Episode 14
“Haachoooh!!!”
Kainis! Grabe ang lala na ng sipon
ko!
Kasi naman parang binalewala ko ang lamig nung
gumala kami sa Eiffel Tower nung isang araw. Tuloy, kulong sa hotel ako ng
dalawang araw. Ang boring…
“Andito na
ako. Oh bakit nakahiga ka parin dyan nak? Masama parin ba ang pakiramdam mo? Di
ka ba nag-internet o nanood man lang ng TV?” tanong ni mama. Kararating
lang nya galing sa mall at may dala-dalang syang mga fruits saka mga bagong
coats at scarves.
“Di ako
makabangon ma eh. Ang bigat kaya nitong coat na pinasuot mo sakin saka itong
kumot na ginamit ko, ang bigat-bigat din. Di naman pwedeng hubarin. Ang
lamig-lamig talaga,” sagot ko habang binabalot ang sarili sa makapal na
kumot.
“Naku
anak. Ganito talaga dito sa Paris kapag winter. Next week, masasanay ka na sa
temperatura nila dito. Oh eto special fruit delight…” Inabot sakin ni mama ang
isang tart na puno ng assorted chopped fruits sa ibabaw. “Kumain ka muna.”
“Thanks
ma. Anong tawag nila dito?” tanong ko saka minasdang mabuti ang hawak-hawak
na fruit tart.
“Fruits-in-Season
Tart. Binili ko yan sa isang café malapit sa mall.”
Photo from rafu.com
“Ah. Wow.”
Sinimulan kong tikman ang mga prutas na ginawang toppings sa tart. In fairness,
super delicious nya.
“Oh by the
way nak, balita ko may concert raw ang Hey Monday bukas sa Le Zénith.”
Mama muttered.
Le Zenith during daytime. (forum.placeboworld.co.uk)
O.O!!!
“TALAGA
MA???” O.O! Oh Em Ji!
Ang mabigat kong katawan ay biglang gumaan kaya
nakabangon ako bigla at nanlaki ang mga mata sa gulat. Hindi ko pa naubos ang
fruit-in-season tart pero bigla akong nabusog. Tumawa lang si mama ng mahinhin.
Alam nya kasi na idol na idol ko ang bandang yun kaya todo ang suporta nya
sakin pagdating sa mga ganung bagay.
“Gusto mo
bili tayo ng ticket?” pa-cute na wika ni mama.
“Oh my God
ma! I love you na talaga ng bonggang-bongga!!!” Kahit mabigat eh pinilit ko
paring tumayo para lang yakapin si mama. Ang sweet di ba? Wala na talagang
papantay sa mama ko! :-)
“I love
you too nak…Syempre kapag para sayo walang problema. Uhm, wait, inquire lang
ako sa internet.” Pagkatapos namin mag-hug ni mama ay inabot na nya ang
laptop para makapag-inquire na ng ticket.
“Isang VIP
ticket lang bibilhin natin nak ha?” tanong nya habang nagba-browse.
“Huh?
Bakit isa lang ma?”
“Para sayo
lang eh.”
“Paano ka?
Di mo ba ako sasamahan?”
“Anak, di
ka naman mawawala eh. Malapit lang yun dito. Pwede mo lang yun lakarin. Parang
dun lang sa kabilang road yata. Saka, di ako nakaka-relate nak eh. I want you
to enjoy the night, okay? Dito na lang ako sa hotel,” paliwanag nya.
Ang weird
ni mama. May problema?
I was left
hanging with no choice. Lumilipad ng kung saan-saan ang isipan ko habang
minamasdan si mama na nagba-browse sa internet. Paano kaya ako mag-eenjoy kapag
wala sya? Para na naman akong baliw dun na sisigaw-sigaw mag-isa. Hayy ewan. Di ko gets si mama ngayon.
“Eh ma~”
“Wala ng
angal Cassy, okay? Ayaw mo pa nun? Saka wag kang matakot, di ka mapapahamak.”
After she said it, nag-grin lang sya sakin.
Humiga ako ulit sa bed saka huminga ng malalim.
Excited ako para sa concert pero talagang nakapagtataka ang attitude ni mama.
Hmmf. Malalaman ko rin ang secret mo
mama. Humanda ka. Mwahahahaha!
(Mommy
Sandra’s POV)
Sobra talaga akong na-amazed sa kwento ni Zev
kanina. Di ko inakalang may nakilala si Cassy na French sa Pilipinas. Di man
lang nya nabanggit sakin. At ang mas nakakatuwa eh may gusto pala yung Zev na
yun sa kanya. Oh my dear princess! Ang saya sa pakiramdam. Magkaka-boyfriend na
sa wakas ang aking unica ija!
>FLASHBACK<
“Hey
excuse me madame..”
