Unofficial Relationship : Ten Years After

Ten Years After

                         “Jance, kailan at anong oras ang flight natin papuntang Bacolod for the upcoming Mascara Festival?”

                Janice or Jance is one of my co-photo journalists of the Wonder Philippines Publishing; she’s also my bestfriend here in the company. Actually we live in the same house, para mas tipid.

                “Tomorrow afternoon, around two to three Charley. Have you packed all you stuffs?” tanong sa akin ni Jance habang nagtitimpla ng kape nya. “Please help me naman to pack my thing tonight. Si Gerry naman kasi, ayaw ba naman magtigil kagabi hanggang hindi kami nakaka-panood ng sine.”

                Nung isang gabi pa kasi ako natapos sa pag-pack ng gamit na dadalin ko for our Bacolod trip. Hindi naman sa excited ako ha, it’s just that ayoko naman na nagmamadali kasi baka may makalimutan ako.

                “Kamusta naman ang panonood nyo ng sine, nag-enjoy ka naman ba?” tanong ko kay Jance habang inaayos ko ang gamit ko sa table. “Oo nga pala, nagkita na ba kayo ni Tails? Hinahanap ka kasi nya sa akin kanina, may kailangan daw kasi syang itanong sayo.”

                Natigilan naman si Jance sa ginagawa nya, I wonder why. “H-ha, h-hindi ko pa sya nakaka-usap. May nasabi ba sya sayo?” bakit kaya bigla namang nataranta? “Sige Charley, hahanapin ko muna sandali si Tails!” at iniwan na nya ako na puno ng pagtataka.

***The next day at Bacolod City***

                Shocks, this is not my first time here but every time I have a chance to be here lagi pa rin akong nakaka-wow sa ganda ng City of Smiles. “Geez, ang ganda talaga ng mga view dito Jance.” At kuha na agad ako ng pictures, sa may airport pa lang yan ha!

                “You know what Charley, I’m pretty sure that we will enjoy every minute of this trip though we’re here to work.” Sabi naman ni Jance na halatang natutuwa din sa mga nakikita nya.

                We are here to cover the Mascara Festival, and si Mayor Orland Neri pa talaga ang nag-invite sa amin para lang ma-feature yung fiesta nila sa magazine namin. I can’t blame him naman because the company where I am working right now is the best magazine in the Tourism Philippines – The Tourist Magazine.

                “I heard Charley madami daw events this year, madami nga daw street party ngayon compare sa mga previous celebrations. If there are lots of street parties, it also means more boys, more chance for you to find a boyfriend.”

                Hindi pa rin pala sumusuko si Jance sa paghahanap ng boyfriend para sa akin, I thought she already give up but I was wrong. “You better give-up on that match-making game of yours, wala akong balak na patulan yang gimik mo na yan for the nth times!” she usually ask me to go out on a blind-date. Pinagbibigyan ko naman sya kung minsan, if my schedule permits, pero kapag talagang busy ako hindi talaga.

                “Here we go again Charley, just trust me ok! Malay ba naman natin baka dito mo na sa Bacolod makilala ang future partner-in-life mo forever.”

                “Excuse me, are you Ms. Janice and Ms. Cherie?” biglang sabi nung isang lalake na naka polo-barong. “I’m from Mayor Orland Neri, and I’m here to fetch you and bring you to him.” Sosyal ang taga-sundo ni Mayor, spokening dollar.

                “Ok, let’s go Kuya because we really want to do our job ASAP para naman makapag-libot kami.” Sabay hila ni Jance kay Kuya papasok sa sasakyan na dala nito. “Tara na Charley, bilis.”

***Mayor Orland Neri place – Evening***

                “You know what Charley, I really don’t expect na ganitong kayaman si Mayor Neri para makapagpa-party ng ganitong ka-bonnga!”

                I can’t blame Janice if ganon ang iniisip nya dahil talaga namang nakakalula ang party na ito ni Mayor. I also wonder kung gano kadami ang bisita nya tonight and kung magkano ang inubos nyang yaman nya, or should I say gano kalaking yaman ang kinupit nya sa kaban ng bayan for this extravagant party?!

                “Same here, but we both know his reputation as a politician.” I said to my bestfriend as I roll my eyes. “Anyway, anong oras ba nya balak lumabas para naman makakain na tayo at makapag-pahinga?”

                I’m not a party type of person, so I’d rather stay inside my room at look to all the photos I’ve taken. “Don’t be like that girl, we are here tonight to enjoy.” Pano naman akong mage-enjoy sa ganitong kadaming tao, masyadong maingay! “Wait, ang pa-special na si Mayor Neri ay lumabas na mula sa kanyang lungga.” Salamat naman kung ganon. “Ang bata pa nya masyado para maging isang corrupt na politician no!” ang hindi napigilan na comment ni Janice.

                “Yeah right!” sang-ayon ko naman sa sinabi nya.

                Ipinakilala na nung master of the party si Mayor for his welcoming remarks. “Good evening everyone, nais kong magpasalamat sa lahat ng nakadalo sa munting party na ito para sa taunan nating pagdiriwang ng Mascara Festival.” Munti, munti pa ba to para sa kanya? “I would like to acknowledge the presence of Governor Wilfredo Bayani, his wife Mrs. Bayani; I would also like to acknowledge the presence of two of the well-known contributors of The Tourist Magazine, Ms. Janice Villanueva and Ms. Cherie Salvador.” At talagang special mention pa kami na parang mga kapwa nya politiko.

                “Friend, I feel so special dahil in-acknowledge nya ang pagpunta natin dito.”

                “Malamang Jance” at ngumiti muna kami sa mga taong tumingin at ngumiti rin sa amin. “Si Mayor ang nag-invite sa atin kaya alam nya na nandito tayo. Wag kang masyadong kiligin jan dahil may kapalit yan. We need to come-up with a great article and photos about this years’ Mascara Festival.” Pagpapatuloy ko.

                Nagpatuloy pa si Mayor Neri sa nakaka-antok nyang speech, hindi ba nya napapansin na gusto ng kumain ng mga bisita nya? “Thank you very much, enjoy everyone!” at last, natapos na rin ang talumpati nya.

***Still on the party – after dinner***

                Over-all, I enjoy the food even I’m not a fan of Japanese foods. Anong klase ba namang event organizer ang kinuha nya, at anong klaseng leader ba naman ang Mayor na yon para pumayag sya na Japanese foods ang ipakain sa mga bisita? Not everyone enjoy Japanese dishes, Pilipino sya tapos pagkain ng ibang bansa ang ipapakain nya!

                “Good evening ladies!” oh gosh, calling all aliens out there please come here and get me; I don’t wanna talk with this asshole. “Are you having fun; you like the food?”

                Pa-cute naman tong si Jance, if I know hindi rin naman sya mahilig sa Japanese cuisines. “Yeah, we’re enjoying the party. The foods are all awesome!” baka awesome-ma ang ibig sabihin ni Janice.

                “How about you Ms. Salvador, you like the foods tonight?” oh Zorro, come on here and get me! “Ms. Salvador, are you ok?”

                Be good Charley, be good if gusto mo pang makabalik ng Bacolod for free. “Yeah, I’m good, I’m fine.” And how about the food Charley, did you enjoy your meal? “With regards the food, I’m not a fanatic of Japanese cuisines. Sorry!” why did I say sorry to him, stupid me!

                “Oohh, I’m so sorry about that Ms. Salvador. Anyway, we have Italian foods too maybe you should try that too.”

                Fuck! Why he didn’t tell us earlier na meron naman palang Italian cuisines dito sa party? How I love eating pasta as my dinner, crap this Mayor Neri.

                “Really, you know what Mayor we really love eating pastas especially Chicken Pesto in Penne!”

                Umatake na naman ang pagiging masiba nitong si Janice, nakarinig lang ng Italian foods eh. But seriously, we really love pasta dishes especially that Chicken Pesto in Penne. Ilang beses din naming sinubukan na magluto nun before we end up of the taste we like.

                “Really? Me, I prefer Bacon Chilli Pasta in Red Sauce, you should try that too.” Sabi pa nya na nagpapa-cute. “Anyway, kamusta naman ang pamamasyal ninyo sa bayan ko? Have you taken pictures of my beautiful municipality?” of course we’re talking business here. Damn it!

                “Of course we took some pictures already, we’ll continue taking photos tomorrow morning.” Ayoko talagang kausap tong lalake na to, feeling ko may tinatagong kamanyakan ang Mayor Neri na to eh. “Right Ms. Villanueva?

                Gosh, etong si Janice naman parang na-engkanto sa ngiti nitong Mayor na to. Kahit kailan talaga ang babae na to oh. “Ye-yes Mayor, you don’t have to worry anything because we will make sure that we will have a wonderful article about this years’ Mascara Festival.” Sagot ni Janice kay Mayor Neri na hindi ko alam kung bakit kanina pa sya tingin ng tingin sa akin to think na hindi naman ako yung nagsasalita!

                “Orland!”

                I don’t know if I should thank that person who called Mayor Neri, or if I should curse him because he’s here!

                “Theo, akala ko ba hindi ka makakarating dahil masyado kang busy?”

                Hinila ko na si Janice palayo dun sa dalawang nag-uusap dahil hindi ko talaga gusto yung boses nung lalake na tumawag sa mukang manyak na Mayor na yon. “Hey, makahila ka naman teh wagas! Bakit ba bigla mo na lang akong hinila palayo dun sa dalawa, mukang ang cute pa naman nung kaibigan ni Mayor Neri!” basta lalake wala talagang pinapalampas si Janice.

                “Ms. Salvador, Ms. Villanueva, please hold in there for a second.” Fuck, kahit kailan talaga tong si Orland Neri pahamak sa buhay. “I’d like you to meet the architect of my humble home and a good friend of mine, Theo Pontecilla.” Exactly, that’s the reason why I want to get out in here.

                Zorro parang-awa mo na lumabas ka na at kuhanin mo ako sa lugar na ito! “Nice to meet you Mr. Pontecilla!” and they shook their hands, ako dedma lang!

                “Pleasure to finally meet a well-known photo journalist like you, Ms. Salvador.”

                Nang-iinis ba talaga tong si Theo, kung yun talaga ang plano nya, i-congratulate nyo sya dahil super successful nya!

                “The pleasure is mine, Arch. Pontecilla.” And I give him a quick smile. “Anyway we have to go, thank you Mayor Neri for inviting us here in your party.” And I pulled Janice once again while she’s showing her puppy-eyes to Theo.

***The next day – Mascara Festival Street Dance***

                “This is awesome Charley, sana next year ma-invite ulit tayo ni Mayor but by that time sana bakasyon grande lang talaga.”

                Kung kagabi hiniling ko na sana makabalik ako dito ulit for free, ngayon parang ayoko na dahil hindi ko talaga gusto yung mga tingin nung lalake na yon. One thing is for sure, babalik talaga ako dito next year para mag-bakasyon.

                “Ang gagaling ng mga kabataan dito sa Bacolod, they are all participating to this event.” Kabataan kasi ang mga kasali sa street dance competition, and I salute them all. “Baka naman puro panonood lang ang inaatupag mo Jance, take pictures!”

                Masyado na akong nalilibang sa pag-take ko ng mga pictures, kaya hindi ko na rin namamalayan ang mga nangyayari sa paligid ko. At dahil nga masyado na akong na-engross sa camera ko, hindi ko namalayan na kanina pa pala may sumusunod sa akin na lalake.

                “Really love your DSLR huh?!”

                Hindi ko naman pinansin yung nagsalita, kasi nga masyado akong abala at nage-enjoy sa ginanagawa ko, saka malay ko ba kung ano ang kausap nya eh hindi lang naman ako ang may DSLR dito.

                “Pwede mo na bang sabihin sa akin kung bakit hindi mo tinanggap ang proposal ko?” biglang sabi nung lalake mula sa likod ko, dahilan para lingunin ko kung kanino nanggaling ang tanong na yon. Hindi naman ako nagkamali dahil si Theo nga ang nagtatanong, syempre naman sya lang naman ang nag-iisang nag-propose sa akin. “Hi Charley! So?”

                This is shit, ano ba kasi talaga ang gusto nyang mangyari? It all happened ten years ago, and yet hindi pa rin sya nakaka-get-over sa pangyayari na yon ng buhay nya! Ano pa bang gusto nyang ipamuka sa akin, na sya may nahanap ng iba para maging Mrs. Theodore Pontecilla samantalang ako eh miserableng Ms. Cherie Salvador pa rin?

                “Please Mr. Pontecilla, I’m working right now, so please leave me alone.” And I turn my back to him once again.

