1:43 PM - Finale

Epilogue

Napaliwanag sa'kin ni Jiyong ang lahat mula sa pag-iwan niya ng phone sa shop nila Mila, pagpapadala kay Tiffany ng mga balloons at pag-tetext sa CP nya na alam nya naman nasa kamay ko. Lalong lalo na ang pag-pick-up ko ng ice cream cake kaylay Aling Llena.

Pauso talaga ang Jiyong 'yon!!!

Per ok lang, kahit kinabahan ako, nasaktan at nag-alinlangan...

... para sa'kin naman pala talaga lahat ng 'yon!!!

Umiyak ako. Oo, umiyak ako sa sobrang saya.

1:43 PM - naging kami ng pinakamamahal kong bestfriend.

Ngayon, boyfriend ko na sya. Ang saya lang!!! Natutuwa ako sa surprise nya.

Nakakatuwa dahil pati pamilya ko, kasabwat nya.

Effort. Kahit na si Tiffany na may birthday ngayon, isinantabi ang birthday nya para makasalo sa kabaliwan ni Jiyong.

Salamat sakanila. Kaya ko sila mahal eeh.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ngayong kasal na kami, hindi ko pa'rin makalimutan ang napakagandang LOVESTORY na isinulat ni Jiyong para sa'kin.

Nasa puder ko pa ang record ng kanta na inihain nya sa'kin ng mga panahon na 'yon. Pati na'rin 'yung tula na itinula nya sa harap ko nang mga panahon na 'yon.

After ng halos 6 years naming magkasintahan, ikinasal kami.

Simple wedding. Pero, unforgettable naman. Nanduon lahat ng barkada at lahat ng tumulong sa'min na maging kami.

Kahit na away bati kami ni Jiyong nang mga panahon na kami palang, napag-uusapan naman namin at nasusulusyunan.

Lahat ng obstacles na dumating, nalampasan namin na magkahawak ang kamay. Nagyon na may pamilya na kami, binabalik-balikan parin namin lahat ng mga memories; masaya 'man o malungkot.

Masaya ako sa mga nangyari saamin, minsan na maging dalaga't binata kami. Ipinagpapasalamat ko sa Panginoon na kahit ngayon na mukang kukuhanin nya na ako mula sakanila, naging masaya naman ako.

"Daddy, inaantok na ako." sabi ko sakanya. Magkahawak ang kamay namin at magkatabi kami sa hospital bed.

"Mommy, ako 'rin. Inaantok na. Matulog na tayo." sabi nya sa'kin at sabay kami pumikit.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Naka-upo ang anak nilang si Blue sa tabi ng hospital bed nang marinig ni Blue ang isang kinatatakutan nyang tunog.

*TEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEET*

Agad-agad na tumawag ng doctor si Blue. Kahit lumuluha ay pinilit niyang patatagin ang loob niya.

Hindi na niya napigilan ang matinding pagluha nang marinig niyang sabi ng doktor.

"Official time of death. 1:43 PM"

Umiiyak na napalaki ang mata ni Blue nanag marinig ang salitang iyon mula sa doktor.

"I am so sorry Mr. But, I think... sa sobrang mahal nila ang isan't isa, sabay nilang napagdididyunan na lisanin ang mundo na'tin. Pagpaumanhin nyo po. Condolence."

Nagsikip ang dibdib niya at hindi na napigilan pa. Umiyak siya ng umiyak hangga't maubusan siya ng luha.

~  END  ~



1:43 PM | Prologue | All My First | Epilogue