As a Man (FTV) - Chapter 1

CHAPTER 1

“A new start is always frightening…”

 (Wonnie POV)

Excited much lang ako sa bago kong lilipatan! Bukod sa malapit yung lugar sa bago kong trabaho sa isang publishing company, hindi rin malaki yung singil sa renta!

Isang kaibigan ang nag-alok saakin nun kaya wala nang ibang tanong, tinanggap ko agad yung offer! Hindi naman din ako nabigo sa nakita ko kasi maganda yung building!

Ibinababa ko na yung mga gamit ko sasakyan kaso na-shift yung attention ko sa isang lalaking kararating lang at nakasakay din sa sasakyan niya.

WONNIE: (Huwat! Ang gwapo naman nito! Dito rin kaya siya sa apartment na ‘to nakatira? Kaso may mga dala siyang gamit dun sa likod ng sasakyan… siguro lilipat rin siya dito…)

Hindi ko na lang pinansin kasi baka isipin niya, first time ko lang makakita ng gwapo! At tsaka, as if naman na maka-landing ako sa ganung lalaki diba!

Hila-hila ko na yung bag at ilan kong mga gamit papasok na dun sa elevator. Pasarado na sana yun kaso bigla may sumulpot na kamay na humarang dun sa pasaradong pinto ng elevator!

JOON: WUPS! PASABAY!

WONNIE: (Uwaah!!! Si Mr. Gwapo! Nag-bow siya saakin so nag-bow din ako sa kanya! Teka lang! So ibig sabihin dito rin siya sa building na ‘to? Demure ka lang Wonnie!)

Ang kaso naging weird ang lahat dahil bukod sa pareho kami ng building, pareho din kami ng floor number na pipindutin sana!

JOON: SA NINTH FLOOR KA DIN BA? SIGE IKAW NA PUMINDOT.

WONNIE: AH… (Medyo natameme ako kasi bukod sa nakatingin siya saakin, kinausap pa niya ako! At ang pa ganda ng boses niya!) OKAY…

Medyo ang awkward lang namin dun sa loob ng elevator, ano kayang iniisip niya? Ako naman, parang nakakaramdam ng kung ano. Pero siguro dala lang ‘to ng malikot kong imagination as a writer.

*TING!*

Tumunog na yung elevator, nasa ninth floor na kami! Ang kaso dahil sabay kaming humakbang palabas, nagkabunggo tuloy kami!

WONNIE: AH… (Hindi naman ganun kasakit, pero sinasadya ba niya yun?)

JOON: UM… SIGE MAUNA KA NA. LADIES FIRST.

Hindi ko na siya pinansin at naglakad na ako palabas. Pero dahil talagang napaka-weird na ng mga pangyayari, at parang tipong sinunsundan niya ako, lalo akong kinabahan. Hindi kaya stalker ang lalaking ‘to? Oh no!

WONNIE: (Nung nilingon ko siya, kakaiba pa yung ngiti niya! Huweyy!!! Natatakot na ako!)

Nagmadali na akong maglakad at sa wakas naman nakita ko na yung room number ko! Nilabas ko na yung susi na binigay saakin, pero nagulat na lang ako nang lumapit din si Mr. Gwapo-slash-Weirdo at may hawak siyang susi.

WONNIE: (Matagal kaming magkatinginan! Ano ‘to? Bakit niya bubuksan ang kwarto ko?)

JOON: MISS, NAGKAKAMALI KA YATA… KWARTO KO YAN.

WONNIE: (Joke ba yun?) HINDI! ITO ROOM NUMBER KO EH. KWARTO KO.

JOON: HINDI. KWARTO KO ‘TO! ITO NGA SUSI KO OH! (Ita-try na sana niya yung susi na hawak niya pero tinakpan ko yung doorknob.)

WONNIE: EH SA KWARTO KO NGA ‘TO! ITO RIN SUSI KO OH!

Ano bang gustong palabasin ng lalaking ‘to? Agawan ba ng kwarto ‘to? Para hindi na mauwi sa away, tinawagan namin yung contact namin. Ang kaso nakailang-ring na yung phone ng kaibigan ko, hindi siya sumasagot!

