Dear Pusong Bato Series 1 : Bubbly Heart (Chloe) - Chapter 27

CHAPTER 27

( CHLOE’s POV )

Napatayo ako bigla. Ang boses na ‘yon! Napalingon ako sa gilid ko. Sa punong pinagtaguan ko kahapon ay nakita kong lumabas si Lei.

“Anong ginagawa mo dito? Akala ko ba…”

He smiled. “Surprise to see me?”

“Ginood-time mo ko?”

“Sort of.” Lumapit siya sakin. “Ba’t ganyan ang suot mo? Hindi ka man lang nagsuot ng jacket, eh ang lamig-lamig?”

I pouted. “At hindi man lang ako nagsuklay o nagtoothbrush man lang.” Tinakpan ko ang bibig ko. “Ikaw kasi, eh! I thought you left me here. Tapos… Hindi tuloy ako nakapag-ayos!”

Natawa siya nang mahina na ikinagulat ko. First time niyang tumawa ng ganyan, eh! At ang sarap sa pandinig…

“Lei…”

Hinubad niya ang suot niyang jacket at isinuot sakin. Using his both hands, hinaplos niya ang buhok ko na parang sinuklay. “Okay na?”

Umiling ako. “Hindi pa ko nagtu-toothbrush, eh.” sabi ko habang nakatakip pa rin ang isang kamay ko sa bibig ko.

Tinanggal niya ang kamay ko sa bibig. Yung isang kamay ko naman ang ginamit kong pangtakip habang nakatikom ang bibig ko. Tinanggal niya rin ‘yon. And now he was holding both of my hands now. At nagulat ako sa sunod niyang ginawa. Inilapit niya ang mukha niya sakin at inamoy-amoy ang bibig ko!

“Lei!” Natikom ko agad ang bibig ko at agad ‘yong tinakpan.

“Hindi naman mabaho, eh. Tara na.” Hinawakan niya ang kamay ko at inakay sa banig na nakalatag. Pasimple kong inamoy ang hininga ko. Tama siya. Wala namang amoy.

Umupo kami sa tapat ng mga pagkain. Naglaway ako ng wala sa oras. “Pwede na bang kumain?” Hindi pa siya nakakasagot ay kumuha na ako ng plato at nagsandok ng makakain.

“Ang takaw mo talaga.”

“Hindi naman masyado.” Inabutan ko siya ng plato. “Anong gusto mo?”

“Kahit ano.”

“Okay. Pero syempre, hindi pwede yung bawal sa’yo.”

Pagkatapos ng unang subo ko ay nagtanong agad ako sa kaniya. “Ikaw bang nakaisip nito?”

“With the help of the staff.”

“Ikaw ang nag-ayos?”

“With the help of them also.”

I smiled. Sa tulong nila. Nagbago na talaga siya. “Thank you, Lei.”

He just smiled.

“Para sa’n pala ‘to?” Tinuro ko yung laptop.

Kinuha niya ‘yon at pinatong sa ibabaw ng isang throw pillow. Nakatingin lang ako sa ginagawa niya habang kumakain. Maya-maya…

“Waaah! Mama! Lolo! Tito Henry! Kendra, baby!” Kulang na lang ilusot ko ang mukha ko sa screen sa sobrang lapit no’n sa laptop nang makita ko ang mga mukha nila.

“And me, too!” Si Tim ‘yon na sumulpot sa likuran ni Tito Henry. May kagat-kagat pa siyang fried chicken. “Hello, love birds! Kamusta kayo dyan?” Talagang tinotoo niya ang pagpunta kina lolo, ah.

Gano’n kami habang hinihintay na sumapit ang twelve o’clock. Magkausap sa skype habang nagkukulitan at nagkukwentuhan. Hanggang sa mag-countdown ay sabay-sabay rin kami…

“Five!!! Four!!! Three!!! Two!!! One!!! Happy new year!!!” Kasabay no’n ang sunod-sunod na putukan at iba’t ibang liwanag na nagmumula sa fireworks display na ginawa sa beach. Sabay-sabay din kaming nagbatian ng pamilya ko at ni Tim sa skype.

