Summer Love Adventure: Chapter 6

DAY 6
GOODBYE

Unti-unti kong minulat yung mata ko, umiikot pa yung paningin ko. May nakahawak sa kamay ko at nakita ko si Lance ginalaw ko yung kamay ko para sana alisin sa pagkakahawak niya. Pero nagising din siya.

"Gising ka na pala Shimara" Umayos ako at umupo sa kama. Yes! Nasa kama ako, mukhang nasa ospital ako. "Ano ang nangyari at bakit ikaw ang nadito?" Bumalik ako sa pagiging masungit ko.

"Andito ka sa ospital, nahimatay ka kasi bigla nung nakita kita na naglalakad galing sa falls. Alam kong galit ka sa 'kin dahil sa nangyari kahapon pero maniwala ka wala sa 'kin yung nangyari na yun." Paliwanag niya, pero ayokong pakinggan pa yun dahil alam ko na puro lang naman yun kasinungalingan.

"Where's Rizzy?" Tanong ko. Pinararamdam ko sa kaniya na wala akong paki alam sa mga sinsasbi niya. Matapos niyang sabihin na mahal niya ako may girlfriend pa pala siya, nakakayamot talaga. Tapos ngayon nandito siya sa harapan ko?

"Bumalik muna sa camp kumuha ng mga gamit para sa 'yo." Sabi niya sa malungkot na tinig. Dahan dahan ako tumayo dahil gusto ko sanang mag-CR. Hinawakan ako ni Lance pero tinabig ko yung kamay niya. Pero medyo groggy pa rin ako kaya natumba ako, buti na lang at nasalo ako ni Lance. "'Wag naman sanang matigas ang ulo mo, hayaan mo ngayon ako ang tumulong sa 'yo. Pagtapos nito, lalayuan na kita. Alam ko naman na hindi mo pakikinggan lahat ng paliwanag ang kahit na anong paliwanag ko sa nangyari." Sabi niya.

Nakaramdam ako ng lungkot sa sinabi niya, napakataas naman kasi ng pride mo Shimara, baba mo naman konti. Inalalayan niya ako hanggang sa labas ng CR. Hinintay niya rin ang paglabas ko, siya umasikaso sa pagkain ko. Naramdaman ko yung sincerity sa mga ginagawa niya. "Nasaan na yung girlfriend mo?" Tanong ko bigla. "Umalis na siya, at hindi ko na siya girlfriend, matagal na kaming wala diba sinabi ko yun sayo?" Napayuko ako.

"Shiiiimaaaraaa! Okay ka na ba? Bakit ka ba kasi umalis? Akala ko naman sa tabing dagat ka lang pupunta." Walang prenong sabi ni Rizzy.

"Okay na ako. Sorry kung pinag-alala kita." Yumuko lang ako.

"Ano ka ba? Ang mahalaga ligtas ka, at saka itong si lance ang pinka nag-alala sa lahat. Halos mabaliw na sa kakahanap sa 'yo. Buti nga kamo sinabi ni Daniel na pumunta ka dun sa gusto mong puntahan na falls." Sabi niya at lalo akong nahiya kay Lance. "Salamat Lance." Nakayuko pa rin ako.

"Walang anuman, hindi ko kakayanin kung may mangyari sa 'yong masama." Tumayo siya at lumabas ng kwarto.

Bumuntong hininga ako. Ramdam ko yung sakit na nararamdaman niya.

"Alam mo best friend , hindi kita maintindihan, alam ko naman na you like him, bakit mo ba siya tinataboy?" Tanong ni Rizzy nung nawala na si Lance.

"He has a girlfriend, can't you see ayokong makasira ng relasyon." Sabi ko.

"Break na nga sila diba? Ang kulit mo!" Nawawalan na siya ng pasensya.

"Anong gagawin ko Rizzy?"

"Edi aminin mo na gusto mo siya. Alam mo Shimara noon pa naman talaga lakas tama na sa 'yo ng kababata ko na yan. Isipin mo lahat ata ng pwedeng impormasyon sa 'yo inalam niya. Pero syempre hindi ako papayag nang ganun ganun lang lahat may kapalit." Ngisi pa niya.

Nakakaloka, binenta pa ako ng kaibigan ko. Pero napangiti ako sa sinabi niya.

"Rizzy, hindi naman kasi yun lang ang dapat isa-alang ala e. Pano kung maging katulad ako ni Bianca na maging demanding? Pano kung hindi pala talaga niya magustuhan yung mga pangit kong ugali?"

"I think, what you feel for Lance is not just like, but you fall for him -- deeply. Di ka na kasi selfish mag-isip ngayon unlike before na you don't like those guys because they are not good for your taste, aba ngayon kapakanan na ni Lance iniisp mo. Iba ka na talaga bestfriend." Kahit sabihin kong tama ang sanisabi ni Rizzy, hindi sapat yun para maging maayos ang relasyon namin. Kailangan ko munang ayusin ang lahat lalo na sa sarili ko.

