Missing Voice - Chapter 2

~ Lower Section Building (Miko's POV)

"Prince Miko... a-ano..."

Naglalakad ako nang may isang babaeng galing ng room 102 ang tumawag sa'kin. Hinarap ko siya ng nakangiti at masayang nagtanong, "Yes?"

I can see her dazed. Ang swerte mo talaga, Riku!

^____^

Nakalapit sa pinagtigilan ko 'yung babae at tila pawisin na hindi mo malaman ang mukha sa kaba. Naramdaman ko naman na nahihirapan na siya kaya ako na ang unang nag-open ng conversation.

"What can I do for you?"

I'm just being the usual me, nakangiti ako na nagtanong sa kanya. Matapos ng 'd ko alam 'kung gaano kalalim na buntong hininga, nakayuko siyang may iniaabot sa'kin.

"Can I have this?"

Para lang ako nababaliw na nakaturo sa sarili ko kahit na alam ko na hindi niya naman nakikita pero 'mas para siyang baliw sa kakatango niya sa'kin kaya inabot ko na 'yung isang...

"Paper bag?" takang tanong ko sa sarili ko.

Kitang-kita ng dalawang mata ko na nag-ahon siya ng ulo niya mula sa pagkakasubsob at pagkakatitig niya sa sahig.

"Pwede ko ba buksan?"

Hayan nanaman siya sa pag-tango niya ng unlimited. She's really is weird, I guess.

Nangiti ako matapos ko nakita ang laman ng paper bag na bigay niya sa'kin.

"Galing ka ng 102, tama ba?"

Madali mo lang malalaman ang sectioning at room ng bawat babaeng estudyante sa paaralan na 'to. Yes. Babae lang dahil pareparehas lang ang uniform ng mga lalaki sa paaralan na 'to.

"O-opo. S-sana--" hindi ko na kinaya 'yung pags-statter niya kaya pinutol ko na.

"Salamat! Nagustuhan ko, 'wag ka mag-alala."

Dating gawi... hawak sa ulo-brush two times-pat.

"Mabuti ka pa na galing sa kabilang building nabibigyan ako ng regalo. Pero 'yung Princess 'nyo... wala na ata pag-asa."

Namimilog at kumikinang ang mga mata niya ng mahuli ko. Mga babae talaga, masyadong showy.

"I like your gift. Pero si Riku lang talaga ang nasa puso ko. Okay?" kumindat ako sa kanya at naka-thumbs up pa.

As I expected. Tulalang kumikinang ang mata niya ng iwan ko at magpatuloy sa paglalakad.

"How I wish kahit isang beses, magawi si Riku sa building na 'to ng hindi dahil nautusan ng teacher 'kundi dahil sa'kin." napasimangot ako "Pfoo~" mapaglarong buga ko ng hangin.

"Oy!!"

Kilala ko ang boses na 'yun at dalawang tao lang naman ang may lakas ng loob na tawagin ako ng [OY] sa paaralan na 'to. Malalaman ko talaga 'yun dahil mag-isa lang ako naglalakad papunta ng room namin; room 106.

"Naks. Ang Prinsispe nakamangot!"

Jan Rick Moreno a.k.a Pare OY! Rick. Matalino't masasabi na natin na mabait, masipag at persistent na tao. Pero kakaiba ang mga traits niya na 'to. Classmate ko siya since elementary with Fritz Kai Perez a.k.a Mare OY! Kai. ang boyish na bestfriend SLASH pinsan ni Riku. Traits? Maganda, astigin, siga, walang poise, pasaway at malihim. Kapag sinabi ko'ng malihim, malihim talaga.

A-ahh!! Oo nga. Ako pa! Miko Reyes a.k.a Prince Miko ng school na 'to, which is kinasusuka ko, ino-OY! na lang ni Kai at Rick at MIKOlangot sa ilong ni Riku. I prefer being like this kaysa sa hirap na dinaranas ni Riku ngayon. 'kung may magagawa lang talaga ako, pero ang problema wala nga kasi talaga.

"Stapet na! Bakit ba busangot mukha mo?" pagpansin ulit ni JR.

"Oy!!"

"Kita mo nga naman, kaka-OY lang 'nung isa, OY nanaman?" reklamo ko.

"But this made your day, am I right?"

Kahit medyo masikip at tila may galit sa'kin si Rick sa pag-ipit niya sa leeg ko, nangiti ako sa sinabi niya... 'cause being with them three really made my day.

"Pwede mo na ako pahingahin."

"Wasap?" - Fritz

"That really gross, Kai." - JR

"Ano ba pakialam mo? At tsaka... ano'ng Kai?!" - Fritz

May kuryenteng biglaang namagitan sa mga titig nila sa isa't isa.

"Umayos ka kasi! Tila ka lalake! Psh." - JR

"Wala ka na 'kung--"

'd ko na pinatapos 'yung sasabihin ni Fritz.

"LQ nanaman? Magkakatuluyan talaga kayo niyan."

As what I expected. Natahimik 'yung dalawa sa kakabangayan. Psh. Memories.

"A-hh~ paper bag?" - Fritz

"Regalo nanaman?" - JR

"Yeah. Galing sa room 102."

"Ano laman?" - Fritz

Nginitian ko lang sila at nauna ng maglakad.

"Something she can't give..."

Mapait ako'ng napangiti sa sarili ko. Naman!

~

"Oy!" may annoyed na mukhang nagharap ang dalawang mokong, "Argh~! Gaya-gaya ka talaga!" sabay na napa-gasp at nagbatuhan ng masasamang tingin.

"Hahaha~" napatingin sila sa'kin dalawa.

"O-ok ka lang?" tanong ng isa 'kong kaklase.

Hindi ko inalis ang tingin ko sa dalawang nagbabangayan at 'd ko din tinignan 'yung kaklase ko na nagtanong.

"What a perfect couple."

"E-eh?"

Ramdam ko na sinundan 'nung kaklase ko 'yung tinitignan ko at alam ko na naka ngisi din siya. No doubt, in denial stage ang mga mokong.

~

Natapos ang klase ng nakangiti ako... lalo na kapag may tutor ka sa tabi mo, nakakagana matuto ng pinakakinaiinisan ko'ng science.

"Lika na, uwi na tayo?... bye, Fritz! Bye, JR!"

"Dito ka 'rin ba bukas?" Fritz/JR

"Psh. Here we go again..."

"Urgh. Dahil nasa harap ko si Rikka, hindi kita papatulan." - Fritz

"Takot ko na lang kay Rikka." - JR

"Kayo... haha!! Oo, dito na ako! Kahit hanggang kaylan pa."

Napatingin ako sa kanya ng may 'd makapaniwala na reaksyon. Gamit ang hintuturo niya, pinadaan niya 'yun sa ilong ko.

"Maging masaya ka na lang! Baka magsisi ka sa huli..." - Riku

Wala na ako'ng pakelam sa ano pa, basta ang alam ko masaya ako... sana... sana... sana, hindi na matapos 'to.

"wag ka ngingiti-ngiti ng ganyan... baka pisilin ko 'yang ilong mo na may MIKOlangot~" - Riku

Pinisil ko mga pisngi niya...

"Sino MIKOlangot? Ha?"

"Psh. Yuck!" - Fritz/JR

"Ch. Maka-alis na nga." - Fritz sabay irap

"Psh. Dito na ako!" - JR sabay lakad paalis sa kabilang direksyon.

"Let's go home? Miko..."

I smiled at her. Parang tukong hiyapos niya 'yung kaliwang braso ko...

It feels great, I know. Pero parang may weird feeling... parang... may hindi tama?