Ada, Prinsesa Ng Tamawo

Ada, Prinsesa Ng Tamawo

Characters:

Ada

Claire

"Ada! Ada!!" tinatawag ko siya pero patuloy siya sa paglalakad patungo sa masukal na gubat.

Animo'y robot siya. Nakatulala. Maputla. Dilat ang mga mata. At wala ng sapin sa paa.

Halos mauubusan na ako ng boses subalit inignora niya pa rin ko. Hahabulin ko sana subalit tuluyan na siyang pumasok sa madilim na sulok ng gubat na iyon.

Hindi ko namalayan na tumulo ang luha ko. Wala na ang kaibigan ko! Nilalum na siya ng kadilim. Wala na! Wala na!

"Adaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!" sigaw ko.

==================================================

"Claire,may alam ka bang pwedeng pasyalan dito sa Makiling?" tanong ni Ada Maria.

Ako pala si Claire,14 years old. Ang only bestfriend ko a si Ada Maria. Since lumipat kami dito sa makiling siya lamang ang pinaka-close ko! Kambal tuko na nga kami e dahil halos di kami nagkakahiwalay kahit saan man magpunta. Since elementary at ngayong high school ay magkaklase pa rin kami. As if twin sister ko na siya. Parang may empathy link na kami dahil kapag masaya siya masaya din ako.Kung malungkot siya malungkot di ako.Kung ano ang trip niya,iyon din ang trip ko.At sama-sama naming nilulutas ang aming problema. Mahal namin ang isa't isa.Magsasama kami sa hirap man o ginhawa.

"Aha!" ani ko."Naalala mo ba yong dinaanan nating bundok sa Caresma?"

"Oo,pero no trespassing doon eh."

"Sa harap na kalagay iyon.Sa gilid naman tayo dadaan.Alam mo maganda ang view sa dulo ng gubat doon. Parang paraiso daw."

"Wee,paano mo nalaman? Nakapunta ka na siguro doon no?"

"Wala pa,sinabi iyon ni Kuya Nelson ng matuklasan niya ang paraisong iyon ng minsan na ngahoy siya sa gubat ng Madrigal."

"Bawal diba doon? Baka makulong pa tayo."

"Pambihira."

"Saka mukhang dangerous doon,baka maraming unnatural biengs doon. Mapaano pa tayo."

"Susme,para kang bata! Hindi totoo iyon!"




Tumahimik kami.
















after three minutes..




"Sa bagay,Sige punta tayo doon.Ngayon na mismo!!"




"Hah? Ang OA mo!"




"Halika na!" hinila niya ako.

Pumunta nga kami doon. Matapos ng mahabang paglalakbay ay narating na namin ang sinasabi kong paraiso. halos mapatalon si Ada sa sobrang amuse at parang gusto niya manatili dito habang buhay!

Haha!

"Bigyan mo ako ng topic." aniya.

kapwa kaming nakaupo sa banig na nilapag ko sa ilalim ng punong mangga sa may burol na nakaharap sa asul na dagat at windmills. Ang presko pa ng hangin.

"Topic?" mangmang kong tanong. "For what?"

"For our own entertainment.Magkwentuhan tayo kahit anong story!"

"Aba! pero nakakatakot ang mga stories ko baka matakot ka at umiwi ng wala sa oras." conclude ko.

she poke me sa tiyan.

"Aroy!fine! Bahala ka!" maktol ko."Okay,listen to me carefully."

she nodded. 

Nagsimula na nga ako sa pagkekwento sa kanya about horror and fantasy. Napansin kong nasisindak siya sa loob-looban niya. Ayon,tama nga ang hinala ko. Pambihira ang babaing to! Alam niyang matatakotin siya iyon pa ang gustong i-kwento sa kanya.

"Oh,akala ko ba'y hindi ka masisindak?"

"Ano ako bato?" asik niya na tumaas ang kilay saka kumunot ang noo.

"Talaga bang may multo sa cr ng school?"

"Oo,umiiyak siya tuwing midnight doon. Kaya kung dadaan ka doon ay tumahimik ka,huwag siyang pansinin at lalong-lalo na huwag kang mapadaig sa takot. Sige ka,tutuksuin ka niyan." litanya ko pero ang iba doon ay gawa-gawa ko lang. Wala talagang multo doon! Hahaha! Kathang isip ko lang iyon.

