwag—as in HUWAG kayo magpaloko sa anyo na iyan dahil iba ang personality kapag bumalik siya sa kanyang totoong anyo. 

Kaming mga Var Garnur Family ay mga low level magic user, which mean, patapon, hindi sikat, hindi rin mayaman at higit sa lahat walang kwenta ang magic! And about doon sa Ethereal Camp, isa yung paaralan para sa mga kagaya ng pamilya ko na may magic upang turuan sila kung pano gamitin ang magic nila. 

Tsk!

“Tse! Ikaw lang naman ang mag-aaral doon eh!” 

“Anong ako lang? Kasama ka oi!”

Asar na asar na talaga ako sa bubwit na ito! Bumalikwas ako at hinarap siya.

“Hindi nila papasukin ang isang kagaya ko!”

 

“Ako nga nakapasok, ikaw pa kaya?” Mas lalong nanghaba ang nguso niya, pwede putolin ko ang nguso niya? Akala niya cute siya? Hindi `no!

“Dahil worthy ka sa kanilang paaralan! Tse! Matulog na ako!” 

Oo, worthy talaga siya dahil sa amin pamilya ay siya ata ang binayayaan ng Diyos ng maganda yet powerful magic. Rare lang mangyayari ang ganito na isang Var Garnur ay magkaroon ng dangerous type of magic pero of course di niya yun magagamit because her magic was sealed a long time ago. Hindi pwedeng may makakaalam nun eh, bakit? Hindi ko alam kung bakit. At siguro nagtataka na kayo kung anong magic ang magulang namin?

Pinagmamalaki ko naman ang magulang ko `no. Aba, kahit anong sabi ng iba na walang kwenta ang magic ng Var Garnur ay para sa akin ay maganda naman `no! 

Bias ako eh!

Si Mama ay tumatahe siya, ilang minuto lang ay tapos na ang isang bongacious gown! Si Papa naman ay digger, grabe manghukay ni Papa, isa siyang sundalo, yun nga lang specialize niya ang gumagawa ng trap sa ilalim ng lupa. Oh di ba? Ang husay? May silbi sa lipunan? Haha!

Ehem! Ehem! Siyempre, di ako magpapatalo sa kanila. Ako ata ang special sa kanila `no. 

Tantantanan! Behold, I,  Wistar Titania Var Garnur, the one and only bokya magic in our family!

“Hindi pwedeng hindi ka sasama, you should come, sis, you might start liking the school.” 

“Sorry, kiddo, pero mas gusto ko pumasok sa unibersidad, doon ay makakasalamuha ko ang mga kagaya ko na normal.”

“Huwag ka kasing NEGA!” Ano daw negachichahahalaga?! Ewan! “Meron kang magic, I know it. Hindi mo lang siguro na-discover kung ano yun.”

“Tsk! 16 na ako, Scarlet at wala parin powers na lumalabas sa akin. Stop giving me false hope.”

“Sige na! Sige na! Magagalit si Mama!”

Spell, bwisit. Kapag sinabi na niya iyan ay wala akong choice kundi sumama. Pero hindi nila ako mapipilit na pumasok doon sa Camp na yun. Gawd, gusto ba nilang ipahiya ang anak nila?

“Umalis ka na nga! Maliligo na ako!”

Umaliwalas naman ang mukha niya tsaka tumakbo palabas ng kwarto.

***

Pagkatapos kong maligo at magbihis ay bumaba na ako. Naabutan ko silang lahat na kumakain sa mesa, kaya naman mabilis na pumwesto ako doon sa pinakadulo ng mesa, opposite side kung saan nakaupo si Papa. 

Growl

Gutom na gutom na talaga ako! 

Pero nang tingnan ko ang nasa hapag kainan ay pansin ko na wala ng pagkain natira. Parang gusto ko maiyak dahil gutom pa naman ako! Sinulyapan ko si Mama na nagliligpit ng mga gamit.  

“Mama, wala po ba kayong hinanda pagkain para sa`kin?”  

Ilang minuto lang ako naligo ay wala na! Ang sama! Ang takaw kasi! Pero siyempre joke lang yun. 

Nagtataka na tiningnan niya ako. “Naku, nak, naubos na eh. Sabi nang kapatid mo na busog ka daw.”

 

Anak ng poopoo naman eh! Nagpapadyak ako sa ilalim ng mesa.  

“Wala po akong sinabi ng ganun! Huhu”

“Wala nga ba?” Singit ni Scarlet, nakatikwas ang kilay. Bumalik na pala siya sa kanyang anyo. Tingnan niyo? Ito ang totoong Scarlet, hindi yung sweet na bata. Pero ito? Napaka—aghhh! Napakasama niya! At napakatakaw!

“Oo, wala!” Magsisimula na naman kaming mag-away ng sinaway kami ni Mama. 

“Tigilan na ninyo iyan, bangayan ninyo. Ikaw naman, Scarlet, ba’t nagsinungaling ka sa`min? Kawawa naman itong kapatid mo.” Iyan ang napapala mo!

