Monday, October 22, 2012

Labyu, Bespren [One-shot]


Labyu, bespren!
By TheSweetGirl14



Siya yung taong, parati mong matatakbuhan. Yung taong handa kang tulungan lalo na sa oras ng kagipitan. Nandyan parati para sandalan mo kapag basag ang puso mo. Nandyan para sapakin ang taong nagpaluha sa magaganda mong mata. Para patunayang hindi ka walang kwentang tao.


Ngunit paano kung isang araw… Magtanong siya…


“Bespren, bakit ka umiiyak?”


Halimbawang galing siya sa girl friend niya at nang Makita ka niyang umiiyak, nilapitan ka niya at tinanong.


Mahal mo siya… Pero hindi mo kayang sabihin dahil para sa’yo huli na. Huli na para ipagtapat ang katotohanan. Ang katotohanan na hanggang pangarap na lang.


Umiling ka at sinagot ang tanong niya. “Wala, bespren. Wala lang ‘to.” at hindi mo sinasadyang mapahikbi.


Bumakas sa boses niya ang inis. “Wala? Bespren, hindi pwedeng wala lang yan. Sabihin mo sakin, sinong nagpaiyak sa’yo?” Matapang na tanong niya.



Sumagot ka na siyang ikinagulat mo rin. “Ikaw.” Mahina mong sabi.



“Ako? Bakit naman kita paiiyakin? Bespren kita kaya hindi ko magagawa sa’yo yun.” Nagtataka niyang tanong.



Sumagot ka na muling ikinagulat mo na naman. “Dahil Mahal kita, bespren.”



~~~

Ako si Kylie Vin Rodriguez.
Ako si Nathan Harris Garcia.

~~~

Nagsisisi na ako.
Nagsisisi ako.
Kung bakit sinabi ko pang mahal ko siya.
Kung bakit hindi manlang ako umamin na mahal ko rin siya.
Nilayuan niya tuloy ako.
Nilayuan ko na lang siya kesa masaktan ko pa siya.
Ang tanga-tanga ko talaga!
Ang gago ko talaga!
Sana mas pinili ko na lang na itikom ‘tong bibig ko.
Sana mas pinili ko na lang na sabihin ang totoo.
Edi sana ngayon, magkaibigan pa rin kami.
Edi sana ngayon, higit pa kami sa magkaibigan lang.
Sana mas pinili ko na lang na limutin ng tuluyan ‘tong pag-ibig ko para sa kanya.
Sana mas pinili ko na lang na sabihin ng mas maaga ‘tong pagibig ko para sa kanya.
Sana pagdating ng tamang oras, mahal niya na ko.
Sana pagdating ng tamang oras, mahal niya pa ko.



~~~

Muli kayong nagkita ng bespren mo dati, nagkabanggaan kayo, sa tingin mo hindi ‘yon basta banggaan dahil parang sinadya niya. Parehas pa kayong nagkasabay ng pagsasabi ng ‘Sorry’. Dahil na-miss ka daw niya, pumunta kayo sa isang Ice Cream Parlor at dun nagbalitaan. Napunta sa usapang ‘Love’. Naalala mo yung sinabi mo sa kanya nun kaya medyo nailing ka.


“Break na kami.” Bigla niyang banggit.


Napa-tanga ka sa hangin.


Ano? Break na sila?


“Kelan pa?” Tanong mo na hindi makapaniwala.


“Matagal na kaming break. Hindi mo lang nahahalata dahil magkaibigan na kami nun simula pa nung bata kami. Kinalimutan na namin yung pag-ibig namin sa isa’t isa.” Paliwanag niya sayo.


Nagtataka ka pa rin. “Bakit naman kayo naghiwalay?”



“Dahil mahal kita, mas mahal kita kaysa sa kanya.” Simpleng sagot niya sayo.



“Ba-bakit ako?” Nagtataka mong tanong sa kanya.


“Dahil mahal kita dati pa. One month after mong malaman na kami ni Helen, nag-break na kami nun. Sinabi ko yung totoo sa kanya, ayun natanggap niya naman agad kaya wala kaming naging problema sa break up namin.” Paliwanag mong muli sa kanya.


Napangiti ka, at nagulat ka na lang nang may tumulong luha sa mga mata mo. Tumayo ka at in-extend ang mga braso mo para yakapin siya.


“Labyu, bespren”


“Labyu too, bespren”

4 comments:

  1. ang cute!!! hwahahaha!!! ang cute nung salitan nilang POV! *clap clap*

    ReplyDelete
    Replies
    1. uU ngA,,, aNg cuTe nuNg paRt na uN,,, gaNda nitOng 1shOt na 2,,,

      Delete
  2. uu nga ang cute ng story! short but wonderful! ahhahahaha!!!! gumganung comment n din aq ha? hahaahhahahahahha!!!

    ReplyDelete

Say something if you like this post!!! ^_^