Pagkatapos ay nilingon ko si Lei na nakatingin pala sakin. “Happy new year, Lei!” I kissed him on his cheek.

“Happy new year, Chloe.”

“Ang sweet naman no’n!” Boses ‘yon ni Tim na binelatan ko nang tingnan ko siya sa screen.

Tumayo si Lei malapit sa gilid ng cliff. May fence namang nakaharang do’n. Tumayo rin ako at lumapit sa kaniya. Humawak ako sa braso niya habang parehas kaming nakatingin sa langit at pinagmamasdan ang mga fireworks.

“Ang ganda…” I said.

“Oo nga.”

Tahimik lang kami habang pinagmamasdan ang mga nagkikislapan sa langit. Katulad kanina habang pinagmamasdan namin ang paglubog ng araw.

Maya-maya ay tiningnan ko siya. “Lei?”

“Hmm?”

“Thank you sa ginawa mo ngayon. Itong effort mo, thank you. And thank you rin kasi parang nakasama ko rin ang pamilya ngayong new year.”

Saka lang niya ko tiningnan. Ng seryoso. “I should be the one to thank you. Thanks to you, Chloe.”

Gano’n kaming dalawa sa loob ng ilang segundo, ng isang minuto. We were just looking at each other’s face and eyes. Hanggang sa umangat ang kamay niya papunta sa leeg ko hanggang sa pisngi ko. “Chloe.” Palapit ng palapit ang mukha niya sakin.

Napalunok ako. Kinabahan ako. Pero alam kong ibang kaba ‘tong nararamdaman ko. And I don’t know why I closed my eyes dahil para ‘yong may utak na pumikit na lang bigla at hinintay ang mangyayari.

Lumipas ang ilang segundo. Walang nangyari. I opened my eyes. Wala na si Lei sa harap ko. Nang lingunin ko siya ay nasa harap na siya ng laptop at nakatutok ang atensyon do’n. Kausap niya sina mama.

I pouted. “Ano ‘yon?” bulong ko. Humalukipkip ako at ibinalik ang tingin sa langit. Napahawak ako sa labi ko. Akala ko hahalikan na niya ko. Hindi pala. Ginoodtime na naman niya ko, ah.

“Chloe.”

Bigla akong humarap sa kaniya. Nagulat ako ng alisin niya ang kamay ko sa labi ko. And guess what kung anong pinalit niya? His lips touched mine and started kissing me! At para namang may utak ang labi ko na tinugon ang halik niya.

“I’m sorry… I just need…” He kissed my chin down to neck. “…to shut off the laptop.”

“What?” Wala na kong maintindihan sa sinasabi niya dahil parang nanghihina na ko. Lagi na lang ba kong magiging ganito sa tuwing hahalikan niya ko na parang inuubos niya ang energy ko?

He cupped my face. “Chloe…” He said huskily while looking deeply in my eyes.

“Lei…” Hindi ko namalayang nakayakap na ko sa leeg niya at halos wala na ring space sa pagitan naming dalawa.

He said something against my lips that made my body shivered. That made my breathing so fast. That made my heart thumped like crazy.

“I want you now, Chloe. But not here.”

= = = = = = = =

“Hmm…” Sumiksik ako sa mainit na bagay na nasa tabi ko. Ilang segundo muna ang pinalipas ko bago ko imulat ang mga mata ko. Leeg ang nakita ko. Tiningala ko ang nagmamay-ari no’n. Napangiti agad ako nang makita ko si Lei.

“Goodmorning, husby. Himala, naabutan kita ngayon.” Masyado kasi siyang busy nitong mga nakaraang linggo. Hindi lang ‘yon, lagi pa kong tanghali kung magising kaya hindi ko na siya naaabutan.

Kailan ba ko nasanay na kahit katabi ko siyang matulog ay nakakatulog ako nang mahimbing? Hindi ko rin alam. Basta ang alam ko, masarap ang tulog ko pag naramdaman ko siya sa tabi ko.

“Buti talaga, nasanay na kong matulog katabi ka noh, Lei? Ang sarap mo kasing katabi, eh. May instant unan at kumot ako.” I traced his lips. “Ang gwapo mo talaga lalo na pag ganitong natutulog ka. Para kang anghel, alam mo ba ‘yon?”

