My Song Presents 3 : Denny ( This I Promise You by Nsync)

A/N : This is my gift for you baby Demi.. pasensya na at nalate ako..pinagpuyatan ko talagang tapusin iyan para sayo..hehe :) Belated happy birthday Sis :)

Hi. I’m Denny Alvarez.

Danica Nicole Grace Alvarez for long. Oh di ba masyado akong mahal na mahal ng magulang ko kaya pinahirapan  nila ako sa pagsusulat ng pangalan ko. Imaginin niyo na lang nung elementary ako kapag magsusulat ako ng pangalan para sa exam namin..nagsisimula na magsagot ang mga kaklase ko samantalang ako hindi pa tapos sa pangalan ko...so sweet.

Mas preferred ko ang name na Denny for two simple reasons.

Una, mas madaling tandaan kesa sa name kong sing haba ng San Juanico Bridge.

Second, masyadong girly ang name ko.

Well as you can see my dear friends, i’m not your typical girl.

Hindi ako girly, hindi ako babaeng-babae, hindi ako mahilig sa manika at lalong hindi ako mahilig sa mga shirts at dress. Mas preferred ko ang loose shirts, toy guns at ang pinakafavoite sport ko...ang basketball.

Pero hindi ako tomboy. I know to myself that i’m still a girl. Babae pa rin naman ang puso kong marunong magkagusto sa lalaki. Hindi nga lang talaga ako kumportable na maging “Maria Clara”.

Honestly speaking hindi ko naman kasi kasalanan na maging ganito ako eh. Kasalanan ng parents ko. Akala yata nila si “Crisostomo Ibarra” ako kaya ayun lahat ng laruan ko at mga damit nung bata pa ako puro panglalake.

Ang sabi kasi ni Mommy nung pinaultrasoud daw nila ako ang akala nung doctor eh lalake ako.. hindi ko alam kung paano nangyare yun? Saan nanggaling ang “bird” ko??? 

Uso na ba noon ang sex change at kahit nasa tyan palang ako eh napalitan na ang kasarian ko?? Kaya ayun lahat ng binili nilang gamit for me eh puro panlalaki. Siguro kung hindi nakita ng daddy ko na inilabas ako ni Mommy sa tummy niya iisipin nun na napalitan ako sa hospital. Pero kahit na medyo dissapointed sila mommy na hindi pala lalaki ang anak nila eh wala naman silang naging reklamo.

Helloooo??? Ang gandang bata ko kaya..hehe.. teka kumikidlat na dito. Change topic na nga tayo.

“Denny, basketball tayo” yaya sakin ng kapit-bahay ko sa village na tinitirhan ko since birth.

“Sige, papaalam lang ako kay Mommy”

“Okay. Sunod ka nalang sa court”

“Geh!”

Dali-dali na akong pumasok sa bahay para magpaalam kay Mommy.

“My! Basketball lang kami nila Joepert ah” naabutan ko sa kusina si Mommy. Nagtatakal ng asukal.

“Basketball na naman? Nagiging negra ka na sa kakalaro mo eh.” Sita ni Mommy sakin.

“My, covered court yun kaya hindi ako mangingitim” katwiran ko naman.

“kahit na ba! Aba naman Danica umayos ayos ka na nga sa buhay mo. Gusto ko lang ipaalala sayo na hindi ka na bata. Highschool ka na kaya dapat umasta ka ng babae noh!”

Napakamot nalang ako sa ulo sa sinabi ni Mommy. Lately ewan ko ba dito sa nanay ko at mukhang naging issue na sa kanya ang pagiging boyish ko. Dati naman hindi.

“Oh? Ano na namang problema niyong mag-ina? Ang aga-aga eh naririnig ko na yung boses mo” mula sa sala ay sabi ni Daddy. Hawak niya ang panabong niyang manok. Ito ang hobby ni daddy ko pag ganitong Linggo at wala siyang pasok sa office.

Isang government employee si daddy sa munisipyo. Si mommy naman ayun dakilang housewife. Pero may mini-grocery-slash-karinderiya naman siya. Kaya may income din naman.

“Daddy si Mommy kasi eh...” sumbong ko. Mas close kasi ako kay daddy eh.

“OH? Ano na namang ginawa ng junior ko?”

“Junior???? Hoy Ruperto tumigil ka nga sa kakakunsinti mo dyan sa kalokohan ng anak mo. Kaya lalong nagiging lalaki yan eh kasi kinukunsinti mo!”

Dalawa na kaming sinesermunan ni Mommy. Kinindatan nalang ako ni Daddy. Kami talaga ang tandem niyan ni daddy sa kalokohan hehe.

“Mabuti nga yun at ng hindi maligawan ng kung sino-sinong tambay ang anak mo eh”

“Aba naman Ruperto highschool na iyang si Danica. Normal na sa edad niya ang maligawan. Dapat nga may nobyo na iyan eh”

Sa lahat ng nanay ...siguro itong si Mommy ang gustong ikalakal ang anak niya sa mga lalaki. Tsk!

“Higschool palang si Denny. Hindi pa siya pwedeng ligawan”

“Ay ewan ko sa inyong mag-ama. Suko na ako sa inyo. Magsama nga kayo.”

At nagwalkout na ang mommy ko.hehe.

Nag high five naman kami ni daddy.

“Dy! Punta lang akong court ah.. basketball kami nila Joepert”

“Sige Anak galingan mo. Lampasuhin mo yung mga lampang kalaro mo!”

“Ako pa!”

Ngayon ba magtataka pa kayo kung bakit hindi ako ganito? Hehe.

*** 

“Uy Dens, nakita mo na ba yung bago nating kaklase?” tanong sakin ng seatmate-slash-kakopyahan-slash-friend na si Akira.

“Hindi pa. Wala akong pakialam” sabi kong hindi tumitingin sa kanya. Busy ako sa paglalaro ng cellphone ko. Malapit na ako magtopscore eh.

“kahit kelan talaga epal ka. Sabi nila gwapo daw” sabi ni Akira at naglabas ng mga “paraphernalia” niya. Meaning, suklay, make-up, pulbo at salamin. Parang may “walk-around” parlor kasi itong si Akira eh.

Hindi ko nga alam kung bakit friend kami niyan eh. Eh super layo ng personality namin. As in North to South Pole ang layo. Si Akira iyan ang babaeng-babae sa lahat ng bagay. Laging nakamake-up. Akala mo everyday is “foundation day”. Eh samantalang ako never nasayaran ng kahit anong kemikal ang mukha ko.

Well siguro dahil nakakapagkopyahan kaming dalawa. Sino bang dumaan sa higschool ang hindi nakakopya sa kaklase? At papatayuan ko siya ng rebulto. Katabi ni Einstein.

“Ahhh...baka naman layugenic lang yun oh di kaya talikodgenic” sagot ko.

“Ano yun?”

“bobo mo talaga! Layugenic means gwapo lang sa malayo... talikodgenic means....”

“gwapo lang pag nakatalikod?”

“korak!”

“hindi naman siguro.. well malalaman natin yan”

Maya-maya ay nagdatingan nadin ang mga “hampaslupa” kong kaklase. Kasunod si ma’am.

“Class may bago kayong kaklase. Transferee lang siya dito kaya dapat maging mabait kayo sa kanya” banta sa amin ng butihing guro namin.

Mukha siguro kaming mga leon na nananakmal kaya ganun ang sabi ni ma’am.hehe.

Sabagay, hindi man kami matatawag na private school eh hindi rin naman kami public school. Parang semi lang. Half-half. Ganun.

Ito namang bago naming kaklase kung kelan third year at matatapos ang taon saka naisipang magtransfer? Adik siguro.

Hindi ko nalang siya binigyang pansin..bakit? sino ba siya? Kung si Michael Jordan pa siya baka sakaling pag-ukulan ko siya ng gintong oras ko.

“Hello everyone, I’m Ezekiel Esquivel. But you can call me Zeke.Nice to meet you”

Bigla nalang nagtilian ang mga “hampaslupa” kong kaklase. Bakit?? Anong meron?

“Shocks Dens ang gwapo niya!” sabi ng katabi kong si Akira with matching hampas pa talaga sa braso ko.

“Ano ba?!”

“Tignan mo kasi”

Dahil nacurious na din ako sa sinasabi ni Akira eh tinignan ko na din ang kaklase ko pero sad to say wala na siya sa harapan. Well....it’s not my loss.

“Miss may katabi ka ba?” maya-maya ay may nagtanong sakin.

Without even bothering to look kung sino man siya, I answered.

“Meron. Imaginary friend ko”

I heard him laugh.

Wait..

Him?

Dahan-dahan akong napatingin sa istorbo.

Bagong mukha. Dont tell me siya ang bago kong kaklase? I mean.. namin pala?

“Sige na Zeke dyan ka na maupo sa tabi ni Alvarez. Bakante naman yan eh” sabi ni ma’am.

“Eh ma’am may katabi na daw siya dito eh. Imaginary friend daw niya” sagot ni “Zeke” at nang-aasar na tinignan ako dahilan para magtawanan ang mga kaklase ko.

“nagbabayad ba ng tuition fee ang imaginary friend mo ha Alvarez?” sabi ni ma’am. Mas lalo tuloy akong napahiya kaya tinignan ko nalang ng masama yung si Zeke. Tinawanan lang ako nung loko.

I therefore conclude na ayoko sa kanya.

***

Habang pauwe ay dala-dala ko pa din ang inis sa nangyare kanina sa school. Nakakainis. Ngayon lang ako napahiya. Sikat ako sa school kasi varsity player at deans lister ako tapos may susulpot na Ezekiel Esquivel at sisirain ang reputasyon ko?

Badtrip talaga.

“Hey!....Psst!”

Napatingin ako sa kung sino mang tumatawag sakin. Ang humahangos na si Zeke ang nakita ko.

