Because of You: Chapter 2

“Because of You”

CHAPTER II

LUMAPIT si Samantha kay Darrius, huminto ito sa harapan nya. Ilang segundo nya muna itong tinitigan bago sya nag-salita. “Why are you following her?”humalukipkip si Samantha, napangisi sya ng sarkastiko. “Its weird, kasi ako lang naman ang babaeng hinahabol habol mo noon. Ngayon may iba na?”hindi sumagot si Darrius, hindi parin nag-babago ang expression ng mukha nito. Seryoso parin.

“Darrius stop it. I know you. Masasaktan lang sya pag pinag-patuloy mo pa 'to.”sa pag-kakataong yun ay nag-bagao na ang expression ni Darrius. Gumuhit ang pag-tatanong sa mukha nito. Inalis ni Samantha sa pagkaka-halukipkip ang kamay nya. “Alam kong gagamitin mo lang syang panakip butas sakin. Darrius, she's innocent. Madali mo lang syang mapapasagot dahil wala naman syang alam sa mga ganitong bagay. Hindi pa sya nag-kakaroon ng boyfriend since birth. She's fragile. So lets stop this.”gaya ng dati, confident parin ito. Nag-iba muli ang expression ng mukha ni Darrius, ngayon naman ay hindi ito makapaniwala sa mga naririnig nya kay Samantha.

“Okay, tinatanggap na ulit kita. Makikipag-balikan na ulit ako sayo.”dire-diretso nyang wika. Ewan ni Darrius kung matatawa ba sya o maaawa kay Samantha.

“You know what? Ngayon ko lang naisip na maling tao pala yung hinabol habol ko noon. Dahil sa sinabi mo about Dian. Mas lalo ko syang nagustuhan. At sa tingin ko, hindi na ulit ako madadapa at mapapagod kahit ilang kilometro pa takbuhin ko mahabol ko lang si Dian. Kasi I know she's different from you. She's fragile.”binigyang diin pa ni Darrius ang salitang “fragile” ng sabihin nya ito kay Samantha. Tapos ay nilayasan nya na ito. Naiwan namang hindi maipinta ang mukha ni Samantha.

MATAPOS ng nang-yari sa Tennis court ay hindi na muli pang naupo si Dian sa upuan nya. Sa halip ay tumabi na ito kanila Rits at Mia. Ni hindi na rin nya pinag-aaksayahan pa ng panahong tingin si Darrius. At sa tuwing naipa-partner sila sa maraming activities ay parati syang nakikipag-palit sa iba para lang maiwasan si Darrius.

Hanggang sa isang araw, hindi na natiis ni Darrius ang pag-iwas ni Dian sa kaniya kaya naman nang mag-karoon ng pag-kakataon ay kinompronta nya ito.

Habol sya ng habol kay Dian, halos hingalin na sya dahil sa bilis ng lakad nito ng makita nya ito sa campus na nag-lalakad mag-isa. “Dian! Wait! Dian!”tawag ni Darrius pero di sya pinapansin ni Dian. Nang mahawakan nya ito sa kamay ay doon lang sya nag-karoon ng pag-kakataon na maharap ito. “Please, kausapin mo ko.”pag-mamakaawa nito. Iniwas ni Dian ang paningin niya, hindi galit kundi worried ang sumilay sa mukha ni Dian. Hawak parin ng mahigpit ni Darrius ang kamay niya.

“Dian, I'm sorry. Ginawa ko lang yun dahil---dahil---”hindi masabi ni Darrius ang gusto nyang sabihin. Ewan nya kung bakit. “Dian, dahil---”pero kung kelan naman ready na sya ay saka pa biglang nahilo si Dian. Sa ganung akto sila naabutan nila Rits, Mia kasama sina James at Shin.

Mabilis na inagaw ni Rits si Dian sa kaniya. Parang maiiyak naman si Darrius ng mabitawan nya si Dian. “Dian!”tawag nya ng hinatak palayo nila Rits at Mia si Dian sa kaniya. Hahabol pa sana sya kaso pinigilan sya nila James at Shin. “Dian!”tawag nya habang pumapalag sya sa hawak ng mga kaibigan nya.

