A Messy Lovelife: Chapter 9.2

∀ ♏∃ϟϟẎ ł☮✔ℰḺЇ℉∃

☾♄α℘⊥℮ґ 9▪2

Kenneth's POV

"Uwaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"Nicole, ta....tahan na....."

"Kasalanan niyooooooooo! uwaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!"

Okay, kanina pa siyang umiiyak, at kanina parin ako comfort nang comfort sakanya. Nakakapagod! Haiist! alam niyo ba ang feeling ng comfort ng comfort sa isang tao pero, hindi parin siya kumakalma? iyon eh!

bakit ko pa siya pinrovoke? ayun tuloy! T___T

Tinitigan ko nalang siya. Hahayaan ko nalang siya na ilabas lahat ng sama ng loob niya. It's okay to cry because crying doesn't mean that you're really weak. You're just showing that you've been strong for a long time, and you need to empty those feelings again in order to be strong again.

She's crying for 2 straight hours. Siya lang ang unang babaeng na-encounter ko na umiyak ng mga ilang oras. Maybe, it's because she's facing something hard right now. Tss! stupid Kenneth...she IS facing something hard right now.

Hindi siya dapat nadamay sa sitwasyon namin ngayon ni Sam. Pero, bakit pa rin niya idinamay sarili niya? Sobra ba kaming mahalaga sakanya to the point na gagawin niya ang bagay na iyon?

Hayyy, see! instead of me and Sam being so much hurt right now, Nicole is the one being hurt so much. I don't know what to do. What should I do to help her?

"Uwaaaaaaaaaaaa!!!!!!!" I don't want to laugh right now, pero yung pag-iyak niya eh...parang bata. And look, sipon oh!! hahahahaha!

Hayyyy, I should not scold her. She's only doing this for me....for Sam. I should thank her, no...I should help her.

"Nicole, sa...salamat." at nginitian ko siya. Tumigil siya sa pag-iyak at tinitigan ako. She looks confused. "Huh?"

"Uhmm, how should I put it....aaaah, okay....uhm...Nicole, you shouldn't be involved in this kind of situation. But, you involved yourself because we are important to you. Even though, you broke your friendship with Sam, still...it doesn't stop you from doing it."

"Nicole, salamat talaga...salamat sa pag-iisip saaming dalawa ni Sam. At tsaka pasensya na ha? iniisip ko lang si Sam, hindi ko man lang naisip na nasasaktan ka."

Tas, naging tahimik sa pagitan naming dalawa. She was only staring at me. Slowly her frown changed into a smile that made my heart warm.

"What are friends for? at tsaka, kayo ang kauna-unahan kong mga kaibigan at gagawin ko ang lahat, wag lang masira ang pagkakaibigan natin." she said with a smile.I immediately grabbed her hand and took her to a place that I'm sure that it will make her feel calm.

"Oyyy! san mo ako dadalhin?"

"Basta! cutting muna tayo. Pero, may paalala sa mga mambabasa.....wag kayo magcutting, masama yun, except for me! hahahahhaha!"

"Abnormal ka eh no?" at binigyan niya ako ng isang ngiti.

"Matagal na no." sabay ngiti ko sakanya habang tumatakbo kami papunta sa school gate.

Nakarating na kami sa gate. Kung hindi lang kami kilala ni manong guard eh baka hindi kami makaalis. Nang nakaalis na kami sa school ay agad kami tumakbo papunta sa free parking lot sa likod ng school.

Nang makarating kami sa parking lot ay pinasakay ko siya sa kotse ko. "Hoy! san tayo pupunta?"

"Basta!"

"Kung ganun, hindi ako sasama!" paalis na sana siya pero agad ko siyang pinigilan.

"Okay, okay! pupunta tayo sa beach."

"Beach?!! ang layo nun! wag nalang."

"May malapit na beach dito, loser."

"Whatever." at nagsimula na akong magdrive papunta sa beach.

later....

beach...

Nicole's POV...

Uwaaaaaaaaaaa!!!!!!ang init and at the same time, ang presko ng hangin. Mahangin ngayon pero hindi naman nakakairita. Hayyyy! ginawa ko yung titanic pose para mafeel ang ihip ng hangin.

Parang instant na nagdry ang mga luha ko. At tsaka, parang.....parang niyayakap ako ng hangin. Hayy! I feel so fresh! parang lahat ng mga problema ko ay nawala na parang bula.

"Oy! San 'tong beach na 'to Kenneth?" tanong ko sakanya. "Hmm! ewan, habang namamasyal ako, nahanap ko 'to." sagot niya.

"Uwaaa! ayoko nang umalis! gusto kong tumira dito habang buhay." I said in a happy tone. 

