Missing Voice - Epilogue

Missing Voice

A Ab E D G#

"Ang hirap~!" - JR

"Pare kayanin mo! May plucking at stramming ka pa na aaralin." - Fritz

"Maingay! Tama na." sigaw ko sa kanila. "Kanina pa kayo nagsasabihan ng kayanin, JR, 'd ba ikaw nagsabi na gusto mo matuto ng gitara?" sinamaan ko siya ng tingin, "Ikaw naman Fritz!" baling ko kay Fritz "d ba gusto mo lagi nagtatatambol? Ikaw tomboy ka! Hampasin mo ng drumstick 'yang mga sarili 'nyo kapag naiisipan 'nyo mag-give up!"

"Palibhasa may talent na talaga." bulong ni Fritz at humarap na ulit siya sa drumset.

"At hindi ako tomboy!" humarap ulit siya sa'kin, sinamaan din ako ng tingin at humarap ulit sa drumset niya.

Nangiti na lang ako sa ginawa niya at tinitigan ang organ ko. Hinawakan ko ang isang key na naging sanhi ng paglikha ng tunog nito.

Bukas, nadating na siya. Darating na ang basist ng banda. Hihintayin ka namin, Riku.

~ Kinabukasan

Maaga ako'ng nagising-- o sabihin na na'tin na hindi ako nakatulog ng ayos. Darating na siya, magkakasama na ulit kami. Mabubuo na 'rin ang banda na pinapangarap namin. Matutupad na ang pangarap namin ng magkasama.

"Kuya~! Kuya~!"

Sumilip ako sa pintuan ng CR ko at nakita ko Mimiko na tumatakbo't hingal na hingal na naka-akyat na ng hagdan na konektado sa kwarto ko at kwarto niya.

"Problemaa mo? Exercise?" sabi ko sa kanya habang may subo ako'ng toothbrush at sinisipilyo ko ang ngipin ko.

"Kuya... TV... dalian mo..." hingal niya'ng sabi pero siya din ang nagbukas.

Isang plane crush ang naganap kaninang madaling araw. Ang byahe po'ng ito ay galing ng New York patungo ng Pilipinas. Marami ang namatay sa nasabing pagbagsak ng eroplano at kaunting bilang ng pasahero ay sugatan.

Ayon sa mga survivors na nasagip ng ating magigiting na rescue teams, isang sikat na basist ng Estados Unidos ang lulan ng eroplano. Bago pumanaw dahil sa dami ang sugat na natamo ng nasabing basist na si Rikka Perez--

"Kuya~" mangiyak-ngiyak na tawag sa'kin ni Mimiko

"Ayoko na marinig. Bumaba ka na."

"Pero Kuya--"

"Ok lang si Kuya. Bababa din ako, 'wag ka mag-alala." magiyak-ngiyak ko na putol sa sinasabi niya.

Nilapitan ako ni Mimiko at niyakap. "Kuya, 'wag na 'wag ka gagawa ng alam mo'ng ikalulungkot ni Bunso, ugh. Nandito pa kami."

Matapos niya sabihin 'yon, kumawala na siya sa pagkakayakap sa'kin at bumaba na. Napaluhod na lang ako sa nalaman.

"Iniwan mo nanaman ako..."

~ ~ ~ ~ ~ ¤ 

>>>CHAPTER 1 HERE