                “Maybe you can take a picture of me together with those street dancers just to show that everyone enjoys the festival.”

                Fuck! Hindi ba nya talaga ako titigilan? “Pwede ba Theo, I’m here for a living not just having a vacation!” nakaka-inis na talaga sya!

                “Titigilan lang kita kapag sinabi mo na sa akin ang totoong dahilan kung bakit hindi mo tinanggap ang inalok ko sayong kasal before!”

                Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko sa kanya. Simula nung tanggihan ko yung alok nya na kasal, hindi na ulit ako naging komportable kapag nasa paligid sya. “Ok fine, I’ll take to you, I’ll tell you my reasons but not now ok. I’m working to death here, can’t you see?” palibhasa mayaman na sya kaya naman hindi nya naiisip na kailangan kong magtrabaho ng mabuti para mabuhay!

                “Ok you work, wag mong isipin na nandito ako. And right after your work, we will take about your reasons over lunch.” Nakuha pang kumindat ng hudyong lalake na to, tusukin ko mata nya eh. “Laters baby!”

***12:00 nn. – Café Bacolandia***

                “On a diet?”

                “Nope! Sa payat ko ba naman na to magda-diet pa ba ako?” nakaka-inis sya, hanggang ngayon napapansin pa rin nya ang lahat. “Wag mo nga akong tingnan ng ganyan, lalo akong hindi makakain ng maayos eh.”

                Natawa naman sya ng bahagya dahil sa sinabi ko, ano bang nakakatawa sa sinabi ko? Kapag ako napuno sa isang to lalayasan ko talaga sya, the hell sa sinabi ko na sasabihin ko sa kanya ang mga dahilan kung bakit hindi ko tinanggap yung kasal na in-offer nya sa akin.

                “You know what Charley, ang tagal na kitang hinahanap para maitanong ko sayo kung bakit hindi mo tinanggap ang proposal ko. Gusto kong marinig ang totoong dahilan kung bakit hindi ka pumayag.” Ang mahabang sabi ni Theo makalipas ang ilang sandali ng katahimikan. “Now Charley, care to tell me your reason?”

                Ano nga ba ang dahilan ko kung bakit hindi ko tinanggap ang alok nyang kasal that time?

***FLASHBACK***

                Hindi ko alam kung ano ba talaga ang binabalak ni Theo ngayong gabi, nahihiwagaan na kasi ako sa kanya. Hindi naman kasi sya yung tipo ng boyfriend na nag-aaya ng dinner sa isang fancy restaurant, kaya nga nagtataka ako ngayon kung bakit bigla na lang nyang naisipan na ayain akong kumain sa labas.

                “This way baby, come!”

                Ang sweet talaga ang boyfriend ko, kaya naman mahal na mahal ko si Theo. Theo is one of the youngest successful bachelor in town, at the age of twenty three he’s earning his own hundreds of thousands or I think millions.

                “Ano ba talaga ang meron baby at bakit dito mo naisipan na mag-dinner?” I think he’s up to something. “Hey, care to tell me what’s happening?”

                Wala man lang syang sinabi, tumawa lang sya. Kinakabahan kasi talaga ako sa mga nangyayari ngayon, he’s not the typical Theodore I know. Ilang sandali pa tapos na kaming mag-dinner and time na para sa desert, strawberries cake with chocolate. Pero alam nyo ba kung ano yung nakaka-bigla, yung may nakita akong tiffany ring sa ibabaw nung cake!

                “Baby, napakadaming dahilan para gawin ko ang bagay na ito and I can’t enumerate them all tonight, I need a lifetime to tell you all the reasons why I love you. I want to live the rest of my life with you. I know we’ve been together for three years now, and that time is long enough for me to know that you’re the right and only one for me. Ms. Cherie Salvador, will you be my forever? Will you be my everything, my life? Please marry me, Cherie!”

                A-anong sasabihin ko sa kanya, anong isasagot ko sa mga binitawan nyang mga salita? H-hindi ko alam, masyado pa akong bata para sa isang life-time commitment. Hindi sa hindi ako sigurado sa kanya, mahal na mahal ko sya pero marami pa akong pangarap sa buhay. Marami pa akong gustong gawin sa buhay na wala kahit na sino man ang pipigil sa akin.

                “T-Theo, I… I just… I just can’t…” I really don’t know what to say, ayokong ipahiya si Theo pero hindi ko rin naman kayang ibigay ang sarili ko sa kanya ngayon. “I… geez!!!” pano ko ba sasabihin sa kanya ang mga dahilan ko? “I’m--- I’m so sorry Theo but I… I just can’t, I just can’t say y-yes to you.”

                After kong sabihin sa kanya yon, agad na akong tumayo at lumabas sa restaurant na yon. Sng sama ko, ang sama-sama ko kasi sinaktan ko yung kaisa-isang lalake na nagmahal sa akin bilang ako.

***END OF FLASHBACK***

                “As far as I can remember Mr. Pontecilla, I already said to you my reason that night.” Bakit kailangan pa nyang ipa-ulit sa akin ang mga sinabi ko noon?”

                Inilapit ni Theo ang mukha nya sa mukha ko ng hindi umaalis sa kina-uupuan nya. “No you don’t Ms. Salvador. You only said that time that ‘I just can’t say yes to you’ and right after that night hindi ka na nagpakita.” Holy shit, akala ko nakalimutan na nya yon. “Now Charley, tell me the reason behind that NO ten years ago!”

                Ok fine, panahon na nga siguro para sabihin ko sa kanya ang totoong dahilan kung bakit hindi ko tinanggap ang inaalok nya sa akin na kasal. “I have so many reasons that time, and I don’t have the guts to tell you those reasons because of the fear that I might hurt you. That’s the last thing that I wished to happen.” Totoo naman yon, ayoko talaga syang saktan dahil napaka-buti nyang tao.

                “But you hurt me so bad that night, don’t you knew it?

                Alam ko, alam ko yon! “I know, sa tingin mo ba ikaw lang ang nasaktan ng gabi na yon? I even suffer that pain Theo, hindi lang ikaw ang nasaktan sa ginawa ko, pati ako nasaktan.” Charley, wag kang iiyak sa harap nya, magmumuka kang tanga. “Pero kailangan kong tiisin yung sakit na yon Theodore dahil para rin naman sa ikakabuti nating dalawa ang ginawa ko.”

                “Para sa ating dalawa, sa ikakabuti nating dalawa? I almost killed myself, halos lunurin ko ang sarili ko sa alak para lang makalimutan ka, ang ginawa mo, then now you’re telling me that you did that for our own good? Damn it Charley, damn it!”

                Hindi ko pinansin ang pagmumura nya, hindi ko pinansin ang galit nya “Marami pa akong gustong gawin that time, at gusto ko na gawin ang mga bagay na iyon ng mag-isa. Sa katayuan mo sa buhay, alam kong pwede mong panghimasukan ang mga bagay na may kinalaman sa akin. Sa trabaho na pwede kong pasukan, pwede mong i-request na tanggapin ako o hindi, and iyon yung mga bagay na iniiwasan ko. Gusto kong makuha at marating ang isang bagay dahil pinaghirapan ko iyon at hindi dahil sa tinulungan mo ako.” mahaba kong sabi sa kanya.

                “You still can do all the things you like to do kahit naman engaged na tayo. Wala akong plano na pigilan ka na gawin ang mga bagay na gusto mo, as long as hindi mo naman ako iiwan.”

                “Naisip ko rin naman yan, pero merong mga bagay talaga na kailangan mong isuko kahit na sobrang sakit, kahit na sobrang hirap Theo. Madali lang naman sabihin na hindi mo ako papakelaman, pero kaya ba talaga ng isang tao na nagmamahal na huwag pakelaman ang taong mahal nya? Siguro oo, pero darating ang panahon na magsasawa ka din sa pag-unawa. Theo hindi ko tinanggap ang kasal na inaalok mo noon hindi dahil sa hindi kita mahal, mahal na mahal kita.”

                “Pero mas mahal mo ang sarili mo, ang mga pangarap mo!” galit na sabi nya.

                Huminga muna ako ng malalim at saka nagsalita ulit. “Siguro nga, pero sa tingin ko hindi naman masama na mas mahal ko ang sarili ko kesa kanino man. Sabi nga nila ‘love yourself first and the rest will follow’ na totoo naman. Selfish na kung sa selfish pero masasabi ko naman na may magandang naidulot sa akin ang mga nangyari noon – sa hindi ko pagtanggap sa alok mong kasal, iyon ay yung natuto akong tumayo sa sarili kong paa at magtiwala sa sarili kong kakayahan.” Mahaba kong sabi sa kanya, at pagkasabi ko noon ay tumayo na ako at lumabas ng café.

***One Month after – Apartment of Jance and Charley***

                “Kaya mo ba talagang pumasok Charley, baka naman lalo lang lumala yang lagnat mo kapag pinilit mo pang pumasok ngayon. Magpahinga ka na lang kasi sis, ako na ang bahalang magpasa ng articles and pictures mo.”

                Kung kailan naman ang dami kong articles at pictures na kailangan i-present sa editor-in-chief saka naman ako nagkasakit, kapag minamalas ka nga naman oh. “Kaya ko naman Jance, kailangan ko kasi talagang mai-present kay Chief ang mga articles ko for her approval.” Ang sabi ko kay Janice habang inaayos ko ang bag na dadalhin ko pagpasok. “Saka may meeting din ako with Mr. De Leon para ma-picture-an ko yung resort nya sa Batangas para sa next month issue natin.”

                Sa totoo lang hindi ko alam kung kakayanin ko bang gawin ang lahat ng dapat kong gawin ngayong araw dahil sa nararamdaman ko. Sobrang sama na kasi talaga ng pakiramdam ko, pero kailangan ko talagang pumasok.

                “Promise me Cherie Salvador, kapag hindi mo na talaga kaya uuwi ka na ha! Ako na lang ang bahala kay Mr. De Leon.” Sapilitan pa nya talaga akong hinarap sa kanya. “Promise me Cherie!”

                Napilitan naman akong mag-promise sa bruha kong bestfriend para lang maka-alis na kami dahil malapit na kaming ma-late. “Let’s go Jance, baka ma-late pa tayo masigawan na naman tayo ni Marasigan! Alam mo naman ang baklitang yon, mainit ang dugo sa magaganda.” At nagtatawanan kaming lumabas ng apartment ni Jance.

                “Luka, kailangan mo ba talagang pumasok ngayon? Tingnan mo nga yang itchura mo, muka kang zombie!”

                Hindi ko na lang pinansin si Jance kasi hahaba na naman ang usapan na to. Pero nakaka-ilang hakbang pa lang kami ni Jance palayo sa bahay ng may biglang huminto na kotse sa harap namin. Sino na naman to, may bago na naman bang boyfriend tong si Janice?

                “Don’t tell me Janice may bago ka na namang boyfriend, one week pa lang kayong break ni Gerry ah.”

                Tiningnan naman ako ng masama ni Janice dahil sa sinabi ko sa kanya. “Grabe ka Charley, ni ka-date nga wala jowa pa!” at sabay naming tiningnan kung sino ang may-ari ng magandang kotse sa harap namin. “Sure ka sis, hindi mo kilala yan?”

                Meron akong mga kaibigan na may mga kotse, pero hindi ganito kaganda. Nagyayabang lang yata ang may-ari nitong sasakyan na to kasi alam nya na hindi kami makakabili ng ganitong kaganda. Nagmuka nga lang basura na itatapon na sa junk shop yung kotse ko nung timigil sa sa tabi ng segunda-mano kong sasakyan eh.

                “Nice to see you again Ms. Villanueva and Ms. Salvador!”

                What the hell is he doing here? Bakit ba parang lahat na lang ng abala lumalabas ngayon, lahat sila dumarating? Hindi pa man din ako nakaka-recover sa shock dahil nandito si Mayor Orland. Tama, si Mayor Oland Neri nga ang nandito ngayon at hindi ko alam kung bakit sya nandito. Tapos ngayon si Theo naman ang nandito, ano bang meron ngayong araw at parang lahat ng kamalasan dinaranas ko ngayon?

                “I have to go Janice, ikaw na ang bahala sa kanila.” At sumakay na ako sa kotse ko sabay sabi kay Jance ng “Ako na lang ang bahalang mag-explain kay Marasigan kung bakit ka late.” at umalis kaagad.

***Wonder Philippines Publishing Building***

                “Yes Mam Lory, we plan to put all those pictures in this month’s issue of our mags.”