“Problema mo?!” angas ko.

“I just want to say sorry about what happened a while ago” anito.

 “Wag kang mag spokening dollar. Nasa Pilipinas ka”

“Sorry. Nationalistic ka pala”

“hindi. Naaalibadbaran lang ako sayo”

“sorry na nga eh. Friends na tayo Danica”

“saan mo nalaman ang pangalan ko?”

“Dun sa friend mong si Akira”

Okay. Ipaalala niyo sakin na sasakalin ko si Akira bukas.

“Wala na yun. Sige na iniistorbo mo na ako.” Sabi ko at naglakad na ulit papasok ng village. Pero nanatili pa rin siyang nakasunod sakin. Kaya naman napilitan akong harapin siya.

“sinusundan mo ba ako?” pagsusungit ko.

“Hindi ah. Bakit naman kita susundan? Dito din kaya ang way ko” at nagpauna pa siyang maglakad sakin.

Ako tuloy ang lumalabas na sumusunod sa kanya, kaya ang ginawa ko eh pumantay ako ng lakad pero nanatiling may distansya sa pagitan namin.

Walang nagsasalita. Pareho kaming nagpapakiramdaman.

“Hoy Denny! Sino yan boyfriend mo?” pang-aasar ng nakasalubong kong kapit-bahay na sina Zane at Lewis. Kasama ng mga ito ang kinakapatid ko na si Kuya Lantis.

“Boyfriend? Hindi ah!” tanggi ko.

Mga college students na ang mga ito at matagal ko na ding kapit-bahay. Since birth.

“infairness Dens ah.. gwapo siya. Pero syempre mas gwapo ako” sabi naman ni Lewis.

“Ewan ko sa inyo mga ugok! Wag niyong mahawa-hawa ng kaabnormalan ng utak niyo si kuya Lantis ah” sabi ko at tinalikuran na ang mga ito.

Pero napatigil ako ng mapansin kong wala na si Zeke sa tabi ko. Ganun nalang ang gulat ko ng mapansing nakapalibot yung tatlong ugok ay dalawa lang pala...yung isa hindi... kay Zeke.

Baka pagtripan ng mga ito iyon. Kawawa naman. Kaya agad akong bumalik.

“hoy! Wag niyong pagtripan yang si Zeke.” Sita ko sa mga ito.

“Oh? Akala ko ba umalis ka na? Naiwan mo yung boyfriend mo?” pang-aasar ni kuya Lantis.

Okay. Binabawi ko na... tatlong ugok pala.

“Uulitin ko.. hindi ko boyfriend yan. Kaklase ko yan. Transferee”

“Ahh?? talaga? Magkaklase kayo? Bagong lipat lang sila Zeke dito eh. Malapit sila dun kina Zane kaya magkakilala na sila” sabi ni Lantis.

Napatango nalang ako. Hindi naman pala binubully eh. Napahiya pa ako.

“uyyyy....concern siya” pang-aasar ni Zane.

“Mukha mo!” sabi ko at nagwalkout na ng tuluyan.

***

Mula nang magtransfer sa amin si Zeke akala mo hari na siya. Ultimo mga bully sa school ay sunod-sunuran sa kanya. Naging popular siya sa lahat. Bakit? Ano bang meron sa kanya? Oo nga at gwapo siya at halatang mayaman pero mayabang naman eh. Wala din. Kahit sa village eh sikat din siya.

“Sinong date mo sa JS Prom Dens?” tanong sakin ni Akira habang nasa canteen kami minsan.

“Prom? JS? Date?” salitang alien sakin ang mga iyon eh.

“Oo”

“Adik ka? As if naman pupunta ako noh!”

“Hoy Loka pumunta ka. Wala akong kasama”

“Kaya mo na yun. Ikaw pa”

“Required daw pumunta sabi ni Ma’am. Kasi magbabayad ka kahit di ka pumunta at project daw yun”

 

“Kelan pa naging project yun?”

“ewan ko. Basta pumunta ka”

“Kapag pwedeng pumunta dun ng nakapantalon pupunta ako.”

“Tumigil ka Danica! Pantalon ka dyan. Mag gown ka noh!”

“Ayoko”

***

“Anak, tignan mo itong gown na pinatahi ko para sa JS Prom mo” excited na sbi sakin ng mommy ko pag-uwe ko sa bahay.

Teka nga? Bakit may gown na ako? Eh hindi naman ako pupunta?

“Mommy ano yan?”

“Gown mo sa JS”

“Eh hindi naman ako pupunta eh”

Bigla ba namang umiyak ang nanay ko. Pang FAMAS. Best actress.

“walang inang hindi pinangarap na makita ang anak nilang nakasuot ng gown para sa JS Prom nila. Hinayaan kita sa gusto mong mangyare sa buhay mo pero matagal ko ng pinangarap na makita kang suot ang gown na ito. Ako pa mismo ang nagdesign nito.” Umiiyak na sabi ni Mommy.

Nagpapasaklolong napatingin naman ako kay daddy pero kibit-balikat lang ang isinagot niya sakin.

“pagbigyan mo na ang mommy mo. Minsan lang naman eh. Isang gabi lang yan”

Wala na. Talo na ako eh. Kinampihan na ni daddy si mommy. Nilakasan pa ni mommy ang iyak porket alam niyang kinakampihan siya ni daddy.

“Sige na nga” napilitan kong sabi. Wala na kong choice eh.

Biglang tumigil sa pag-iyak ang mommy ko. Sabi na eh. Arte lang yun.

“Isukat mo na ito”

Wala na akong nagwa kundi ang sumunod. Isang gabi lang naman eh.

***

“Denny” tawag sakin ni Zeke.

“Oh? Wala akong pera”

“marami ako nun.”

“ikaw na”

“Ito naman binibiro lang eh. Galit ka pa ba sakin?”

“Hindi. Bakit naman kita pag-aaksayahan ng panahon?”

“Ikaw talaga oh...anyways, may date ka na ba sa Prom?”

“wala. Bakit?”

“sabi ko na eh wala kang date”

“Mayabang ka talaga noh?”

“Slight lang”

“Ewan ko sayo”

“Oh? Naiinis ka na naman sakin. Ikaw din papanget ka niyan”

“Hay naku!”

“Yayayain sana kitang maging date ko sa JS Prom”

“Ano? Bakit ako? Nang-aasar ka?”

“Hindi ah..eh kasi friends naman tayo diba?”

“Kelan pa nangyare iyon? Bakit hindi ako updated?”

“Grabe ka naman...hindi mo ko ikinoconsider as friend? Grabe ka”

“magkaklase tayo pero hindi tayo friend” pagtatama ko.

“Tsk! Friend tayo”

“Bahala ka sa buhay mo.”

“Basta ikaw na ang date ko sa JS ah.”

“Eh bakit ba ako? I’m sure marami dyan gusto kang makadate noh. Wag na ako”

“Eh ikaw ang gusto ko eh”

“Eh ikaw ang gusto ko eh”

Napatingin ako sa sinabi niyang iyon.

“Ano yun?!”

“I mean...hindi ka tulad nila.. wala akong dating sayo. Hindi mo ko crush...saka magkapit-bahay at seatmate tayo.”

“Ang babaw mo”

“Oo na..mababaw na.. basta ikaw ang date ko ah”

At nilayasan na ako ng kumag.

Hindi ko nalang pinansin ang sinabi niya. Malamang pinagtitripan lang ako nun. Sa gwapo niyang iyon? Tsk! Asa pa ako.

***

Araw ng JS Prom.

“Anak nandito na ang sundo mo” tawag sakin ng daddy ko.

Sundo? Wala naman akong natatandaan ah? Ahh baka yung maghahatid sakin sa school.

“Okay na ba ako Mommy? Hindi ba ako nagmukhang bakla?” nag-aalalang tanong ko.

“ang ganda ganda mo nga anak eh.. manang-mana ka sa mommy.”

“Denny anak.. hindi ka pa ba tapos?” tawag ulit ni Daddy.

“ano ba yang tatay mo at masyadong excited” sabi ni Mommy.

Napilitan na kaming lumabas ni Mommy at baka gibain na ni Daddy ang bahay namin.

“ang ganda naman ng baby ko” puri sakin ni daddy.

“hindi nga dad?”

“Oo naman.manang mana ka sa akin eh”

“sa akin kaya nagmana yan si Danica” singit ni Mommy.

“hay naku.. sa inyo pong dalawa”

“Oo nga.. halika at kanina pa naghihintay ang sundo mo”

“Sundo ko?”

“Oo. Gwapo”

Nagtataka man ay sumunod na din ako kay daddy. Ganun nalang ang gulat ko ng makita kung sino ang tinutukoy niyang sundo ko.

“Zeke?”

“Hi Denny.. goodevening”

“Anong ginagawa mo dito?”

“I’m your date right?”

 

“Date???”

“Oo. Niyaya kita diba?”

“Ha? Akala ko biro lang yun?”

“Of course not. I’m serious.”

“Oh siya siya umalis na kayo at baka mahuli pa kayo.” Pagtataboy sa amin ni Mommy.

“Sige po tita...salamat po”

‘Ikaw na ang bahala dyan sa anak ko Zeke ah. Ingatan mo yan. Ni hindi ko pinapadapuan sa lamok yan” bilin ni Daddy.

“opo tito. Ako pong bahala sa anak niyo”

“Lantis mag-ingat sa pagmamaneho ah” bilin ni Mommy kay Kuya Lantis. Siya kasi ang napakiusapan ni mommy na maghatid samin. Since may kotse siya.

“yes Ninang”

Hanggang sa makaalis na kami ng bahay ay hindi pa din nagsi-sink-in sa utak ko na pupunta akong JS Prom, nakagown ako at higit sa lahat, si Zeke ang date ko.

Sabi nga sa commercial...ang haba ng hair ko.

