The Reason I Became a Bitch: Chapter 3

(3)

“Misty! Ikaw na ba 'yan? Malaki na ang pinagbago mo ah!” sabi ni Maurine sa akin. Kadadating ko lang galing sa Airport. Tinawagan ko kasi siya kanina na nandito na ako. Nasopresa kasi siya at dahil wala ang magulang niya dito sa bahay ay Umakyat ako ng walang kahiraphirap sa gate at binuksan ang pinto sa bahay gamit lang ng stick.. mahusay ata ako non no.

Ngumiti ako sakanya. “Of course.” Umikot ako na parang modelo saka nag-pose. Hindi na kayo maniniwala pero 25 years old na ako yeah! 12 years na ang nakalipas at ako na ngayon ay pinakamaganda at sexy na babae. “At ikaw din mas lalao ka din gumanda.”

“Thanks. Pero hindi talaga ako makapaniwala na ikaw yan I mean para kang liberated niyang suot mo!”

Ngumisi ako. Nakasuot kasi ako ng Tube kaya lantad ang cleavage ko at tiyan ko wala akong bilbil… At ang dating Ugly duckling noon ay ngayon ganap na isang Magandang Swan. At nakasuot ako ng Short shorts.

“Wag ka ngang ganyan Maurine… saka bagay naman ito sa akin eh.. nga pala may pasalubong ako sayo.” Ipinakita ko sa kanya ang Paper bag na laman ay damit at meron din chocolate.

“Oi.Thanks Best friend nga kita.”

“Ah ganun? Best friend mo lang ako kapag may chocolate?” Nakapamaywang ako. Kahit nasa New York ako ay meron pa rin kaming communikasiyon sa isa’t isa.

Ngumisi lang siya. “Oo.”

“grrr.”

“Pero joke lang—namiss kita friend! Talaga!” Niyakap niya ako.

“Ako din at dahil doon ay mag-celebrate tayo.” Humiwalay siya.

“Saan naman?”

“Sa bar. May alam kaba?”

“oo naman.”

Umalis muna siya dahil may trabaho pa siya sa Restaurant. Si Maurine ay isang Chef na ng isang kilalang Restaurant dito sa pilipinas at ako naman ay isang detective/Agent I am working in a well-known detective agency sa buong mundo at inilipat nila ako dito dahil may Philippine branch sila ito at dahil 3 years palang yon ay hindi pa gaano karami ang mahuhusay na detective kaya nga ako nandito dahil ako ang bagong trainer ng mga bagong agent. Nga pala ang alias ko ay Wicked Witch bagay yon sa akin Ah basta!.

Hindi yon alam ng pamilya ko. Scorpion Agency ang pangalan ng agencies.

1 Month vacation muna ako ngayon kasi gusto ko magpahinga no?

Walang mag-aakala na isa akong mahusay na detective dahil nga sa hitsura ko.. I am too hot than being a Detective. They think na puro party, shopping ang inaatupag ko.

Of course may rason din ako kung bakit pumayag akong ilipat dahil ba din sa paghihigante ko.. you read it right!

Hindi ko parin makakalimutan ang ginawa sa akin ng lalaking yon! At ngayon nandito na ako ay humanda ka na sa bagong ako—Francis Fuentibella.

Pumasok muna ako sa sa dati kong kwarto hmm wala pa rin pinagbago… wala ang magulang ko dito ewan ko kung saan sila ngayon basta susupresahin ko sila.

Hindi pa nga ako nakakahiga ay narinig ko ang pagbukas ng gate.

Aishhh… forgot to bring my travelling bag.. im sure na magtataka sila non. Lumabas ako ng kwarto saka tumakbong bunaba.

“Ma, pa!”

“Misty!” Sabay pa nilang sabi at gulat din sila. I hug them.

“Hindi namin inaasahan na uuwi ka sa pilipinas, hija.” My father said.

“Oo nga hija and wait a sec—bakit ganyan ang suot mo!” Gulat na sabi ng mama ko.

(_ _ ) I know that they surprise when they see me like this. Kapag kasi bumisita sila sa akin sa New York ay nakasuot lang ako ng Simple. Noong kasing tumawag sa akin si papa nong nag-iiyak ako dahil sa walang hiyang lalaki yon! Ay sinabi ng papa ko na Inatake sa lola sa new York at kailangan may pumunta doon para asikasuhin siya at dahil hindi pwede ang magulang ko dahil may cofenerence sila davao at si kuya naman ay may meeting sa Investor at dahil ako lang naman a ng nag-iisa walang ginawa ay ako ang pinapunta doon never ko expected na doon na din ako mag-patuloy ng pag-aaral.. at yon na!

“Anong masama sa damit ko?”

“Malaswa!”

“Eh ano naman? Saka mabuti nga ito ang suot ko kesa naman sa mga American doon na halos wala ng isuot dahil bra na lang at panty ang suot nila kundi naman ay skirt na walang undies!” I pouted my lips. “Hindi ba kayo Masaya na Makita ako?”

“Siyempre Masaya pero.. yang damit mo… pwedeng palitan mo yong mas disente… damit.” Sabi ni mama.

“Oo nga hija ano nalang iisipin ng mga kapitbahay natin.”

“I really don’t care saka kiber ko ba sa kanila they just inecure dahil wala silang ganitong katawan at mukha.”

Napailing na lang ang magulang ko. Fine I’ll wear a Descent clothes.

“Fine. Magsusuot na ako ng dami na maria clara.”

Ilang minute pa ay humarap na ako sa mga magulang na nakasuot na offshoulder long sleeve na kulay ay orange at pinaris niya ang above knee skirt.

“Oh ayan.” Nakabusangot na sabi ko. Kainis bago pa lang yon pero hindi ko maisusuot dahil ayaw nilang daring na damit. Marami a kaming pinag-usapan pagkatapos non ay pinabalik nila ako sa kwarto para magpahinga…

>>>CHAPTER 4 HERE