                “I like all the photos you shown us today for your article this month. I have read the article at its really nice; I know Mayor Neri will like it.” Speaking of that man, hindi kaya dahil sa article kaya sya nandito? “Anyway he’ll be here any moment to read your article and look to all of your photos.”

                Mam Lory, wala akong pakelam kahit na dito pa sya matulog mamayang gabi. “Mam, may meeting po ako mamaya kay Mr. De Leon para sa isa sa mga articles ko next month. Kung ok lang po sana, si Janice na lang po ang magpapakita sa kanya ng mga dapat nyang makita tungkol sa pictures and article.” Ayoko lang talaga makita ang mukang manyak na mayor na yon.

                “Are you ok, Charley? Mukang may sakit ka, kaya mo pa bang puntahan si Mr. De Leon ngayon? Seems like kailangan mo ng pahinga today, you so wasted Cherie. Mas makakabuti siguro kung umuwi ka na at magpahinga, tatawagan ko na lang si Mr. De Leon para ma-inform sya na may sakit ka at hindi mo sya mami-meet. If ok lang sa kanya, ipapa-reschedule ko na lang ang meeting nyo.”

                Sa totoo lang hindi ko na talaga kaya, hindi ko nga alam kung kaya ko pang mag-drive at umuwi ng mag-isa. Nag-pasalamat naman ako kay mam Lory dahil pinayagan nya ako na umuwi na, after that lumabas na ako ng office nya at tinungo ang cubicle ko para kuhanin ang iba ko pang gamit para maka-uwi na ako.

                “Ingat ka Charley, sure ka ba na kaya mo mag-drive alone?” tanong sa akin ni Jillian, isa sa kasamahan namin ni Jance dito sa Tourist. “Nasaan ba ang lukaret mong bestfriend?”

                Oo nga no, ano na kaya ang nangyari kay Janice, Mayor Orland at Theo? Sabi ni Mam Lory any moment darating na si Mayor Neri, hindi kaya magka-sabay pa silang dumating dito ni Jance.

                “Padating na yon, nagkaron lang kasi ng konting problema sa bahay. Anyway, I really have to go Jill. Byiee!!!”

                Nasa lobby na ako ng building ng bigla akong nahilo. Shocks, parang hindi na yata ako aabot kahit sa kotse ko. Pinilit ko pa rin na maglakad palabas ng building para hindi nakakahiya if ever na mag-collapse man ako at least nasa kotse na ako.

                “Oh shit!” hindi na talaga kinaya ng powers ko.

***Condo Unit of Theo***

                Nagising ako sa isang hindi pamilyar na kwarto, alam ko na hindi ‘to sa apartment at lalong hindi sa isang ospital. Teka, nasaan nga ba ako at kaninong kwarto ito?

                “Hey mamaya ka na tumayo, baka hindi mo pa kaya.” Fuck, anong ginagawa ko sa bahay nya, pano akong napunta dito? “Nakita ka namin ni Janice kanina sa lobby na building nyo when you’re about to collapse and kiss the lobby floor.”

                Pinilit kong tumayo kahit pa nahihilo pa ako, ayoko syang makasama sa iisang kwarto – kinikilabutan ako! “U-uwi na ako, kaya ko na ang sarili ko!” ng tumayo na ako from his king-size bed, bigla naman akong natumba dahil nahihilo pa talaga ako.

                “I told you wag ka munang bumangon diba? Kahit kailan talaga napaka-tigas ng ulo mo, ang hirap mong pagsabihan!” ang naiinis nyang sabi sa akin, pero sinubukan naman nya na itago ang inis na nararamdaman nya, pero yung nga lang hindi sya naging successful. “Mahiga ka na lang ulit Charley kung ayaw mo na igapos pa kita para lang hindi ka ulit tumayo.”

                Umupo na lang ulit ako sa kama, ayokong humiga baka kung ano pang kalokohan ang pumasok sa utak nya. “B-bakit pumayag si Janice na i-ikaw ang---nasaan ba sya?” tanong ko sa kanya kasi nagtataka talaga ako.

                “Tinawag kasi sya ng isa sa mga boss nyo, if I’m not mistaker she called that guy Mara.” Ah, si Marasigan na napaka-sigasig na maging bitter. “So she doesn’t havr any choice kundi pumayag na ako na lang ang magbantay sayo.” Loko mo, may choice ka pa rin no.

                “Bakit hindi mo na lang ako dinala sa ospital? Bakit kailangang dito mo pa ako sa bahay mo dalin?”

                Halata naman na naiinis na naman sya dahil sa pagiging mausisa ko. “Kumain ka na lang, you need this para maka-inom ka na ng gamot mo.” Madaya, bakit hindi nya sinagot ang tanong ko?

                Umupo naman sya sa tabi ko para subuan ako ng lugaw na mukang nabili lang nya sa isang fast-food store. “You don’t have to do that, may lagnat lang ako, hindi ako naputulan ng kamay.” Pagtataray ko naman sa kanya na lalong ikinasama ng itsura ng pagmumuka nya.

                “I used to do this to you, kaya wag ka na lang magreklamo. Alam mo naman na ayokong nakikita na may sakit at nahihirapan ka.” At sinubuan na nga nya ako ng lugaw. Infairness masarap ha. “Masyado mo sigurong inaabuso ang katawan mo kaya ka nagkaka-sakit. Kung balak mo rin lang naman na magpakamatay, wag naman sa ganitong paraan dahil madami kang tao na pahihirapan.” What the…

                “First of all, kung balak ko man na magpakamatay hindi talaga sa ganitong paraan. Hindi sa paraan na malalaman ng kahit na sino man, lalong-lalo na ikaw! At saka hindi ko naman sinabi o sasabihin sa kahit na sino na pakelaman nila ako, na intindihin nila ako!”

                Nakaka-inis talaga ang lalake na to, ano bang alam nya sa akin ha? Ten years, it’s been ten years mula nung huli kaming magkita, tapos umaarte sya ng ganito na parang wala akong ginawang hindi maganda sa kanya.

                “Hindi ako nagugutom, iinumin ko na lang ang mga gamut ko. Kung pwede lang sana, kung hindi ako aabuso sa ginagawa mong tulong gusto ko ng magpahinga ng MAG-ISA!”

                Walang sabi-sabi kong kinuha yung gamut sa tray na dala nya kanina nung pumasok sya at ininom. “Anyway, sorry sa abala.” Nahiga na ako, tumalikod sa kanya at nagtalukbong.

***Two weeks after***

                “Thank you very much Mr. De Leon, pasensya na po ulit at kinailangan pa pong i-reschedule itong interview.” Hingi ko ulit ng paumanhin kay Mr. De Leon.

                At kagaya ng nauna nyang sagot “That’s ok ija, hindi rin naman ako papayag na pumunta ka pa dito kung may sakit ka na, not because natatakot ako na mahawa sayo, but because you need rest.” And he gives me that assuring smile. “Oh paano Charley, aasahan ko na ipapabasa mo muna sa akin ang article mo before mo ipa-approve sa editor-in-chief mo. And I also wanna see the pictures ha.” he smiles again as he show me the way out.

                “Makaka-asa po kayo Mr. De Leon, kayo po ang unang makakabasa at makakakita ng mga picture. Salamat po ulit, sige po mauna na ako.” At lumabas na ako ng malaking resort ni Mr. De Leon. “Hey, nainip ka ba? Pasensya ka na at natagalan ako, masyado kasi akong nag-enjoy sa pagkuha ng mga litrato sa buong resort ni Mr. De Leon.”

                “I’m fine, nothing to worry about Charley.” Sagot naman nya. “That’s the reason why I bought this iPad with me, alam ko kasi na kapag nahawakan mo yang camera mo nakakalimutan mo ang lahat.”

                Theo and I decided to be friends again. After kasi nung dinala nya ako sa bahay nya nung may sakit ako, that was two weeks ago, madami din naman kaming napag-usapan. We admitted to each other that we really miss each others company, and that’s how we end up being friends again.

                “Saan mo ba ako papakainin ng lunch?” biglang tanong ni Theo sa akin habang nagmamaneho sya pabalik ng Manila. “Ang tagal kong naghintay sayo kaya dapat ilibre mo talaga ako ng masarap na lunch.”

                “Abno mo, sino ba kasi ang may sabi sayo na samahan mo ako ngayon, ha?!” mataray pero nakangiti kong tanong sa kanya dahilan para mangiti din sya.

                Bigla naman nyang itinigil ang kotse nya sa gilid ng kalsada. “Hindi mo nga sinabi, pero nung magka-usap tayo nung isang araw halos sabihin na ng mata mo na ‘parang awa mo na Theo samahan mo na ako sa Batangas dahil hindi kakayanin ng kotse ko ang ganong kalayo’ wag mong itanggi Charley, kilala kita!” mahabang sabi nya with matching actions pa, hindi ko tuloy mapigilan ang matawa dahil sa drama nya.

                Sobrang laugh trip din tong si Theo kung minsan eh. “Theo para kang tanga, mag-drive ka na para maka-kain na tayo ng lunch. My treat.” At umayos na nga sya ng upo at nagpatuloy sa pagmamaneho.

                “By the way Charley, can I ask you something?” biglang tanong na naman nya.

                “Yeah, sure. What’s that?”

                “Have you had a boyfriend after what happened to us before?”

                Ano naman ang naisip nya at bigla na naman nyang tinanong to? Siguro simula nung maging ok ulit kami, pang-limang beses na nyang paulit-ulit na tinatanong ang bagay na to. “I never had one since then. If you’ll ask why, it is because I’m too busy with my work to entertain suitors.” Mahabang sagot ko naman sa kanya, pang-limang beses ko na ring sinabi yan sa kanya.

                “Hmmm…” sabi naman nya habang kinakamot ang kanyang baba. “Ganun ba? Hindi kaya dahil hinihintay mo pa rin ako?” how conceited he is, right?

                I just roll my eyes at him without saying anything. “Doon na lang tayo kumain ng lunch, Theo.” Biglang sabi ko sa kanya, just to change the topic.

***Wonder Philippines Publishing Building***

                “So kamusta naman ang meeting mo kay Mr. De Leon slash date nyo ni Theo mo?” tanong sa akin ni Janice after ng meeting namin with editors. “Ang swerte mo sis, ang gwapo at successful ni Papa Theo mo.”

                Kanina pa yang si Janice sa pangungulit tungkol sa lakad ko kahapon sa Batangas kasama si Theo. Ang totoo nyan hindi naman sya interesado sa naging resulta nung meeting/interview/pictorial ko sa resort ni Mr. De Leon, mas interesado pa sya kung ano ang nangyari after ng mga yon.

                “I don’t wanna talk about what happened yesterday, most especially yung tungkol sa aming dalawa ni Theo.” Ayokong sabihin kay Janice kung ano talaga ang nangyari sa amin… “Let’s just get back to work Jance, please.” Pero kung hindi ko naman sasabihin sa kanya, parang ang sama ko namang kaibigan diba?

                Pagbalik ko sa table ko, hindi ko pa rin masimulan ang article tungkol sa resort ni Mr. De. Leon. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga nangyari at napag-usapan namin kahapon.

***FLASHBACK***

                “Should I send you home or you want to go somewhere?” tanong sa akin ni Theo after ng dinner naming, and while we’re heading back to Manila. “Maaga pa para umuwi ka.”

                Oo nga, masyado pang maaga para umuwi ako, pero ayoko naman na bumalik pa sa office dahil siguradong uulanin na naman ako ng tanong kay Janice. Pero saan naman ako pupunta, ano naman ang pwede kong gawin?

                “Ahhhmmm, busy ka ba?”

                Tiningnan muna nya ako at saka umuling, ibig sabihin hindi sya busy at ok lang na mas abalahin ko pa sya. Alam ko na kung anong gusto kong gawin!

                “May Xbox ka ba sa unit mo? Meron ka bang barilan na game? Para kasing feel ko yung mga masyadong brutal na laro eh.”

                Tinignan naman nya ako ng mejo alanganin, siguro kasi nabigla sya sa gusto kong gawin. Before kasi wala akong hilig sa mga ganong klaseng laro, usually mga brain twister games ang nilalaro ko.

                “Gusto mo ba talaga ng something brutal game? Let’s play airsoft then, I’m sure that you will like it.”

                                      

                I got excited right away, ang tagal ko na kasing hindi nakakapaglaro nun. Oo, nakapaglaro na ako noon before. That was the time na galit nag alit ako sa sarili ko because of the stupid decision I made and sometimes kapag hindi ko na kinakaya ang pressures sa trabaho ko.

