Right Next to You - Prologue

“…maybe, we’ll meet again. When we are both ready and the timing is right. When we are both matured and less complicated minds and situations when minds are fully set and our hearts are fully recovered. Maybe at that time, I’ll be right for you and you’ll be right for me."

“TULUNGAN mo kasi siyang mag move-on.” Naalis ang atensyon ko sa sinusulat ko nang marinig ko ang sinabi ng kakambal ko, tumingin ako sa kanya, hindi siya nakatingin sa akin pero alam kong ako ang kausap niya, sinundan ko ang direksyon ng mga mata niya.

Nakita ko siya. Wala sa sariling napabuntung-hininga ako. “Uulitin ko Austin, paano ko tutulungan ang isang tao kung hindi ko alam kung kailangan niya ba o gusto niya bang tulungan ko siya.”

“Wag ako, Aubree. Alam natin pareho na kailangan niya ang tulong mo.” This time nakatingin na siya sa akin, para bang hinahalukay ng kakambal ko pagkatao ko. Ako na mismo ang umiwas ng tingin sa kanya, dahil kung hindi ko gagawin ‘yon alam kong mababasa na niya nasa isip ko. Na una palang na sabihin niya sa akin ang bagay na ‘yon , nakapagdesisyon na ako. I’ll help him. Hindi ko nga rin maiintindihan ang sarili ko e, alam ko naman na masasaktan ako  sa gagawin ko pero hindi ko kasi mai-alis sa sarili ko ‘yung pakiramdam na “gusto ko ‘to, walang makakapigil sa akin.” Ako kasi yung tipo ng tao na hindi laging sineryoso ang bawat desisyon na gagawin ko, kumbaga padalos dalos ako, pero this time around seryoso ako at gagawin ko ang lahat para sa kanya.

Naramdaman ko ang pag-alis ng kakambal ko sa tabi. “Bahala ka na nga, Bree. Malaki kana alam mo na ang gagawin mo.” pagkasabi niya ‘non ay iniwan na niya akong mag-isa. Binalik ko nalang ulit ang buong atensyon ko sa kanya.

Kay Andrew. Malayo ang tingin niya kaya’t sinundan ko ‘to. At that very moment gusto ko siyang lapitan, gusto ko siyang yakapin.

Nakatingin siya sa babaeng mahal niya, Sa first love niya. Kasama ang boyfriend nito, si Kuya Reid, ang panganay kong kapatid.