***

“Oh paano nandito na tayo. Ikaw ng bahala Zeke kay Denny ah.. sunduin ko nalang kayo mamayang twelve pagtapos ng JS niyo” bilin samin ni kuya Lantis.

“Okay Lantis..ako ng bahala dito sa napakagandang date ko” sagot ni Zeke at kinindatan ako. Inambahan ko naman siya ng suntok.Come on.!

Nagpauna na akong bumaba ng sasakyan matapos magpasalamat kay kuya Lantis. Agad naman akong sinundan ni Zeke.

“Wait mo naman ako. I’m your date kaya dapat lang na sabay tayong papasok” sabi ni Zeke.

“Hindi ka ba nahihiyang ako ang makikitang kadate mo?” tanong ko.

“bakit naman ako mahihiya?”

“Wala lang”

“Hindi noh..ang ganda mo kaya ngayon. Mas bagay sayo ang maging babae kesa tomboy”

“Hindi ako tomboy ah”

“Okay. Boyish”

Malapit na kami sa entance ng gym ng school kung saan ginaganap ang JS Prom. Hinawakan naman ni Zeke ang kamay ko.

“oh ano yan?” sita ko

“Inaalalayan lang kita”

“Hindi ako lumpo”

“Hay naku!”

Wala ng nagawa si Zeke nung ayaw kong hawakan niya ang kamay ko. Pero nagulat nalang ako nung papasok na kami sa pinto ay inilagay ni Zeke ang kamay niya sa bewang ko. Huli na para tumanggi dahil nakita na kami ng mga kapwa namin istudyante. Naiilang man dahil batid kong pinagtitinginan kami ay minabuti kong wag na silang pansinin.

“Dens!!!” tawag sakin ni Akira.

“Dun ako” sabi ko kay Zeke.

Inihatid naman ako ni Zeke sa table kung saan naroon si Akira.

“Hi Zeke...ang gwapo mo naman” bati ni Akira dito.

 “Thanks. You look good too” nakangiting sabi din ni Zeke.

“salamat”

“Denny, maiwan muna kita ah.. puntahan ko lang yung iba nating kaklase” paalam sakin ni Zeke.

“Eh di puntahan mo bakit kailangan mo pang magpaalam sakin?”

Kibit-balikat lang naman ang isinagot ni Zeke at nakangiting nagpaalam din kay Akira.

“Loka ka!!! Ang arte arte mo sabi mo hindi ka pupunta iyon pala si Zeke pa ang date mo ah” sita sakin ni Akira.

“Hindi ko date yun. Nakisabay lang sakin yun” sabi ko at kumuha ng finger foods sa table.

“Ay ewan ko sayo,pero infairness ahh..bagay kayo. Nagulat nga ako nung makita ko kayong papasok ng gym eh.. bagay na bagay” kinikilig na sabi ni Akira.

“Bagay ka dyan. Hindi kaya.” Tanggi ko naman.

“Hay!!! Kahit na crush na crush ko si Zeke eh ibibigay ko nalang siya sayo since bagay naman kayong dalawa”

Ang sarap talagang saktan nitong si Akira...

“Tumigil ka nga dyan Akira. Wala akong gusto kay Zeke”

“well i’ve never mentioned na may gusto ka sa kanya.. what i’m saying is bagay kayong dalawa.”

“Hay ewan ko sayo”

Maya-maya pa ay nagsimula na ang party. Okay naman siya.. okay ang pagkain.hehe.

“can I have this dance?” yaya sakin ni Zeke.

“ayoko”

“ano ka ba naman Dens.. dont tell me buburuhin mo lang ang sarili mo sa pagkain? Sayang ang party.. sige na makipagsayaw ka na kay Zeke..date mo naman yan eh”

“ayoko nga eh..bakit ba mas marunong ka pa sakin?”

Napabuntong-hininga nalang si Akira. Maging si Zeke ay walang nagawa.

Umalis na din si Zeke matapos ko siyang tanggihang isayaw ako.

“Sira ka talaga. Bakit mo naman tinanggihan yung tao?” sita sakin ni Akira.

“Nakikita mo ba yung tingin sakin ng mga fans club niyan ni Zeke? Magmula pa nung pumasok kami sa loob ng gym ramdam ko ng ung talim ng tingin nila sakin. What more pa kung pumayag akong isayaw ni Zeke diba? Baka di na ako makalabas ng buhay dito”

“ano ka ba?! Inggit lang yung mga yun sayo noh! Ikaw naman bakit nagpapadala ka dun?!”

“Hindi sa nagpapadala ako. Ayoko lang ng may makaaway ako lalo na at lalaki pa ang dahilan” kibit-balikat ko.

Gustuhin ko man kasing dedmahin ang mga nakikita at naririnig ko, ngayon lang ako nakaencounter ng ganito. At kahit na gustuhin ko mang makipagsayaw kay Zeke..mapapahiya lang ako.

Maya-maya pa ay umalis na din si Akira ng may magyayang makipagsayaw sa kanya.

“Hey!” napatingin ako sa istorbong tumawag sakin habang kumakain ako.

Since wala naman akong ibang pwedeng pakinabang sa JS Prom na ito eh mabuti ng sulitin ko ang ibinayad ko sa pagkain.

“Bakit nandyan ka lang?” tanong nito.

“Kasi nandito ang pagkain” sagot ko.

Tumawa lang si Jed dahilan para lumabas ang dalawang dimple niya sa magkabilang pisngi.

Well… Jed Fajardo is the captain of the men’s basketball team. Medyo close na din naman kaming dalawa since pareho kaming varsity player ng basketball. Sa women’s team nga lang ako. Gwapo din naman, matangkad saka medyo sikat din. Bago dumating sa school si Zeke, si Jed ang pinakacrush ng bayan, kaso nung dumating si Zeke eh nasapawan na siya.

“Tara let’s dance” yaya nito.

“Dance?? Seryoso ka? Kung basketball pa yan malamang di kita inurungan”

“Come on Dens…sayang ang gown mo” nang-aasar na sabi nito.

“Gusto mong masaktan?”

Tinawanan lang ako ni Jed at walang sabi-sabing kinuha ang plato ng pagkain sa mga kamay ko at ipinatong sa mesa. Sabay hila sakin patayo. Wala na akong nagawa kundi ang sumunod sa kanya patungong dance floor. Ayoko namang magmukhang nagta-tug of war kaming dalawa.

Nakita ko din si Akira na kasayaw yung taga-kabilang section. Pati na din si Zeke…kasayaw yung muse namin.

“Infairness Dens ah… babae ka pala kapag naayusan” habang nagsasayaw ay sabi ni Jed.

“Ano namang tingin mo sakin diba? Magpasalamat ka pa nga at pumayag akong makipagsayaw sayo eh”

“Wow… ako pala ang first dance mo…eh diba si Zeke ang date mo?”

Nakakunot ang noong napatingin ako kay Jed.

“Paano mo naman nalaman yan?”

“Eh kayo kaya ang center of attraction nung pumasok kayo. Grand entrance eh. Nagulat nga ako ng makitang ikaw ang kasama niya”

“Nakisabay lang sakin sa sasakyan yun kaya magkasabay kami pumunta dito”

“Eh bakit magkahawak ang kamay niyo papasok?”

“Alam mo ikaw Jed kalalaki mong tao napakatsimoso mo”

Maya-maya ay biglang nagpalitan na ng partner ang magkakasayaw sa dance. Actually, the dance that we’re dancing is yung tipong bigla-biglang magpapalit ng partner pag palit ng tugtog. Hindi mo malalaman kung sino ang magiging kapartner mo sa pag-ikot mo.

Mabuti na nga lang at nagpalit na ng partner kaya nakaiwas ako sa pang-aasar ni Jed.

“Ayaw mong makipagsayaw sakin pero kay Fajardo nakipagsayaw ka” sabi nung kapartner ko dahilan para mapatingin ako sa kanya.

It was no other than Ezekiel Esquivel himself.

“ikaw pala”

“nakakatampo ka Denny ah.. ako yung kadate mo pero tinanggihan mo ako nung yayain kitang sumayaw…hindi nalang kita pinilit kasi iniisip ko ayaw mong sumayaw, pero makikita kita na nakikipagsayaw kay Fajardo.”

“Close kami ni Jed”

“So tayo hindi close?”

“Hindi”

“Pero ako ang date mo”

“Ikaw lang ang nag-iisip nun”

Natahimik nalang si Zeke sa sinabi ko. Hanggang sa magpalit ang partner ay hindi na siya kumibo. Ayoko din namang magsalita. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko eh.

***

After the JS Prom hindi na din kami masyadong nag-usap ni Zeke. Well.. mahal ko pa ang buhay ko…at ayokong araw-araw eh may matanggap na “death note” mula sa mga fans niya.

It is better this way.

Or so I thought.

Dahil isang araw naabutan ko si Zeke sa labas ng bahay namin.

“Anong ginagawa mo dito?” tanong ko sa kanya.

“Mangungumusta”

“Wala naman akong sakit ah”

“Ito naman.. may sakit lang ba ang kinukumusta? Hindi ba pwedeng namimiss din?”

“Hay naku Zeke tigil-tigilan mo nga ako. Wala akong planong makipag-asaran sayo” nakasimangot na sabi ko at lumabas na ng bahay.

“Hindi naman ako nakikipag-asaran ah.. totoo yun” sinundan naman niya ako.

“Ewan ko sayo”

“Saan ka pupunta?”

“Magpapakamatay”

“Sama”

“Mauna ka”

“Uyyyy!!! Ano yan? Bakit magkasama kayong dalawa? Kayo na ba?” pang-aasar ni Zane

Ayan.. sa dami naman ng pwedeng makasalubong itong tatlong ugok pa.

I tried to ignore them and just walk away. Pero sinundan pa din ako ni Zeke.

“Bakit ka ba sunod ng sunod sakin ha?”

