My First Kiss at the Eiffel Tower: Episode 19

 Episode 19

(Cassy’s POV)

Anong nagaganap dito? Bakit nandito si Andrew? Bakit…. Teka lang…. Anong…

“Who is he, babe?”

“Zev?”

May panandaliang katahimikan…

“Andrew! Ba-bakit ka nandito? Anong ginagawa mo dito?” nauutal kong tanong, nanginig, natulala.

“Kasi eh…” Di rin makapagsalita si Andrew ng maayos.

“Who is she, Zev? Your girlfriend?” tanong naman ng babae na bigla ring sumulpot sa harap namin.

“Huh? Boyfriend mo sya, Cassy?” tanong naman ni Andrew.

“Ah…eh…” sabi ko, slightly speechless.

“Why are you here Mischa? I thought you’re in LA?” nagtataka namang tanong ni Zev dun sa babae na kilala pala nya.

WAAAAAHHHH! Bakit ang gulo? Anong nangyayari?

“Wait…Will somebody explain this?” nairitang sabi ng babae.

“Ehm. Mischa, this is Cassy, my girlfriend. We’re here because we have a dinner date recently and then suddenly there’s a guy calling Cassy’s name and there you came too which was all in a sudden. I hope that’s clear to you. Com’on babe.” Hinila ni Zev ang kamay ko papalayo sa kanilang dalawa na naging question marks ang mga mukha.

“Wait…I knew that guy babe. He’s my classmate,” usal ko kaya napatigil kami sa paglalakad.

“He’s Andrew. Actually, I really don’t know why he’s here so I guess, I gotta go and talk to him. Is that all right, babe?” pakiusap ko kay Zev.

“Hmm. Sure.” tumango naman sya.

“By the way…”

“I need to talk to you Zev!” seryosong wika ng babae. Hindi ko tuloy natanong kay Zev ang tungkol sa kanya. Palagay ko magkakilala talaga sila. Pero kakausapin ko muna si Andrew kasi naguguluhan talaga ako sa nangyayari ngayon.

“Just go on talk to her,” sabi ko saka nginitian yung babae pero umirap sya.

Lumapit ako kay Andrew na mukhang nabagsakan ang mukha ng kay dami-daming problema. Naawa tuloy ako bigla. Siguro sobrang importante ng pakay nya sakin kaya pinuntahan nya talaga ako dito sa Paris. In fairness over ha!

“Hi Drew.”

“Cassy…” Ngumiti sya sakin, fake.

“Ah, bakit ka pala nandito?” malumanay kong tanong. Hindi na kami umupo sa may malapit na bench kasi panay ang lingon ni Zev sa amin.

“Pasensya ka na kung nakadistorbo ako ha? Natunton ko kasi ang location mo dahil dun sa status mo na nakalagay ang location kaya ni-research ko talaga ang hotel at pinrint ang map.”

“Tapos? Mukhang importante yang pakay mo ah.”

“Importante para sa akin. Ewan ko kung importante din sayo. Hindi ko rin alam kung tama ba itong ginagawa ko. But I guess it’s too late. Anyway, hindi naman ako magtatagal eh. Babalik din ako sa Pilipinas bukas.”

“Ha? Bakit ang bilis? Teka, ano ba yung pakay mo talaga at nag-aksaya ka pa talaga ng pera para puntahan lang ako dito?”

“Ibibigay ko sana sayo ‘to…” Tapos may nilabas syang isang maliit na box galing sa bulsa nya. “Gift ko sana sayo yan nung Christmas Party natin. Naalala mo ba yung bigla ka na lang lumabas at di na bumalik sa loob? Naghintay ako nun kaso parang umuwi ka na talaga. Sana magustuhan mo.”

Nung binuksan ko yung box, I was shocked upon seeing a silver necklace with a cute Eiffel Tower pendant! Wow!

“Ang ganda!” sabi ko. “Thank you Andrew. Saka sorry pala dahil iniwan kita nun. Kasi tinulungan ko nun si Zev. Yun ang una naming pagkikita sa Pilipinas. At di ko alam na magkapitbahay lang pala kami dito sa Paris.”

“Magkapitbahay? Ibig sabihin sya ang ex ni Mischa?” namilog ang mga eyeballs ni Andrew.

“Sinong Mischa?” gulat kong tanong.

“Yung kasama ko. Yung kausap ngayon ng boyfriend mo.”

“Kasama mo? Ang gulo naman! Kailan ba kayo nagkakilala?”

“Kanina lang sa airport, pagdating ko. Kararating lang din nya galing LA.”

Huminga ako ng malalim. Bakit walang sinasabi si Zev sakin tungkol dito?

