In Love With Narcissus : Chapter 10

My Favorite Subject

(Eunice Sparks POV)

 Ilang beses ko na rin nakasama sina Jiwon, Kyun and Mr Pretty. And yes, I can feel their sincerity to be friends with me. So sige na nga, I’ll give them a chance. But most especially, I’ll give myself a chance to experience being friends with other people.

Tutal naman, after this school year, aalis na ako papuntang England.  I might as well use this chance to become familiar with things I still don’t know.

 “Sabi niya pumunta daw ako dito…” Mr. Pretty texted me na pumunta daw sa PR. Pero oo nga pala, how did he got my number? Pero ang mas malaaking tanong, bakit ako sumunod sa kanya at nagpunta dito?

Wala naman yatang tao, kanina pa ako kumakatok dito eh. Pinagti-tripan siguro ako ng lalaking yun!

“Excuse me.”  When I look around, three talls girls are already behind my back. “Ikaw ba yung Eunice Sparks?”

 “Ha… yeah… why?” Kinakabahan ako. Madalas kasi, kapag babae ang kumakausap saakin, pambu-bully lang ang inaabot ko.

“Pinapasundo ka ni Hee-jun. Nandun siya sa digital lab sa Fine Arts building.”

“Digital lab? Bakit? Sabi niya dito daw sa PR.” 

“He can’t come to pick you up here.”

Hesistant akong sumunod, kasi baka mamaya kung saan lang nila ako dalhin. Diba sabi ko nga, hindi ako ganun kadaling magtiwala sa mga tao. But then I received another text from Mr. Pretty, pinasusundo nga niya ako. Ano ba yan! Why am I following him?

Pagdating naming to that so-called digital lab…

“Yu~ni!” He’s with his classmates. At parang may ginagawa silang group project. 

I glared at him. “Bakit? What do you want from me?”

 “Pumunta ka na nga dito, ganyan ka pa kasungit!”

“Sabi mo sa first text mo, emergency! What’s the emergency ba?” 

“Hmmm… I need someone to talk to.”

 Grabe ang lalaking ‘to! Nagpapunta ng mga classmate niya para lang sunduin ako. Lahat ba ng estudyante dito, utusan niya lang.

“Ang dami mong kaklase dito… bakit hindi sila ang kausapin mo.”

Then he went near to my face just for him to whisper in my ear. “I don’t want to talk to them. Walang matinong kausap!” 

“Pffft…” Timang din ‘tong si Mr. Pretty! Well, katanggap-tanggap naman din ang mataas niyang standards sa mga tao.

Tapos naupo ako sa isang upuan. Matagal kasi ang break-time ko ngayon, at walang magawa kaya sige, sasakyan ko ang trip niya. “What are you doing anyway?”

“Preliminary project. Just a short documentary.”

“About what?”

“About me! Of course! Meron pa bang mas magandang topic dun?” 

Duh! Ang yabang! Super cyclone sa sobrang hangin! “Your group’s prelim project is about you? Sana man lang pumili kayo ng topic about different social problems, or something educational man lang!”

“It’s the whole group’s decision!” 

“Alam mo naman siguro kung bakit ikaw ang pinili nila diba, dahil sumisipsip sila sayo. Ginagawa nila yun just to please you, because you own this school.”

Then he laughed at me “Well, things are always been like that. If I like it, then people should like it too. And people should do, what I want them to do.”

I shook my head.  Sa ugali kasi nitong si Mr. Pretty, parang siya yung tipong nakukuha lahat ng gugustuhin niya. Siguro hindi pa siya nakakaranas ng rejection o ng failure.

 “Hee-jun, check mo ito kung gusto mo yung pagka-edit.” Sabi nung parang nerd nilang ka-grupo. Actually, parang siya nga lang yung busy sa kanilang lahat.

Tapos ni-play niya yung ginawa niya, at opening pa lang nung video, napanganga na ako. Parang artista lang si Mr. Pretty dun sa video. 