“Eh gusto ko lang naman makipag friends sayo eh since transfer lang ako dito”

“Zeke hindi mo kailangang makipagfriends sakin dahil madami ka ng friends. Kahit transfer ka palang eh sikat ka na”

“Eeeehhh gusto kitang maging friend eh”

“Fine! Sige friend na kung friend”

Tuwang-tuwa naman si Zeke at nakipag high-five pa sakin.

Sira-ulo lang.

***

At dahil nga naging friends na kami ni Zeke ay madalas na siyang tumambay sa bahay namin. Okay lang naman kina Mommy at Daddy eh. Tuwang-tuwa pa nga sila eh. Iniisip nila may “future” kaming dalawa ni Zeke.

Asa naman diba? Iyon? Kami? Imposible.

Pero babae nga yata talaga ang puso ko at sadyang tanga…dahil hindi ko napigilang magkagusto sa isang Ezekiel Esquivel.

Sa paglipas ng mga araw na nakakasama ko si Zeke eh mas nagugustuhan ko siya. Ewan ko nga ba kung bakit nahuhulog ako sa kanya. Kapag kausap ko siya pakiramdam ko may mga nagliliparang paru-paro sa tyan ko.. hindi ako mapakali…now I know kung anong feeling ni Akira kapag nandyan ang crush niya… dahil feel na feel ko yun ngayon.

Pero syempre hindi ko hinayaang may makaalam ng nararamdaman ko.

Kahit si Akira…lalong lalo naman si Zeke…sinarili ko ang feelings ko.

Bakit? Simple lang.

Ayokong mailang siya sakin at iwasan ako.

***

“Hey Dens, look at the pictures we had nung JS Prom” excited na sabi sakin ni Akira.

“Saan?”

“Nandun sa cafeteria”

“Eh bakit nandun?”

“Eh yung school photographer kasi ang kumuha eh. Kung may magustuhan ka daw na picture pwede mong bilhin sa kanila”

Naks! Talagang pinagkakitaan ah. Asa naman silang may makukuha sila sakin.

Dahil sa kapipilit ni Akira eh napilitan na din akong sumunod sa kanya patungo sa cafeteria upang tignan yung mga pictures.

“I’ll buy this one” sabi ni Akira sabay turo dun sa picture nung isang lalaki.

“Oh? Bakit bibilhin mo yan? Hindi mo naman mukha yan eh” sabi ko.

“Crush ko ito eh”

“Talandeeehhh ka!!!”

Hindi nalang ako pinansin ni Akira na abala sa pakikipagtawaran dun sa member ng photography club….infairness ah.. ngayon ko lang nalaman na may photography club pala kami.

“Zeke, look may picture kayo ni Denny oh” narinig kong sabi nung isang istudyante dahilan para mapatingin ako sa kanya.

Nakita ko sa gilid ng mga mata ko na nandun si Zeke kasama ang mga superfriends niya. Medyo tago ako kaya hindi nila ako mapapansin agad.

“Mukha naman palang tao si Denny kapag naayusan eh” sabi naman nung isa.

Teka nga??? What do they think of me? Monster??

“Hindi ko ineexpect na siya ang magiging partner mo sa JS Prom. May gusto ka ba sa kanya Zeke?”

“Infairness bagay kayo dito sa picture oh”

May picture kami ni Zeke? Sinong kumuha at ng mapatay ko.

Pero syempre joke lang yun.. baka nga bilhin ko pa yun eh.. nasaan ba yun at ng mabili ko.

“Ako??? Wala akong gusto dun noh! She’s not my type. She’s not even pretty for me” parang nandidiring narinig kong sagot ni Zeke.

Pakiramdam ko naman eh nag-init bigla ang mukha ko. At gusto kong manapak ng tao.

“Kaya siya ang kinuha kong partner kasi gusto ko lang pagselosin si Mitch.”

Ang muse school ang tinutukoy nito. So ganun? Ginamit niya lang ako? All those times na magkasama kami.. nag-uusap…anong ibig sabihin nun?

Lokohan?? Gaguhan??

“Do you really think na gusto ko siyang makapartner?” pagpapatuloy pa ni Zeke.

Nagtawanan naman ang mga “superfriends” nito. Ang sasarap nilang pag-uuntugin.

“Hey Dens tara na nakabili na ako ng gusto ko.”

Kahit kelan talaga napakagaling tumiming nitong si Akira.

Dahil sa lakas ng boses ni Akira ay napatingin samin sina Zeke at mga kasama nito. Nakita kong bumakas ang gulat sa mga mata ni Zeke ng makita ko.

“Denny”

“Sa susunod na pag-uusapan niyo ako siguraduhin niyong hindi ko maririnig ah. Ikaw Zeke akala mo kung sino kang gwapo at magaling?! Ang kapal ng mukha mo!” galit na sabi ko at hinila na palayo sa lugar na iyon si Akira.

Naguguluhan man ay wala ng nagawa pa si Akira kundi ang sumunod sakin.

Basta gusto ko ng makaalis sa lugar na iyon. Ayoko ng makita pa si Zeke o ang mga alipores niya.

***

“Ano bang nangyare?” humihingal na tanong ni Akira sakin ng makarating kami sa classroom. “Anong meron at parang susugod ka ng gyera? Saka bakit inaaway mo si Zeke? Anong ginawa sayo nung tao?”

“Pwede ba Akira..wag ka na magtanong? Nababadtrip na nga ako eh.” Nakasimangot na sabi ko.

Mukhang nakahalata naman yata si Akira na badtrip ako kaya natahimik nalang din siya.

“Akala ko pa naman okay na kayong dalawa ni Zeke..napapansin ko kasing close na kayo eh” narinig kong sabi ni Akira.

Minabuti kong wag na magsalita kasi pakiramdam ko any minute from now eh tutulo na ang luha ko.

Ang sakit. Ang sakit sakit. Ganito pala ang tinatawag na heartbreak.

My first ever heartbreak.

***

Six (6) years later…

Marahang tinapik ni Denny ang mga binti upang patayin o bugawin ang mga lamok na kanina pa namamapak sa binti niya. Halos isang oras na siyang naghihintay makasakay ng jeep pero sad to say hanggang ngayon eh wala pa ring dumaraang jeep. Kahit taxi sana papatusin niya na makauwe lang ng bahay. Kaso in demand din ang taxi ngayon eh. Kaya ayun..nganga siya.

Kung bakit naman kasi inabot na siya ng gabi sa trabaho eh. Kasalanan iyon kanina nung dalawang customer eh. Agaw eksena kasi.

After graduation from College sa kursong Hotel and Restaurant Management ay nag-apply siya sa isang malaking Hotel. Ang La Breeze and thank God dahil nakapasok naman siya. At ngayon nga ay dalawang taon na siyang chef sa hotel.

Kanina nga ay may naganap na okasyon sa hotel. May lalaking nagtapat sa girlfriend niya. Actually normal na lang pala yung nangyayare sa hotel kung saan halos mayayaman ang customers pero ngayon lang natyempuhan na siya ang nakatokang chef sa Restaurant. Nagkataon pa na kilala ng may-ari ng Hotel yung lalaking nagpropose kaya ayun, nagpahanda ng espesyal na putahe ang management para sa lahat ng naroong customers.

Infairness ahh.. ang sweet nung guy nung nagpropose siya sa girl. Siya kaya kelan may magpopropose sa kanya?

Marahang ipinilig ni Denny ang ulo upang alisin ang kung ano man ang agiw na tumatakbo sa utak niya. Pagod lang siguro iyon. Paano naman kasi may magpopropose ng kasal sa kanya eh ni wala nga siyang boyfriend eh.

Maghanap ka muna ng boyfriend Iha.

Maya-maya ay may dumaang taxi sa harapan niya. Lalapit na sana siya sa taxi kaso inunahan siya bigla ng isang lalaki.

“Antipatiko”

Walang nagawa si Denny kundi lihim na magngitngit nalang sa inis sa antipatikong lalaki.

“Gwapo sana kaso bastos”

Medyo naaninag niya kasi ang mukha nito. Although hindi niya masyadong natitigan. Yung profile lang ang nakita niya.

Maya-maya ay may humintong kotse sa tapat niya. Agad namang naalarma si Denny. Kinapa niya ang pepper spray sa bag.

Okay. Safe.

Hinintay niyang may gawing masama ang driver o laman ng kotse. Pero hindi naman ito bumaba ng sasakyan. Ibinaba lang nito ang salamin.

“Denny?” sabi nung lalaking nakasalamin.

Wow! Si Harry Potter!!!

Ang gwapo!!! Pero teka? Kilala niya ako? Hindi ko siya kilala.

“Denny Alvarez?” ulit nito.

“Yeah…sino ka?”

Naku! Never ko pang nakita ang lalaking ito. Ang mga ganito kagwapo eh hindi ko makakalimutan. Kaya I’m sure never ko pa siya nameet.

“I see.. hindi mo na ako natatandaan. It’s me Jed Fajardo. Schoolmate mo nung highschool”

“Jed??? Jed Fajardo???” saglit niyang inisip ang pangalan na iyon. “JED!!!!!! Yung captain ng basketball team”

“Yeah.. the one and only”

“Uy kumusta na?”

“Eto lalong gumuwapo” nakangiting sagot nito. Litaw dimples.

Namiss ko tuloy bigla yung dimples niya ah.

“May hinihintay ka ba? Hatid na kita” offer ni Jed.

“Ay naku hindi ko yan tatanggihan.” Sagot ko at sumakay na sa kotse niya.

Napaunat ako ng makaupo ako sa malamig na kotse niya. Sa wakas! After 50 years nakaupo din ako.

“Mukhang pagod na pagod ka ah” pansin sakin ni Jed

“Hay naku sinabi mo pa”

 

“So, saan nga pala kita ihahatid?”