"Kung ganun, lubus lubusin na natin ang oras natin dito. Kelangan pa nating bumalik sa school eh." tiningnan ko siya at nginitian niya ako. Hinatak niya ako at nagpicture picture kami, nag-build ng sand castle, kumain ng Ice cream, at naglakad lakad.

Habang nag-eenjoy kami ay bigla ko nalang may pumasok sa isipan ko na...dapat, dapat kong gawin ang plano namin ni Tyrone. Dapat kong tulungan si Kenneth...........at si Sam.

Kahit ilang times ako masaktan, okay lang saakin. I love my friends. And I don't want to lose them.

"Kenneth." pagtawag ko sakanya. "Hmm?"

"Salamat sa pagpasyal mo saakin dito. Nag-enjoy talaga ako." pagpapasalamat ko sakanya. "Alam ko, it's written all over your face." sabay pinch niya sa ilong ko. "Aray!"

"Hahaha!" pagtawa niya.

"At tsaka, ang bait bait talaga Kenneth. Isa ka talagang napakabuting kaibigan. Ang swerte ko nga kasi nagkaroon ako ng isang kaibigan na tulad mo." sabi ko sakanya habang gumuguhit ako sa sand. 

"Hindi mo deserve na masaktan Kenneth, kaya...tutulungin kita." sabay tingin ko sakanya na nakangiti. "Pero, paano kayo ni Sam?"

"Hindi lang ikaw ang tutulungin ko, tutulungin ko rin si Sam." sabay ngiti ko sakanya at ibinalik ko ulit ang tingin ko sa buhangin at nagsimulang gumuhit doon ng mga panget na drawing."Kailangan kong gawin 'to kasi, masasaktan lang si Sam sa huli at ayoko siyang masaktan. Oo nga, nasasaktan siya ngayon pero, mas masasaktan siya kung mamahalin niya parin ang Tyrone na 'yun."

"Pero, paano kung hindi gumana?"pag-aalalang tanong niya.

"Ede, hindi ako titigil hanggang sa hindi mawala sa puso niya si Tyrone." sagot ko sakanya. "Sa...salamat." pagsasalamat niya saakin at niyakap niya ako. Niyakap ko rin siya.

HOY! wag kayo mag-conclude agad. Magkaibigan lang kami, okay?! magka-ibigan....JOOOOKE!

After that, bumalik na kami sa school. Buti, walang nakapansin na nag-cutting kami. As if naman mapapansin ako, eh hindi naman ako sikat eh! Isa lang akong commoner. Oh wait, sikat pala ako....bilang isang "Bullying Victim"

Pumasok na ako sa classroom ko at inimpake ang bag ko. Aalis na sana ako sa room pero biglang may umepal na alien. "Asan ka kanina?" tanong ng alien. Sino ang alien na 'to? itago nalang natin sa pangalan na Tyrone. "Sa langit." sagot ko sakanya in a sarcastic tone at linagpasan ko na siya. Pero, hinawakan niya ako sa braso, kaya napatigil akong maglakad.

"Hoy! bitawan mo nga ako." at inalis ko ang pagkakahawak niya sa braso ko. "Ano'ng kelangan mo ha?"

"Narinig ko sa mga chismis sa hallway na umiyak ka kanina." sabi niya. "Wow! sikat pala ako."

"Whatever. Is it because of Sam? Masyado bang mahirap ang plano ko? Shouldn't we continue it?" pag-aalalang tanong niya. 

DUG...DUG...DUG...

Ewan ko pero, natouch ako sa pag-aalala niya saakin. Wait, kelan pa siya nag-aalala saakin?

"Wa....wag! Ituloy natin ang plano mo." pagpipigil ko sakanya. "Oo, umiyak ako dahil kay Sam. Pero, hindi parin ako magbaback-out. I will do this for her sake. Ayoko na patuloy siyang nasasaktan dahil sa isang alien na katulad mo." dagdag ko.

"Kaya, please...kalimutan nalang natin ang nangyari kanina."

"Itutuloy natin?"

"Oo." at unti unting may nabubuo na isang ngiti sa mukha niya. 

"Kahit, masaktan ka ng mga ilang beses?" tanong niya ulit. "Oo." sagot ko sakanya ulit.

"Are you ready?" tanong niya ulit sabay pedo smile. EEW!

"Ano ba?! Oo na nga eh! gusto mo wag nalang?! haiist!" kakairita 'tong isang to. Bingi ba siya? o sadyang hindi niya alam ang meaning ng "Oo"

"O sige. Prepare for tommorow." at umalis na siya, pero bago siya umalis ay pinat niya ang ulo ko.

Chapter 10 will be posted Next Wednesday!!!!

>>>CHAPTER 10 HERE