“No.” He opened his one eye.

I smiled at him. “Goodmorning, husby.”

“Goodmorning.” He closed his eyes again.

“Narinig mo yung mga sinabi ko?”

“Oo. Kanina pa kasi ako gising.”

I pouted. Nalaman ko kasi kailan lang na naririnig niya pala ang mga sinasabi ko tuwing kinakausap ko siya dati habang tulog siya. Ang dami ko kayang sinasabi sa kaniya no’n. And most of it, parang nagtatapat na ko sa kaniya.

“Stop that. Baka humaba ang nguso mo.”

“I’m not pouting. Nakita mo ba? Nakapikit ka kaya.”

“I know you are.”

“Kabisado mo na ko noh?”

“Yes.”

“Ba’t naabutan ata kita ngayon? Anong oras na ba?” Tiningnan ko ang wall clock. “Eleven o’clock na, ah. Hindi ka papasok?”

“Nope. We’ll have our movie date now.”

Bigla akong napabangon bigla para lang mapa- “ouch!” Hinawakan ko ang ulo ko.

“What happened?” Bumangon na rin si Lei.

“Sumakit bigla yung ulo ko, eh. Saka para kong nahilo.”

“Dumaan muna tayo sa clinic mamaya.”

“Okay lang ako.”

“Are you sure?”

“Yap.” Napangiti ako nang makita ko siyang topless. I poked his abs one by one.

“Chloe. Ginagawa mo na namang keypad ‘yan.”

“Pa’no mo ba kasi nakuha ‘to?” I asked as I continued poking his abs. “Hindi ka naman nag-gi-gym diba?”

“Inborn?”

Napatingin ako sa kaniya. “So baby ka pa lang mero’n ka ng abs? May picture ka? Patingin nga.”

Natawa siya nang mahina. He held my hand poking his abs. “Ang kulit mo.” He was about to kiss me when I covered my mouth with my left hand.

“Hindi pa ko nagtu-toothbrush.”

“So? Para namang hindi kita hinahalikan habang tulog ka.”

Nanlaki ang mga mata ko. “Ginagawa mo ‘yon?”

“Yes. Bago pumasok ng office at tulog ka pa or pag-uwi ko at tulog ka na.”

“Napaka mo!”

“Napaka ano ko?” He leaned over me.

“Napaka ano mo talaga, Lei!”

“Napaka ano nga?” He leaned more over me. Habang inaatras ko naman ang katawan ko. Hindi naman ako makapalag dahil hawak niya ang magkabilang kamay ko.

“Napaka talaga!”

“Ba’t hindi mo ituloy?” The next thing I knew, he was pinning me in the bed.

“Lei naman, eh…”

“What?” Bumaba ang mukha niya sa leeg ko. He kissed my neck. Ito na naman siya. Hinihigop na naman niya ang energy. Umagang-umaga, eh. Or should I say, magtatanghalian na pala. “I miss you, Chloe…”

At parang alam ko na kung ano ‘yong namimis niyang ‘yon.

“I want you, Chloe.”

That. We did that three weeks ago. My first. At nasundan pa ‘yon ng nasundan. When was the last we did that? Three days ago ata. At ngayon lang niya uli… Napalunok ako. Bumibilis na naman ang tibok ng puso ko. Hindi na ko nakapag-isip nang halikan na niya ko.

“Chloe…” Iniwan niya ang labi ko na hinabol ko naman. I heard him chuckled. “Missed me that much, huh?”

“Napaka mo talaga…”

“Yes, I know.” He started kissing me again. Naramdaman ko ang kamay niya sa ilalim ng pajama top ko at isa-isang tinanggal ang butones in a way na halos sirain na niya ‘yon.

Then he suddenly stopped. Nagkatinginan kami. Napailing siya na parang naiinis. Bumangon siya at kinuha ang phone niya. Nagri-ring kasi ‘yon. He answered the call. Si Lei pa naman yung tipo ng tao na kahit may ginagawa, sasagutin pa rin ang tumatawag sa phone niya.