                “But ano naman ang price ng mananalo sa ating dalawa?” biglang tanong naman ni Theo sa akin.

                Oo nga no, pero kailangan pa ba talagang may premyo? “Ikaw, ano bang gusto mong mangyari kapag ikaw ang nanalo? Iyon ay kung mananalo ka ha!” ang yabang ko naman diba, parang super galing ko.

                Para namang nangiti ng nakakaloko si Theo dahil sa sinabi ko. Naku, malamang kalokohan na naman ang nasa isip nitong lalake na to. “Kapag ako ang nanalo, sa unit ko na ikaw tutuloy.” Sabi ko na sa inyo eh, puro kalokohan lang ang laman ng utak nitong si Theo ngayong araw eh.

                “Joker ka parin hanggang ngayon Theo, seryosong usapan naman kasi to, anong akala mo sa akin hindi mahusay bumaril?”

                Parang gusto ko na yatang mag-backout sa pustahan kahit na hindi pa kami nagsisimula. Paano na lang kung matatalo ako, paano ko sasabihin kay Janice na aalis na ako sa apartment namin at sa unit na ako ni Theo titira? Jusko naman oh, problema pa rin pala ang dala nitong lalake na to sa buhay ko.

                “Hindi naman, alam ko namang mahusay ka pero mas magaling ako sayo. Pwede naman na sumuko ka na lang agad para pareho na tayong hindi mahirapan.” At nakuha pa nya talagang ngitian ako. “So ano, itutuloy pa ba natin to, o susuko ka na lang agad?”

                “Ang yabang mo rin eh noh! Hindi naman ako papayag ng ganong kadali. Kapag ako ang nanalo sa ating dalawa, kailangan mong ipahiram sa akin itong kotse mo sa loob ng isang taon. At hindi lang iyon ha, sagot mo pa rin ang gas ko for the whole year.”

                Pumayag naman sya sa kondisyon na naisip ko kapag ako ang nanalo, pero bumanit pa rin sya. “Don’t worry babes, manalo man ako o manalo hindi mo na kailangang gamitin ang luma mong kotse. Ihahatid at susunduin kita sa office mo everyday, kung meron ka namang out-of-town shoots I’ll lend you my spare car.” Kailan pa naging hambog ang isang to? Pero infairness ang sweet pa rin nya.

                Hindi nagtagal ay dumating na kami kung saan kami maglalaro ng airsoft. Talagang seryoso sya sa paglalaro, wala syang balak magpatalo at ipahiram sa akin ang maganda nyang sasakyan. Ganon din naman ako, wala rin naman akong balak na magpatalo dahil wala sa plano ko ang tumira kasama sya sa iisang bubong. Kung gusto ko yon, eh di sana tinanggap ko yung alok nyang kasal dati.

                Pero ayoko nga ba talaga syang makasama sa iisang bahay? Diba kaya ko lang tinanggihan yung kasal was because i’m not yet ready dahil ang dami ko pang gustong gawin sa buhay, ang dami ko pang pangarap na gustong matupad. Ngayon ba, hindi pa rin ba ako ready na makasama sya?

                “Yeeeeeeeeeeessss!!!!!”

                What the… talo ako, natamaan nya ako! Mukang kailangan ko ng maging ready na makasama sya sa iisang bahay, dahil wala sa itchura nya kanina na nagbibiro lang sya. At saka hindi naman sya sisigaw ng ganong kalakas kung nagbibiro lang sya.

                “So Charley, kailan mo balak lumipat sa unit ko? I won!” tanong nya sa akin habang taas-baba ang kilay nya. “I’m so excited, you know.”

                Juskoday, parang napasubo talaga ako, dapat kanina pa pala ako sumuko at hindi na itinuloy ang kalokohang pustahan na to. Paano ako nito magsasabi kay Janice, paano ko sasabihin sa kanya na titira na ako sa unit nitong si Theo na abot hanggang batok ang ngiti?

                “S-ser-yoso ka ba talaga sa pustahan? Akala ko nagjo-joke ka lang kanina kaya hindi ko sineryoso yung laro.” Ang nauutal kong palusot sa kanya, baka kasi sakali na makalusot talaga ako. “Diba nagbibiro ka lang, diba?!”

                Naka-ngiti naman napa-iling itong si Theo, natatakot tuloy ako. Kilala ko ang taong to, ilang taon ko rin naman syang nakasama before. “No baby, I’m drop dead serious about that deal. Now tell me, when did you plan to move in?” kita nyo na, sabi ko sa inyo seryoso talaga sya eh. Problema talaga to, hindi ko alam ang gagawin ko.

                “Hindi ko pa alam kung kailan ako makakalipat sa unit mo, hindi ko pa alam kung paano ako magpa-paalam kay Janice.” Hay naku talaga naman oh, buhay nga naman. “Uwi na tayo, napagod ako sa mga nangyari.”

***END OF FLASHBACK***

                “Hello honey, pauwi ka na ba? What time should I collect you?” tanong nya gaad sa akin ng sagutin ko ang phone ko. “How’s your day?”

                Nakalipat na ako sa condo ni Theo, siguro mga two weeks na. Hindi ko na nga matandaan kung paano ko sinabi kay Janice na lilipat na ako sa unit ni Theo, pero hinding-hindi ko makakalimutan ang naging reaksyon ni Jance.

                “It’s been a very busy day, as always. How about you, how’s your day? By the way, you can collect me about six thirty Theo, hindi pa ako tapos sa article ko.”

                Actually naguguluhan na rin ako sa set-up naming dalawa ni Theo, hindi ko alam kung kami na nga ba ulit o hindi. Kung hindi man kami, hindi ko alam kung ano ang pwede kong itawag sa relasyon na meron kami ngayon, siguro we are on an Unofficial Relationship. Unang-una kasi wala namang usapang naganap kung ano nga ba kami, basta na lang nangyari ang ganito. But one this is for sure, sa huli ako pa rin ang dakilang tanga at luhaan nito kapag natapos tong unofficial relationship na meron kami.

                “My day? It’s a disaster Charley, ilang oras na tayong magkahiwalay and ngayon lang ulit tayo nagka-usap.” Oh kinilig naman daw si ako dahil sa sinabi nya na yon kahit na wala akong karapatan. “I miss you baby, I’ll be in front of the tourism magazine building before six thirty. Now, finish that article baby. See you later!”

                “Bye!” at pinindot ko na ang end button. I miss you too, Theo. Gusto ko sanang idagdag yon kaya lang parang nahiya na ako, na natakot.

                “Si papa Theo mo yung tumawag no, naka-ngiti ka na naman kasi jan na parang tanga.” Biglang singit naman ni Janice. “I’m so happy for you talaga friend, at least ngayon magkasama na ulit kayo, at ok na rin kayo.” Ok nga ba talaga kami, dapat nga ba akong maging masaya?

                “Thanks Janice, masaya na rin naman ako para sa sarili ko kasi nabigyan ulit ako ng chance para makasama ulit sya.”

                Masaya talaga ako dahil kasama ko na ulit sya, pero hindi ko pa rin maiwasan ang matakot sa mga posibleng mangyari sa hinaharap. Ang daming what-ifs sa isip ko, at ikinakatakot ko ang mga makukuha kong sagot sa mga iyon.

                Ilang minuto pa ang lumipas at oras na pala para umuwi ako, pero hanggang ngayon hindi ko pa rin natatapos ang article ko na kailangan ng ma-check sa susunod na araw. “Tanya, mauna na ako sayo ha. Ingat ka pag-uwi, bye!” paalam ko na isa ko pang kasama sa trabah.

                Si Janice kanina pang six umuwi, may date daw kasi sila ni Johnny, ang bago na naman nyang boyfriend. Kahit kailan talaga ang babae na yon, hindi na natali sa iisang lalake sa loob ng matagal na panahon, lahat na lang sa kanya pang-madalian lang.

                “Hi!” bati ko agad kay Theo pagkasakay ko sa kotse nya.

                Hindi na talaga ako nasanay sa ginagawa nya everytime sa sasakay ako sa kotse nya, tuwing papasok ako hinahalikan muna nya ako bago ako payagan na bumaba, at kapag pauwi naman na kami, hinahalikan naman nya ako pagkasakay na pagkasakay ko sa kotse nya. Lalo ko tuloy hindi mapigilan ang sarili ko na mahalin ulit sya ng sobra.

                “Hi! Let’s have dinner out tonight, then tomorrow I’ll cook dinner for you.” Sino ba naman ang hindi mahuhulog ng husto sa isang katulad nya na napaka-alaga? “Hey, are you ok? May dumi pa ako sa muka at ganyan na lang kung pagmasdan mo ako?” ang naka-ngiti nyang tanong sa akin.

                Hindi ko namalayan pinagmamasdan ko nap ala sya. “No, no problem at all. Naisip ko lang kung gaano ako kaswerte na magkasama na ulit tayo ngayon.” I said to him while caressing his beautiful face. “Anyway, where we will dinner tonight?”

                “That’s a surprise baby!” and he give me a quick kiss on my lips, then he start to drive.

***Theo’s Unit***

                After that very intimate dinner along the shore, we headed back to his unit. I thought his surprise end there, but I am definitely wrong. When he punches the code, he opens the door for me, and I am totally surprise by what’s inside his own kingdom.

                “You did all this baby, when?”

                I don’t have any idea that he still has that sweet bone with him, and I obviously don’t have any idea when he did this beautiful and heart melting view. Imagine, no, not imagine because it’s actually true. The room full of fresh and beautiful long-stemmed red roses, from the flooring up to the sofas and side tables.

                “You like it baby?”

                I can’t take my eyes off the view, it’s is so sublime. “No baby, I don’t like it, I love it so much!” I give him a quick hard kiss on his lips, and then hug him tightly.

                I really don’t expect this; I make me feel like I’m worth all of him. After what I did to him before, turning him down, but his still giving the best for me. I love this man, I love him!

                I hug him again so tight and kiss him passionately on his lips. At first parang nagulat pa sya sa ginawa ko, pero hindi nya ako natiis and he kiss me back.

++++++++++++++++++++++++++

Napasabunot naman si Charley sa buhok ni Theo ng tugunin nito ang halik na ipinagkaloon nya dito. His warm lips spread against her and his tongue snaked inside her mouth, while his hand cupped her nape and forced her head back, allowing him to explore her mouth deeply.

She moaned as he continues to wander to her heated body. Aminado naman si Charley na ito ang unang pagkakataon na gagawin nya ang bagay na ito, at gagawin nya ito upang maipadama sa lalake na kasama nya ngayon na mahal nya ito.

On the other hand, Theo can’t find his sanity anymore. Whenever he’s with this girl, wala ng matinong bagay ang pumapasok sa isip nya. Sa totoo lang, noon pa nya gustong may mangyari sa kanila ni Charley pero natatakot sya nab aka mauwi na naman ang lahat ng paghihirap nya sa wala. He wants to take it slow, one step at a time.

“Charley, stop me now or else I won’t stop even if you beg.”

“Don’t; don’t stop making me feel like I’m the luckiest girl in the world. Make me Theo, make love with me.” At muling inilapat ni Charley ang kanyang mga labi sa labi ng lalake na kanyang mahal.

Ikinawit ng dalaga ang kanyang mga braso sa leeg ng binata, tanda na handa syang tanggapin ang lahat ng ipagkakaloob nito sa kanya. She slid her tongue in his mouth and wrapped it with his. Because of what Charley did, napasabunot na rin si Theo sa dalaga while caressing Charley’s butt. He lifted her ass and forced her to wrap her legs around him.

Electrifying pleasure run throught her veins as the new position brought the pads of her softness directly against his hard cock that bulge in his pants. Because of it Charley dugs her nails into his back without noticing it as she cried out in his mouth, her lips grinding against him in wanton pleasure.

Hindi sila tumitigil sa paghalik sa isa’t-isa hanggang sa marating nila ang kwarto ni Theo na malapit lamang sa living area. Naghiwalay na rin ang labi ng dalawa, dahan-dahan nyang inilapag ang dalaga sa kama habang matamang nakatitig dito. He slips his hand from her cheek down to her jaw, neck, and down to his breast where his hand decided to rest.

Ramdam ni Charley and kuryente na gumagapang sa kanyang buong katawan ng huminto sa isa nyang matayog na hinaharap kahit pa merong tela na nakapagitan sa kanilang mga balat. She needed him so bad, so bad na lumiyad tanda na gusto nyang ipagpatuloy ni Theo ang paglandas ng kamay ni Theo sa kanyang harapan.