“Hmp!” Nakita niya siguro ang ngisi ko kaya inirapan ako ni Scarlet.  

“Since ready na tayong lahat ay dumiretso na tayo sa Ethereal Camp.” Ani ni Papa, mukhang hindi ata narinig ang usapan namin. 

Napanganga naman ako sa narinig, tama ba ang narinig ko? Hindi pa nga ako nakakain, pupunta na kami sa Camp na yun?!

Si Scarlet naman ngayon ay ngumisi sa akin na nakakaloko. Asar! Inirapan ko siya tsaka sinabi. 

“Okay po, hindi naman po ako nagugutom `no!”

*** 

 

Lulan kaming apat sa pick-up truck, oo na, hindi social ang sasakyan. Anumang oras ay masisira na talaga itong pick-up. Alam niyo bang araw-araw akong nagdasal na hindi iyan masira?

Ilang oras din ang biyahe namin, sumasakit na ang pwet ko dahil sa kay tagal kong nakaupo dito sa front seat. Idagdag pa’ng gutom ako! Kung hindi ba naman matakaw ang kapatid ko eh di sana hindi nagwawala ang mga alaga ko sa bintuka ko. 

Puro mga puno lang ang nadadaanan namin, malayo sa kabihasnan. In fairness, maganda sa mata ang puro GREEN ang nakikita. Sariwa ang hangin na nalalanghap ko at `di yung puro alikabok na nasa city. Napatigil ako sa pagmumuni nang may namataan akong ilaw sa daan. May kung anong takot na nadarama ako, as in, ngayon lang ako nakakita ng ganyan klaseng ilaw na tila whirlpool sa dagat. 

“Papa! Iliko ninyo!”

“Relax ka lang, Wistar.” 

“Pano ako mari-relax eh may nakaharang na ilaw! Baka dakpin tayo ng mga alien and worst ay i-disect nila tayo para suriin ang ating katawan!”

“Pfft!” Narinig ko ang pigil na pagtawa ni Scarlet sa likod. 

“Ang lawak talaga ng imahinasyon mo, Wistar. Portal iyan, nak, diyan tayo dadaan patungo sa Ethereal Camp.” Sabi ni Mama sa`kin na tila natatawa sa reaksyon ko. Si Papa naman ay napapailing habang si Scarlet ay `di na niya napigilan pang tumawa. Oh wow, hiya naman ako sa kanila.  

Ako na ang mangmang sa kanila. Ako na! kaya nga special child `di ba? Hello, ako si budoy! Haha!

Sa inis ko ay kinuha ko sa bulsa ang maliit na bola tsaka pinukol sa kanya. 

“Aba’t!”

“Beehhlllaaattt!”

Naudlot ang plano ni Scarlet na gantihan ako nang gumigiwang ang sasakyan, at hindi ko mapigilan na mapapikit sa sobrang liwanag. 

Pagdilat ko ay namangha ako, first time ko kasi makapunta dito kaya pagpasensya na kung medyo ignorante ako. Kay lawak ng lugar, hindi ko masabi kung ilang ektarya din ang lawak ng Camp na ito. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang mga naglalakihan building na napalibutan ng matayog at naglalakihan puno. Parang `di paaralan `no?

Diyan mag-aaral si Scarlet. Swerte niya `no? 

Kahit na gustuhin ko man mag-aral dito ay hindi pwede, aba, gusto ko mag-aral sa unibersidad `no. 

“Tara na, `di tayo dapat mag-aksaya ng oras dito. May gagawin pa kami ng Mama mo.” 

Nakabusangot na ang mukha ko na lumingon ako kay Papa. 

“Pa, pwede kumain muna tayo?”

“Tiisin mo na lang, Wistar. Akala ko ba busog ka pa?”

“Eh! Kanina pa kaya yun!”

“Tiisin mo na lang iyan.” Ang sama talaga nila, huhu! Tinitiis ko na nga eh. Pinipilit kong tiisin ang pagwilga ng alaga ko sa tiyan. 

*** 

GROWL

“Wistar, patahimikan mo nga iyan alaga mo!” Sita sa akin ni Scarlet. Kakapasok palang namin sa headmaster office, nakayuko ako na hinihimas ang tiyan. “Nakakahiya!”

“Aba, aba! Nakakahiya? Sinong may kasalanan hindi ako nakakain?”

Balik ko sa kanya. Sa gilid ng mata ko ay napansin akong isang lalaki. Nang lingunin ko siya ay napa-wow ako! Ohmergerd! Ang gwapo! As in! Mukhang nasa late twenties ang lalaki and I assume na siya ang headmaster dito. Bakit ba ganun ang term nila? Pwede naman, principal di ba? Pareho lang yun. Huwag kukontra, kung hindi ipapalapa ko kayo sa rabies kong alaga sa tiyan.

