Please Don't - Chapter 3

Chapter 3

GOODBYE

Richmond’s POV

I hope ito na ang huling araw na masasaktan ako ng ganito.

Binalak kong wag pumunta. Masasaktan lang ako pero anong magagawa ko. Kaibigan ko sila. Gusto nilang nandito ako sa raw na pinakamahalaga sa kanila.

Ang araw naman na pagkadurog ng tuluyan ng puso ko.

Yes, it’ their wedding day.

“Bro.” Bumalik ako mula sa paglalakbay ng isip ko ng makita ko Renzel na papalapit sa akin. Seryoso. Mukha siyang tanga.

“Kinakabahan ka?” tanong ko.

Ngumiti siya ng pilit sa akin. “Medyo.” Sagot niya pa. Tinapik ko lang siya sa balikat. Na para bang sinasabi, “Ayos lang yan.” Pero ako, hindi ko alam kung magiging ayos pa ako. Ang sakit lang kasi.

“Sige, bro. Asikasuhin ko lang muna ang mga bisita.” Tumango lang ako sa  kanya. Nang makaalis  siya, ilang saglit lang bumaba na si Rachelle.

Walang duda. Ang ganda niya. Maiingit ang lahat ng makakakita sa  kanya.

“Mon- mon!”

“Di ka naman excited niyan?”

Ngumiti siya sa akin. “Slight lang, uhmm. Kumusta? Okay lang ba ang itsura ko?” umikot pa siya sa harapan ko.

“Pangit!” biro ko.

“Grabe ka naman! Ang bad bad mo! Ikakasal na ako’t lahat!” nakanguso pa siya habang sinasabi yan. Napatawa ako ng malakas.

Kailangan ko na sigurong tanggapin na hindi siya magiging akin.

“Nagbibiro lang ako. Ang ganda ganda mo ngayon, Rachelle.” Nag  thumbs pa ako sa kanya para ipakita ang punto ko.

Napansin ko namang nagluluha ang mga mata niya.

“Oh napano ka?! Mamaya sabihin ni Renzel pinapa iyak kita!” Pinalo niya ako sa may braso.

“Eh kasi! Perstaym na tinawag mo ako sa pangalan ko!!” Para talaga siyang bata. Pero kahit ganon. Kahit ganon …..

“Oh nag-aaway na naman ba kayo?”

“Honey! Tinawag ako ni Mon-Mon sa pangalan ko!” tuwang-tuwang yumakap siya kay Renzel, ngumiti naman siya sa akin. Tumango lang ako.

= = =

Nakatingin lang ako kay Rachelle habang naglalakad siya papalapit kay Renzel.

Masaya na sila, Richmond.

Dapat masaya ka na din para sa kanila.

Masokista na ata talaga ako habang pinapanuod ang buong durasyon ng kasal.

Nang magtanong ang pari kung may tututol ba, gustong-gusto kong sumigaw. Pero hindi pwede.

Hindi ko kayang makitang masira ang pagkakaibigan namin tatlo. Kaya pagkatapos na pagkatapos ng kasal  tumalikod na ako.

Masakit na eh.

= = =

“Richmond.”

“Renzel.”

“Bakit andito ka? Hinahanap ka ni Rachelle sa loob.”

“Ah eh ---“nagulat ako ng hawakan niya ang kamay ko at wala na akong nagawa kung hindi magpatianod sa kanya.

“Richmond!!” nagulat ako ng tawagin niya ako sa pangalan na ‘yun. Madalang na tawagin niya ako sa pangalan ko.

“Napano ka?” Hindi ko pinahalata ang reaksyon ko sa pagtawag niya.

“Bakit ka lumabas? Inggit ka no? Hanap hanap na din kasi ng  girlfriend!!” Inirapan ko lang siya.

Oo, naiinggit ako. Kung pwede lang sanang ako nalang. Ako nalang sana.

“O siya tama na yan. Magpakuha na tayo ng picture.” 

>>>FINALE HERE