Muling hinalikan ni Theo ang dalaga ng buong pananabik, while his hands is now under her blouse and slowly caressing her now tight belly. He lowers the kiss down to her neck that causes her to let out a moan. “Ahhh…” at dahil doon at mas itinaas pa ng binata ang kanyang mga kamay na kasalukuyang naglalakbay buong katawan ng dalaga habang ang mga labi naman nito ay umangat din upang paliguan ng halik ang buong mukha ng dalaga.

Theo is now caressing and feeling Charleys nips, that is now hard. He slids one of his hand on Charley’s back to unhook her bra, and in just one swift her breast is now free from that small piece of cloth. He starter unbuttoning her blouse habang patuloy na naglalakbay ang isa nitong kamay sa katawan ng dalaga at patuloy na pagbibigay ng marubdob na halik.

She’s not wearing any top right now, and she suddenly feels conscious. Theo on the other hand is definetly enjoying that wonderful view, seeing her like that is something beyond awesome. Sa tanawin na nasasaksihan ni Theo ay talagang hindi na nya nakikita ang pag-asa na kaya pa nyang pigilan ang sarili sa mga posibleng maganap sa kanilang dalawa.

He lowers down his lips to meet hers, while cupping her face. Charley’s hand is all over Theo’s well-toned chest muscles. They both moaned in pleasure, as his hands start to wanders again. From her neck down to her chest, Theo finally found his destination. Squeezing gently while teasing her pick, he is definetly alive and aroused. He lowers down the kiss until his mouth reach one of her breast, sucking it.

She opened her mouth wider and thrust her breast into his hand and mouth even more. He growled in her mouth and gave her aching breast a rough squeeze. Then he lowers down his hands again to unbuckle her skirt ng buong pagmamadali at pananabik habang patuloy ang bibig nito sa pagbibigay kaligayahan sa babae.

                She was now lying completely naked on top of the bed. He hovered above her, still fully clothed as his eyes hungrily devoured her nakedness. His eyes feasted on her heaving breasts melting down there. Sa tingin nya ay mapipilitan sya na sya na ang kumilos kapag hindi pa sya nito hinawakan.

Tila naman nabasa ng binata ang laman ng isip nito, gumapang pababa ang kamay nito between her legs and brushed her folds. A jolt of pleasure piereced her as she cried out.

“Theodore…”

He continued to cup her womanhood and teasing her clitoris. Charley doesn’t know how to deal with all the sensations she’s feeling right now, they are all strangers to her senses. Dahil sa ipinaparamdam ni Theo ngayon sa kanya, hindi nya namalayan na napasabunot na sya dito at ang pagbiling ng ulo nito.

Theo continue to praise Charley’s body, he enjoy watching Charley’s reaction with every move he does. He really feel so happy inside because ipinagkaloob sa kanya ng babaeng ito ang lahat sa kanya ng wala kahit na anong pagtutol.

Patuloy ang ginagawa nyang pagsamba sa katawan ng dalaga, at patuloy rin naman ang sarap at hirap na nararamdaman ni Charley. Napakapit na lamang si Charley sa balikat ng binata, at dahil doon ay nagmulat ito ng mata.

“Theo, clothes!” doon lang napagtanto ng dalawa na nakadamit pa pala ang isa.

Tatayo na sana si Theo mula sa pagkakadagan nito sa dalaga ng pigilan sya nito. “Let me!” at pumaibabaw naman ang dalaga.

Buong tamis na halik ang pinagkaloob nito sa lalake, kasabay ng dahan-dahan ngunit puno ng pananabik na pagtanggan nito sa damit ng binata. Unti-unting bumaba ang labi nito upang gawaran ng masuyong halik ang leeg ng lalake, at dahil sa ginagawa nito ay napa-ungol si Theo. She slowly lowers down her lips again, and there she found his nipples. She opens her mouth and she sucked his nips while teasing it using her tongue. Muling napa-ungol ang binata, pero mas malakas ito ng bahagya kumpara kanina. Para kay Charley, isa itong indikasyon na naliligayahan ito sa kanyang ginagawa, kaya naman mas nagkaroon sya ng lakas ng loob upang mas ibaba pa ang kanyang mga labi.

She kisses him from his stomach, down to his arousal. Charley hesitates at first when he his maleness, but seeing his reactions gives her all the courage she needs to give him a hard job. She was busy doing her thing to make Theo more aroused, hindi na nya tuloy napansin ang pagtingin ng binata sa kanya at ang pag-awang ng mga labi nito. Narinig lamang nya ang malutong nitong pagmumura, nagulat din sya ng bigla itong mapasabunot sa kanya.

Akala ni Charley ay hindi gusto ni Theo ang kanyang ginagawa kaya naman itinigil nito ang ginagawa at nagtaas ng tingin upang tingnan ang reaksyon ng binata.

“So…sorry, am I doing something wrong?” insosenteng tanong ng dalaga.

“My gracious Charley, I don’t know what to do with you! You’re driving me so crazy!”

Marahang hinaplos ni Theo ang pisngi ng dalaga, as his index finger is tracing her sexy lips. All of her worries vanished in thin air, so she decided to go on what she was doing a while ago. She parted her lips and took him inside her mouth. She heard him released a hard sigh and cursed her that makes her go faster on what she is doing.

“Fuck Charley, I wanna fuck you right now, right here!” as he pulled her up and kiss her hard.

He was on top of her on the bed, his hand kneeding and squeezing every part of her that he could reach until he found her wtness. He slid in and out his long finger out of her until she is sobbing and thrusting her own hips in his hand as she moaned in deep pleasure. Her hips rose from the mattress and her whole body stiffened. She couldn’t see or hear anything; all she knew was the raging fire that razed every fiber of her being.

She felt him, strong and unyielding forcing his way through her tightness. She felt the pain, knowing that she lost something so precious. She felt pain and happiness at the same time, pain because this is her first time doing it, and happiness because she gave it to the man he loves.

She hugged him so tight na tila ba doon kumukuha ng lakas upang makayanan nya ang sakit na nararamdaman. He slid slowly but determinedly until he was inside her fully. He doesn’t move for a couple of seconds, na para bang ninanamnam anito ang pakiramdam sa loob nito. Then he starts to move.

Muli niong pinaglakbay ang mga labi sa leeg ng dalaga habang sinasambit nito ang pangalan ni Charley. Unti-unting bumilis ang paggalaw ng binata dahilan para mapasigaw ito dahil sa sensasyong nararamdaman. The pleasure they feel right now is electrifyingly hot and awesome. They both moaned ang cried out as they filled each other over and over.

Unti-unti na ring nawawala ang sakit na nararamdaman ni Charley at napapalitan ng isang hindi maipaliwanang na pakiramdam. She was grinding against him until their bodies were moving in perfect rhytym kung saan silang dalawa lang ang nakaka-alam – each stroke, touch, and whisper are sending them closer and closer to the peak.

Her nails are dugged into his back as her whole body shivers. She heard him whispering her name after she explodes the second time. His moving faster and harder as she feels his body like his body was exploding in violent pleasure. She screamed as the world fell apart again and again, his body pulsing in time with her heart beat.

It was an overwhelming and mind-blowing first time experience for her. She doesn’t have any idea that she can feel those emotions, hindi nya akalain na nage-exist ang ganong klaseng pakiramdam. She’s very thankful na si Theo ang kasama nya ng maramdaman nya ang mga bagay na ito.

“Thank you baby, that was… awesome!” biglang sabi ni Theo sa katabi at hinalikan ito sa labi.

Ikinawit naman ni Charley ang braso niya sa leeg ni Theo at saka nagsalita. “No, thanks to you. Thank you for making me a woman tonight, I’m so happy that I give it to you.” And she kissed him in full mouth.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                “I’ll go ahead Charles, I need to attend so many meetings today.”

                Humalik na sya sa labi ko at tuluyan ng umalis. Kailangan ko ng mag-ayos upang hindi ako mahuli sa trabaho ko, ngayon ang submission ng article and pictures for the April issue of The Tourist Magazine. Kinailangan kong pumunta ng Pampanga para sa article ko tungkol sa pag-gunita nila ng Holy Week. Alam naman nating lahat na dinarayo ng mga turista ang lugar na iyon ng Pilipinas tuwing sasapit ang mahal na araw.

                Habang inaayos ko ang damit na isusuot ko ngayong araw ay bigla naman akong inistorbo ng cellphone ko, si Jance ang tumatawag, bakit na naman kaya.

                “Jance, good morning. Napatawag ka yata, may problema ba?”

                “Nasaan ka ngayon Charley?” biglang tanong sa akin ni Janice after kong magsalita. “For magazines sake Charley, where are you right now?”

                Ano bang problema ni Janice, bakit tinatanong pa nya kung nasaan ako? Alam naman nya na dito ako sa unit ni Thoe tumutuloy for almost five months now. “Nandito ako ngayon sa unit ni Theo, naghahanda para sa presentation ko mamaya sa edito-in-chief. Bakit ba?” hindi ko na napigilan ang magtanong sa kanya. “May problema ba Jance?”

                Narinig kong napamura ng mahina si Janice pero sapat na para marinig ko. “I saw him, I saw Theo with another girl.” What the hell, pero baka naman isa iyon sa mga ka-meeting ni Theo ngayong araw kaya nagmamadali syang umalis.

                “Ano ka ba naman Jance, negosyante si Theo so ibig sabihin nakikipagkita sya sa mga prospective clients nya. Wag mo namang bigyan ng kulay ang nakita mo.”

                “My God Charley, merong bang kliyente na kung maghalikan ganon na lang, kulang na lang maglagay ka ng kama sa tabing kalsada para doon na sila humiga at mag-sex.” Nagulat naman ako sa mga sinabi sa akin ni Jance, hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong paniwalaan. “Maaga akong umalis dahil kailangan ko pang daanan ang ibang pictures ko sa isang printing shop, at hindi ko talaga inaasahan na makikita ko si Theo.”

                Alam ko, nagkakamali si Janice, hindi si Theo ang nakita nya. “I…” hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya.

                Paano kung totoo na si Theo nga ang nakita nya, paano kung kaya lang nya ako binalikan ay para gantihan ako sa nagawa ko dati? Kaya ba hindi pa rin nya tinatanggap ang proposal kong kasal, because from the beginning ito na talaga ang plano nya, ang paasahin at saktan ako?!

                “Ang mabuti pa Charley mag-ayos ka na at mamaya na natin ito pag-usapan. Alam kong kailangan mo pang maghanda para sa presentation mo mamaya, I’m sorry dahil sa mga nakita ko. Stay strong, be strong Charley. See you later, bye!”

                Hindi ko alam kung bakit parang gusto ko yatang maniwala sa nakita ni Janice. Alam kong hindi naman basta-basta sisiraan ni Janice si Theo, dahil alam ko naman na gusto nya na kaming dalawa ang magkatuluyan. Kaya ba hindi pa rin sya sumasagot sa proposal ay dahil sa wala naman talaga syang balak naseryosohin ako, ang relasyon na meron kami ngayon? Pero teka, diba wala naman talaga kaming napag-usapan tungkol sa status ng relationship namin? Wala naman pala talaga akong karapatan na maramdaman ang lahat ng ito, walang-wala akong karapatan!!!

Pero shit lang talaga, bakit ang sakit naman sa puso ng nalaman ko? Ayoko na, ayoko ng isipin ang tungkol sa mga nakita ni Janice. I have to concentrate on my presentation, I don’t want to mess up all the things that I’ve done for next month issue of our magazine.

Ipinagpatuloy ko na ang paghahanda ko para makapasok na agad ako para maiayos ko pa ang ipe-present ko. Hindi ko muna dapat bigyang pansin ang ibang bagay, kailangan kong ituon ang buong atensyon ko sa presentation na gagawin ko.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

***FLASHBACK***

                Maagang nag-out sa trabaho si Charley upang paghandaan ang supresa nya para kay Theo. Ngayon ang araw, ang araw kung kailan sya naman ang magtatapat ng nararamdaman nya at aaya dito na makasama sya habambuhay. Tama, sya na mismo ang magpo-propose kay Theo. The hell she cares sa kung ano man ang iisipin at sasabihin ng ibang tao sa kanya. Basta ang alam lang nya, hindi na nya palalampasin pa ang pangalawang pagkakataon na ibinigay sa kanya upang makasama ang taong mahal nya.

                Pumunta muna si Charley sa supermarket upang bumili ng mga kakailanganin nya para sa iluluto nya. Ipagluluto nya si Theo ng paborito nyang Cordon Blue at Lasagna kahit na wala talaga syang masyadong alam sa pagluluto.