“Pare, huminahon ka nga.”wika naman ni James. Pero sa halip na sumagot ay galit na inalis ni Darrius ang sarili nya sa pag-kakahawak nila tapos ay tiningnan nya ng masama ang dalawa saka nag-walk out. “Darrius!”tawag ni James. Susundan sana nya ito kaso pinigilan sya ni Shin.

[ONE WEEK LATER]

[CAMPING]

DAHIL nalalapit na ang pag-tatapos ng mga Seniors ay nag-held ng isang camping ang class nila Dian. Mabuti na lang at pinayagan sila ng Prinsepal at ngayon nga ay naroon na sila sa event. Pag-dating pa lang doon ay inumpisahan na nilang itayo ang mga tent nila. Nang mag-tanghalian ay kaniya kaniya sila ng luto ng pag-kain.

Masayang nagba-bonding sina Rits, Mia, James at Shin habang si Dian naman ay busy sa pinapagawa sa kaniya ng teacher nila at si Darrius naman na naroon lang sa sulok, tahimik na pinag-mamasdan si Dian. Wala syang magawa kundi ang tingnan na lang ito sa malayo. Hanggang sa hindi na nya namalayan na nakatulog na pala sya.

Naalimpungatan na lang sya dahil sa ingay sa paligid. Pag dilat nya bumungad sa kaniya ang nag-kakakulong mga students. Tumayo sya at lumapit kanila James at Shin. Kinukusot kusot pa nya ang mga mata nya ng tanungin nya si Shin.

“Anong meron? Bakit nag-kakagulo kayo?”

“Pare, si Dian.”pag-karinig pa lang kay James ng pangalang Dian ay naalarma na si Darrius.

“Ano si Dian? Bakit?”

“Nawawala.”

“A---ano? Kanina pa ba sya nawawala? Bakit di nyo ko ginising?”natataranta nyang saad.

“Kanina pa. Sabi nila Mia mag-lalakad lakad lang daw sya pero hanggang ngayon di pa sya bumabalik.”halata din ang pag-aalala sa boses ni Shin. Hindi na sumagot si Darrius, sa halip ay tumakbo na lang ito papasok sa gubat. “Darrius! San ka pupunta?!”pahabol na tawag ni Shin pero di na sya pinakinggan pa ni Darrius. Bigla na itong nawala na parang bula.

HALOS wala ng makita sa paligid si Darrius. Madilim na at tanging buwan na lang ang nag-bibigay ng liwanag sa paligid. Mag-iisang oras na rin syang nag-hahanap kay Dian pero hindi parin nya ito makita. Halos mapaos na rin sya sa kasisigaw pero wala syang marinig na sagot.

“Dian! Nasan ka?!”tawag nya ulit. Nag-aalala na sya, dahil alam nyang matatakutin si Dian. At madali itong nawawalan ng malay pag sobrang natakot ito. “Dian! Sagutin mo ko kung naririnig mo ko!”tawag nya.

Parang aatakihin si Darrius ng may biglang humawak na lang sa braso nyang isang malamig na kamay. Mabilis syang napalingon sa likuran nya at bumulaga sa kanya ang nakayukong mukha ni Dian.

“Dian?”paninigurado nya. Hindi sumagot si Dian, inangat lang nito ang ulo nito.

Parang biglang nabunutan ng tinik si Darrius. Nakahinga na ito ng maluwang dahil sa wakas ay kasama na nya si Dian. Ang takot sa mukha nya ay napalitan ng relief. Yayakapin nya sana si Dian kaso naalala nyang galit pala ito sa kaniya. Kaya sa halip na yumakap ay inalis nya na lang ang pag-kakahawak ni Dian sa kaniya at tumalikod.

“Tara na. Kanina ka pa nila hinahanap.”lumakad na si Darrius, sumunod naman si Dian kaso bigla itong natalisod at napaluhod. Mabilis naman syang nilapitan ni Darrius. “Ayos ka lang ba? Bakit kasi di ka nag-iingat?”yumuko na lang si Dian. Bumuntong hininga si Darrius. “Hahawakan na lang kita para di ka na matalisod pa.”tinulungan nyang tumayo si Dian tapos ay inalalayan nya na ito palakad.

Sobrang lapit ni Dian sa mukha ni Darrius kaya naman mas kitang kita nya ang parang bata nitong mukha na natatamaan ng sikat ng buwan. Dinig din nya ang bawat pag hinga nito. At yung tinanong noon ni Rits kung mabango ba ito ay pwedeng pwede nang sagutin ni Dian ngayon. Oo, mabango ito. Bango na tanging si Darrius lang ay mayroon. Bango na para bang bulaklak.