Napalingon ako nun sa bandang likod dahil sa may
tumawag ng atensyon ko. Kakalabas ko pa lang ng hotel. Pupunta sana ako sa mall
pero madyo natagalan ako ng konti dahil sa lalaking kumausap sakin.
“Do you
know Cassy?” tanong nya.
Aba gwapo
ang batang ‘to ah Mukhang artista. Nagtaka ako ng sobra kung bakit kilala
nya ang anak ko. Isa syang French. Halatang-halata sa diction nya.
“My
daughter?” Labis akong nangamba. Sino
ba talaga ang lalaking ito?
“I knew
it. You’re Cassy’s mom. By the way, my name is Zev Boulanger and I’m
her…ahmm…her friend. We’ve met in the Philippines about two weeks ago, I guess.
Nice meeting you madame,” sabi nya.
Ah kaya
pala. Pero paano nya naman nalaman na nandito kami? Teka ang gulo naman.
“Oh I see.
I’m Sandra Montefalcon, her mother. I’m glad to meet you Zev.” Tapos
nag-shake hands kami.
“By the
way, how did you know we’re staying here?” tanong ko.
“Actually…”
Nagsimula syang magkwento. Habang nagke-kwento sya, naglakad naman kami papunta
dun sa isang malapit na mall. Ang tinatawag nilang Galeries Lafayette. Nalaman
ko ang lahat. Mula dun sa pagkakilala nya sa anak ko, hanggang sa pagiging
malapit nila sa isa’t isa, hanggang sa pagsunod nya sa amin dito sa hotel at
dun sa Champs de Mars kung saan kami nag-picture taking at pati kung saan sya
nakatira. Tawa ako ng tawa. Sumakit na nga ang tyan ko nun nung nalaman ko ang
kwento nilang dalawa. Yung anak ko kasi di man lang nagkwento na may nakilala
na pala syang foreigner.
*The Galeries Lafayette department store is a fashion
institution in Paris as popular as le Bon Marché and Le Printemps (situated on the same street just few
meters away) and just next to the Opera Garnier , Galeries Lafayette offers: a men and
women's designer collections always kept at the
cutting-edge, the latest trends in jewelry and accessories, home furnishings,
or cosmetics.
Galeries Lafayette also houses a gourmet food market called
“Lafayette Gourmet”: a useful stop for hungry travellers. - http://www.paris.com/paris_landmarks/shops/galeries_lafayette*
“I was
afraid to show up that’s why I preferred to hide myself even if I just live in
front Louvre Marsollier Opera. Sounds ridiculous, isn’t it? I want to make sure
about my feelings for your daughter first. I don’t want to hurt her,” sabi
nya. Hanggang sa mall ay sinamahan nya ako. Sya nga rin ang pumili ng fruit-in-season
tart para ipakain raw kay Cassy. Sinabi ko kasing sinipon sya dahil sa sobrang
lamig. Rich in vitamin C raw kasi yung prutas na yun.
Na-touch ako ng sobra sa sinabi nya. Ang swerte
ng anak ko sa kanya. Sana nga ay hindi nya sasaktan si Cassy kung sakaling
magiging sila nga. Kundi…naku, bubugbugin ko talaga sya.
“You
should let her know about what you feel toward her, Zev. I’m happy you told me
about this. I admire your courage. Only few men can make such effort on
confessing the girl’s parent about what they really feel,” sabi ko sabay
smile sa kanya.
“Thanks
madame. I know I should’ve done this earlier. But now, since I’m hundered
percent sure, I’ll go confess to her. I’ve been thinking about this every
single night. I guess this is the right time.”
“Here.”
May inabot sya saking white envelope.
Nung binuksan ko, nalaman kong VIP ticket yun
para sa isang concert. At laking tuwa ko nang nabasa ko ang pangalang Hey
Monday. Idol yun ng anak ko.
“Give it
to Cassy madame. I’ll be expecting her to come on the concert tomorrow. She
must come,” he said, smiling.
“Sure. No
problem Zev. Should I tell her about this?”
“Oh please
no. I want to surprise her.”
“How about
this conversation?”
“Nah…I
think this conversation will be kept just in private. I hope it’s fine with you
madame. I want everything to be just normal but full of surprises.” Saka
ngumiti ulit sya. Ang bait ng batang ‘to. Mahal na mahal nga nya siguro si
Cassy.
>END OF FLASHBACK<
Di ko maiwasang ngumiti. Good thing Cassy’s
sleeping kaya hindi nya nahalatang di talaga ako nag-inquire ng ticket dahil
meron ng ticket dito sa mga kamay ko. Siguradong matutuwa sya kapag magkikita
sila ni Zev bukas. Teka, matutuwa nga ba
sya?
Minasdan ko ang napakagandang mukha ng anak ko.
Kamukhang-kamukha nya ang daddy nya. Sana nga ay sincere yung Zev na yun dahil
kung hindi, malalagot talaga sya.