Hindi na lang ako nakisawsaw sa usapan ng magulang ko, inilibot ko na lang ang paningin sa paligid. Makabago ang disenyo ng office niya, may malaking bintana na halos umabot na sa kisame. Naglakad ako patungo doon para bintana para tumingin sa labas. Boring~

Kukunti lang ang mga tao sa labas, naakagaw sa atensyon ang isang babae na naglalakad patungo sa isang maliit na gusali particular na sa kanyang suot na uniporme. Ohgerd! Hindi ko maimagine na magsuot ng ganun kaikling damit, at hakab na hakab sa beywang ang damit. Ayan tuloy, na concious ako sa damit ko. 

Nakasuot kasia ko ng stripe na damit, cap, jeans at rubber shoes. Baduy, I know right?

Bumaling naman ako sa isa pang kasama ng babae, biglang naging shimmering star ang mata ko sa nakita. Huuuwaaw! Gusto ko yung uniporme ng lalaki! Kahawig lang ng uniporme ng ouran host club? 

“Eh yung isa mong anak? Mukhang hindi ata siya interesado dito pumasok sa Ethereal Camp ah.” Uy narinig ko yun! Obvious naman di ba?!

“Ganun na nga, Mr. Knightwalker. Ewan ko ba sa batang iyan, ayaw niya eh marami siyang matutunan dito.” Sabi naman ni Mama. 

“Nak, Wistar, ayaw mo ba talagang pumasok dito?” Baling sa akin ni Papa kaya inalis ko ang tingin sa bintana at lumingon sa kanila. 

“Isa ka pa naman mangmang sa pamilya natin. Walang alam sa mundo natin.” Padinig ni Scarlet sa akin, ayaw ko talagang pumasok dito. Pero may kung anong umudyok sa akin na pumayag na lang sa gusto ng magulang ko. Kainis eh, hindi kami close ng kapatid ko pero kailangan ba talagang ipahiya ako? Oo na, siya na ang matalino sa amin at may powers. “Weak.”

Okay that’s it! Hawakan niya `ko! Pigilan niyo ako! Ano ba dapat kong gawin para patunayan sa bubwit na ito na hindi ako weak?

LIGHT BULB!

Haha. Ganun pala ha. Weak ako? Kung papasok ba ako dito ay titigilan niya ako sa pang-alipusta niya sa akin?

Sige. Pagbigyan ko sila! Papatunayan ko sa kanila na hindi ako mangmang! Sadya lang ayaw ko pag-aralan ang history namin kaya wala akong alam. Pero sige, pagbibigyan ko sila, IF kung papayag sila sa condition ko. 

“Hmph! Since mapilit kayo, sige! Pero sa isang condition.”

“Condition?” Sabay pa na tanong nilang apat. 

“Ay hindi. Aircon! Aircon!”

“Ano naman condition iyan, nak?” Tanong ni Papa sa akin. Determinado ako sa decision ko. Isa pa, malabo na tatanggapin nila ang condition. 

“Nakita ko kasi kanina ang uniform sa babae at `di ko yun gusto kaya ang condition ko ay payagan niyo ako magsuot ng male uniform.”

Boom yeah! Baby! Hindi sila papayag niyan. Hindi nila ako pipilitin! Yahoo!

“Susmaryusep! Walang manliligaw sa anak natin, hun! Paano ba natin siya pinalaki at naging ganyan siya?!” Hestirical na sabi ni Mama. Wow, parang abnormal ako?

“Ah ganun? Eh hindi ako papasok!” Niknik niyo! As in neva ako magsusuot ng ganun ka super kikay na damit! Yuck! Ew! Ew!

“I guess we don’t have a choice…” yes, Papa, wala kayong choice kundi tigilan niyo na ako sa kakapilit na pumasok dito. You’re the man, papa!

Bumuntong hininga siya bago bumaling kay Mr. Knightwalker. “Okay lang ba na magsuot ang anak namin ng male uniform?”

Hala. Patay! Sabihin mo, Sir na hindi pwede! Pero kung hindi ako papasok dito, wala akong chance na makasuot ng uniporme nila. Gawd, hirap naman nito. 

“Sa totoo lang, this is the first time someone who doesn’t like our uniform at gustuhin panlalaking uniporme ang suotin. But I don’t see any reason to not let her do as she please.”

“Huhuhu! Honey, huwag mong payagan ang anak natin na pasuotin siya ng ganun klaseng damit. Paano siya magkakaroon ng boyfriend niyan? At baka isipin ng iba na lesbian ang anak natin!” Ma, ang OA niyo na po! Yuck. Bangitin ba naman boyfriend? Nangingilabot ako isipin yun, hindi naman ako lisbo `no pero ah basta! Nangingilabot ako! 

“Cecilia, wag ka nang umiyak. Payagan na natin ang anak natin sa gusto. Ayaw mo ba nun? Papasok na dito sa Ethereal Camp ang anak natin.”

“May choice pa ba ako?” 

Huwaaat?!