Bukod pa doon ay nagustuhan din ni Dian ang malapad at matiponong mga baklikat ni Darrius. Pakiramdam nya safe na safe na sya sa mga oras na nakahilig ang ulo nya sa balikat ni Darrius. Napansin na lang ni Dian na mas inihiga pa nya ang ulo nya sa balikat nito bagay na nagustuhan naman ni Darrius. Di tuloy nito naiwasang mapangiti.

Mag-kahiwalay na sila ng makarating sila sa camp site. Tuwang tuwa ang lahat dahil nakabalik ng ligtas ang dalawa. Bigla namang nawala ang galit ni Rits dahil sa ginawang iyon ni Darrius. Tuwang tuwa silang lahat maliban kay Samantha na mukhang nang-gagalaiti kay Dian.

KINABUKASAN, masayang binati ni Darrius si Dian ng makita nya itong nag-lalakad papuntang room nila. “Good Morning Miss President!”

Pero instead na bumati ay iniiwas ni Dian ang mukha nya dito at nakayuko itong lumakad ng mabilis. Bigla kasi nitong naalala yung nang-yari sa gubat at nahihiya syang harapin si Darrius.

“Sandali!”hinabol sya ni Darrius. “Pag may bumati sayo ng Good Morning dapat batiin mo rin ng may mga ngiti sa labi! Hindi yung iiwasan mo na para bang may mga sakit na nakakahawa yung babati sayo!”parang bata nitong reklamo, pinipilit nyang tingnan si Dian sa mukha pero panay naman ang iwas ni Dian sa kaniya.

Nang mapansin iyon ni Darrius ay natigilan sya at napaisip. “Nahihiya ka ba sa nang-yari kagabi sa gubat?”sumilay ang pilyong ngiti sa labi ni Darrius. “Tama ako diba?”

“Hi---hind no!”giit nito. Habang iniiwas parin nito ang tingin kay Darrius at habang panay parin ang sunod ni Darrius sa mukha nya.

“Talaga? Bakit di ka makatingin sakin? Tsaka bakit parang naiilang ka?”asar pa ni Darrius.

“Hi---hindi no!”muling sagot ni Dian.

“Ah! Kasi siguro gusto mo ko no?”natawa pa si Darrius na para itong kinikilig. Doon lang napatingin sa kaniya si Dian. Mas lalo namang lumapad ang mga ngiti ni Darrius. “Sabi ko na eh! Gusto mo ko!”muling iniwas ni Dian ang tingin nya.

“Hi---hindi no!”

“Eh, bat ka napatingin sakin? Kasi tama ako no?”

“Si---sino namang mag-kakagusto sayo? Tingnan mo nga yan? Ni hindi ka marunong mag-suot ng proper uniform! Tapos yung buhok mo kala mo icing sa cake!”yun lang at parang batang nag-walk out si Dian sa harapan ni Darrius.

Hindi makapagsalita si Darrius sa sinabi ni Dian. Sa tana ng buhay nya ngayon lang may nang-lait sa buhok nya. “Icing sa cake? Yung ibang babae nga gustong gusto ang style ng buhok ko tapos sya tatawagin lang nyang icing sa cake?”inis nyang saad sa sarili.

“Ano bang problema sa uniform ko? Ni yung prinsepal nga di pinapakialaman uniform ko eh! Tapos sya sistahin nya? Ano ba problema nya? Kagabi naman hihiga higa pa sya sa balikat ko tapos ngayon ang sungit sungit nya!”para na syang baliw dahil kausap nya ang sarili nya.

“Gusto mo baguhin ko style ko? Fine!”nginusuan pa nya ang nag-walked out na si Dian.

PAGA-PASOK kinabukasan, lahat ay nabigla sa malaking pag-babago sa itsura ni Darrius. Naka-suot na ito ng proper uniform, at ang dating blonde with pink highlight nitong buhok ay napalitan ng black color. Di sya agad napansin ni Dian dahil busy ito sa pag-babasa.

“Darrius, ano nang-yari sayo pare?”doon lang nakuha ang atensyon nya ng marinig nya si James na natatawang sinabi iyon. Sinundan nya ang paningin ni James at bumulaga sa harapan nya ang bagong Darrius.