                “Para sayo Theo, pag-aaralan kong lutuin ang favourite mo. Gusto ko na maging isa ang araw na ito sa mga hindi mo makakalimutan, ang araw kung kailan ako ang mag-aalok sa kanya ng kasal.” Ang nasabi ni Charley sa sarili nya habang namimili. “Jusmio, tiningnan ko lang yung recipe nung favorite mo parang gusto ko ng mag back-out sa lahat ng naisip ko. Pero pasalamat ka kasi mahal kita kaya kakayanin ko ‘to.”

                She’s now done buying all the ingredients she needs, kaya naman she decided to go home now. When she reached Theo’s unit, nagsimula na agad sya sa mga dapat nyang gawin. Matapos ang kulang dalawang oras, naiayos na nya ang lahat mula, sa paglilinis ng unit ng mahal, mesa, at pagkain. Ang kailangan na lang nyang ayusin ay ang sarili, kailangan na nyang maligo upang hindi naman sya mukang katulong kapag dumating si Theo.

+++++++++++

                “I never expect this, to be with you again for the second time.” Pasimula ni Charley habang kumakain sila. “Akala ko sa susunod na magkita tayo sasakalin mo ako o kaya pipilipitin ang leeg ko dahil bigla na lang akong nawala at iniwan ka sa ere, pero nagkamali ako. Naging mabait ka pa rin sa akin sa kabila ng lahat ng nagawa ko sayo. I’m very happy to be with you again. To be honest, natatakot ako, natatakot ako na baka kaya hindi ka nagalit sa akin dahil may balak ka na gantihan ako, na iparamdam din sa akin ang lahat ng pinaramdam ko sayo before. But the hell I care with all those fears, I won’t let all those fears interfere the happiness I’m feeling right now.”

                Hindi naman malaman ni Theo kung anong sasabihin nya, pero may isang parte ng mahabang sinabi ni Charley ang biglang nakapagpalaki sa mata nito, pero mas pinili nya na hindi na lang magsalita.

                “Kung noon ikaw ang nag-alok sa akin ng kasal, this time ako naman ang gagawa nito ngayon. Alam ko na hindi ‘to dapat ginagawa ng isang babae, pero ayoko naman na may mauna pa sa akin. Hindi ko kakayanin na mawala ka ulit sa akin, hindi ko hahayaan na ang kaisa-isang lalake na minahal ko ay mapupunta lang sa iba.”

                Lalo namang namilog ang mata ng binata dahil ngayon ay malinaw na sa kanya ang lahat, kung bakit pag-uwi nya ay maayos-ang bahay at ang mga dim lights lang ang bukas at nakasindi rin ang scented candles nya. Ito pala, ito pala ang balak ni Charley, ang ayain sya ng kasal.

                But is he the same Theo she used to know ten years ago? “Gusto ko ba talaga syang makasama habambuhay?” tanong ni Theodore sa sarili.

                Sa totoo lang, hindi alam ni Theo ang isasagot nya kay Charley. He doesn’t have any idea what to say, he doesn’t even know if she still love Charley the way he loves her before. Hindi nya sigurado kung mas mahal ba nya ang dalaga ngayon, o nabawasan ang nararamdaman nya para dito.

                Pinutol naman ni Charley ang pag-iisip ng binata ng muli itong magsalita. “Please be mine forever. Will you accept me to be part of your entire life, to be part of your world? Please be my man, will you marry me?” mahabang saad ni Charley habang nakatitig sa mga mata ng taong mahal niya.

***END OF FLASHBACK***

                Naging maayos naman ang naging presentation ko, pumayag ang editor-in-chief na ilagay ang article ko sa next month issue ng magazine. Sa buong presentation masasabi ko na nakalimutan ko ang mga nakita ni Janice na may kasamang ibang babae si Theo. Speaking of Janice, nasaan na naman ba ang babae na yon?

                I decided na pumunta na lang sa working station ko para mag-isip ng mga destination na pwede kong mapuntahan para sa next article ko. Nauubusan na ako ng pwedeng i-feature para sa magazine namin dahil halos lahat talaga ay napuntahan ko na.

                “Charley!” biglang tawag sa kanya ng isang kasamahan sa trabaho. “Nakita mo ba si Janice, hindi ko pa kasi sya nakikita hanggang ngayon eh?” tanong naman nito ng makalapit na sa akin.

                “Ahmm, hindi ko pa rin sya nakikita mula pa kanina, baka naman may inayos lang dahil in thirty minutes sya naman ang magpe-present kay Mam Lory.”

                Nasaan na nga ba ang bestfriend ko, kung kailan naman na kailangan ko syang maka-usap saka naman sya hindi mahagilap. Marami akong gustong itanong sa kanya, pero nasaan na sya?!

                “My gosh, kung hindi lang talagang masama na sagasaan ang tao malamang paglalamayan na sya mamaya!”

                Napalingon naman ako dahil alam kong si Jance ang naglilitanya, kilala ko ang boses ng babae na yon. Ano naman kaya ang nangyari at parang galit nag alit sya to the extent na may gusto pa syang sagasaan?

                Ng makalapit sa akin si Janice ay tinuloy nito ang litany nya. “My goodness Charley, tama ka! Tamang-tama ka tungkol sa tingin mo sa punyetang lalake na yon. Akala mo kung sinong pogi para magsabay-sabay ng girlfriend, kundi pa mukang luya yung daliri nya sa paa. Akala mo bumbay na laging amoy sibuyas ang hininga!” tuloy-tuloy na sabi ni Janice. “Hindi ko alam kung anong masamang espiritu ang sumanib sa akin at pinatulan ko ang saksakan ng panget ng katawan ang lalake na yon! My gosh, sa tuwing naiisip ko na napag-tyagaan kong halikan ang isang tulad nya parang gusto kong kuhanin na lang ako ng mga alien at gawin nilang josa sa planeta nila.”

                “Hindi ka naman galit na galit nyan ha, hindi ka naman bitter teh?” kanina ko pa sana gustong magsalita, kaya lang hindi ako maka-singit sa kanya, nakita nyo naman na dire-direcho sya sa pagsasalita. “Ano ba kasi ang nangyari?”

                “Kung ok lang sayo Charley saka ko na iku-kwento sayo kapag hindi na kumukulo ang dugo ko dahil sa gag*ng yon. Teka, ikaw kamusta ka?” bakit naman biglang lumipat sa akin, diba yung kwento nya ang topic dito? “Ok ka lang ba? Sis, hindi ako nagbibiro sa mga sinabi ko kanina. Alam mo naman na hindi ko ginagawang biro ang ganong topic, I really saw him.”

                Alam ko naman na hindi talaga nagbibiro ng ganon si Janice, pero ayoko pa ring maniwala sa mga nakita  nya. “S-saan mo ba sya nakita, nakita ka ba nya?” tanong ko sa kanya.

                “For sure you know the Photo Journey Printing Shop na malapit sa building kung saan kayo nakatira ni Theo? Doon dapat ako pupunta, pero natigilan ako ng makita ko si Theo na bumaba ng kotse ng may makita sya na isang babae. Akala ko may itatanong lang sya, pero nagulat ako ng Makita ko na hinalikan sya nung babae, and sad to say he kiss her back. Feeling ko nga nanonood lang ako ng isang pelikula na sa wakas eh nagkita ulit ang dalawang bida after so many years, tapos naghalikan sila na akala mo silang dalawa lang ang tao sa sa mundo o kaya naman akala nila nasa gitna sila ng disyerto. That’s the reason why kung nakit nasabi ko na kulang na lang bigyan sila ng kama at paniguradong may mangyayari sa kanila.”

                H-hindi ko alam kung paano ako magre-react sa mga sinabi ni Janice, ayokong maniwala pero alam ko naman na hindi ako lolokohin ng bestfriend ko. Siguro nga tama yung naisip ko, na wala naman talagang balak si Theo na seryosohin ako this time, gusto lang nya talaga akong gantihan, gusto lang nyang iparamdam sa akin ang sakit at hirap.

                “I’m so sorry friend, hindi ko to sinasabi sayo para saktan ka. Well, alam kong masasaktan ka talaga kapag sinabi ko sayo ang nakita ko pero hindi iyon ang intension ko. Ipinaalam ko to sayo para hindi ka magmukang tanga, para hanggang maaga malaman mo na kung anong kalokohan ang ginagawa ng tarant*dong Theo na yan kapag nakatalikod ka.”

                Hindi ko namalayan na nakatulala na pala ako at umiiyak. Ang sakit, ang sakit-sakit pala. Kung alam ko lang sana na sa ganito lang mauuwi ang lahat eh di sana hindi na lang ulit ako bumalik sa buhay nya, hindi ko na lang sana sya hinayaang pumasok sa buhay ko.

+++++++++++++++++++++++++++++

                Ng araw din na iyon ay maagang umuwi si Charley at nagpasama sya sa kaibigan. Naka-buo na sya ng desisyon, iiwan na nya ulit si Theo. At kagaya noon, hindi na naman sya magpa-paalam sa binata. Pero ano pa nga ba ang silbi kung magpa-paalam sya, kailangan pa nya talagang magpaalam pagkatapos ng natuklasan nya? Tingin nya hindi na nya kailangan pang gawin iyon.

                Mabilis syang nag-impake ng lahat ng gamit nya, ang tanging dinala lamang nya ay yung mga gamit na sya ang bumili, yung talagang kanya. Yung mga bagay na ibinigay sa kanya ni Theo ay iniwan na nya, ayaw na nyang makakita ng kahit isang bagay na makakapag-paalala sa kanya sa binata.

                Babalik na sya sa apartment na pinanggalingan nya kasama ang bestfriend nya. “Let’s go Jance, I think nakuha ko na lahat ng mga gamit ko.” At humakbang ang dalawa palabas sa unit ng lalake.

                Ipinagbilin na lang ni Charley ang duplicate key ng unit ni Theo sa recepcionist, at ibinilin dito na sabihin sa binata na maraming salamat. Pagkasabi noon ay tuluyan na nilang nilisan ng kaibigan ang building.

                “Kaya mo yan Charley, kung ako nga ilang beses ng dumaan sa ganyan pero heto ako buhay pa rin at nalampasan lahat ng panloloko na dinaanan ko. Cheer up sis, maybe he’s not the right one for you. Maybe you have to be thankful na nangyari ang lahat na to, expect the sakit na nararamdaman mo ha. Be thankful dahil nalaman mo kung anong klaseng tao ang gag* na yon.” ang mahabang sabi ni Janice sa kaibigan upang pawiin kahit paano ang sakit na nararamdaman ng kaibigan.

                Gabi na at nakarating na sila sa dati nyang tinitirhan, ang lugar kung saan talaga sya nababagay. Nagsimula na syang iayos ang mga gamit nya ng biglang may nag-doorbell. Tumayo naman agad ang dalawa upang silipin sa bintana mula sa itaas kung sino ang kanilang hindi inaasahang bisita, si Theo.

                “Don’t tell to him that I’m here, ayoko syang maka-usap Jance. And please sis, wag mo ring sasabihin sa kanya ang mga nakita mo, wag mong ipahalata na galit ka sa kanya.” Paki-usap ni Charley sa kaibigan. “Please Jance, please.” At tumango naman ang kaibigan bilang pagpayag sa gustong mangyari ni Charley.

                Bumaba naman na si Janice upang makipag-plastikan sa lalake na dahilan kung bakit umiiyak ang kaibigan nya. Isang napakalaking pagsubok para kau Janice na hindi ipahalata dito ang lahat ng klase ng inis na nararamdaman nya para dito.

                “Theo, anong ginagawa mo dito? May kailangan ka ba?”

                Tumingin naman sa loo bang binata na wari ay may hinahanap ito. “Have you seen Charley, umalis kasi sya sa unit ko dala lahat ng gamit nya. I don’t have any idea kung bakit sya umalis at saan sya nagpunta, nagawi ba sya dito? May nabanggit kaya sya sayo kung saan sya pupunta?” ang natatarantang tanong naman ni Theo sa kaharap.

                Si Janice kunwari gulat na gulat sa mga sinabi ni Theo, pero sa loob-loob nya ay gusto na nyang sapakin ang binata, isilid sa drum at saka simentuhin at itapon sa Pacific Ocean. Pero kailangan nyang itago ang lahat ng iyon sa kaharap.

                “Fuck Theo, nawawala si Charley? Geez, baka naman may ginawa o sinabi kang hindi maganda sa kanya kaya ka nya biglang nilayasan! Why she didn’t tell me that she has problems with regards to you?!”