"E yong about sa tamawo?" siya naman. "is it true na nangunguha sila ng tao kapag nilaspatangan mo ang bahay nila at kung sabihan mo sila ng masasama ay mamamatay sila?"

"Ewan.Ayon lang iyon kay lolo. Kathang isip lang iyon."

"kapag dadalhin ka daw ng tamawo sa kaharian nila dapat daw ay huwag kang jumain ng kahit anong pagkain nilaa bakit ba?"

""Kasi kapag kinain mo iyon ay hindi ka na maaaring bumalik sa mundo natin. Doon ka na titira sa kanila habang buhay! Saka may possibilidad na gawin ka nilang reyna o prinsesa nila."

"Diba mamatay ka non saka yong kaluluwa mo ang kunin nila?"

"Oo."

"hala,Anong oras na ba?" ang bilis umiba ng topic.Lang yah.

"Four thirty p.m." sagot ko na sinipat ang wrist watch.

"Uwi na tayo.Im scared now!" tumayo siya na inunat ang t-shirt.

"Sus,di naman iyon totoo eh!" reklamo ko ng sumunod sa kanya.

Fast forward.....

"BFF,gumagabi na baka hindi tayo makalabas ng buhay dito." sabi niya habang naglalakad kami papalabas ng gubat ng madrigal. Nakikita kong na nginginig siya.

"OA mo,tumigil ka nga sa paghahallucinate ng  kung ano-ano diyan."

"ikaw kasi e,bakit horror stories pa ang kinwento mo tulouy napapa-imagine ako ng kung ano-ano." paninisi niya.

"Excuse me,ikaw kaya ang nagyaya na ikwento ko iyon." Sumbat ko.

She smirked.

"sorry.wag kang magalit."

para ka namang ungas diyan. lakas ng tama mo dai. Hindi ka siguro nakainum ng balisamo! haha! 

Saka nangpatiuna ako sa paglakad.

hanggang napansin kong huminto siya.

"Ano ba Ada! diba nagmamadali ka!"Teka,claire parang dinaanan na natin to eh."

"Haixxxt,chaka wag mong sabihin na naliligaw tayo dahil na engkanto tayo. At ngayon pabalikbalik tayo sa dinadaanan natin. Sus me,alam mo magkapaeho kasi ang puno sa gubat na ito kaya inakala mo na pabalik-balik tayo."

"Promise,nakadaan na tayo dito eh.Lagyan ko ng ribbon ang sanga para mapmapanutayan  kong pabalik-balik tayo." She insist saka sinundod ang sinabi.

umismid ako at kumibit balikat.

makalipas ang ilang sandali...

Naniwala na ako sa kanya. Totoo nga.Palibot-libot kami sa gubat. Pitong beses na naming dinaanan ang minarkahanh niyang puno.

"Oh no sis.Na engkanto nga tayo!"saad ko na napatutup ang bibig.

"Tama ang hinalka ko."humalikipkipo siya."diba ang sabi nila kapag naligaw ay kailangan baliktarin ang suot para tumigil ito."

"tama ka!"approve ko.

sinunod nga namin ang sinabi niya. Haha! salamt matalino si Ada. Maraming alam abot sa engkanto at iba bang mythological creatures diyan. At iyon di na kami naligaw.

Ako naman ang huminto narinig ko kasi ang isang haguyhuy mula sa malayo. Alas siete na ng gabi pero ang bagal namin para marating ang lagusan. May dala akong flashlight para makita ko ang dinadaanan namin. Syempre,girls scout yata 'to.

"Why sis?" maang niyang tanong.

"Naririnig mo ba ang naririnig ko?"

"Ang ano?"

"May haguyhuy."

"Sis,wag ka naman manakot oh,gabi na kaya."

"may haguyhuy talaga eh.posibleng may white lady dito."

"kanina engkanto ngayon white lady. Diyos ko parang awa mo na. SAve our soul!"