Ako naman, bumangon na rin at inayos ang sarili ko. Napatingin ako sa suot ko. Tuluyan nang natanggal ang ilang butones ng suot ko dahil sa ginawa niya.

“Chloe.”

Tiningnan ko si Lei. Mukha siyang frustrated na ewan.

“I need to go the office.”

I pouted. “Pa’no na yung movie date natin?”

“Itutuloy natin ‘yon ngayon. Kailangan ko lang asikasuhin ‘to.” Napatingin siya sa suot ko. “Sorry about that.”

Napatingin ako sa suot ko at sa kaniya. Naalala ko ang nangyari kanina kaya iniwas ko agad ang tingin ko sa kaniya.

“You’re blushing. Hindi na talaga mawawala sa’yo ‘yan ‘no?”

“I don’t know what you’re talking about.” Tuluyan na kong humiga para makaiwas sa panunukso niya. Niyakap ko ang unang nasa tabi ko at itinago ang mukha ko. I closed my eyes. “Inaantok pa rin ako. Sunduin mo na lang ako dito, ah.”

Hindi ko na siya narinig na nagsalita kaya akala ko ay pumasok na siya ng restroom pala maligo. Pero hindi pa pala dahil nawala sakin ang unang yakap ko.

“Susunduin kita mamaya.” Binuhat ako ni Lei. “Pero sabay tayong maliligo ngayon. Hindi pa natin nagagawa ‘yon diba?”

Nanlaki ang mga mata ko. “Ha? Ano? Wait lang, Lei! Hindi nga natin ginagawa ‘yon pero—”

“No more buts okay. Halos lagi ka na lang maghapong tulog. Pag pumupunta ka ng office, natutulog ka rin. Hindi ka ba nagsasawa? Kaya ka tumataba, eh.” Ibinaba niya ko sa loob ng restroom.

“Tumataba ako?”

Sinipat niya ang katawan ko. “Hindi naman masyado. Pero…” He lowered his head para magpantay ang mga mukha namin. Pagkatapos ay yumuko, “Parang nagkakalaman na ‘yan.”

Napatingin ako sa tinitingnan niya. Sa dibdib ko! “Napaka mo talaga, Lei Constantine!”                                                                                             

Tinawanan niya lang ako.

Napailing ako. Hindi na nga siya masyadong nagsusungit. Hindi na rin siya yung dating lalaking nakilala ko na parang may galit sa mundo na laging nakasigaw at mainitin ang ulo. Lei changed. Lagi ko na siyang nakikitang nakangiti. Hindi lang sakin pero sa mga taong nasa paligid niya.

Ang dami ngang nagtataka sa pinagbago niya. Sabi nga ni Tim, ano daw bang pinakain ko kay Lei nung nasa Batangas kami at biglang nagbago ang kaibigan niya.

And Lei’s naughty side that I first saw when I first entered his office, ang mas nangingibabaw tuwing kami lang dalawa ang magkasama. Sinanay ko na ang sarili ko. Pero…

“Chloe.”

“What?”

“Maligo na tayo.” And then he grinned as he started undressing me.

“Napaka mo talaga!” Pag nagiging pilyo siya, hindi ko mapigilang hindi mag-react ng ganito.

“Napakasungit mo, Chloe. Mero’n ka ba?”

“Wala!”

“Baka kasi magpabili ka naman sakin ng napkin.”

“Ibibili mo ba ko?”

“Hmm…” He caressed my cheek. He smiled. “Yes.”

Marami na talagang nagbago sa kaniya. And I’m very happy for that.

= = = = = = = =

Nasa loob na ko ng elevator at pipindutin na ang close button nang may humabol at pumasok sa loob.

“Oh hi, Chloe!” He pressed the close button.

“Hi, Tim! Off mo?”

“No. Babalik din ako ng ospital. May dadaanan lang ako.”

“Lagi ka na lang may dinadaanan dito.”

“Ikaw din naman, ah.”

“At least ako, si Lei lang ang pinupuntahan. Eh, ikaw?”

“Dalawa lang naman ang pinupuntahan ko dito. Si bestfriend,” he grinned. “At babae.”

“Sino bang girlfriend mo dito, ha?”

He just smiled. “Secret.”