Mga hapon ay nakabalik na ako sa tent, mamimiss ko talaga ang Aurora last day na namin bukas. Gusto ko sanang makita ang mga estudyante ko kaso sinabihan ako ng doktor na magpahinga ako. Nakaramdam ako ng lungkot, mukhang nagkakasiyahan na sila sa labas ako nandito sa loob nakahiga. Nakaka-stress talaga!

Pinilit ko na lang na matulog para hindi ako maingget sa kanila. Kapipikit ko pa lang nang biglang may nagsalita sa labas.

"Ate Ganda yuhooo!" Si Daniel yun alam ko.

Pinilit kong tumayo para makita sila. Paglabas ko ng tent meron silang ginawa sa isang malaking board na nakalagay "THANK YOU ATE GANDA" na may mga letter sa gilid nito. Ang sweet, at nakita ko na nag-effort talaga silang magsulat ng pasasalamat sa 'kin, nakakataba ng puso. "Tinulungan kami ni Kuya Pogi para magawa yan." Ngiti ni Daniel at ngumiti rin ako at sa unang pagkakataon naiyak ako hindi dahil sa sama ng loob o lungkot pero dahil sa sobrang saya ng nararamdaman ko. "Maraming salamat sa inyo." May nag-abot ng panyo sa 'kin -- Si Lance. Hinalikan ko naman ang mga bata sa pisngi.

"Buti pa sila may kiss galing sa 'yo." Nakalabing sabi ni Lance, napangiti lang ako.

****
Maaga akong gumising kinabukasan para sana magready ng mga gamit ko at makapagbonding pa sa mga bata pagkatapos. Mga hapon ay aalis na kami pabalik sa Manila, ngayon pa lang nalulungkot na ako at sisiguraduhin ko na babalik ako dito. Matapos kong maayos ang mga gamit ko, niyaya ko ang mga bata sa tabing dagat para maglaro.

"Nag-enjoy ka ba sa parusa mo?" Nakalapit na pala si Lance nang hindi ko namamalayan.

"Yes, super enjoy. Sana makabalik ulit ako dito sa susunod." Tinignan ko ang dagat. "Pero hindi dahil sa natalo ako sa pustahan pero dahil sa gusto kong bumalik talaga."

"Nung malaman ko na ito ang magiging parusa sayo ni Rizzy sa pustahan niyo, ang sya saya ko hindi dahil sa naparusahan ka pero magkakaroon na ako ng pagkakataon para makilala mo. Pero ganito pala ang mangyaayri." Narandanman ko ang pagtitig niya sa 'kin. "Shimara?"

"Hm?" Tumingin ako sa kaniya at nagtagpo ang mga mata namin.

"Wala ba talagang pag-asa?" Malungkot na tanong niya.

Hinawakan ko ang mukha niya, gusto kong sabihin na meron at mahal ko siya pero hindi ganun kadali ang lahat. 

"Sana ganun kadaling sabihin na, oo may pag-asa, oo mahal kita. Pero may mga bagay na dapat ayusin, paano kung tulad din ako ng ex mo na maging demanding at hindi maging maganda ang relasyon natin sa mga susunod na araw? Maraming what if sa utak ko ngayon, at gusto ko kapag sinagot ko na yang tanong mo, buong buo ang magiging desisyon ko at pangmatagalan." Sabi ko.

"Hihintayin ko Shimara, hihintayin ko. Pero sana naman sa mga wha if's na nasa isipan mo ngayon hindi kasama ang pagdudahan ang nararamdaman ko dahil totoo ang lahat ng iyon." ngumiti ako sa kaniya ramdam ko yung sinseridad niya sa bawat salitang sinabi niya. "Mahal na mahal kita."
 Niyakapa niya ako mahigipt, mahipit na mahigpit.

****

Oras na para umalis, magkaiba kami ng sinakyan ni Lance. Hindi ko alam kung kailan at saan kami magkikita muli. Di ko na malayan na tulo na pala ang luha ko.

"Best friend, minsan sa mga pag-aalinlangan natin dun tayo nasasaktan. Hindi masama ang sumugal, hindi yan sa kung sino ang mananalo o matatalo pero yun ang nagpapatunay na naging matapang kang harapin ang mga bagay na alam mong magpapasaya sayo kahit masaktan ka sa huli." Niyakap ko lang siya at umiyak. Ang sakit pala nung pakiramdam na, iniwan mo yung taong nagmamahal sa 'yo at umintindi, sana, sana magtapo ulit kami andyan naman si Rizzy siguro naman we can communicate. Nakakabaliw pala 'to parang gusto kong bawiin lahat ng sinabi ko kay Lance, but its too late. 

Nakarating na kami sa Manila at nagkahiwa-hiawalay na, I will never forget this group. We promised that we will hang-out soon.

>>> FINALE HERE