                Kung naisipan siguro ni Janice na mag-artista, malamang nagkaroon na sya ng ilang acting awards and receognitions. Kahit anong pagkukunwari ay wala kang makikita sa kanyang muka, except sa mga kamay nito. Pigil na pigil ni Jance ang sarili na masapak ang lalake na nasa harapan nya ngayon na dahilan kung bakit nahihirapan at nasasaktan ang matalik nyang kaibigan.

                “Theo baka naman may ginawa kang hindi maganda sa kaibigan ko kaya bigla na lang syang umalis sa unit mo?! Hindi naman ugali ni Charley ang umalis ng walang paalam, pwera na lang kung talagang nasaktan sya. Now tell me Theo, niloko o sinaktan mo ba ang kaibigan ko?!”

                Tila naman nag-isip ang binata kung meron nga bas yang nagawa na pwedeng makasakit sa damdamin ni Charley. Naisip naman nya na baka dahil sa hindi nya pag-sagot sa proposal nito, pero hindi naman siguro dahil kung talagang nasaktan sya, bakit ngayon lang ito umalis?

                “Wala, wala akong maisip na dahilan para bigla na lang nya akong iwan. All along akala ko ok kami, na wala kaming problema pero eto iniwan na naman nya akong mag-isa at nahihirapan.” Sa narinig na yon ni Janice, parang mas lalong umigting ang kagustuhan nya na saktan ang kaharap. Parang plano pa nga nya yata na paabangan sa kanto ang gagong si Theo sa isip-isip nya. “Anyway Janice, I’ll go ahead. Babalitaan na lang kita once na makita ko na sya.”

                Nang maka-alis na ang binata ay saka ito pinagmumura ng dalaga. “Tarant*d*ong Theo na yon, akala mo kung sinong matino na walang ginawang kagag*han kung magsalita. Wala daw matandaan na may ginawa syang masama, baka kasi sa sobrang sarap ng ginawa sa kanya nung malanding babae na yon kaya nakalimutan nya ang lahat, lalo na si Charley. Eh kung ibitin ko kaya sya ng patiwarik sa Eiffel Tower ng maalala nya ang lahat! Naku talaga naman oh!” ang mahabang litanya nito habang paakyat na ng kwarto ng kaibigan.

+++++++++++++++++++++

                Peste naman talaga oh, kung ano-ano na naman kasi ang pinakakain ko mula nung isang araw at kahapon kaya tuloy ang sama na naman ng timpla ng sikmura ko. “Uwaaahhhkkk!!!” ayyssshhh…

                “Ok ka lang ba jan Charley?” biglang tanong ni Tita Minda sa akin mula sa labas nitong banyo kung nasaan ako ngayon at kasalukuyang nakikipag-yakapan sa lababo. “Napakatakaw mo naman kasing bata ka, kung ano-ano kasi ang kinakain mo eh.”

                Mayroon akong naisip na dahilan kung bakit nagkakarambola ngayon ang sikmura ko, pero ayoko talaga ng naisip ko. Two months na mula nung huli akong magkaron ng period, pero hindi naman yun ganong ka-big deal sa akin dahil nangyayari na iyon sa akin mula pa noon.

                                             

                “Hmmmp… Uwaaakkk!!!” hay jusko, ang hirap naman nito. Peste, bakit parang umiikot din yata ang paningin ko? Alam kong hindi ako gutom dahil kakatapos lang naming kumain ng agahan. “Sh*t!”

                Nagmamadali akong lumabas ng banyo at pumuntan sa kama ko dahil baka bigla na lang akong mabuwal ng wala sa oras at humalik sa malamig na simento. At sakto naman ng makahiga ako ay tuluyan ng dumilim ang paningin ko. Wala na akong alam kung ano pa ang mga sumunod na nangyari.

                Nagising na lang ako ng malapit ng mag-tanghalian, ni hindi ko nga naramdaman na baka ginising ako ni Tita. Sa totoo lang hanggang ngayon ay nahihilo pa rin ako, pero hindi na kasing lala kagaya ng kanina. Naka-upo na ako ng biglang pumasok si Tita Minda sa kwarto ko.

                Ng maka-upo sya sa paanan ng kama ko ay saka lamang sya nagsalita. “Magtapat ka nga sa akin Cherrie, buntis ka ba?” tanong nya sa kin ng hindi man lang nya inaalis ang tngin sa akin.

                “H-hindi ko po alam Tita, wala akong idea kung buntis po ba ako. Before naman po hindi rin ako dinaratnan ng dalawang buwan kagaya ngayon.”

                “Are you sure? Yang pagkahilo mo, ang pagsama ng timpla ng sikmura mo, those are some of the signs of pregnancy. Have you visited your OB?”

++++++++++++++++++++++++++

                Mas lumala pa ang nararamdaman kong symptoms of pregnancy, so I decided to call Jance to collect me here at Tagaytay para samahan ako sa OB ko back in Manila. Nasabi ko na rin sa kanya ang mga nangyari, lahat ng nangyari.

                “My gosh Charley, I can’t believe magiging sweet mommy ka na. I’m so excited to be a beautiful godmother of you child.”

                Kahit kailan talaga tong si Janice, napaka energetic. I’m so thankful na hindi ako hinusgahan ng bestfriend ko kahit na nabuntis ako at walang asawa. It’s been two months since the last time I saw and talked to Theo. Simula nung umalis ako sa condo nya ng walang paalam, hindi na ulit kami nagkita at nagka-usap.

                “By the way Charles, naka-usap ko nung isang araw si Theo.” Lumingon sya saglit sa gawi ko at saka muling nagsalita. “Hindi daw sya titigil hanggang hindi daw kayo ulit nagkikita at nagkaka-usap.” Hindi naman ako nagsalita kaya itinuloy ni Jance ang sinasabi nya. “Nasabi ko na rin sa kanya ang dahilan kung bakit bigla ka na lang umalis ng walang paalam.” Napatingin ulit ako sa kanya.

                “B-bakit mo sinabi sa kanya?”

                “Because I want to know the truth, hindi ko na rin natiis ang mga nangyayari. I know you’re still hurt, I know how much you love the guy. I make my own way to end your suffer and his also. I’m so sorry Charley because I judged him that fast.” I feel the intensity in her voice.

                Bigla naman syang lumiko sa isang pit stop. “The girl that I saw with him, the girl who kissed him along the street was her cousin.” Para namang tumigil ang buong mundo ko. “I’m so sorry Charley, dahil sa pagco-conclude ko agad-agad sa kanya. I’m so sorry Charley.”

                “You don’t have to feel sorry Janice. Kung ako man siguro ang makakita noon ay iyon din ang maiisip ko. And siguro nga hindi talaga kami ang para sa isa’t-isa kaya nangyari ang lahat ng ito. Hindi ako galit sayo Janice, napaka-thankful ko pa nga dahil sa sayo. You made me realized something, nothing is permanent in this world, pagbabago lang ang hindi nagbabago.”

                Iniba ko na lang ang usapan naming dalawa, ayoko ng alalahanin pa ang mga nangyari noon. Mahal ko pa rin si Theo, mula noon hanggang ngayon. Pero mayroong mga bagay sa mundo na kahit gaano pa natin ito kagusto, kung hindi naman talaga para sa atin ang bagay na iyon ay hindi talaga iyon magiging iyo kahit na ano pang gawin mo.

                “I’m so excited sa upcoming baby mo Charley, sana girl ang anak mo para naman may maaayusan tayo just like what we usually do with Janna’s daughter before. Pero kung baby boy naman, tuturuan natin sya ng mga pamatay na mga pick-up lines.” Sabi ni Janice habang natatawa sa mga naiisip nya.

                “Kahit kailan talaga ang bruha mo, humanda sa akin ang magiging anak mo. Gagawin ko din syang laruan, akala mo.”

***FLASHBACK***

                Nagulat na lang ako ng biglang dumating si Theo sa WPP building ng walang pasabi. Ano na naman ba ang kailangan nya, ilang beses ko bang kailangang sabihin sa kanya na hindi ko alam kung nasaan si Charley ngayon?! At kahit pa alam ko, hinding-hindi ko sasabihin sa kanya kung nasaan ang kaibigan ko.

                “For the last time Janice, please tell me kung nasaan si Charley. I really want to talk to her, I want to know the reason why she left me behind.”

                “Hindi ko alam kung nasaan sya!” ang matigas kong sabi sa kanya.

                “Ok, I know you know the reason why. Sabihin mo na lang sa akin kung anong dahilan kung bakit bigla na lang nya akong iniwan. I have to know, I NEED to know the reason.” At sinabi ko naman sa kanya ang alam ko, ang mga nakita ko. “Oh gosh, and you really think that she’s my girl?”

                “Eh g*go ka pala eh, sino ba namang matinong babae ang papayag na halikan sya sa tabi ng kalsada kundi naman nya jowa?!”

                “But she’s my cousin Janice, COUSIN!” so kailangan ipagdiinan na pinsan nya yung babae na yon, hindi naman ako bingi no! “I don’t have time to blame you, just tell me where she really is right now.”

                Wala talaga akong alam kung nasaan si Charley, ang sabi lang nya sa akin kailangan lang nyang lumayo pero hindi naman nya nasabi kung saan sya pupunta. “I’m so sorry Theo, I really don’t have any idea where she is.” Ang laki pala ng kasalanan ko sa kaibigan ko kasi nag-conclude agad ako na babae ni Theo. “Ang sabi lang nya sa akin nung umalis sya ay lalayo daw muna sya, pero wala talaga syang nabanggit na lugar.” Pero teka, paano kung nagpapalusot lang tong si Theo na pinsan nya yung babae na yon? Hello, may mag-pinsan ba na ganon kung maghalikan? “But you really sure na pinsan mo lang yung babae na yon, bakit kayo naghahalikan sa tabi ng kalsada?” siguro naman hindi masama kung hihingi ako ng proof na mag-pinsan nga lang sila nung babae na yon.

                “How many times should I tell you na hindi kami naghahalikan nung makita mo kami ni Sammy. Yeah we do kiss, but the usual kiss when we saw someone we know. Please help me to find Charley, hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Kung nalaman ko lang na mangyayari ang lahat ng to sana tinanggap ko na yung proposal nya sa akin.”

                Ano daw, proposal? Anong klaseng proposal ba ang ibig sabihin ni Theo dun? Si Charley na ba ang umaya sa isang to, pero bakit? Lukaret talaga ang isang yon kahit kailan, hindi man lang sinabi sa akin na may balak pala syang mag-propose sa jowawit nya, eh di sana natulungan ko sya.

                May bigla namang tumawag sa kanya. “Yeah, I’m talking to her friend right now… She even doesn’t know where so goes… Yeah I know, but don’t worry because I’m doing anything I can to find her and get ger back… Bye!” sino naman kaya yon, yung pinsan nya?

***END OF FLASHBACK***

                “Congratulations, you’re seven weeks pregnant Charley. Medyo maselan ang pagbubuntis mo, so I suggest na hanggat maaari ay iwasan mo muna ang mabibigat na trabaho. Umiwas ka rin muna sa mga bagay na pwedeng magbigay sayo ng stress, that’s not good for your pregnancy.”

                Oh gosh, buntis pala talaga ako. Akala ko joke lang yung naiisip ko, akala ko feeling ko lang, akala ko panaginip lang lahat ng ito. Pero syempre pa mali lahat ng akala ko, pasalamat ko na nga lang buhay pa ako dahil sa dami ng maling inakala ko.

                “Doc, hindi pa ba natin malalaman kung boy o girl ang magiging baby ni Charley?” biglang tanong ni Janice sa OB ko. “Super excited na po kasi na maging isang magandang godmother sa baby.”

                Natawa naman si Dra. Helen dahil sa mga banat ni Jance. “As of now we can’t tell what gender of the baby inside her womb is.” Sagot naman ni doktora sa madaldal kong kaibigan.

                “Thank you Dra. Helen, babalik na lang po ako ulit next month or next, next week. I want my baby to be healthy.”

                Nag-paalam na rin kaming dalawa ni Jance kay Dra. Helen. Grabe, hindi ko alam kung ano ba tong mga nangyayari. Hindi naman sa ayoko nitong baby, gustong-gusto ko nga sya eh. Kaya lang nandun yung takot, nandun yung takot na baka hindi ko mapalaki ng maayos mag-isa ang anak ko.

                “Grabe sister, super excited na talaga ako para sa baby mo. Ano bang balak mong ipangalan kay baby?” di naman halatang mas excited pa sya kesa sa akin diba? “Kapag girl yang si baby, dapat Althea. Kita mo na girl, malapit sa pangalan ng ama nya.” Oo nga, malapit sa pangalan ni Theo. “Kapag boy naman, dapat ang pangalan nya yung malapit naman sa pangalan mo. Hmmm, ano nga ba ang magandang name kapag boy? Jericho, maganda yung Jericho lalaking-lalake ang dating.”