Tumayo ako at nagtungo ako sa may bintana. Di nga
ako nagkamali, nakadungaw din pala si Zev sa may tapat. At kumakaway-kaway pa
sya habang nakangiti. Ang pilyo.
(Cassy’s
POV)
Sa concert
ng Hey Monday, Le
Zénith.
“OH MY
GOD!!! KYAAAAAAAAAAAAAAAAHHHH!!!! CASSADEE!!!” I screamed to my loudest
level. I couldn’t believe it was happening talaga. Dream came true na naman! Di
ko akalaing napanood ko sa wakas na mag-perform ng live ang favorite band ko.
At sa favorite place ko pa! Thank you sa
sobra-sobrang blessings Lord!
Sigaw ako ng sigaw sa VIP seats. Ang ganda-ganda
ni Cassadee Pope. I really, really loved her! Saka nung kinanta na nila ang 6
Months para akong hihimatayin sa sobrang tuwa!!! Tapos nung kinanta naman nila
ang Homecoming, napapa-rock ‘n roll ako kahit di ko masyadong hilig ang rock.
Kaso~
“This song
we’ll going to sing next is dedicated to a Filipina fan named Cassy…Cassy? Are
you here? Cassy Montefalcon?” Cassadee Pope spoke with a microphone.
Para akong biglang nabingi. Parang biglang
tumigil ang mundo ko. Tama ba yung
narinig ko? Tinatawag nya ako? Paano nya ako nakilala?
Natahimik ang mga tao. Tumulo bigla ang mga luha
ko which made people around to notice me. Parang hindi ako makagalaw.
“Oh she’s
here!!!” sigaw ng katabi ko.
Nagsipalakpakan ang mga tao. Bumalik ang ingay at
hiyawan.
“Come up
on stage Cassy please…” sabi ulit ni Cassadee Pope habang nakatingin sakin
na nakangiti.
Para akong nawala bigla sa sarili at hindi alam
kung ano ang gagawin. Para akong nanginginig sa sobrang saya na ewan. Di ko
talaga maipaliwanag. Suddenly, naramdaman kong may humawak sa beywang ko.
“Just come
up on stage Cassy.” Familiar na boses yun ng isang lalaki. Nung lumingon ako, SHETS!!!
“ZEV??!”
Hindi lang ako nagulat, kundi gulat na gulat talaga. Anong nangyayari dito? Nananaginip ba ako?Oh my God, will somebody tell
me what’s going on?
“There she
is. Everyone, let’s welcome Miss Cassy Montefalcon from the Philippines!”
sigaw ni Cassadee sa madlang people. Ako naman, inalalayan ni Zev papuntang
stage. Bakit nandito si Zev?
Nakakabingi ang palakpakan at sigawan ng mga fans
nya. Grabe na ‘to!!!
“Tonight,
this moment, I will be singing one of my favorite tracks called Candles
together with this special guest of mine. Are you ready?” tanong sakin ni
Cassadee. Oh no! I couldn’t ever believe she was talking to me! Saka, special
guest raw nya ako! Paano nangyari yun???
Nagsimula ng itugtog ang intro ng kantang
Candles. Suminyas sakin si Cassadee saka ako nagsimulang kumanta with trembling
hands.
Candles by Hey Monday:
And I am all alone
But I don't really care at all
Not answering my phone
All the games you played
The promises you made
Couldn't finish what you started
Only darkness still remains
Lost sight
Couldn't see
When it was you and me
Chorus: Blow the candles out
Looks like a solo tonight
I'm beginning to see the light
Blow the candles out
Looks like a solo tonight
But I think I'll be alright
Been black and blue before
There's no need to explain
I am not the jaded kind
Playback's such a waste
You're invisible
Invisible to me
My wish is coming true
Erase the memory of your face
Lost sight
Couldn't see
When it was you and me
Chorus: Blow the candles out
Looks like a solo tonight
I'm beginning to see the light
Blow the candles out
Looks like a solo tonight
But I think I'll be alright
One day
You will wake up
With nothing but "you're sorrys"
And someday
You will get back
Everything you gave me
Chorus: Blow the candles out
Looks like a solo tonight
I'm beginning to see the light
Blow the candles out
Looks like a solo tonight
But I think I'll be alright.
Tumigil ako after sa chorus saka si Cassadee naman ang kumanta ng second verse. Sa pangalawang chorus, nag-duet na kami. Habang kinanta namin yun, tinitigan ko ang mukha ni Zev at dun ko na-realize na mahal ko na pala sya.
[Adik lang
noh? LOL! Baliw lang naman sa Hey Monday band ang author kaya yan ang
kinalabasan. By the way, the lead vocalist’s name mentioned in this chapter is
REAL.]
No comments:
Post a Comment
Say something if you like this post!!! ^_^