“Kumusta na pala kayo ng girlfriend mo, Drew?” Iniba ko yung topic kasi parang may kumirot sa bandang dibdib ko. Parang ayoko munang tingnan sina Zev at Mischa at pag-usapan ang tungkol sa kanila.

“Sorry Cassy…” Yumuko si Andrew.

“Bakit?”

“I lied to you. Wala akong naging girlfriend at ginawa ko lang yun para malaman ang reaksyon mo. Kaso naging masaya ka pa para sakin. Hindi ko naramdaman na affected ka. Cassy… isang babae lang ang minahal ko simula pa noon. At…”

“Babe let’s go!” napasigaw si Zev bigla kaya napalingon kami pareho ni Andrew.

“Please let’s get out of here.” Nung nakalapit na samin si Zev ay hinawakan nya bigla yung kamay ko at mabilis kaming naglakad.

“But – 

How about…”

Nung nilingon ko si Andrew, sobra akong naawa sa kanya. Nagi-guilty ako na ewan. Kung maka-effort kasi sya todo-todo. Nung nilingon ko naman si Mischa, umiiyak sya dun sa may bench. Bakit kaya? Gusto kong itanong kay Zev kung bakit kaso parang naghihina ako ngayon.

Nakarating na kamin sa tapat ng hotel pero hindi pa ako pumasok. Di rin kumikibo si Zev. Di na talaga ako mapakali kaya naisipan kong magtanong sa kanya.

“Would you like someone to talk to?”

Di sya sumagot pero tumango sya. Napahawak sya sa noo nya sabay sabing “Crap!”

“I’m so sorry, babe…” dagdag nya.

Kniss nya ako sa forehead tapos hinawakan ang kamay ko.

“Let’s talk inside,” sabi nya.

Naglakad kami papasok sa music room nya which was considered to be as a private place. Pinaupo nya ako sa kama nya ngunit panay naman ang paglakad nya ng urong-sulong sa harapan ko sabay hawak sa ulo nya. He really looked so confused making me wonder so much na baka may sasabihin syang hindi ko magustuhan.

“Babe, please relax. Would you mind to sit down?” kalmado kong sabi. Kahit kinakabahan, sinusubukan ko paring ikalma ang sarili ko.

Umupo naman sya sa tabi ko saka huminga ng malalim.

“Please tell me everything,” pakiusap ko sa kanya.

He then started to narrate the whole events simula nung sila pa ni Mischa hanggang dun sa break-up nila hanggang dun sa pagpunta nya sa Pilipinas kung saan nalaman kong si Mischa pala ang dahilan. Hindi ako nakapagsalita at namalayan ko na lang na dahan-dahan na pa lang tumutulo ang mga luha ko. Bago pa nya mapansin, I immediately wiped those stupid tears away.

“I used to hate Eiffel Tower. That whole place of Champ de Mars. But when I saw you with your mom so happy in that place, it made me forgot all the pain Mischa had caused me. I learned to forget her because of you and trust me, babe, I never told you what I felt towards you unless I was sure that what I felt was love, not just a simple attraction or whatsoever,” dagdag pa nya.

“Why did you not told me about that? About everything? Don’t you know I feel so stupid?” Shets lang noh? Dumadrama na ang peg ko ngayon. Nakakainis ka Zev!!!

“I-I’m so sorry… I – uh…”

“Do you really love me? Or that Mischa has still have a huge room there?” Tinuro ko at diniin ang hintuturo ko sa dibdib nya, yung sentro talaga sa heart.

“I love you! Please don’t make this a big deal.”

“I’m not making this a big deal, Zev. I want you to tell the truth!”

“I’m telling the truth!”

Nagsigawan kami. Yeah right, hindi ko nga gets ang totoong ugali ng mga Parisian! Dapat kasi inisip ko muna ang pwedeng mangyari bago ako nag-desisyon na sagutin sya. Ang tanga-tanga ko dahil nagpadala ako sa emosyon ko.

“Babe…I’m sorry if I kept a secret. I just don’t wanna hurt you,” malambing nyang sabi habang nakatitig sakin.

“But you’re hurting me now.”

Tumayo ako at lumabas ng music room. Mabilis akong naglakad para masigurong hindi nya ako susundan.

“Babe!”

I-babe mo yang mukha mo at mag-solo ka dyan! Langya sya, lolokohin na naman nya ako sa mga kakesohan nyang nalalaman.

Nung nakalabas na ako sa botique, tumakbo ako sa hindi ko malamang direksyon. OA na kung OA pero sumisikip na itong didbib ko sa kakaisip na baka si Mischa parin ang laman ng puso nya. Hindi lang pala puso pati isip, kalamnan, buto, dugo, tissues at cells! Grr!

“Aray ko naman!” Nung tiningnan ko ang taong nabundol ko ng ke-lakas-lakas at buti di ako na-out of balance, it was Andrew.