Parang bigla syang na-amazed dahil ibang iba sa dating Darrius ang nasa harapan nya ngayon. Mas lalo itong naging attractive at mas lumitaw ang pagiging baby face nito. Nakatingin lang si Dian sa kanya hanganga sa maupo ito sa harapan nya. Kinindatan pa sya ni Darrius, sa kindat lang na yun natauhan si Dian na medyo matagal tagal na pala syang nakatingin kay Darrius kaya naman agad nyang iniwas paningin nya.

Nang mag-lunch sila ay si Dian agad ang sinundan ni Darrius. “Miss President! Ayos ba? Diba sabi mo gusto mo yung mga ganitong tipuhin ng lalaki? Ayan! Nakasuot na ko ng proper uniform at hindi na rin mukhang icing sa cake yung buhok ko! Ano aaminin mo na bang gusto mo ko?”ngumiti pa ito. Pero hindi sya sinagot ni Dian, nag-patuloy lang ito sa pag-lalakad. Sumunod parin si Darrius. “Dian! Sige na! Sabihin mo na na gusto mo ko!”pilit ni Darrius.

Huminto si Dian, otomatiko namang ngumiti si Darrius, bumuntong hininga si Dian. “Sino ba nag-sabing gusto ko ng mga style na yan? Pwede ba Darrius!”inis na wika ni Dian saka muling lumakad.

Naiwan namang inis din si Darrius. Inis sya dahil binago nya na nga style nya pero hindi parin nya makuha yung sagot na gusto nya. “Ewan!”sinipa nya ang basurahan na nasa harapan nya. Para syang bata na bigla na lang nag-ka-tantrum sa mga oras na yun. “Hindi kita maintindihan! Bakit ba ang hirap mo paaminin! Bakit ba pinahihirapan mo ko!? Fine! Ayaw ko na! Hindi na kita hahabulin! Ewan!!!”padabog syang lumakad papunta sa canteen kung nasaan nandun sina James at Shin kasama sina Rits at Mia.

“Oh Darrius? San ka ba galing? Nakita mo ba si Dian?”bungad ni Shin.

“Bahala sya sa buhay nya!”inis na sagot ni Darrius na ikinataka naman nilang apat.

MATAPOS ang lunch ay bumalik na si Dian sa room galing sa library. Napakunot ang nuo nya dahil sinimangutan sya ni Darrius. Nakakataka dahil sa tuwing makikita nya ito ay otomatikong ngumingiti ito. Mas lalo syang nag-taka ng maupo na sya sa tabi nito ay tinalikuran sya nito. Napapaisip na lang tuloy si Dian sa kaniya. Maya maya pa ay dumatinging na ang teacher nila sa Language.

Matapos bumati ay nag-simula na ang class. “Sinabihan ko kayo na aralin nyo ang Japanese at Korean Alphabet diba? Ngayon, may activity tayo. Gusto kong isulat nyo sa Japanese or Korean kung ano man ang nararamdaman nyo ngayon. Pwede na kayong maka-uwi pag natapos nyo ang activity.”

Nag-simula na ang lahat maliban kay Dian na hanggang ngayon ay ang atensyon parin ay nakay Darrius. Bigla nya naisip ang tinatanong nito kanina kung gusto ba nya ito. Sinubukan nyang mag-papanasin sa pamamagitan ng pag-hulog nya ng ballpen nya. Hinitay nyang kunin iyon ni Darrius, pero lingunin nga ay hindi ito pinag-aksayahan ni Darrius. Napanguso na lang sa inis si Dian at sya na lang ang lumuha ng hinulog nyang ballpen. Bumuntong hininga sya saka nag-simulang mag-sulat.

Lahat ng nararamdaman nya ay isinulat nya sa Korean Letter. Napansin nya na lang na sobrang haba na pala ng naisulat nya at isa pa naisip nyang hindi nya pwede ipasa sa teacher nya ang ganong klase ng sulat. Dahil confession iyon ng totoong nararamdaman nya tungkol kay Darrius. Kinusot nya ang papel, pero inayos nya ulit at tinupi ito ng maayos at inipit nya ito sa notebook nya.