"Ada bilisan na natin. i-dead ma natin iyon." i grab her fist. Magkahawak 

kamay kaming tinahak ang landas ng gubat. natanaw ko na ang lagusan. Malapit na kami. Kunting hakbang na lamang. At iyong haguyhuy ng white lady ay naglaho na kaya nakahinga na ako ng maluwag. Gumalak ako makakauwi na kami ng ligtas.

"Sis,narito na tayo!" wika ko. but no response. Bumaling ako sa kanya. 

Huh!? 

Wala siya?

Kahoy lang pala ang hawak ko na inakalang kong kamay niya.

"Ada?" nagpanic ako. "Ada?"

hinanap ko siya sa kahit saang direksiyon pero kadiliman ang nakikita ko. maingay pa ang gubat ng mga nocturnal insects. umiyak ako. kinabahan. Binalikan ko ang dinaanan namin. sinisigaw ko ang pangalan niya pero no response.

"Adaaaaaa?!"

umulan bigla. napakalakas pa. May kasamg kulog at kidlat iyon. lalo akong nasindak. naging mesirable.tumakbo ako hangga't makakaya ko. hinahanap ko siya. kahit hopeless na. Ngunit bigla akong nadulas. nabagok ang ulo ko. Ang dahilan sa pagkawala ng malay ko.

"Claire I'm sorry..."

"Ada!" banggit ko pero tinalikuran niya ako bigla. "Ada! teka lang,saan ka pupunta?"

hinabol ko siya.

"Adaaa!"

hindi niya ako pinansin.

naimulat ko ang mga mata puro puti ang paligid. 

nasa langit na ba ako?

huh?

hindi eh.

may bandage ang ulo ko.

wala ako sa langit kundi nasa ospital ako.

"Claire,buti ligtas ka." si nanay iyon na niyapos ako.

"Si ada ho?" tanong ko kaagad sa kanya.

kumalas siya sa pagyayakap sa akin.lumungkot ang kanyang ekspresyon.

"Wala na siya claire."

nayanig ako.

hindi sana ako maniniwala eh kaso napatunayan ko iyon ng makita ko siya sa kanyang kabaong. tila hanghel siyang nahihimbing na natutulog. Hindi naman galit ang mga magulang niya sa akin. Walang pagsisisi na nangayayari dahil di nila gustong masaktan si Ada at they consider na ito ang kapalaran ni Ada. inakala pa nga nila akong patay na dahil isang araw akong nawala a. Tatlong raw naman daw nawl si ada.

Natagpuan nila si ada na mahimbing na nattulog under the no tresspassing sign sa gubat ng madrigal. Ganyan daw ang posisiyon niya. Dineklara nilang patay iyon ng di na mararamdaman ang pulso niya. Wala nga siyang sugat. Di gaya ko na nauntog pa sa bato. Kaya malaki ang pasasalamat ko dahil niligtas ako ng Maykapal.

Pero si Ada maria ay di sinwerte. mahiwaga ang pagpanaaw niya. Masyadong malabo ang pangyayaring nasaksihan ko ng gabing iuyon.Nawala siya ng parang bula sa tabi ko. Inakala kong kamay niya ang hawak ko pero kahoy pala. Hanggang natgpuan ko siya sa madilim na sulok. tulala na naglalakd papasok sa madilim na gubat. siunukan ko siyang habulin pero na dulas ako at iyon ang sandi na nawalan akon ng malay. 

Isa lang ang alam ko..posibleng kinuha siya ng mga tamawo.  Ang tamawo lang ang hindi ko kinwento sa kanya dahil totoong nag e-exist sila sa gubat. ayaw kong sabihin iyon dahil baka marinig nila ako. Ang totoo kinuha ndin si tatay ng mga tamawo sa gubat ding iyon. Ang tanga ko bakit pa iningganyo ko siyang tumungo doon. Nakalimutan kong nangaakit sila ng babae lalo na maganda. Bukod sa akin dahil kalahati nila ako. Isang tamawo pala si nanay!

Kailangan kong ibalik si Ada!

Bago pa siya ilibing!

Hindi pwedeng maging prinsesa siya ni Nobody!

"Wala ka nang magagawa claire! Prinsesa na siya ng Tamawo!" comment ng isang lalaki na sumulpot sa tabi ko.

~The End~

A/n: Sana nagusutuhan niya. pasensiya kong pangit.