Mukhang ganun rin yung sa tinatawagan ng mokong na ‘to.

JOON: AISH! (Aba’t siya lang ba ang may karapatang mag-init ang ulo?)

Maya-maya, bigla na lang kumilos yung lalaki para buksan na yung pinto ng room so hindi ako nagpatalo! Nakipag-agawan ako sa pagbukas nito!

JOON: KWARTO KO NGA ‘TO!

WONNIE: HINDI!!! SAAKIN ‘TO! (Syempre, hindi ako nagpatalo kaya una akong nakapasok sa loob ng kwarto.)

Ang kaso si Mr. Gwapo-slash-weirdo, nadagdagan ng panibagong slash! Ungentleman!

JOON: LUMAYAS KA DITO!!!

WONNIE: IKAW ANG LUMAYAS! UWAAH! ANO BA!!! (Inapakan pa niya yung bag ko para lang pigilan ako! Nakow! Nag-iinit na dugo ko sa kanya! Pagpasok na namin sa loob.) ANO BANG GUSTO MO HA! (Tinapon ko na pababa yung mga gamit ko.) SUNTUKAN NA LANG OH!

JOON: AH, TALAGANG AKO HINAHAMON MO? (Aba’t papatol nga siya!) UNIT KO ‘TO KAYA HINDI AKO AALIS DITO!

WONNIE: HOY! UNIT KO RIN ‘TO KAYA LALONG HINDI AKO AALIS DITO!

Matagal kaming nagkatinginan, naghahamunan.

JOON: AYAW MONG UMALIS? EH DI MAGSAMA TAYO! SA MAY BINTANA ANG PWESTO KO, DITO KA SA KABILANG PARTE!

WONNIE: FINE!!! (Tapos nagpalit na kami ng pwesto pero sinadya kong bunguin siya. Hay naku! Nakakapikon!)

So yun ang naging usapan. Yung left part ng bahay sa kanya, at yung right part yung saakin.

Isa-isa na naming inakyat ang mga gamit namin sa loob ng kwarto, pero nabubwiset pa rin ako sa presence ng mokong na ‘to!

WONNIE: WAG KANG BUMUNTOT SAAKIN!

JOON: FEELING MO NAMAN SUMUSUNOD AKO SAYO! KINUKUHA KO LANG DIN ANG MGA GAMIT KO! (Nakakaubos na talaga ng pasensya ang lalaking ‘to!)

Sa pang-limang baba ko na para kunin yung last batch ng gamit ko at dahil na rin sa asar ko dahil palaging siyang nasa likuran ko, sinadya kong buksan yung pinto sa CR para iharang sa daraan niya.

JOON: ARGH! (Narinig ko pa yung tunog na parang nauntog siya sa pinto! Buti nga!)

WONNIE: HWAHAHA! (Naglakad na nga ako at hindi na siya nakasunod saakin! Yes! Hindi ko rin siya makakasabay sa elevator!)

Ang kaso pagkakuha ko na sa huling gamit ko dun sa sasakyan, medyo naguilty ako…

WONNIE: NASAAN NA KAYA YUNG LALAKING YUN? HINDI NA TALAGA BUMABA! OH MY! BAKA SINARADUHAN NA NIYA AKO NG PINTO!

Nagmadali na akong umakyat pero ang nadatnan ko dun sa kwarto, si Mr. Gwapo-slash-weirdo-slash-ungentleman, nakahandusay sa sahig!

WONNIE: OHMYGAWD! UY! (Uwaaah! Kasalanan ko ‘to! Ganun ba kalakass yung pagkakauntog niya dun sa pinto?)

¤ ₪ ¤ ₪ ¤ ₪ ¤

 (Joon POV)

Unti-unti akong nagkakamalay… at ang naaalala ko lang, nauntog ako sa pinto dahil kay Ms. Ganda-slash-weirdo-slash-palengkera.

WONNIE: UY!!! GUMISING KA NA PLEASE!

JOON: HMM… (Medyo malabo pa yung paningin ko nung una pero nung tuluyan nang luminaw ang lahat…)

WONNIE: TADAH!!! OH MY GOSH! BUTI GISING KA NA!