Muli syang nag-sulat, this time ay tungkol naman sa feelings nya sa subject nilang Language at sa pag-tuturo ng teacher nya. Dahil sa top student sya ay sya ang unang natapos. Para ipasa ang gawa nya bago sya bumalik ulit sa upuan nya para kuhain ang gamit nya.

Ngumiti sa kaniya sina Rits at Mia. “See you on Monday!”bulong ni Mia na narinig naman ni Darrius.

Ngumiti naman si Dian. Sinukbit nya ang bag sa likuran, di na nya inilagay ang notebook nya sa bag nya, binitbit nya na lang ito. Sa pag daan nya kay Darrius ay hindi na nya napansin na nahulog pala ang confessional letter nya sa harapan ni Darrius. Napakunot na lang nuo ni Darrius, napatingin sya sa nahulog na sulat at kay Dian na halatang walang kaalam alam na may nahulog syang gamit.

Pinulot ni Darrius ang papel na nahulog ng tumayo sya para ipasa ang gawa nya. Binulsa nya ito at bumalik ulit sa upuan nya para kuhain ang gamit nya. Tinapik nya si Shin sa balikat na busy sa pag-susulat gamit ang Japanese alphabet. “Kita na lang tayo sa bahay mamaya.”wika ni Darrius saka sya lumabas ng room.

Nang isukbit nya ang kamay nya sa bulsa ay doon nya lang naalala ang nahulog na papel ni Dian nang makapa nya ito. Kinuha nya ito at binuklat. Tahimik nyang binasa ang nakasulat sa papel. Buti na lang at mabilis syang matuto ng mga bagay kaya mabilis din nyang natutunan ang alphabet ng Korean. Kayang kaya nyang basahin ang sulat ni Dian.

Napataas ang kilay nya dahil pangalan nya ang una nyang nabasa.

Darrius,

Gusto na kita nung una pa lang kitang makita. Kaya lang natatakot akong aminin kahit sa sarili ko dahil baka hindi naman sya totoong pakiramdam. Gusto kita kaya wag ka nang mag-alala. Ayaw ko na nakikita kang nakasimangot kaya sana ngumiti ka na. Gusto kita.

Dian <3

Hindi na nya naitupi ng maayos ang papel ng mabasa nya ang kabuuhan nito. Binulsa nya agad ito saka tumakbo ng mabilis. Ang nasa isip nya ngayon ay mahabol si Dian bago pa ito makalayo. Dahil hindi na nya mahihintay pa ang Lunes para tanungin kay Dian kung totoo ba o hindi ang nabasa nito. Mas binilisan nya ang takbo nya ng makita nya si Dian na pababa na ng hagdan ng building nila.

Hinawakan nya si Dian sa kamay at hinatak paharap sa kaniya. Gulat na gulat naman si Dian dahil sa ginawa nya. “Da---Darrius?”kwestyonableng wika ni Dian.

Hingal na hinga si Darrius habang dinudukot nito ang sulat na nasa bulsa. “Sabihin mo.”sabi nya habang hinahabol nya ang pag-hinga nya. Natigilan naman si Dian sa nakita nyang hawak nito. “Totoo ba lahat ng nakasulat dito?”

Hindi nakapag-salita si Dian, sa halip ay yumuko na lang ito at nahihiyang tumango. Kahit hirap pa sa pag-hinga ay nagawa paring ngumiti ni Darrius dahil sa pag-amin ni Dian. Ang buong akala nya ay ide-deny pa nito, pero salamat na lang at hindi.

Di maitago ni Darrius ang saya na nararamdaman nya. Pakiramdam nya saya na ang pinaka-masayang tao sa buong mundo. Sa sobrang saya nga nya ay hinatak nya palapit sa kaniya si Dian at niyakap ito ng mahigpit. Napahinto tuloy ang mga student na nag-lalakad dahil sa kanila.

“Da---Darrius ano ba! Nakatingin sila satin!”nahihiyang bulong ni Dian.

“Ang saya saya ko. Ngayon ko lang naramdaman yung ganitong feelings. Salamat.”bakas ang pagiging sincere sa boses nito. Natuwa naman si Dian sa narinig nya dahil damang damang nya ang sinabi nito.

GAYA din ng nararamdaman ni Darrius, masayang masaya din si Dian ngayon. Sa buong buhay nya ngayon lang din nya naranasan ang ganitong pakiramdam.

Salamat kay Darrius.

To be continued ...