Maligayang Pagtatapos?

Maligayang Pagtatapos?

“Wag niyo nang pasamahin si pinsan kaya ko namang mag-isa.”

‘Yan ang mga salitang sinabi ko sa aking Nanay nang araw na’yon

Sa araw ng aking pagtatapos sa kolehiyo.

Punong-puno nang hinanakit at pagtatampo sa puso ko.

Isa lang naman kasi ang kahilingan ko nang araw ‘yon.

Na sana hindi maging katulad ng mga naunang pagtatapos ko,

Sana’y makasama ko naman sya sa araw na’yon

Para kasi sa akin, ang araw na ‘yon ay para sa kanila ni Tatay.

Pero hindi ko talaga lubos maisip na ang araw na akala ko’y pinakamasaya

Ay ang araw na muling mabibigo ang puso ko.

Dahil kahit anong pagpupumilit ko,

Kahit ilang balde ng luha ang ilabas ko, bigo parin ako.

Hindi ko tuloy maiwasang magtanong kung hindi ba siya masaya

Hindi ba siya masaya sa nakamit kong ‘tagumpay?

May mali ba akong nagawa?

Punong-puno nang katanungan sa isip ko, wala mang lang makitang kasagutan.

Nawalan narin talaga ako nang ganang dumalo pa pagtitipon na ‘yon.

Ano pang saysay kung hindi ko naman sila kasama diba?

Masasaktan at masasaktan lang ako.

Pero pinilit ko pinilit ko paring pumunta.

Dahil hanggang sa huli, isa lang  nangingibabaw  sa puso ko.

Ang kagustuhan kong ipakita ang bunga nang lahat ng pagpapagal nila ni Tatay.

 Entry for DDH Challenge :)