My Dark Fairytale: Chapter 3 - He's not bad at All

Chapter 3
He's not bad at All

(Claire’s POV)

Walang malay ang lalaki.

 I read the characters which were tattooed on his body particularly at his left side...

"To die would be a great adventure..."

What does this mean?

"Sino ka nga ba talaga?" Tanong ko sana 'to sa kanya pero hanggang ngayon, wala pa rin siyang malay.

Saan sya nanggaling?

Why does he look so grimy?

Magulo ang buhok, walang pantaas na damit, ang dumi ng mga paa at kamay.

May mga pasa din sya in some parts of his body.

Sa ibang bahagi naman, mayroong mga scratches and small wounds.

May nakaaway kaya sya?

But the question that really bothers me was that...

how did he get in here in my room?!

Hinila ko yung lalaki patungo sa nilapag kong bedsheet sa sahig at inayos ang pagkakahiga.

Dali-dali akong pumanaog at kinuha sa sala ang first aid kit na nakalagay sa isang cabinet. Syempre para akong pusang naka-tip-toed para di magising si mama.

Pagkabalik ko sa kwarto ko, NAWALA ANG LALAKI!!!

Kinabahan na naman ako!

At the back of my mind, a thought that he’s a ghost suddenly striked!

But then I was wrong.

He’s actually~

“WHOAH!!!” I gasped. Ewan kung matatakot ba ako o mamamangha sa nakita ko.

Nasa kesame sya!!! NAKADIKIT!!!!

Paano nangyari~

Hindi ako makakilos at makapagsalita habang pinagmasdan ko syang dahan-dahang bumaba.

Lumulutang sya sa hangin! Ano ba talaga sya?!

“Claire…” He smiled. His voice was soft and enchanting.

KILALA NYA AKO!!!

I gasped when his dirty hands caressed my face.

“Pa…paano mu nalaman a..ang pangalan ko?!” Nanginginig kong tanong sa kanya.

Kakaiba ang nararamdaman ko habang tinititigan nya ako.

“I’ve been watching you sleeping every night. I’ve been listening to your mom calling your name…” He said calmly.

Nagkasalubong ang mga kilay ko and my eyes were full of questions.

Then he took two steps backwards.

“My name is Terrence. Terrence Peters.” And he bowed his head then kissed my right hand.

O_O!!!

He smiled and glared at me.

“SINO KA?! ANO KA?! SAAN KA NANGGALING?! BAKIT KA NAKAPASOK DITO SA KWARTO KO?! ANONG GAGAWIN MO SAKIN?!” Sunod-sunod kong tanong. Finally nakapagsalita na ako. But I obviously panicked!

Napakamot sya ng ulo.

“Slowly please…Sasabihin ko naman lahat sa iyo eh. At saka wag kang matakot sa akin. I won’t do anything bad that will harm my one and only.” He blinked.

“What?!” I raised my one eyebrow and looked at him sternly.

“Okay. I know you’re confused of everything. Don’t worry, I’ll tell you later about me, what really happened to me and where did I came from. But first, can I have some water?” His voice was enchantingly deep.

“Okay.” I nodded.

Nagtungo ako sa banyo ko near my closet at kumuha ng isang tabo ng tubig. Inabot ko sa kanya ang tabo na may lamang tubig and he smiled. Saka tinapik nya ang tabo at tiningnan ako.

“Ano ‘to?” He asked.

“Tabo.” I shrugged.

“Ah…yari sa ano?” He was puzzled.

“Plastic yan.” I answered with a little annoyance.

Walang please, walang thank you…di alam kung anong klaseng bagay ang tabo…saang planeta ba sya galing?

Hindi na ako kumibo.

Pinagmasdan ko nalang syang maigi para malaman kung ano talaga ang gagawin nya.

Umupo sya sa sahig then used his hands to wash the dirt on his body.

“Hey!” I called his attention. Para kasing may mali sa ginagawa nya.

“Pwede ka namang maligo sa banyo ah? Pero 'yang mga sugat mo, ayaw mo bang gamutin 'yan?” I wondered.

Tumingala sya. “These aren’t so painful. Medyo makirot nga lang ng konti pero di na gaya nung dati.” He said.

“Teka, maligo saan kamu??” He asked looking at me seriously.

“Sa banyo. Dun oh! Kung saan ko kinuha 'yang tubig.” Tapos tinuro ko sa kanya ang banyo.

“Banyo? Anong klaseng lugar yun?” He asked, puzzled.

Waaahhhh! Gusto kong tumawa pero pinigilan ko ang sarili ko. “Ha? Di mo alam yun? Dun ako naliligo!” I bit my tongue to stop myself from laughing.

Tumingin sya sa banyo…Afterwards,

“Sa amin kasi…sa ilog ako naliligo… Kasama ko ang Lost Boys at si Tink…” Then he bowed his head.

Ang lungkot ng mukha niya at parang naluluha ang mag mata niya nang tumingin siya sa akin. Sino sina Tink at Lost Boys?

But he suddenly ignored that sadness saka tumayo sya.

“Pwede mo ba akong samahan sa banyo para maligo?” He said seriously.

O_O ano raw??

“Wahahaha!” At tumawa na talaga ako. Pero medyo mahina lang.

“Bakit?” Tanong nya, wondering.

“Ah wala…Sige sige.” I said. So naglakad na kami patungo sa banyo ko.

Pumasok na siya. Syempre di ako pwedeng pumasok sa loob noh! Tinuruan ko na lang siya paano gamitin ang shower, shampoo at sabon. Saka inabutan ko na rin ng tuwalya. Pambihira naman ‘tong taong ‘to!

Nagsimula na syang maligo.

“Pweeh! Ang sama ng lasa!” Narinig ko ang sinabi nya mula sa loob ng banyo.

Anong ginagawa nya? Kinain kaya nya ang shampoo at sabon? Wahahaha! Hay naku. Ewan.

He’s not bad at all naman pala. Pero di parin ako pwedeng basta-basta nalang magtitiwala sa kanya. Baka mapahamak ako.

Nung naalala ko na wala pala syang isusuot pagkatapos, mabilis akong nagtungo sa cabinet ko.

Kalkal ako ng kalkal sa mga gamit ko. I worried baka kasi maghubad lang siya mamaya paglabas. Naku po!

Kalkal pa ako…

“Ah! Jackpot!” I whispered while holding a medium-sized Tshirt.

Akin ‘to. Kaso di ko na sinusuot ngayon. Dati kasi mahilig ako sa loose. Pabago-bago din kasi taste ko sa mga damit eh!

“Gosh yung shorts pala!” Nataranta na naman ako bigla.

So kalkal ulit ako…

Baka wala na 'yun dito….

Oh my….

Kalkal pa rin ako…

Oh thanks God! Finally nakita ko na rin ang jersey shorts ko!

So akin lahat ‘tong isusuot niya ngayon. Kasya naman siguro ‘tong mga ‘to sa kanya. Di naman siya masyadong mataba.

Firm yung body nya and….

Ganda ng abs ^____^

Tsshh! Tumigil ka nga Claire.

Time check: 2:15 a.m.

Di parin siya tapos? Ba’t ang tagal?

>>>TERRENCE PIC HERE