Suddenly, It's Magic: Chapter 29.5

[CHAPTER 29.5]

-Janus’ POV-

Salamat naman at nanahimik na din ang mundo ko!! Alam niyo kung bakit? Dahil sa mga oras na ‘to wala na ang bungangerang si Pikachu! :))) Sarap talaga niyang asarin! Haha!

At guys. Pakiusap lang, wag kayong kiligin kung bakit ginawa ko yungginawa ko sa harapan ng mga fangirls ko at kay Pikachu.. 2 days ago?! Pero totoong yun ang magiging pangalawang wish ko sa kanya! Haha!

At dahil sobrang tahimik ng playground ngayon, at feel na feel ko pa dito sa itaas ng puno, aba! Masarap talagang magbasa ngayon ng libro. Haaaaaaaaaay. :)) Sarap ng buhay pag ganito! Tahimik!

“HAAAAAAAY. Buti nalang walang tao. At lalong walang mga asungoooooot! Buseeeeet”

Ay anak naman ng tinapa o! Pagtingin ko sa ibaba ng puno..

Tsk. Sabi ko na nga ba.. Napailing iling nalang ako..Naman oh..

“EH BAKIT ANG INGAY MOOOOO?”

At mukhang nagulat siya nang biglang magsalita ako.

“HEY” pacool ko pang sabi sa kanya. xD

“LUGAR MOOOOOO?” pasigaw niyang sabi sakin. Highblood na naman. As usual. -_-”

Wow. Medyo natahimik siya ah.

“Any problem?” I suddenly asked.

“None of your business.” She fired back. Halatang galit pa din sakin ‘to ah dahil sa nangyari 2 days ago? Haha!

“’Sungit naman nito” I said.

“PWEDE BUMABA KA NA DIYAN?!? DALI, NANG MASAPAK NA DIN KITAAAAAAA! AT NANGANGALAY NA KO KAKATINGALA SA BULBASOR MONG MUKHAAAAAAA” bigla naming sigaw niya. Grabe lang! Parang ang layo ko naman!

“Tabi ka lang Miss, tatalon ako”

At pagsaki ko nun parang nataranta naman siya.. Hmm.. Inaalala niya yung.. Ayyyy! Wag nalang din nating alalahanin! -___-

“If you’re worrying na baka ma out-of-balance ako, don’t worry.. I am not reckless as you, Pikachu..”

Pang-aasar ko pa din naman. Hahaha.

 “Lakas mong mambwisit ngayong araw ahhh!” sabay hampas  niya sakin saktong pagkatalon ko sa may puno at shit na out of balance ako! Badtrip!

“HAHAHAHA. Tengene. Not reckless ah?! Leche. Ang weak mo lang pre!! Eww lang” pang-aasar niya

“Tss. Tinulak mo kasi ako -_-) Brutal mo talaga kahit kelan!” sabi ko naman.

“HOY. Sira-ulo kaaaaaaa. KULANG PA YAN. WALANG HIYA KA, MAY KASALANAN KA PA NGA SAKIN EH!”

 “Remember, that’s my second wish?”

“Anong second wish?! Na ano?! About dating?! OMYGASH. Eww. No way! Baguhin mo!”

“Well.. I won’t..” I said then smirked. Di ko babaguhin yon. Dahil seryoso ako dun!

“Hindi magandang gawing biro yan Janusor! Madaming magagalit. Maawa ka naman sakiiiiiiin!” She said.

“I’m not kidding, Alex.”  Sabi ko naman. Seryoso nga kasi ako na ipagawa ko yun sa kanya!

“HOY BULBASOR. Sobra na yata ah! Yung unang wish mo palang nga parang sobra sobra na talaga eh!! Errr! Madaya ka!! Nakakainis!” Angal niya sakin.. Haay..

I sighed. “Alex. Do you want to know kung bakit ganun nalang ang hiling ko?” seryoso ako ditto Alex kaya wag na wag kang magbibiro. -_-

“Alam ko na yan, Mister! Type mo ko. Maganda kasi ako. :)))”

Tangina! Sinabing wag magbalak na magbiro eh! -_- Piling ko tuloy naginit yung mukha ko sa sinabi niya.. Badtrip naman! Napaiwas tuloy ako ng tingin. >;<

“Tss.. Bahala ka!” asar kong sabi sa kanya.

“Tengene naman, Janus. Tigilan mo ko. Please tell me your reasons na! Malapit nang maubos pasensya ko!”

Tignan nyo ‘tong babaeng ‘to! Ang lakas mang-asar pero sobrang pikon!

I sighed then looked at her seriously. “Alex. That’s my second wish because gusto kong mapalayo sa kanila”

“And at the second thought, gusto ko kitang tulungan” I said.

“And lastly nga pala to my wish, Alex. Gusto kong gawin mo ang kahilingan ko sa loob ng isang buwan!”

“WHAAAAAAAAAAAAAAT!” pasigaw  niyang sabi.

HAHAHA. Expected ko naming ganito ang magiging reaction niya!

“Oh. Wag na umangal ah. May prize ka naman pag nagawa mo yung three wishes na yun eh.” I said sabay kindat sa kanya! X)

“Leche kang pokemon ka! Hindi mo ko madadaan sa prize prize na yaaaaaan! Uggggggh! Napaka mapang abuso mo! Madaya! Sobra sobra ‘to sa pinagawa ko sa’yo aahhh! Grabe kaaa! Wala kang awaaa!”

“Oh tama na. Hahaha. Okay lang Pikachu. Kaya mo yan. :)))” I just said.

Hahaha. Kaya niya yan! Bahal na siya. :)))))))

“Pasalamat ka marunong akong tumupad sa usapan noh! Hindi ako basta basta nagwo walkout! Kainis!”

