Lola Madonna

Lola Madonna

Noong bata pa ako ikaw ang dahilan kung bakit ako laging nagsisimba,

Ikaw na lagi akong tinatapik sa balikat kapag ang ingay ko na.

Bilib ako sa’yo kung paano mo dalhin at alagaan ang iyong sarili,

At mahalin ako na parang isa ako sa apo mo na laging ice cream ang pinapabili.

Noong mag-dalaga ako nakalimutan kitang dalawin at kamustahin,

Masyado kasi akong abala sa paghahanap ng tao na magmamahal sa akin.

Alam mo na Lola lumalandi na ang hilaw mong apo,

At dahil sa kalandian na taglay ko nakalimutan ko na mahal mo nga pala ako.

Makalipas ang ilang taon ng hindi mo na kayang magtrabaho inuwi ka na ng iyong pamilya,

Alam mo ba lola na ang saya-saya ko dahil araw-araw na kitang makukulit at makakasama.

Halos araw-araw kung dalawin kita para lang makipag-kwentuhan,

Minsan nanghingi pa ako ng payo sa tamang pagme-make-up pero hindi mo ako pinatulan.

Kita mo Lola mula noon hanggang ngayon hindi pa rin ako sanay kasi hindi mo ako tinuruan.

Pila na siguro sa bahay namin ang manliligaw kung binahagi mo sana sa akin ang iyong nalalaman.

Kaya ng mawala ka isa ako sa umiyak kasabay ng pagtangis ng mga tunay mong apo,

Dahil sa pagpanaw mo ipinaalala mo ang sakit kung paano mawalan ng importanteng tao sa buhay ko.

Kaya nga ng nawala ka ang magkaroon ng boyfriend ang unang ibinulong ko,

Pero dedma ka pa rin Lola dahil alam ko na hanggang ngayon humahanap ka pa rin ng papasa sa’yo.

Alam namin na kung nasaan ka man ay masaya ka na at hindi na nahihirapan.

Lola Madonna kung nasaan ka man bantayan mo kaming lahat na mahal mo.

Maraming salamat sa pagmamahal at pag-aalaga na ibinigay mo sa akin.

At kahit lumipas man ang mahabang panahon ay hindi ka mawawala sa puso at isip ko.

-Richelle

Note: this is not my official entry.