Sinabi ko sa kanya ang address ng bahay ko.

“So? Kumusta ka naman? May asawa ka na ba?”

“Naku wala pa ah.. boyfriend nga wala..asawa pa kaya”

“Pareho pala tayo”

“Wala ka ding boyfriend?” gulat na tanong ko kay Jed.

Natawa naman siya sakin. Infairness wala akong naramdamang pagkailang kay Jed. Parang normal lang.

Nakarating kami sa bahay ng hindi ko namamalayan. Ganun ako kaabsorb sa kwentuhan namin ni Jed. Ang sarap naman niya kasing kausap eh. Bago kami tuluyang maghiwalay ay hiningi niya pa ang number ko.

Kaya naman ng makapasok ako sa bahay ay hindi na mapuknat ang ngiti sa mga labi ko.

Mukhang nagkacrush pa yata ako kay Jed ah.

***

Mula ng magkita kami ni Jed ay madalas ng maulit ang pagkita-kita at paglabas namin. Nagdedate kami…nanood ng movies..at ang kinahihiligan naming basketball. I realized that we have a lot of common. Parang male version ko siya. Kaya nga nagclick kaming dalawa agad.

“Alam mo, kung alam ko lang na ganito ka kabaliw noon eh di sana matagal na tayong naging close” minsan ay sabi ni Jed habang kumakain kami. Katatapos lang naming manood ng laban ng paborito naming team sa basketball.

“Eh ganun talaga. Hindi ako masyadong nag-eexist nung highschool tayo eh”

“Oo nga eh. Kung hindi nga lang kita nakasama sa practice ng basketball noon hindi pa kita makikilala. Masyado ka kasing tahimik”

“Eh ayoko naman kasing maging center of attention ng madlang people noh!”

“Pero naging center of attention ka nung JS Prom diba? Do you still remember that? Ang ganda mo nun eh.. from being boyish nagtransform ka into a very beautiful lady…and looks like your still transforming” nakangiting sabi ni Jed.

Tinangka ko namang itago ang pamumula ng pisngi ko sa papuring natanggap ko sa kanya.

“Bolero ka alam mo yun”

“Hindi ah. Nagsasabi kaya ako ng totoo. Maganda ka naman talaga eh. And I’m glad na ako ang naging first dance mo nun.”

“Oo na nga” sagot ko at ipinagpatuloy ang pagkain. Kaso hindi naman ako makapagconcentrate kasi nakatitig pa rin siya sakin.

“Nagkaboyfriend ka na ba Denny?” biglang tanong ni Jed dahilan para mabilaukan ako.

“Okay ka lang ba?” agad namang lumapit sa tabi ko si Jed at marahang hinaplos ang likod ko.

“Yeah.. thank you. Nagulat lang ako sa tanong mo”

“Ahh.. sorry ah” hinging-dispensa ni Jed at bumalik na sa upuan niya.

“Wala pa akong nagiging boyfriend”

“Bakit naman? Sa ganda mong iyan?”

“Bulag sila eh” biro ko at marahang tumawa. Pero agad din naman akong nagseryoso. “Actually naging busy kasi ako eh.. wala akong ginawa nung college kundi ang mag-aral. Nung nakagraduate naman ang goal ko eh makahanap agad ng work.. ayun.. nung nagkawork ako naging sobrang busy naman”

“Baka naman chuzy ka?”

“Chuzy ka dyan.. hindi kaya. Basta naramdaman kong mahal o gusto ko siya.. okay na yun.”

“I see”

“Ikaw? Bakit wala ka pa ring girlfriend?” kunwari ay kaswal na tanong ko.

“Nagkagirlfriend na ako dati. Kaso naghiwalay kami”

“Aww.. sorry.. Mind if I ask why?”

“Hindi pa daw siya ready eh”

“Ha? Ang gulo naman”

“Wag nalang nating pag-usapan”

“Okay”

Pareho kaming natahimik dalawa ni Jed at ipinagpatuloy nalang ang pagkain.

***

As time goes by mas lalo kong nararamdaman na gusto ko si Jed.., he’s sweet, funny, thoughtful, sobrang bait, lahat ng kwento may tawanan.. ang gaan lang lagi pag sya yung ka-usap ko.. Understanding, honest and he always cheer me up when im upset. Kahit na sobrang stress ako sa work Makita ko lang siya eh gumagaan na ang pakiramdam ko.

“Inlove na ba ako?” I once asked myself. Pero maski sarili ko eh hindi ako masagot.

Wala din naman kasing sinasabi sakin si Jed. Hindi naman siya nanliligaw. Pero the way he acts towards me pakiramdam ko eh nililigawan niya ako. Wala lang pormal na salita kaya tuloy hindi ko rin alam kung anong iisipin ko.

“Psst!”

Napatingin ako sa tumawag sakin.

“Yes?” nakataas ang kilay na tanong ko sa kanya.

“Suplada ah”

I tried to ignore Zeke.

Yes. The one and only Ezekiel Esquivel.

Actually gusto ko na ngang ituring na hindi kilala yan si Zeke eh. Kaso naging barkada sila ni Daddy. Kung alam lang siguro ni daddy na sinaktan at pinaiyak ako niyan.. malamang hindi na yan nakapasok sa bahay namin.

“Anong ginagawa mo dito?” mataray na tanong ko.

Wala kasi akong pasok sa hotel ngayon. Rest Day ko. Kaya naman paeasy-easy lang ako sa bahay. Balak ko nga sanang  itext si Jed kaso mukhang busy siya eh. Hindi kasi siya nagtetext mula pa kaninang umaga. Actually almost two weeks na nga kaming hindi nagkikiita. Baka sadyang busy lang talaga.

“Niyaya ako ni nanay na magmeryenda eh. Naglaro kasi kami ni tatay ng basketball” sagot nito at prenteng naupo sa silyang katapat ko.

“At kelan pa kita naging kapatid ah? Sa pagkakaalam ko kasi eh only child ako”

“kapatid talaga? Hindi ba pwedeng boyfriend o asawa?”

“alam mo ikaw Zeke kahit kailan talaga ambisyoso ka”

“gwapo naman”

Pinili ko nalang na wag makipagtalo kay Zeke dahil alam ko naman na ako pa din ang mapipikon eh. Nanahimik nalang ako. At inisip na wala siya sa tapat ko.

Pero mukhang wala yatang balak si Zeke na patahimikin ang buhay ko.

“Uy Dens, balita ko may naghahatid sundo daw sayo ah. Sabi nila Lewis gwapo daw”

Mga lalaki talaga sadyang tsismoso. Tinalo pa ang babae.

“Oo naman..gwapo talaga si Jed. Gwapong gwapo” pagmamalaki ko naman. Wala lang. gusto ko lang ipamukha kay Zeke na may taong pwede ring magkagusto sakin. At hindi lang basta tao. Isang gwapong tao.

“Jed?”

“Yup.”

“Don’t tell me na si Jed Fajardo yan? Yung captain ng basketball team nung highschool tayo?”

“Well mabuti naman pala at hindi ka pa ulyanin at natatandaan mo pa siya”

“Eh mas gwapo naman ako dun eh”

“Ang kapal ng mukha mo talaga Ezekiel. Si Jed kahit na sobrang gwapo eh humble pa din. Ikaw nabiyayaan lang ng konting kagwapuhan akala mo kung sino ng mayabang” asar na sabi ko.

“Nanliligaw ba yun sayo?’

“eh ano bang pakialam mo?”

“May pakialam ako kasi baka saktan ka lang nun. Ipinagkatiwala ka sakin nila tatay”

“Ewan ko sayo”

“Mag-ingat yang Jed na yan ah. Ayoko pa namang may nananakit sayo”

“Ikaw nga ang unang nanakit sakin eh” marahang bulong ko.

“Anong sabi mo?”

“wala. Sabi ko hindi ako sasaktan ni Jed kasi mabait yun. Di tulad mo” sabi ko sabay tayo at iniwan si Zeke sa labas ng bahay namin.

Hindi ko pa rin talaga siya kayang harapin ng walang bitternes na nararamdaman.

***

“Hoy!”

Nagulat ako ng bigla nalang may nangalabit sakin. Muntik ko pa tuloy mabitawan ang binili kong coffeegelo. After kasi ng encounter namin ni Zeke ay naisipan kong “magpalamig” muna kaya naman tumambay ako sa coffee shop sa loob ng village.

“Ate Empress naman eh.. bakit ka ba nanggugulat? Muntik na tuloy matapon itong coffeegelo ko”

“Okay lang yan Denny. Mayaman naman yan si Empress eh. Kaya niyang palitan yan kahit isang drum pa” sagot naman ni Gracey. Ang may-ari ng coffee shop.

“Empress..ilibre mo nga ako” sabi naman ni Vanie. Ang pinsan ni Gracey.

“Mukha mo Vanie! Puro ka libre. Magbayad ka ng utang mo” sita dito ng pinsan nito.

Natawa nalang sila ni Empress sa dalawa. Normal na sa kanila ang makitang “nagpapatayan” ang magpinsang iyan.

Empress, Gracey and Vanie are her neighbors here at the village kung saan siya lumaki. Mas matatanda nga lang sa kanya ang mga ito. At pawang mga dalaga pa.

“bakit nga ba nag-iisa ka yata ngayon Denny?” tanong sa kanya ni Empress. “Ang lalim pa ng iniisip mo. Baka gusto mong magpacheck-up libre na serbisyo ko” biro nito.

“Salamat nalang Ate” tumatawang sagot naman ni Denny. Isa kasing nurse sa Mental Hospital si Empress at naging biruan na sa kanila ang trabaho nitong iyon.

“Nasaan na ba yung gwapong naghahatid sayo? Hindi ko na yata siya napapansin lately ah”

“Pati ba naman ikaw Ate Empress. Saan mo naman nalaman ang tungkol kay Jed?”

