My Dark Fairytale: Chapter 1 - NO to Fairytales!

Chapter 1
NO to Fairytales!

“Ate sige na…kwentuhan mo na ako…” Pangungulit sa akin ni Paul, my younger brother.

It’s almost 10 in the evening at nakakadama na ako ng antok. Kaso gustung-gusto pa talaga nya magkwento ako.

Nasanay kasi siya na lagi akong nagkukwento before he sleep. Yung mga kwento ko naman galing sa mga napapanood kong movies. Kadalasan action movies saka mysteries.

“Masyado ng malalim ang gabi Paul, matulog na tayo. Saka nauubusan na si ate ng story eh. Okay lang ba sayo kung bukas nalang?” Nakiusap ako sa kanya.

“Pero ate, ibang story nalang…yung kakaiba. Sawa na ako sa action at mystery stories mo eh. Saka di pa naman ako inaantok…” He pouted.

“Ano? Naku ikaw talaga oh…” ni-kiss ko sya sa ulo.

“Yeheyy! Magki-kwento na yan! Magki-kwento na yan!” Itinaas nya yung dalawa nyang kamay habang nakahiga saka nag-clap ng ilang beses. Batang ‘to talaga.

“Ate yung fairytale naman!” Excited niyang sabi sakin.

“Ha???” (*frowned face*)

Ayaw na ayaw ko talaga sa fairytale! There’s no such thing as fairytales because I did not believe in happy endings! Si mama, sobrang nasaktan nung mas pinili pa ni papa ang kabet nya kesa sa amin. At first she thought papa was her prince charming, but then, hindi pala.

I was broken hearted too for the first time when I was still 17 with the man whom I thought was my prince charming. Duhh whatever! Basta walang fairytales!

“Eh Paul ang pangit ng fairytale story! Ayokong magkwento ng ganoon.” Napakunot-noo ako.

>_<

“Please ate please….” He crossed his fingers with a sad face.

Huminga ako ng malalim.

Syempre ayoko siyang ma-disappoint. Pero ayoko talagang magkwento ng fairytales! They were not real! Walang magic. Walang fairies. Walang fairy godmother. Walang prince charming. Walang happy endings and whatsoever!

Basta I did not believe in it! Pero paano ko ba sasabihin sa kapatid ko?

“Alam mo Paul, yung fairytales, kathang-isip lang yun ng mga tao. Mahihirapan si ate magkwento kasi di pa ako nakapanood ng ganoong movie.” Paliwanag ko sa kanya. Baka kasi makumbinse pa sya at magbago ang isip!

“Pero ate maganda naman ang mga fairytale stories di ba? May magic. May fairies. My princess at prince. Lahat ng wish mo matutupad!” Muntik ko ng takpan ang tenga ko habang sinasabi yun ng kapatid ko pero nakita ko ang excitement sa mukha nya pagkasabi nya nun.

Nakaka-guilty.

Magsasalita pa sana ako pero may narinig kaming katok sa pinto.

“Paul, Claire, di pa ba kayo matutulog? Gabi na masyado ah. Tulog na!” Ah si mama pala.

“Opo.” Nilakasan ko ang boses ko para marinig ni mama sa labas ng kwarto.

“So paano 'yan Paul, bukas nalang ha? Promise ni ate 'yan.” Hinimas ko ulo nya.

“Ay sayang naman…Sige na nga. (*lips pouted*) Bukas ate ha?”

“Oo swear!” I lifted my right hand and gave him a promise sign.

“Good night lil bro…” Then I kissed him on his forehead.

“Good night din ate.” And he closed his eyes.

Lumabas na ako sa kwarto nya at nagtungo sa katapat na room kung saan ay kwarto ko. Malaki ang bahay namin at nandito kami sa third floor. The second level of our house used to be my parent’s room. Ngayon ginawa na naming guest room at lumipat na si mama sa first floor.

Hindi naman haunted itong bahay kaya di kami natatakot ni Paul dito sa taas.

Nung humiga na ako sa bed ko, I thought of something…

“What’s nice in fairytales? What’s exciting in ‘wishes do come true with magic’ thing???” I whispered to myself.

Duhh!

Oh by the way, my name is Claire and I’ll be 21 next year. Tanda na ba? Hmm.

NO TO FAIRYTALES is my motto in life. Who cares?

Paul is my 5-year-old brother and he loved my bedtime stories which was usually about detectives and action. Minsan thriller din. Di ko talaga alam kung bakit kaya napasok sa isip nya kanina ang fairytales. (*Phew*)

Isa lang ang alam ko, mahihirapan talaga akong tuparin ang promise na iyon.

BTW, ang papa ko ay sumama na dun sa malandi nyang babae. I was out-of-school when I was still 18 at hanggang ngayon, out-of-school parin. Sadly and unfortunately, nawalan na ako ng ganang mag-aral ulit.

(*Sighed*)

>>>CHAPTER 2 HERE