“Pa-secret-secret ka pa dyan.” I paused. “Tim, anong magandang movie ngayon?”

“Bakit?”

“May movie date kasi kami ni Lei.”

“Wow! Date? Di nga? Himala! Tapos manonood pa kayo ng movie? The last time na inaya ko siyang manood ng movie, iniwan lang niya ko. Ang sabi niya, sa restroom lang siya. Pagbalik niya, my kinuwento ako sa kaniya. And can you imagine na salita ako ng salita tapos hindi naman pala siya yung taong umupo sa tabi ko? Tsk! Hindi lang ‘yon. Bading pa yung kinuwentuhan ko. Tapos akala pa niya, type ko siya! Hinawakan pa niya yung braso ko! Grabe talaga ‘yon!”

Natawa ako sa reaksyon ng mukha niya habang nagkukwento siya. Nakangiwi kasi siya.

“Kaya simula no’n, hindi ko na inayang manood ng sine si Lei. But now, it’s different with you.” He smiled. “Hindi ka iiwan no’n.”

Hindi ko alam kung may double meaning ang sinabi ni Tim pero ako… “Hindi ko rin naman siya iiwan, eh.” Alam kong may double meaning ang sinabi ko.

We both smiled. Natahimik na kami nang may sumakay sa elevator. Maya-maya…

“Chloe, stop that.”

Kumunot ang noo ko. “What?”

Lumapit siya at binulungan ako. “Para kang aso dyan na sumisinghot.”

“Hindi ko napansin.” Suminghot ako. “Kaninong pabango ‘yon?” Hindi naman kay Tim dahil kanina ko pa siya kasama sa loob ng elevator. Nilingon ko ang apat na taong kasama namin ni Tim sa elevator. “Kaninong pabango ‘yon?”

“Po?”

Suminghot uli ako. Nilapitan ko ang unang lalaki at suminghot. “It’s not yours.” Yung katabi naman niyang babae ang sinunod. “Hindi rin sa’yo.” At hindi rin sa sumunod na lalaking katabi niya.

“Chloe.” Narinig kong tawag sakin ni Tim.

“Wait lang, Tim.” I’m aware of their weird looking faces but I need to know kung kaninong pabango ang naaamoy ko. Ang bango, eh. “It’s yours!” sabi ko sa huling taong inamoy ko na isang babae.

“Ma’am…”

“Anong pabango mo, Miss?” Nagkatinginan muna ang apat na empleyado bago sinabi ng babae ang pabango niya. Tinandaan ko ‘yon. “Dala mo ba?”

“Yes, Ma’am.”

Kinuha ko ang panyo ko sa bag. “Could you spray a little here?” Hindi man niya maintindihan kung bakit pero ginawa pa rin niya. “Thank you, Miss!” Inamoy ko ang panyo ko. “Ang bango.” Huminto ang elevator. Bumaba na ang apat na empleyado. “Thank you, Miss, ah!”

“You’re welcome, Ma’am.” The elevator’s door closed.

“Chloe.”

“What?” hindi lumilingong tanong ko kay Tim.

“You’re kinda weird.”

“I know.” Tiningnan ko siya. Nakangiti siya. “Ba’t ganyan ka makangiti?”

“Wala naman.” He patted my head. “Take care of yourself, Chloe.” Lumabas na siya nang magbukas uli ang elevator.

At ako, parang tangang inaamoy-amoy ang panyong hawak ko hanggang sa makarating ako ng office ni Lei. “Hello, guys!” bati ko kina Xie, Rhen at Cris. Wala si Cyrish. Kasama daw ito ni Lei. May pinuntahan daw na meeting ang dalawa.

Papasok na sana ko sa loob ng office nang mapansin ko ang DVDs sa ibabaw ng table ni Rhen. “Uy, twilight! Sa’yo ‘yan, Rhen?”

“Hindi po, Ma’am Chloe. Pinahanap po sakin ‘yan ni Mr. President.”

“Talaga?” Napangiti ako. Kinuha ko ang DVDs. “Ako na lang ang magbibigay sa kaniya, ha.” Pumasok na ko sa loob ng office. Umupo ako sa couch at tiningnan ang DVDs na hawak ko. “Naalala niya pala yung sinabi ko no’n sa Batangas.”