“Saan pa eh di sa mga kurimaw na yun” sagot nito at tinuro ang ngayon nga ay papasok na grupo ng kalalakihan.

Kasalukuyang papasok ng coffeeshop ang kinakapatid niyang si Lantis at mga kaibigan nito na sina Lewis at Zane…pati na rin si Zeke.

“tsismoso talaga” nailing na sabi nalang niya

“Sinabi mo pa.” segunda naman ni Vanie. Mukhang tapos na ito at ang pinsan nito na magpatayan dahil busy na si Gracey sa pag-asikaso sa mga bagong dating na customers.

“Hoy Vanie wala ka namang ginagawa eh tulungan mo nga ako dito” utos ni Gracey sa pinsan nito kaya naman pansamantalang iniwan sila ni Vanie.

“Hi kuya Lantis” bati ni Denny sa kinakapatid.

Tinanguan naman siya nito sabay tingin kay Empress na agad namang nag-iwas ng tingin. Napabuntong-hininga nalang si Lantis at lumapit na sa table kung saan naroon sina Zeke.

“LQ?” tanong niya kay Empress.

“Hindi ah” tanggi naman nito pero hindi nakatingin sa kanya.

Nagkibit-balikat nalang si Denny. Well kung ayaw nito magkwento eh hindi na siya mamimilit. Aware naman siya na may something sa kinakapatid niya at kay Empress. Kung anuman ang dahilan ng hindi pagpapansinan ng dalawa ay ayaw na niyang mangialam.

Napatingin si Denny sa table nila Zeke ng makarinig sila ng malakas na halakhakan. Sabay pa sila ni Empress na napatingin dito. There they saw the boys, particularly Zeke talking or rather flirting with other girls in the village. At ewan ni Denny pero hindi niya gusto ang nakikita niya.

“Dens, dahan dahan ang tingin. Baka bigla nalang bumagsak sa sahi si Zeke sa talim ng tingin mo” pansin sa kanya ni Empress. Nakangiti na ulit ito pero halatang hindi naman abot sa mga mata.

“Hoy ate Em ah..ano namang pakialam ko kay Zeke kahit na makipaglandian pa siya sa mga haliparot na babaeng yan?”

“Alam mo kung anong tawag dyan Denny? Denial stage 101. May gusto ka kay Zeke. Aminin mo na. obvious naman eh”

“Wala na akong gusto sa kanya ate Em ah.”

“Wala na…ibig sabihin dati meron” nakangiting sabi ni Empress.

Hindi naman alam ni Denny kung paano lulusot sa sinabi ni Empress. Hindi narin naman ito nagsalita pa. basta nginitian nalang siya at nagpaalam na umalis na.

“Alam mo kung anong tawag dyan Denny? Denial stage 101. May gusto ka kay Zeke. Aminin mo na. obvious naman eh”

Ako denial??

Bakit??

May gusto pa nga ba ako kay Zeke??

Hindi. Wala akong gusto na sa kanya. Si Jed ang gusto ko.

Si Jed na ang mahal ko.

Tapos.

Wag ka ng magulo.

***

Almost a month ng hindi nagpaparamdam si Jed sa kanya. Hindi naman niya alam kung saan ito nagtatrabaho. She tried to text and call him pero hindi ito nagreresponse. Nag-iwan din siya ng message sa facebook nito pero wala ding sagot. Pero dahil nagging busy na din siya sa work ay medyo hindi na rin niya napagtuunan ng pansin ang hindi pagpaparamdam ni Jed. Baka sadyang busy lang talaga.

Kaya naman isang gabi pagkagaling sa trabaho ay nagulat nalang si Denny ng makitang naghihintay sa labas ng hotel si Jed.

“Jed” tuwang sabi niya. Parang mas lalong gumuwapo si Jed sa paningin ni Denny.

“Hi Dens” bati nito at hinalikan siya sa pisngi bilang pagbati.

“Kumusta? Tagal mong nawala ah”

“Oo nga eh. Madami akong ikukwento sayo. Pwede ka ba tonight?”

“Sure”

Sa isang restaurant siya dinala ni Jed.

“So kumusta na? how’s your life?” tanong ni Jed sa kanya.

“Heto okay naman. Medyo busy kasi nagexpand ng branches ang management eh…saka namiss kita” sabi niya. Kinapalan na niya ang mukha.

“Ako din namiss kita”

Kinilig naman si Denny sa sinagot ni Jed. Pero hindi siya nagpahalata.

“Ano nga pala yung ikukwento mo sakin?” tanong ni Denny.

“Later. Order muna tayo”

Hinintay muna nilang mai-serve ang pagkain at makaalis ang waiter bago nagsimulang magsalita si Jed.

“Well, medyo matagal nga din akong di nakapagparamdam sayo. May inasikaso kasi akong importante eh” simula ni Jed

“Mas importante sakin?” sabi ng echuserang isip ni Denny.

“Remember yung girl na sinasabi ko sayo? Yung Ex girlfriend ko?”

“Yeah” tango ni Denny. Mukha yatang hindi niya gusto ang tutumbukin ng kwentong ito ah.

“Kami na ulit. Nagkipagbalikan siya sakin and she said na ready na daw siya”

“So ganun nalang yun? After ka niyang iwanan bigla nalang siyang babalik na parang walang nangyare?”

“Kayo na ulit?”

“Oo Dens. Ang saya-saya ko nga eh. Kaya medyo matagal din akong nawala kasi nagbakasyon kaming dalawa. We spent the time together. Namiss kasi namin ang isa’t-isa eh.”

“Talaga?” hindi alam ni Denny kung anong reaksyon ba ang dapat niyang sabihin.

“At hindi lang yun Dens…ikaw palang ang pagsasabihan ko nito ah….I already proposed to her and she said Yes…we’re getting married Dens…isn’t it great?” tuwang tuwang sabi ni Jed.

Daig naman ni Denny ang binagsakan ng bomba. Para siyang napunta sa outer space at hindi niya maintindihan kung anong nangyayare sa paligid. Or sana nga hindi nalang sana niya naintindihan.

“Invited ka sa kasal namin ah..syempre ayoko namang mawala ang bestfriend ko sa importanteng araw ng buhay ko”

“Bestfriend?”

“Yup. Ikaw ang isa sa tinuturing kong malapit na babae sa buhay ko kaya naman I want you to be there at my wedding day”

Everything seems black for Denny. The guy she thought likes her, kaibigan lang pala ang tingin sa kanya. At higit sa lahat ay ikakasal na ito at invited pa siya. What a mess!!! Nawalan tuloy ng saysay ang masarap na pagkaing nasa harapan ni Denny.

“Hey Dens okay ka lang ba?” nag-aalalang tanong ni Jed sa kanya.

“Yeah okay lang ako. Medyo pagod lang siguro” kaila ni Denny.

“Mukha ngang pagod ka na. pasensya ka na ah.. sobrang miss lang talaga kita at super excited lang kasi akong magkwento sayo kaya naman niyaya kita. Sorry di ko naisip na pagod ka” hinging paumanhin ni Jed.

“No Jed it’s okay. No need to apologize”

Maya maya lang ay nagyaya ng umuwe si Jed para makapagpahinga na daw siya. Mas okay na yun dahil ang bigat na talaga ng loob ni Denny.

***

Pagkahatid ni Jed sa kanya ay agad na siyang pumasok sa loob ng silid at doon nagmukmok at umiyak. For the second time ay nasaktan na naman siya. For the guy na galing din sa highschool life niya. Ano ba namang klase ng kapalaran meron siya? Una si Zeke…ngayon naman si Jed. Hindi na ba siya magiging masaya? Wala na ba talagang magmamahal sa kanya?

Nakatulugan nalang ni Denny ang pag-iyak.

***

Dahil sa pangyayaring iyon ay nagpasya si Denny na iwasan na muna si Jed. Pero mukhang hindi na naman pala niya kailangang gawin iyon dahil mismong si Jed ay hindi na rin nakikipag-contact sa kanya. Mukhang sobrang busy na ito sa girlfriend and soon to be fiancée nito. Inabala na lang niya ulit ang sarili sa trabaho.

“mukhang kapalaran ko na yata talaga ang maging single for life” bulong niya sa sarili habang pauwe ng bahay.

Ganun nalang ang pagtataka sa mukha ni Denny ng makasalubong niya ang mga magulang sa labas ng bahay nila.

“Oh Ma, anong meron?” takang tanong ni Denny sa ina.

“May announcement daw sa clubhouse eh. Tara puntahan natin”

Lito man ay napilitan na ding sumunod si Denny. Mukhang maraming interesadong makinig sa kung ano man ang announcement na iyon dahil halos karamihan sa mga tao sa village ay naroon.

Simple lang ang village na tinitirhan nila pero sadyang napakatahimik at maayos nito. Wala pa rin siyang nababalitaan na gulong nangyare sa village kaya naman kahit karamihan sa mga tao rito ay may mga sinasabi sa buhay o sikat ay hindi pa rin umaalis sa village. Saka natural na magkakaclose talaga ang mga tao rito.

Pagpasok nila sa loob ng clubhouse ay natanaw rin niya sina Empress kasama sina Gracey, Vanie, Lewis at Zane. Pero wala si Lantis. Hindi rin niya alam pero awtomatikong hinanap ng mata niya si Zeke pero hindi niya ito matanaw. Marahil ay hindi ito nagpunta.

Maya maya pa ay natahimik ang mga tao ng may magsalita sa stage. Walang iba kundi ang kinakapatid niyang si Lantis.

And from that moment on…nasaksihan na yata ni Denny ang isa sa pinakanakakakilig na pagtatapat sa buhay niya. Maging ang mga tao sa loob ng clubhouse ay kinilig din sa ginawang pagtatapat ni Lantis kay Empress. Sabi na nga ba niya eh…ang dalawang iyon din ang magkakatuluyan.