That documentary is about him self, kung paano ini-spend ng isang Eun Hee-jun ang buong araw niya. May pinakita pang parts na nasa malaking mansion siya, yun ba ang bahay niya? Ang ganda naman!

 “That’s fine. I like it. Sige, just keep going.”

“Thank you Hee-jun!” Sobrang saya niya na nagustuhan ni Mr. Pretty ang gawa niya. Ganun ba kaimportante ang opinion ng lalaking ‘to? 

Then Mr. Pretty went back to his seat, beside me. “So what do you think about the OBB?”

“It’s nice…”

“Hay ang gwapo ko talaga! See! If it’s about me, then its’ great!” 

“Ang nice eh yung pagka-edit! Yung video effects!

 “You know editing and effects is nothing kung hindi maganda yung subject!”

“Wala ka na bang ibang alam na i-appreciate kundi ang sarili mo?”

“I appreciate it when people appreciate me.”

“Ganun din yun! It’s still about you.”

“Hmm… I’ll appreciate it if you learn to treat me nice.” 

“Ang dami nang taong tumatrato sayo almost like a prince! Kailangan mo pa ba ang kindness ko?”

“Bakit lagi mo akong binabara?” 

 “Kasi ang yabang mo.” Kung mag-usap kami, parang kaming dalawa lang yung nandito sa room. Feling ko lalong lumalakas ang boses naming, at naririnig na ng iba niyang groupmates ang pinag-uusapan nila.

“Bakit sina Kyun at Jiwon, hindi mo inaaway?” 

“Kasi matino silang kausap.”

“And you think I’m non-sense?”

“I think the only sense you know is always about your self.”

“And don’t you think mas may sense yun.” 

“It’s SENSELESS! Lalo na kung paulit-ulit lang na tungkol sayo.” I stood up. Hay bakit ba kahit anong usapan namin ng lalaking ‘to, lagi lang nauuwi sa pagtatalo! 

“Oh? Where are you going?”

 “Out.” Pinagtitinginan na kasi kami ng mga kaklase niya. Baka maging issue pa ‘to na nag-aaway kami. Basta pa naman may kinalaman kay Mr. Pretty, nagiging big deal sa lahat ng tao.

As I went out. Naramdaman ko namang sumunod din palabas si Mr. Pretty. Ang kulit naman talaga oh! Sa susunod nga, hindi na ako makikipag-usap sa lalaking ‘to.

“Stop following me!” 

“Bakit ba ang init ng ulo mo saakin? Ang bait-bait ko na nga eh.” 

Oo nga naman. Hindi ko din maintindihan ang sarili ko at nag-iinit agad ang dugo ko kapag nagyayabang ang lalaking ‘to. Hindi naman nga niya ako inaaway, pero naasar kasi ako dahil sobrang yabang niya.

O baka naasar ako, dahil naiingit ako. Sobrang bilib siya sa sarili niya at sobrang taas ng level ng confidence! And that’s something na wala ako. Something na hindi ko magawa at maibigay sa sarili. 

“If you can spend a day na hindi nagbubuhat ng sarili mong bangko, siguro baka magbago pa isip ko tungkol sayo.”

After I said that, napatitig siya saakin. “So you mean you’ll be nice to me if become humble.” 

Napaisip tuloy ako. Bakit nga ba gusto kong mabawasan ang kayabangan niya? Hindi pa naman kami ganun ka-close ha! And who the hell am I to demand for him to change a bit! I sighed, now this doesn’t make sense! “I’ll just leave na nga lang!” 

I can’t explain it either! Hay sabi ko pa naman sa sarili ko, makikipagkaibigan na talaga ako sa kanila. But how the hell am I going to do that when I irritated this easily!

 “Wait!!! You didn’t yet answer my question! Magiging mabait ka na ba talaga kung magiging humble ako?”

“Yeah… err… maybe…” 

Napaisip siya… ano kayang tumatakbo sa utak ng lalaking ‘to.  “Okay… I can spend a day saying nothing about myself.”

“What?” 

“And for me to prove it you, then we should spend that day together.” 

End of Chapter 10

>>>CHAPTER 11 HERE