Tumayo ako at lumapit sa table ni Lei. Umupo ako sa swivel chair. Tiningnan ko ang mini calendar. Wednesday ngayon. Binilang ko ang araw hanggang sa sumapit ang Sunday. Uuwi kasi kami ng Bulacan ni Lei ng araw na ‘yon. Nakagawian na namin na tuwing Sunday, pupunta kami kina lolo.

After kong pagtripan ang calendar ay yung snow globe naman ang hinawakan ko. Ipinatong ko ang braso ko sa table at ginawang unan ng ulo ko. Inalog-alog ko ang snow globe. At ewan ko ba pero napapapikit ako. Sabagay, two o’clock na. Pag ganitong oras, inaantok talaga ko. Tinatamad naman akong tumayo at lumipat sa couch kaya nanatili ako sa pagkakaupo ko.

Hindi ko namalayang nakatulog ako. Nagising na lang ako nang maramdaman kong may mainit na bagay na humahaplos sa pisngi ko.

“Chloe.”

“Hmm…” I opened my eyes. Mukha ni Lei ang nakita ko.

“Ba’t dito ka natutulog?”

Kinurap-kurap ko muna ang mga mata ko bago sumagot. “Anong oras na?”

“2:30.”

“Thirty minutes pa lang pala kong nakatulog.” Humikab ako. “Can I sleep more?”

“Ang takaw mo sa tulog. Aalis na tayo. We’re going to watch a movie, remember?”

“I know.” I closed my eyes. “Thirty minutes more, Lei. Please…”

“Okay. But not here.” Naramdaman kong umangat ako. Binuhat ako ni Lei. Hindi na ko nag-abalang idilat ang mga mata ko hanggang sa maramdaman kong ibaba niya ako sa malambot na sofa bed. Alam kong nandito ako sa kwarto kung sa’n ako natutulog kapag nandito ako sa office ni Lei.

“I’m just outside, Chloe.”

“Okay…”

= = = = = = = =

“Lei, nakipagdate ka na ba?” tanong ko sa kaniya habang naglalakad kami dito sa mall.

“Business dates.”

“Yung date talaga?”

“I’m a busy person to waste my time on a date.”

I smiled. “Pero may time ka ngayon. Have you asked someone for a date?” Parang ang labo namang mangyari no’n.

“No. It’s the other way around.”

“Sila ang nag-aaya sa’yo. Parang ako.”

“You’re different with them, Chloe.”

I smiled. “Because I’m your wife?”

Tiningnan niya ko. “Yes.”

Kung nakikita ninyo lang ang puso ko ngayon, malamang nakikita ninyong nagkaro’n ng kamay ‘yon at pumapalakpak pa sa tuwa.

Pagdating namin sa movie theatre, ako ang bumili ng ticket. I mean, pera ni Lei pero ako lang ang bumili. Nang lingunin ko siya, nakita kong may kausap siya sa phone. Nakuha ko na ang ticket pero hindi pa rin siya tapos makipag-usap. Sinenyasan niya ko ng sandali lang. Tumango lang ako. Mukhang importante ang pinag-uusapan nila ng kausap niya.

Inilibot ko ang tingin sa paligid ko. At hindi sinasadyang may nahagip ang mga mata ko. Di kalayuan ay may nakita ako. She was looking at our side, too. This is the first time I saw her since that restaurant incident. And just like before, ang talas na naman ng tingin niya.

Sinusundan niya ba kami ni Lei? Wala kasi siyang kasama, eh. At napakalaki naman nitong mall para maging coincidence ang pagkikita namin ngayon. Idagdag pa na nakatingin na siya sakin bago ko pa siya nakita.

“Chloe.”

Tiningnan ko si Lei.

“Problem?” Hinaplos niya ang noo ko. Nakakunot na pala ang noo ko ng hindi ko namamalayan.

“Wala.”

Tiningnan niya ang tinitingnan ko kanina. Tumingin din ako sa kinatatayuan ni Leoni kanina. Wala na siya.

“Let’s go?” Lei said.

I looked at him when he held my hand. “Tara.”

= = =