 

May ngiti sa labing umalis si Denny sa clubhouse. Hindi na rin naman niya makita ang mama niya. Marahil ay nakipagkwentuhan na ito sa mga amiga nito.

She was so happy for the two. Atleast may mga taong happy pa rin pala ang lovelife. Atleast happy ending still works. Hindi nga lang sa kanya.

“Psst!”

Napalingon si Denny sa sumitsit.

There, she saw Zeke. Nakasandal ito sa poste sa labas ng clubhouse.

“Problema mo?” mataray na tanong ni Denny.

Nilapitan siya ni Zeke at sinabayan sa paglalakad.

“Galing ka sa loob?” tukoy nito sa clubhouse.

“Oo”

“Nakakakilabot si Lantis” sabi ni Zeke at marahang tumawa dahilan para tignan ko siya ng masama. “…nakakakilabot pero nakakakilig”

Biglang nagbago ang ekspresyon ng mukha ko ng matitigan si Zeke. Para siyang sirang nangangarap ng gising…biro lang. napakaamo tignan ng mukha niya habang may ngiti sa labi. Para siyang batang natutuwa sa laruan. Kaya naman nahawa na rin si Denny.

“Kahit sino naman siguro kikiligin sa ginawa ni kuya Lantis eh”

“They deserve each other naman eh. Ang swerte na din ni Lantis kay Empress. Marami kayang nagkakagusto kay Empress dito sa village. Pero alam ng mga tao rito na si Lantis talaga ang gusto ni Empress kaya walang nagtatangkang magtapat sa kanya”

Isa din kaya si Zeke sa nagkakagusto kay Empress? Iyon kaya ang dahilan kung bakit nasa labas lang siya ng clubhouse? Ayaw niyang masaksihan ang pagtatapat ni Lantis kay Empress?

Well maganda naman talaga si Empress. Mabait at makulit pa. saka simple lang kahit alam nilang lahat na anak mayaman ito. Pero mas pinili nito ang talikuran ang kayamanan ng magulang at tumayo sa sarili nitong mga paa.

Ang swerte naman ni Empress kung pati ang tulad ni Zeke ay nagkakagusto sa kanya.

Wait..ano bang sinasabi ko? Eh ano naman kung magkagusto si Zeke sa kanya? Keber ko ba?!

“Kumusta ka na Denny?” biglang tanong ni Zeke para maputol ang pag-iisip ko.

“Okay naman”

“Hindi ko na yata nakikitang pumupunta si Jed dito”

“tsismoso ka talaga. Paano mo naman nalaman iyon ah?”

“Eh kasi lagi akong nakatingin sa bahay niyo”

“At bakit mo naman tinitignan ang bahay namin? Guard ka ba?” pamimilosopo niya.

Pero natahimik nalang siya sa isinagot ni Zeke.

“baka sakaling matanaw kita”

“Ano bang sinasabi mo dyan Zeke? Resulta ba yan ng broken hearted?”

“Siguro”

May gusto nga yata talaga si Zeke kay Empress.

Marahang tinapik niya sa balikat si Zeke.

“Okay lang yan. Marami pang iba dyan. Wag mo ng agawin si Ate Empress kay Kuya Lantis”

Napatingin naman sa kanya si Zeke. Puno ng pagtataka ang mukha.

“Bakit ko naman aagawin si Empress kay Lantis?”

“Kasi may gusto ka kay Empress”

“Ha??? Ano bang sinasabi mo dyan?”

“Eh diba kaya ka broken hearted kasi sina Ate Empress at Kuya Lantis na”

“Hindi ah.. adik ka ba? Kung ano-ano sinasabi mo. Mamaya may makarinig pa sayo. Wala akong gusto kay Empress. In fact isa nga ako sa tumulong kay Lantis para makapagtapat siya kay Empress eh”

“Eh kasi sabi mo maraming may gusto kay Empress hindi nga lang makapagtapat sa kanya dahil kay kuya Lantis”

“Oo. Pero hindi ko sinabing kabilang ako dun. Hindi ko type ang mga babaeng mas matanda sakin”

Natawa nalang si Denny. So wala naman palang gusto si Zeke kay Empress.

“Ikaw talaga” sabi ni Zeke at marahang ginulo ang buhok niya.

“Ano ba?!” angal naman niya “guluhin mo na ang buhay ko wag lang ang buhok ko”

“Naks! May ganung factor?”

Hindi alam ni Denny pero magaan ang pakiramdam niya habang kausap si Zeke.  Infairness ngayon nalang ulit sila nakapag-usap ni Zeke ng ganito.

“Dens, gusto mo fishball?” tanong ni Zeke ng mapadaan sila sa nagtitinda ng fishball.

“Oo ba..libre mo ah” nakangiting sabi niya.

“Oo na. kuripot ka talaga”

Masayang kumakain silang dalawa ni Zeke ng fishball. Hindi alam ni Denny na ang simpleng pagkain ng fishball ay magiging ganito kasaya.

O dahil si Zeke ang kasama niya?

“ikakasal na si Jed” biglang sabi ni Denny.

Napatingin naman si Zeke sa kanya.

“Kaya ka ba malungkot?”

Kibit-balikat naman ang isinagot ni Denny.

“Sinong nagsabing malungkot ako?”

“Napapansin ko lang”

“Ahh”

Natahimik silang dalawa. Maging si Manong tindero ay tahimik din. Wari’y nakikiramdam sa kanilang dalawa.

“Dens sorry ah.”

“for what?”

“Nasaktan yata kita”

Natahimik si Denny. Naalala niya ang insidenteng nangyare nung highschool sila.

“Wala na yun. Tagal na nun eh”

“Hindi ko naman sinasadya yun eh. Aminin ko sobrang saya ko nung naging close tayo. Masaya ka naman kasi talagang kasama eh. Kaso syempre…lalaki ako…bata pa din nun..at may pagkamayabang. Gusto kong mag-angas sa mga kaklase natin kaya nasabi ko ang mga bagay na hindi ko naman dapat sabihin. Gusto kong magsorry sayo nun kaso hindi mo na ako pinapansin. Alam ko namang mali ako kaya nahiya na din akong lapitan at kausapin ka. Parang ang kapal na masyado ng mukha ko para gawin pa yun.”

Hindi nagsasalita si Denny. Pinapakinggan niya lang si Zeke.

“Hindi ko alam kung paano kita kakausapin. Kaya naman sina nanay at tatay nalang muna ang kinausap ko. Nagsorry ako nun sa kanila. Inamin kong mali ako. Kaya siguro nagkasundo kami ni tatay. Kasi hinarap ko daw siya bilang lalaki.” Maya-maya ay inilabas nito ang wallet nito. Magbabayad na ba siya?

Pero hindi pera ang kinuha ni Zeke sa wallet niya kundi isang litrato.

Picture nila nung JS Prom.

Nagtatakang napatingin siya kay Zeke ng ipakita nito iyon sa kanya.

“Kinausap ko ang kaibigan mong si Akira para magsorry din. Saka binili ko ang picture na ito sa kanya. Mas mahal pa ang benta niya kesa dun sa photographer eh” natatawang sabi ni Zeke. “Hindi ko ito inalis sa wallet ko mula noong binili ko ito kay Akira.” Sabi ni Zeke at ipinasok na muli ang litrato sa wallet nito.

“Zeke bakit?”

Napakamot naman ng ulo si Zeke.

“Ewan ko nga ba. Siguro dahil crush kita?”

Nagulat naman si Denny sa sinabi ni Zeke.

“Crush mo ako?”

Pero bago pa makasagot si Zeke ay dumating na sina Zane at Lewis kasama sina Gracey at Vanie.

“Oh? Anong drama niyong dalawa at dito kayo nagdedate sa fishbolan ni Manong” pang-aasar ni Zane.

“Ang cheap mo naman Zeke. Dito mo lang dinedate si Denny” sabi naman ni Vanie.

“Hindi kami nagdedate noh” tanggi ni Zeke. “Hindi ko siya dito idedate” sabi nito at kinindatan siya dahilan para mamula siya.

“Uy!!! Nagbablush si Denny” pang-aasar ni Lewis.

“Ewan ko sa inyo”

“Kayo na ba ang susunod kina Lantis ah” tanong ni Gracey.

“Hay naku ewan ko sa inyo. Dyan na nga kayo” sabi ni Denny “Manong siya singilin niyo sa kinain ko ah. Libre niya yun” turo niya kay Zeke at nagwalk-out na paalis.

Narinig niya pang pinagkaguluhan si Zeke ng mga kaibigan nito.

“Libre mo din kami Zeke”

Napailing na lang si Denny. Medyo gumaan na din ang pakiramdam niya.

***

Isang araw nagulat si Denny ng may makitang bulaklak ibabaw ng table sa sala.

“Ma, kanino ito?” tanong niya. Wala naman kasing pangalan eh.

“Ahh.. para sa iyo yan.” Kinikilig na sabi ng mama niya.

“Sa akin? Kanino galing?”

“Eh di kay Ezekiel”

“Kay Zeke? Bakit naman ako bibigyan ng bulaklak ni Zeke?”

“Baka manliligaw”

“Hay naku Ma..imposible yun…imposible pa sa tubig kanal sa Baclaran”

“Anak, walang imposible sa pag-ibig.”

“Hay naku ma, ayan na naman kayo eh.. pwede ba wag na kayong umasa na may something sa amin ni Zeke.. kasi wala talaga”

“Anak wag kang magsalita ng tapos” bilin ng mama niya bago tuluyang pumunta sa tindahan.

Inamoy naman ni Denny ang bulaklak na bigay ni Zeke. Ewan niya pero kinikilig siya.

Teka nga…

Don’t tell me na may crush pa din ako kay Zeke?

Buong maghapong may ngiti sa labi si Denny dahil sa bulaklak na natanggap niya mula kay Zeke.