                Speaking of Theo, kailangan ko pa bang sabihin sa kanya na buntis na ako ngayon sa anak nya? Ayoko naman guluhin yung relasyon na meron sya sa kung sino mang babae, pero diba karapatan din naman nya na malaman na magiging tatay na sya? Pero Charley baka nakakalimutan mo, niloko ka nya. Hindi pa ba sapat na dahilan yon sayo para ipagdamot mo ang anak mo sa kanya?

                “Girl, ang sabi ni doktora wag munang mag-isip ng mga makaka-stress sayo.” Biglang sabi naman ni Janice sa tabi ko. “Ang mabuti pa, kumain na lang muna tayo. Ano bang gusto mo?”

                Best part ever, best question ever na lumabas sa bibig ng kaibigan ko. “I want Chicken Penne Pesto, cheese pesto pandesal, and a fresh mango juice.” Excited na sagot ko sa kanya. Wala naman syang ibang nagawa kundi ang mag-drive na lang papunta sa pinaka-malapit na Itallanis Restaurant.

+++++++++++++++++++++++++++++

                “Kahit naman ako super excited na sa magiging baby ko. Imagine, akala ko before hindi na ako magkakaron ng chance na magkaron ng lovelife, pero ngayon tingnan mo naman, malapit na akong maging Mommy.”

                Super tawa naman kaming dalawa ni Janice sa pinag-uusapan namin. “Natatandaan ko pa girl yung killer lines mo before, yung time na inuulan mo ako ng makabagbag-damdamin mong mga what-ifs. Isipin mo nga naman, lahat ng tinananong mo sa akin unti-unting nasasagot.” Pagbabalik-tanaw naming dalawa ni Janice sa mga usapang kamote namin before.

                “I will give all the love he/she deserves, all the care, everything I will give it to her/him.”

                “Pero girl, wala ka bang balak sabihin kay Theo na ‘Magiging daddy ka na Theo’? Karapatan pa rin naman nyang malaman ang lahat diba?”

                May balak naman akong sabihin sa kanya ang lahat. “Meron, pero hindi pa sa ngayon. Hindi ko alam kung kaya ko na ba syang makita at maka-usap after what happened. Hindi ko pa kayang sabihin sa kanya na buntis ako at sya ang ama.” Sagot ko kay Janice habang tinutusok-tusok ko ng tinidor ang tinapay na nasa plato ko. Hindi ko tuloy nakita na natigilan sya.

                “W-what did you just said? B-buntis ka?”

                Bigla naman akong nag-taas ng tingin, noon ko lang napansin na titig na titig sa bandang likuran ko si Janice. Kilala ko ang boses na iyon, iyong boses na yon ang gustong-gusto kong naririnig mula pa noon hanggang ngayon.

                “Tell me Charley, buntis ka!” tuluyan ng lumapit ang may-ari ng boses na iyon sa akin – si Theo. “Come on Charley, tell me you’re pregnant and I’m the father of that baby inside your womb.”

                Hindi ko pa rin naman magawang magsalita, ayaw lumabas ng mga salita na iyon sa bibig ko. Anong ginagawa nya dito, bakit nandito sya? Hindi pa ako handa sa ganitong klaseng komprontasyon, nasasaktan pa rin ako sa mga nangyari.

                “My goodness Charley, talk to me!”

                “Ang kapal naman ng pagmumuka mo para sigawan ako ngayon! Ang kapal naman ng pagmumuka mo na angkinin na anak mo ang anak ko. Tarantad* ka, pagkatapos mo akong gaguhin ngayon kung maka-emote ka jan akala mo totoo yang drama mo.” Nakaka-inis sya, kanina gusto ko ng umiyak pero bigla na lang nya akong sinigawan, anong akala nya sa akin bingi?! “Oo, ikaw nga ang ama nitong baby sa tyan ko, eh ano naman ngayon sayo? Ang kapag ng apog sa muka mo, nakikipag-landian ka na nga sa akin humanap ka pa ng iba. Hindi ka pa nakuntento, talagang pinangalandakan mo pa sa buong ka-Maynilaan na malandi kang lalake ka at nakikipag-halikan ka sa tabing kalsada.”

                Wala na akong pakelam kung pagkaguluhan at pagtinginan pa ako ng mga tao dito, sino ba naman ako para pagtuunan nila ng pansin. Kung meron mang apektado sa pagsabog ko, iyon ay walang iba kundi si Theo.

                “Let me ex…”

                “No! You listen mo me you goddamn son of a bitch. Ang kapal ng pagmumuka mo para hindi tanggapin ang inalok ko sayo na kasal before pagkatapos mong pagsawaan ang katawan ko. Ngayon naman ang muka ko ang makapal, ipagdadamot ko sayo ang anak KO! Wala kang karapatan sa kanya, pagkatapos mo akong gaguhin at lokohin ganon na lang ba yon, hindi naman yata tama yon.”

                Kumalka ka lang Charley, tandaan mo bawal sayo ang ma-stress, makakasama yan sa baby mo. Pero hindi ko talaga maintindihan ang sarili ko, hindi ko mapigilan ang bibig ko sa pagsasalita. Hindi ko mapigil ang sarili ko na sabihin lahat ng nararamdaman ko.

                “Pero alam mo Mr. Theodore ‘Theo’ Pontecilla, kahit na g*go ka, tarant*do ka, kahit na malandi ka, hindi ko pa rin naman mababago ang mapait na katotohanan na nag-iisa ka lang, na nag-iisa ka lang na lalake na mahal ko, tapos ngayon ikaw pa ang tatay ng magiging anak ko. Hindi ko mabago na mahal pa rin kita kahit pa niloko mo na ako, hindi mo tinanggap ang proposal ko na pinag-isipan at pinag-paguran ko. Tang*na Theo, hindi ko alam kung bakit pagdating sayo ang tanga-tanga ko. Parang nung naghagis si Lord ng katangahan sa pag-ibig ako lang ang nag-iisang gising at sumahod ng lahat ng yon.”

                “Charley…”

                “Sh*t Theo, kahit baligtarin ko pa ang buong planet Earth, gawing mas milky ang Milky Way, hindi ko na mababago lahat ng ito, hindi ko na mababago na mahal na mahal pa rin kita kahit na g*go ka!”

                Ngayon naman hindi ko mapigilan ang mga luha ko na nag-uunahan sa paglabas sa mga mata ko. Ewan ko, hindi ko talaga alam kung anong meron sa lalake na to at mahal na mahal ko sya.

                “Charley… I love you, I never cheated on you. You mean the world to me, I can’t live without you. You’re my air, my water, my sunshine, my universe. Sa two months na pagtatago mo, I really don’t know that to think, I really don’t know what to do, napabayaan ko ang lahat dahil sa pag-aalala ko sayo.” G*go talaga sya, ganon pala ako kahalaga sa kanya pero nagawa pa rin nya akong lokohin at ipagpalit sa ibang babae. “I love you so much Charley. Alam ko na naging gago at tanga talaga ako dahil hindi ko agad tinanggap yung inaalok mong kasal, nag-feeling pogi pa kasi ako. But seriously, natakot ako na baka masaktan lang ulit ako, na baka iwan mo lang ulit ako.”

                “Gago ka talaga! Ako na nga ang nag-alok sayo ng kasal tapos natatakot ka nab aka iwanan kita. Theo naman, hindi naman biro ang pagpapakasal. Hindi mo baa lam na inubos ko ang lahat ng kapal ng muka at lakas ng loob na meron ako para lang itanong sayo ang letcheng ‘will you marry me?’ na yan? Pero anong napala ko, nganga!”

                “I know Charley, I know. Alam ko na saksakan ako ng gago dahil hindi ako sumagot ng ‘yes’ ng tanungin mo ako. But Charley believe me, mahal na mahal kita.”

                May mahal bang ganon, kapag ba mahal mo ang isang tao dapat niloloko mo? Tang*nang pagmamahal ang alam nya, kalokohan lang. Kapag ba buntis ka, hindi ba talaga napipigilan ang bibig at nararamdaman mo? Sana pala noon pa ako nabuntis pa noon ko pa nasabi sa kanya lahat ng ito. At kung noon ko pa nasabi sa kanya ang lahat, eh di sana noon ko pa nalaman na mahal din pala talaga ako ng lalake na nasa harap ko.

                “Another reason why I don’t accept you proposal was because I don’t find it sweet. Hindi dapat isang babae ang gumagawa ng ganon, dahil wala kayong alam kung paano pakiligin ang ibang tao.” Tarant*do to ah, parang may iba pa yata syang ibig sabihin sa mga sinabi nya na yon. “Ipapakita ko sayo kung paano dapat ang ginagawa ng isang babae kapag sya ang mag-aalok ng kasal.”

                Bigla naman nya akong hinila palapit sa kanya, at saka ako hinalikan ng buong alab. Kung kaninang sumisigaw at umiiyak ako hindi ako nahihiya, ngayon parang gusto ko na nasa ibang lugar na lang ako. Na sana nasa isang lugar ako na tahimik at malamig, yung walang makikialam sa kahit na anong gusto kong gawin.

                “Since you response on that deep kiss, I accept that as a yes! You’ll marry me baby! You’ll be mine forever.”

                Hindi pa man din ako nakakapag-react dun sa kakatapos lang na kiss, bigla naman nya akong binuhat palabas ng restaurant habang pinag-titinginan kami ng lahat. Ngayon ko lang nalaman na mahilig pala talaga sa PDA ang lalake na to, mahilig sa mga scandal.

                Ayoko ng tumutol, mahal ko rin naman ang lalake na to eh. Wala na akong pakelam kung sino man yung babae na kalandian nya sa tabi ng daan, wala na akong pakelam kung masira ko man ang relasyon nila. Nilandi na ako ng mahal ko, hindi pa ba ako papatol? Magpapatalo ba ang lahi ni Eba sa lahi ni Adan pagdating sa landian, aba syempre hindi.

                Pero matanong ko lang, ganito ba talaga ang buntis? Maarte, maselan, bugnutin, at mahilig?

+++++++++++++++++++++++

***Six months later***

                “Ibili mo nga kasi ako ng santol at ng mangga, kapag hindi mo ako binili hihiwalay talaga kita.”

                “Kapag hindi mo pa tinigilan yang kaka-kain mo, sinisiguro ko sayo magiging lumba-lumba ka na! And time check lang Charley, alas-dos na ng madaling araw!”

                “Kapag hindi mo ako binili ng strawberries at nutella, lalayas ako!”

                “Kanina santol at mangga, ngayon naman strawberries at nutella. Umaabuso ka na Charley!”

                “Kapag hindi mo ako binili ng mga sinabi ko lalayas ako, hinding-hindi mo na makikita ang anak mo pati na rin ako!”

                “Kapag umalis ka wala ng maghahatid sayo sa OB, wala ng magbibigay ng hilig mo!”

                “Kahit na buntis ako, maganda pa rin ako. Kung aalis ako dito, sinisiguro ko sayo na may maghahatid pa rin sa akin kay Dra. Helen, at may magbibigay pa rin sa akin ng hilig ko!”

                “Teka nga Charley, ano ba kasi talaga ang gusto mo? Sige na, ibibili na kita ng santol, mangga, strawberries at nutella.”

                “Ayoko na, ayoko ng kumain. Maghahanap na lang ako ng ibang lalake na ibibigay agad ang gusto ko! Ayoko na sayo!”

                “Wag naman ganon Charley, nagjo-joke lang naman yung tao eh. Sige na, ano ba yung gusto mo?”

                “Ikaw, ikaw ang gusto ko!”

                “Charley ang laki na kaya ng tyan mo, muka ka na ngang butete eh! Ang hilig mo talaga Charley, baka paglabas ni baby hindi pantay ang muka nyan.”

                “Lumayas ka! Lumayas ka sa harapan ko, sa gilid ko, sa kwarto ko kung ayaw mo! Leche!”

                “Baby… joke lang ulit!”

                Lumayas na nga tayo sa kwarto ng mag-asawa na to ng makapag-concentrate na sila sa namumuo nilang labanan. Pero tanong ko talaga, totoo ba na mas mahilig ang babae kapag buntis sya? Hahaha!!!

                “Charley… Pumapayag na ako, sige na!”

                “Talaga? Pasok ka na biliiiiiiiiissss!!!”

***THE END***