JOON: PFFFT… (Ewan, pero natatawa ako sa itsura ng mukha niya. Mukha lang joke!)

WONNIE: UY! OKAY KA LANG… NA-K.O. KITA! I’M REALLY SORRY!

JOON: (Ipinikit ko na lang ang mga mata ko) ANG SAKIT… NABASAG YATA ANG BUNGO KO.

WONNIE: PFFT… UM… HANGGANG KELAN MO BALAK MAHIGA JAN? HALOS 30 MINUTES KA NANG WALANG MALAY EH. (Ganun katagal?)

Tinulungan niya akong tumayo at after nun, wala na rin kaming nagawa kundi ang ayusin ang naging away namin kanina. Mabait naman pala siya, ako rin naman! At  tutal naman titira kami sa iisang bahay, makikipag-ayos na lang ako sa kanya.

At tsaka pareho rin talaga naming kailangan ang lugar na ito. Ako malapit ito sa gym na pinagpa-practisan ko at siya naman, malapit daw ito sa pinagta-trabahuan niya.

WONNIE: AKO NGA PALA SI RYEO-WON, PERO WONNIE NA LANG ANG ITAWAG MO SAAKIN.

JOON: WONNIE… (Inuulit kong banggitin… naku-cutan ako sa kanya at sa name niya eh.) I’M HYUN JOONG BUT YOU CAN CALL ME JOON. (Tapos nagshake-hands kami.) OH BATI NA TALAGA TAYO HA. (Sabi ko yun habang may cold-pack na nakapatong sa noo ko.)

Tinawanan niya lang ako at ang sarap lang pakinggan ng tawa niya. Galak na galak!

At natutuwa ako nang dahil lang dito, kaya hindi ko maintindihan ang sarili ko.

*     *     *

Nasa pool ako ngayon at kanina pa ako nagpa-practice. Pero hindi ko mai-focus ang sarili ko sa swimming kasi pumapasok sa isip ko si Wonnie…

Ilang buwan na rin kasi simula nang tumira kami ni Wonnie sa iisang unit. Sa totoo lang, parang masaya nga ako na nakilala ko siya eh.

~Flashback~

JOON: BUKOD SA TINATAPOS KO ANG MASTERAL DEGREE KO NGAYON, ATHLETE DIN AKO. SWIMMING ANG SPORTS KO.

WONNIE: WOW!

JOON: (Nakakatawa lang talaga ang mga reactions niya! Parang palagi siyang amazed!) EH IKAW?

WONNIE: I’M A FICTIONAL WRITER. (Sabay ngiti saakin)

JOON: NICE! SO KANINO KA NAMAN KUMUKUHA NG INSPIRASYON HA? BOYFRIEND? (Natanong ko lang, alam niyo na!)

WONNIE: ANO KA BA! MUKHA BA AKONG IN A RELATIONSHIP NGAYON?

Nagkatinginan kami sandali, tapos nagngitian at nauwi sa tawanan.

~End of flashback~

Sa totoo lang, kahit may namuo nang pagkakaibigan sa pagitan naming dalawa, pinipilit ko pa rin pigilian ang sarili ko.

Magkasama na kami sa isang bahay pero hanggang ngayon tinatanong ko pa rin sa sarili ko kung “Tama ba ‘to?”

Para kasing ang hirap pigilan ang nararamdaman ko… na baka mahulog na ako sa makulit na babaeng yun.

Natatakot ako pero gustong-gusto kong subukan… pero paano kung hindi ko mapanindigan?

ALL IMAGES IN THIS CHAPTER ARE SCREENSHOT AND EDITED BY AEGYODAYDREAMER
PLEASE DO NOT TAKE WITHOUT PERMISSION!!!

End of Chapter 1

>>>CHAPTER 2 HERE

Disclaimer: This is a short story based on a music video. The characters and the plot are just an adaptation from the song's MV and/or are used as it is. Photos and some of the song's lyrics are also used in some parts of the story. (Bold-Italic type is used if the line is from the lyrics of the song) No copyright infringement intended!!!

Meanwhile, the whole script/dialog is from the author's pure imagination.