“dapat ba akong magtext sa kanya para mag thank you? Kaso nakakahiya naman kung ako ang unang magtetext…saka…ahh ewan magtethank you lang naman ako eh” sabi ni Denny at inilabas ang cellphone niya and she tried to compose a message.

Kaso nung isesend niya na ito…she realized wala pala siyang number ni Zeke!

Ang tanga lang.

“Anak may bisita ka” mula sa labas ng bahay ay sigaw ng nanay niya.

Dali-dali namang tumayo at lumapit si Denny sa pag-aakalang si Zeke ang bisita niya. Kaso hindi pala.

It was a girl.

“Excuse me” tawag pansin niya dito. Nakatalikod kasi ito eh.

Ganun nalang ang gulat ni Denny ng makilala ang bisita niya.

“Akira???”

“Denny!!!!”

Agad nagyakap ang dalawang magkaibigan. After they graduated in highschool hindi na rin niya kasi nakasama si Akira. Balita niya ay sa ibang bansa na ito nag-aral ng college.

“Ang ganda mo girl!!!” sabi ni Denny.

Kung noon eh maganda na si Akira mas lalo siyang gumanda ngayon.

“Ikaw din friend,…ang pretty mo.. girlalu na girlalu ka na”

Nagkumustahan silang dalawa ni Akira. Nalaman niyang isnag modelo pala ito. No wonder she’s so pretty. Dahil absorb sa pagkukwentuhan ay nawala na sa isip ni Denny na itetext niya si Zeke.

Natigil lang sila ng makarinig ng ingay sa labas. Kaya naman dali-dali silang lumabas ni Akira.

***

“Anong meron?” nagtatakang tanong ni Denny ng maabutan niyang papasok ang pinsan niya.

“Birthday ni Zeke” sagot ni Bea at tinalikuran na sila.

“Talagang sa kalye gagawin? Hindi ba pwedeng sa loob ng bahay niya?” nagtatakang tanong ni Denny. Paepal talaga itong si Zeke.

“wait.. Zeke? As in Ezekiel Esquivel?” tanong ni Akira.

“Oo”

“Really? He lives here?”

“Yeah.. magkapit-bahay kami”

“wow.. that’s nice….i want to see him”

Napatingin tuloy ako kay Akira dahil sa sinabi niya. Mukhang nabasa naman yata ni Akira ang nasa isip ko kaya agad itong tumawa.

“Loka..wala akong balak agawin sayo si Zeke noh….gusto ko lang siya Makita for old times sake.. saka may utang pa yun sakin eh”

Nakahinga naman ng maluwag si Denny ng malamang walang gusto si Akira kay Zeke.

Teka nga.. ano naman kung may gusto si Akira kay Zeke? Ano naman yun sayo?

Maya-maya ay nakarinig sila ng tugtog. Pero bakit parang sa tapat ng bahay nila nagmumula ang ingay?

Akira decided to take a look outside.

“Dens.. I think you should see this” nakangiting sabi nito.

Curious na sumilip din sa labas si Denny. Ganun nalang ang gulat niya ng makita kung ano at sino ang nasa labas ng bahay nila.

***

Parang may concert na gagawin sa labas ng bahay nila dahil may nakalagay na drum set, gitara, organ at mic sa labas ng bahay nila.

“Ano yan? Sinong magcoconcert?” tanong ni Denny.

Bilang sagot sa katanungan niya, two guys and one girl appear right in front of him. Nagsimulang pumuwesto ang mga ito sa drums, guitar and organ. Dito ba magcoconcert ang mga ito? Pero sino sila?

Then suddenly Zeke appear in front and hold the mic.

“Hello Everyone… Sorry for the sudden concert…Since today is my birthday…Heto po ang regalo ng Cosmets para sa inyo”

Bigla namang nagtilian ang mga kapit-bahay nila. Particular na ang mga kabataan.

Cosmets??? Don’t tell me myembro ng banda si Zeke?

Then she realized na wala pala siyang masyadong alam tungkol kay Zeke. Kung anong trabaho nito…hobbies.. Whatsoever…basta ang alam lang niya Zeke will always be Zeke.

“I know that this song is not part of our album…but I really love this song at may kilala akong tao na gusting-gusto ang kantang ito…Denny… this song is for you”

Now Playing : This I Promise You by NSnyc

Then Zeke started to sing the song together with his band. Nangilid naman ang luha sa mga mata ni Denny. Hindi niya alam kung paano nalaman ni Zeke na favorite song niya iyon.

When the visions around you,

Bring tears to your eyes

And all that surround you,

Are secrets and lies

I'll be your strength,

I'll give you hope,

Keeping your faith when it's gone

The one you should call,

Was standing here all along..

Habang kumakanta si Zeke ay nakatingin ito sa kanya. Hindi na napigilan ni Denny ang pagtulo ng mga mata.

And I will take

You in my arms

And hold you right where you belong

Till the day my life is through

This I promise you

This I promise you

Yes…at last.. she finally realized.

I've loved you forever,

In lifetimes before

And I promise you never...

Will you hurt anymore

I give you my word

I give you my heart (give you my heart)

This is a battle we've won

And with this vow,

Forever has now begun...

She’s still inlove with Zeke. Mula pa noon hanggang ngayon.

Kaya hindi siya nagkaroon ng interes sa ibang lalaki dahil subconsciously someone’s already occupying her heart.

Just close your eyes (close your eyes)

Each loving day (each loving day)

I know this feeling won't go away (no..)

Till the day my life is through

This I promise you..

This I promise you..

Kaya hindi masyadong masakit nung nalaman niyang ikakasal na si Jed sa iba dahil hindi naman niya talaga mahal ang binata.

It was always been Zeke.

Ezekiel Esquivel.

Over and over I fall (over and over I fall)

When I hear you call

Without you in my life baby

I just wouldn't be living at all...

Her first love…her first heartbreak.

And I will take (I will take you in my arms)

You in my arms

And hold you right where you belong (right where you belong)

Till the day my life is through

This I promise you baby

Nang matapos ang kanta ay tumingin si Zeke sa kanya.

Akala niya ay lalapitan siya nito pero nagulat at nashock nalang siya ng mula sa gilid ay biglang naglitawan ang mga neighbors niyang sina Zane, Lewis, Lantis, Empress, Gracey at Vanie. Maging ang pinsan niyang si Bea at Akira ay naroon din.

May kanya-kanyang hawak na placards ang mga ito. At nang lumapit si Zeke sa kanya at iniabot ang bulaklak mula kay Akira ay sinimulang itaas ng mga ito ang hawak na placards.

“My Heart Is Incomplete Without You”

Iyon ang nakasulat sa placards na hawak ng mga ito.

Mangiyak-ngiyak naman si Denny sa nabasa at mas lalo siyang naiyak ng makalapit ng tuluyan si Zeke sa kanya.

“Will you be my girl Denny? I know na walang ligawang nangyayare satin para magsabi ako ng ganito sayo.. but please believe me… just be my girl and I will court you forever” sinserong pahayag ni Zeke.

Hindi naman alam ni Denny kung ano ang isasagot niya. She felt that her voice somehow disappears.

“Sumagot ka na.. nakakangawit kaya magbuhat nito” narinig niyang reklamo ni Lantis dahilan para matawa siya.

Well seeing those handsome and pretty girls na nagtyatyagang humawak ng placards para sa kanya make her feel so special. Kahit na halatang napilitan lang ang mga ito.

She look at Zeke’s handsome face.

“You don’t have to court me forever…all I’m asking you is to love me forever” nakangiting sagot niya kay Zeke.

Zeke face lightened.

“I Love You Denny…kung kailan nagsimula hindi ko alam.. basta ang alam ko mahal kita”

“mahal din kita Zeke…mula pa nung highschool tayo” pag-amin niya.

“Sabi ko na eh.. pinagnanasaan mo ako eh” pang-aasar ni Zeke.

Akmang hahampasin naman niya ito pero agad nahawakan ni Zeke ang kamay niya at niyakap siya.

Ginantihan din naman niya ng yakap ang binata.

“Pwede na siguro nating ibaba ito” narinig niyang sabi ni Gracey.

“Oo nga.. sila na naman eh” sagot naman ni Vanie at nagkanya-kanyang baba na ang mga ito ng placards na hawak.

“Thank You guys” sabi ni Zeke sa mga ito.

“Thank You ka dyan..may bayad yun.. mahal na ang bigas” sabi nung nag-iisang babae sa banda kanina na may hawak ng organ.

“Libre mo na yun sakin Jewel” sabi naman ni Zeke dito.

“Sige. Next time may bayad na” sabi nito at nginitian siya.

Ginantihan din naman ito ng ngiti ni Denny.

Mukhang marami pa siyang kailangang alamin tungkol kay Zeke. Pero ayos lang yun…they have forever to know each other more.

Forever to love each other.

Every word I say is true

This I promise you

Ooh, I promise you...

***

Nagtataka pa si Nicole kung bakit maraming tao siyang naabutan sa village kaya naman nakiusyoso na din siya. And she smile to see what’s happening. Mukhang may nagkatapatan na naman ng mga puso sa village na iyon. And  she saw the band Cosmets’ is playing kaya may idea na siya kung sino ang nagtapat.

First it was Lantis, then it was Zeke.

Looks like all the good boys are decided to settle down.

Well good for them.

Nicole silently sweeps away from the crowd. Pagod siya mula sa opisina and all she wanted to do is to lay down in her nice comfy bed.

Sino naman kaya ang susunod na mabibiktima sa kanila ng disease called LOVE?

=Wakas=

A/N: Abangan ang susunod na kwento sa My Song Presents 4 : Nicole..

Dedicated to Nicoleluvs :) 

Abangan din ang paglabas ng character albums ng ating mga bida...hehe.. paepal lang..

>>>NICOLE: Kung Pwede Lang