WOW HA. Nagpaparinig ba siya dun sa ginawa ko sa kanya nung unang pagkikita namin. -_- Tss. May dahilan naman ako nun eh!

AKO: “Hey, miss. I have valid reason naman kung bakit naiwan nalang kita bigla noon sa mall”

Alex: “I know! May laban kasi kayo nun eh, noh?! Biglaan pa nga diba!”

Ay shit. Paano niya nalaman yun!

Ako: “Paano mo nalaman?!” tanong ko sa kanya.

Alex: “Malamang kay Maxene! Meged~ Isip naman!”

-__-

Ako: Aba atleast bumawi ako noon noh at tinupad ko pa din!”

“Okaaaay! Sabi mo eh!” she said.

Haaaaaaaaay..

“Hoy hoy! Ano yung sinabi mong dahil gusto mo kong tulungan ha! Ha! Wala akong hinihiling na tulong sa’yo noh! At grabe lang talaga, Janusor? Ikaw na may favor parang ako pa din yung may kailangan sa’yo ah! Do you wanna die?! Ha!  Parang lugi talaga eh.” She said. Patahimikin niyo nga ‘tong babaeng ‘to.

Napakadaming sinasabi. -__-

“HAHAHA. Wag mo na ngan isipin yung pangalawang dahilan! Basta may prize ka, so hindi ka din naman argabyado noh! Haha! :)” sabay kindat sa kanya and then I patted her head..

“Ay ewan ko sa’yoooooooooo! Isa kang bwiset!” pasigaw niyang sabi..

“Oo na. Ganyan ka naman eh”

“I know right! I’m beautiful! Bwhahaha!” she said. -___-

“Sige na! Matagal na nating alam yan! So anyway, what makes you here?” tanong ko ng MAAYOS sa kanya.

She sighed. “Feeling ko kasi sa ganitong lugar ako makakapag relax kapag badtrip ako or malungkot ako eh”

Ah. Parehas pala kami.  Tsss.

“Ah” nasabi ko nalang. Sabay biglang batok niya sakin. “Aray naman Alex!”

“Grabe ang walang kwenta mong kausap! -_-”

ANO NAMANG KAWALA WALANG KWENTA DUN?!

“So, bakit ka ba highblood na naman? -_-” natanong ko nalang..

“Naiinis ako kay Vincent!”

“Ah,bakit?” –AKO

“Magkaaway daw kasi sila ni Max so ayun gusto kong makipagbati siya tapos bigla niya kong pinersonal! May sinabi siya na patama sakin and there! Nagwalk out ako at nainis..Argh! I hate him!” pag-aalburoto niya… Haaaaaay..

“Alam mo miss, kung ako sa’yo hayaan mo nalang yung dalawa na sila yung magbati.. Ganun naman yung mga yun.. Magseselos yung isa.. tapos yung isa.. Ganun lang talaga sila maglambingan.” Paliwanang ko naman sa kanya..

“So tingin mo mali din yung ginawa ko kanina kay Vincent?” she asked. Naks! Si Alex ba ‘to? Ang hinahon magsalita! Hahaha!

“I think so.. parang nakialam ka na din eh. Kahit pang sabihin mo na bestfriend mo siya”

“Hmm. So hindi pala dapat ako mainis!”

“Exactly!” sagot ko naman.

“O sadyang kinakampihan mo lang yang tropa mong yan ha?!!!” she asked.

“Not a chance, I just want to imply to you na may pagkakamali ka din naming nagawa, Alex. :’)” I said.

“AHHHHH.” She just said out of nowhere. Baliw lang talaga. -__-/

“Hindi naman natin maiiwasan ang mga pagkakataong may nagagawang tayong mali sa buhay eh. Minsan nangyayari o nagagawa lang natin yun hindi dahil para tayo ay masaktan o para madown tayo sa buhay, ang mga pagkakamaling nagagawa natin ay para sa tayo ay matuto at lalo pang maging matatag”

Hindi ko alam pero bigla nalang lumabas sa bibig ko ang mga salitang yan. Nagulat naman si Alex. Kahit ako nagulat sa mga sinabi ko. Naalala ko lang kasi yung nag-away kaming dalawa noon. At dahi doon, nalaman k okay Vincent yung problema ni Alex sa mga lalaki, lalo na sa papa niya.

At sa paraang naiisip ko, gusto kong matulungan ang sarili niya.

At sa pagkakataong nabitawan ko na nag mga salitang biglang lumabas nalang sa mga bibig ko, -_-

Inaantay ko nalang na pagtawanan ako ni Alex. Baka sabihin pa nito ang makata ko. What a gayish tone. Tsk. Lalo akong aasarin nito eh.

“Paano kung ang isang pagkakamaling nagawa mo eh maging katapusan nalang ng lahat? Makasira ng isang samahan? Isang pagkakamaling kalian man ay hindi mo na maitutuwid pa? Tssss.” Alex said.

YES SHE DID. Wow lang! :o

“Imposible yang sinasabi mo, Miss. Lahat naman ng bagay nagagawan ng paraan eh. Pero kung iniisip mong wala nang pag-asa pang matama ang pagkakamaling ‘yon. Atleast, try to move on. :) ”

Gusto kong matawa. Parang anlayo na nang topic naming ngayon. Parang kanina lang nag-aaway kami ah? Haha.

“Sana nga ganun nalang kadaling magmove-on para sa nanay ko. How I wish. Haaaaay” bulong niya pero narinig ko yun. Napailing nalang ako. Ganun ba talaga kamahal ng mama niya ang papa niya kahit na iniwan pa sila nito?

Still, I don’t know the whole story yet.

But what matters the most for me is this girl sitting beside me.

I want to help her.

To overcome her fears…

…of falling in love…

>>>CHAPTER 30 HERE